Ολλανδική πόλη αποφάσισε οι γυναίκες να μην φορούν κοντές φούστες ώστε να μην προκαλούν τον μουσουλμανικό πληθυσμό. Στη Γερμανία οι πισίνες καλούνται να θεσπίσουν νέους κανόνες συμπεριφοράς για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Μια διαφορετική προσέγγιση του Προσφυγικού Οι εργαζόμενες δεν πρέπει να φοράνε φούστες ή φορέματα που φτάνουν πάνω από το γόνατο. Η εντολή έφτασε πριν από μερικές ημέρες με mail στις υπαλλήλους των δημοτικών υπηρεσιών του Νιέουφ Ουέστ, προάστιου του Αμστερνταμ με 133.000 κατοίκους, πολλοί από τους οποίους είναι μετανάστες από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η απαγόρευση της μίνι φούστας προκάλεσε σάλο στην ολλανδική πρωτεύουσα, μια από τις πιο φιλελεύθερες πόλεις της Ευρώπης και λίκνο κινημάτων υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της χειραφέτησης. Και το ερώτημα που έθεσαν πολλοί στην Ολλανδία είναι εάν η χώρα τους έχει αρχίσει να κάνει εκπτώσεις στις ελευθερίες της.Μόνο που δεν αφορά μόνο τους Ολλανδούς. Γιατί πριν από την απαγόρευση στο Νιούεφ Ουέστ, οι υπεύθυνοι της πισίνας Ερικσντάλσμπαντετ στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, σύμβολο της ισότητας αφού άντρες και γυναίκες κολυμπούν μαζί εκεί από τα τέλη του 19ου αιώνα, αποφάσισαν να χωρίσουν τα τζακούζι σε ανδρών και γυναικών έπειτα από καταγγελίες για σεξουαλικές επιθέσεις.Αυτή ήταν ακόμη μία απόφαση που ερμηνεύθηκε ως οπισθοχώρηση από τις ευρωπαϊκές αξίες αλλά και ως παράδοση στον φόβο. Περίπου αυτόν τον φόβο, γράφει η Μαρία Σερένα Νατάλε στην Corriere della Sera, που περιγράφει ο Μισέλ Ουελμπέκ στην Υποταγή. Εκεί ο γάλλος συγγραφέας φαντάζεται τη χώρα του να κυβερνάται το 2022 από έναν μουσουλμάνο, ο οποίος επιβάλλει σιγά-σιγά και ένα είδος σοφτ σαρίας.Πολιτική σάτιρα, ουελμπεκική πρόκληση ή τραγική προφητεία; Στη Γαλλία είναι πολύ δύσκολο να εκφράσεις τη γνώμη σου. Εχω γράψει πολύ όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τώρα η πίεση έχει γίνει ανυπόφορη. Με κατηγορούν για ισλαμοφοβία. Είναι μια ανήθικη προσβολή, μια δίωξη λέει ο ίδιος.Κι αν ο Ουελμπέκ χαρακτηρίζεται προκλητικός (αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι στην Πλατφόρμα έχει χαρακτηρίσει το Ισλάμ μια θρησκεία ηλίθιων Βεδουίνων), δεν μπορεί να πει κανείς τον γαλλοαελγερινό δημοσιογράφο και συγγραφέα Καμέλ Νταούντ, ο οποίος κατηγορήθηκε επίσης για ισλαμοφοβία από μια ομάδα γάλλων διανοούμενων επειδή απέδωσε τη συμπεριφορά πολλών μουσουλμάνων στις συνθήκες σεξουαλικής στέρησης που επικρατούν στον μουσουλμανικό κόσμο και την άρρωστη σχέση του με τη γυναίκα, το σώμα και την ηδονή.
αναγνωστης
Μια διαφορετική προσέγγιση του Προσφυγικού Οι εργαζόμενες δεν πρέπει να φοράνε φούστες ή φορέματα που φτάνουν πάνω από το γόνατο. Η εντολή έφτασε πριν από μερικές ημέρες με mail στις υπαλλήλους των δημοτικών υπηρεσιών του Νιέουφ Ουέστ, προάστιου του Αμστερνταμ με 133.000 κατοίκους, πολλοί από τους οποίους είναι μετανάστες από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η απαγόρευση της μίνι φούστας προκάλεσε σάλο στην ολλανδική πρωτεύουσα, μια από τις πιο φιλελεύθερες πόλεις της Ευρώπης και λίκνο κινημάτων υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της χειραφέτησης. Και το ερώτημα που έθεσαν πολλοί στην Ολλανδία είναι εάν η χώρα τους έχει αρχίσει να κάνει εκπτώσεις στις ελευθερίες της.Μόνο που δεν αφορά μόνο τους Ολλανδούς. Γιατί πριν από την απαγόρευση στο Νιούεφ Ουέστ, οι υπεύθυνοι της πισίνας Ερικσντάλσμπαντετ στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, σύμβολο της ισότητας αφού άντρες και γυναίκες κολυμπούν μαζί εκεί από τα τέλη του 19ου αιώνα, αποφάσισαν να χωρίσουν τα τζακούζι σε ανδρών και γυναικών έπειτα από καταγγελίες για σεξουαλικές επιθέσεις.Αυτή ήταν ακόμη μία απόφαση που ερμηνεύθηκε ως οπισθοχώρηση από τις ευρωπαϊκές αξίες αλλά και ως παράδοση στον φόβο. Περίπου αυτόν τον φόβο, γράφει η Μαρία Σερένα Νατάλε στην Corriere della Sera, που περιγράφει ο Μισέλ Ουελμπέκ στην Υποταγή. Εκεί ο γάλλος συγγραφέας φαντάζεται τη χώρα του να κυβερνάται το 2022 από έναν μουσουλμάνο, ο οποίος επιβάλλει σιγά-σιγά και ένα είδος σοφτ σαρίας.Πολιτική σάτιρα, ουελμπεκική πρόκληση ή τραγική προφητεία; Στη Γαλλία είναι πολύ δύσκολο να εκφράσεις τη γνώμη σου. Εχω γράψει πολύ όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τώρα η πίεση έχει γίνει ανυπόφορη. Με κατηγορούν για ισλαμοφοβία. Είναι μια ανήθικη προσβολή, μια δίωξη λέει ο ίδιος.Κι αν ο Ουελμπέκ χαρακτηρίζεται προκλητικός (αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι στην Πλατφόρμα έχει χαρακτηρίσει το Ισλάμ μια θρησκεία ηλίθιων Βεδουίνων), δεν μπορεί να πει κανείς τον γαλλοαελγερινό δημοσιογράφο και συγγραφέα Καμέλ Νταούντ, ο οποίος κατηγορήθηκε επίσης για ισλαμοφοβία από μια ομάδα γάλλων διανοούμενων επειδή απέδωσε τη συμπεριφορά πολλών μουσουλμάνων στις συνθήκες σεξουαλικής στέρησης που επικρατούν στον μουσουλμανικό κόσμο και την άρρωστη σχέση του με τη γυναίκα, το σώμα και την ηδονή.
αναγνωστης
