Αθηνογένη Επισκόπου και οι συν αυτώ, Φαύστου, Αντιόχου & Κυριάκου, 15.000 μαρτύρων εν Πισιδία

Αθηνογένη Επισκόπου και οι συν αυτώ, Φαύστου, Αντιόχου & Κυριάκου, 15.000 μαρτύρων εν Πισιδία, των Αγίων Μαρτύρων Γυναικών, Αθηνογένους, Αναστασίου & Ευξιθίου
Ο Άγιος Αθηνογένης επίσκοπος Πηδαχθόης και οι Δέκα Μαθητές του: Ριγίνος, Μαξιμίνος, Πατρόφιλος, Αθηνογένης, Αντίοχος, Άμμων, Θεόφραστος, Κλεόνικος, Πέτρος και Ησύχιος.
Πατρίδα του ήταν η Σεβάστεια της Καππαδοκίας. Η μόρφωση του, η θερμή πίστη του, καθώς και η γενναία φιλανθρωπική του δράση, τον ανέδειξαν επίσκοπο Πηδαχθόης. Σαν επίσκοπος, ήταν φωτεινό πνευματικό λυχνάρι για το ποίμνιο του. Μάλιστα τόσο πολύ ήθελε να συνεχιστεί το έργο του Ευαγγελίου, ώστε με ιδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε ικανότατους βοηθούς του. Άλλα όταν έγινε ο διωγμός επί Διοκλητιανού, ο Αθηνογένης με δέκα μαθητές του συνελήφθη από τον ηγεμόνα Φηλίμαρχο, και αφού όλοι ομολόγησαν το Χριστό αποκεφαλίσθηκαν. Αξίζει δε να αναφέρουμε, ότι στον Αθηνογένη οφείλουμε το γνωστό κατανυκτικό εσπερινό ύμνο, "Φως ιλαρόν αγίας δόξης, αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ, ελθόντες επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Θεόν. Άξιον σε εν πάσι καιροίς υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς διό ο κόσμος σε δοξάζει". Που σημαίνει: Ιησού Χριστέ, συ που είσαι το χαρούμενο φως του Αθανάτου, Ουρανίου, Άγιου και μακαρίου Πατρός, αφού φθάσαμε στη δύση του ήλιου και είδαμε το εσπερινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιο Πνεύμα, δηλαδή τον Τριαδικό Θεό. Είναι άξιο να σε υμνούμε σε κάθε ώρα με μελωδικές φωνές, Υιέ του Θεού, εσύ που δίνεις ζωή. Γι' αυτό ο κόσμος σε δοξάζει.
Απολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.Χρίσμα ανιόν, εισδεδεγμένος, Μάρτυς ένθεος, του Λόγου ώφθης, Αθηνόγενες αθλήσας στερρότατα, και ως θυσίαν αυτώ προσενήνοχας των φοιτητών σου δεκάδα την πάνσεπτον μεθ' ων πρέσβευε, δοθήναι τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ιλασμόν και μέγα έλεος.
Ο Άγιος Φαύστος.
Έζησε στα χρόνια του άλλου άγριου διώκτη των χριστιανών, του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251). Μέσα σε σκληρούς, διωγμούς, δημεύσεις, εξορίες, φυλακίσεις και μαρτυρικούς θανάτους, ο Φαύστος, ψυχή τολμηρή και γενναία, παρουσιάστηκε κηρύττοντας το Χριστό. Οι διώκτες τον συνέλαβαν και τον καταδίκασαν σε σταύρωση. Τη φρικτή αυτή τιμωρία, υπέμεινε με αξιοθαύμαστη καρτερία. Το μαρτύριο του κράτησε πέντε μέρες, μετά ευλογώντας και ευχαριστώντας το Θεό, παρέδωσε το πνεύμα του.
Ο Άγιος Αντίοχος αδελφός του Αγίου Πλάτωνα και ο Άγιος Κυριάκος ο δήμιος.
Καταγόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας και ήταν γιατρός. Πήγαινε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό και γιάτρευε τους ασθενείς όχι μόνο κατά το σώμα αλλά και κατά την ψυχή. Τον συνέλαβε ο ηγεμόνας Αδριανός και τον υπέβαλε σε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Τον κρέμασε επάνω σ' ένα ξύλο και του ξέσχισε τα πλευρά, κατόπιν τον άφησε μέσα στη φωτιά, έπειτα τον έριξε μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό λάδι και στη συνέχεια τον άφησε τροφή στ' άγρια θηρία. Απ' όλα αυτά όμως, ο Αντίοχος, με τη θεία χάρη βγήκε αβλαβής και όχι μόνο. Άλλα με την προσευχή του συνέτριψε τα είδωλα και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου δια αποκεφαλισμού. Ο δήμιος όμως, Κυριάκος, πού τον αποκεφάλισε είδε να τρέχει από τον λαιμό του αντί για αίμα, γάλα. Τότε και αυτός με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό και αποκεφαλίστηκε επί τόπου.
Οι Άγιοι 15.000 Μάρτυρες οι εν Πισιδία.
Όλοι μαρτύρησαν δια ξίφους.
Οι Άγιες πολλές Μάρτυρες Γυναίκες.
Όλες μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο Άγιος Αθηνογένης.
Αναφέρεται μόνο στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου, ότι μαρτύρησε δια πυρός. Μάλλον συγχέεται με τον Άγιο Αθηνογένη επίσκοπο Πηδαχθόης.
Οι Άγιοι Αναστάσιος και Ευξίθιος (ή Ευδόξιος) Επίσκοπος Θεσσαλονίκης.
Ο Αναστάσιος υπήρξε επίσκοπος Θεσσαλονίκης το 434. Παπικός Βικάριος, που διαδέχτηκε τον Ρούφο. Ήταν ένας από τους Πατέρες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, που όμως δεν παρακολούθησε αυτοπροσώπως, αλλά με αντιπρόσωπο. Στο πρώτο μέρος της Συνόδου αντιπρόσωπος του ήταν ο Κυντίλλος, επίσκοπος Ηράκλειας και στο τρίτο ο πρεσβύτερος Ανδρέας. Πιστεύεται ότι πέθανε το 451 και τον διαδέχτηκε ο Ευξίθιος, που και αυτός υπήρξε ένας από τους πατέρες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου.