Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
Χριστουγέννων 2015
Π Α Υ Λ Ο Σ
Ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας
προς
τον ευαγή Ιερόν Κλήρον και τούς ευσεβείς και ευλογημένους χριστιανούς της μαρτυρικής Επαρχίας ταύτης, ευχήν και ευλογίαν παρά του τεχθέντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
«Εξαπέστειλεν ο Θεός τόν υιόν αυτού ... ίνα
την υιοθεσίαν απολάβωμεν». (Γαλ. Δ΄ 4-5).
Το μεγάλο μυστήριο της θείας ενανθρωπίσεως πού σήμερα εορτάζουμε και έλαβε αρχή στην πόλι του άρτου, τη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, είναι ἡ εκπλήρωση της υποσχέσεως του Θεού προς το πλάσμα Του, ἡ επαναφορά δηλαδή του ανθρώπου στη θεόσδοτη τάξη.
Βλέποντας ὁ Θεός την τραγωδία του πλάσματος που δημιούργησε, έκλινε ουρανούς και κατέβηκε όπως εύστοχα περιγράφει ἡ υμνολογία της εορτής : «Ιδών ο Κτίστης ολλύμενον, τον άνθρωπον χερσίν όν εποίησε, κλίνας ουρανούς κατέρχεται, τούτον δε εκ Παρθένου, θείας Αγνής, όλον ουσιούται, αληθεία σαρκωθείς, ότι δεδόξασται». (α΄ ωδή όρθρου Χριστουγέννων). Και αυτό έγινε για να καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου» (Ἑβρ. β΄, 14) διότι η πτώσις είχε ως αποτέλεσμα τον πνευματικό και σωματικό θάνατο.
Ο Θεός με την σωματική Του παρουσία στην γη ήρθε για ν’ αναπλάσει, ν’ ἀνακαινίσει τόν ἄνθρωπο καί ν’ ἁγιάσει τήν κτίση πού ἐπέσυρε πάνω της τήν κατάρα ἐξ αἰτίας τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση, γιά νά μᾶς ἁγιάσει μέ τήν ἁγιότητά Του, νά μᾶς πλουτίσει μέ τήν χάρη Του, νά μᾶς λυτρώσει μέ τό αἷμα Του, νά μᾶς ζωοποιήσει μέ τόν θάνατό Του.
Ὁ Χριστός μέ τήν Γέννησή Του τροχιοδρόμησε τήν ἀνθρώπινη φύση στήν κανονική της τροχιά πού εἶναι ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωση. Ἔγινε ζύμη, πού ζυμώθηκε ὅλο τό ἀνθρώπινο φύραμα. Ὀνομάσθηκε πρωτότοκος γιά νά γίνει ἡ ἀρχή τῆς υἱοθεσίας τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀνθρώπινη φύση βρῆκε γιατρό πού τῆς χάρισε τήν πνευματική ὑγεία, οἱ δαίμονες καταισχύνθηκαν καί οἱ ἄνθρωποι ἀπέκτησαν τό εὐδιόρθωτο. (Γρ. Παλαμᾶς Ε.Π.Ε. 11,462).
Ὁ Κύριος ἔγινε ἄνθρωπος, χωρίς νά ζητήσει τίποτε ἀπό ἐμᾶς. Ἀποκατέστησε τό ἀρχαῖο κάλλος, παλινόρθωσε τήν ἀνθρώπινη φύση, διέλυσε τό κράτος τοῦ θανάτου. Ἀπό δεσμῶτες τοῦ βασιλείου τοῦ διαβόλου εἴμαστε ἀδελφοί Του, συγκληρονόμοι τῆς βασιλείας Του. Μέσα στό σῶμα Του, τήν Ἐκκλησία, μέ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας γευόμαστε τήν ἀνιδιοτελῆ δωρεά Του. Τό τεθεωμένο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ζωή. Τό μυστήριο αὐτό πού συντελέσθηκε γιά ὅλο τόν κόσμο ἐπαναλαμβάνεται σέ κάθε ἅγιο καί τελεῖται ἀδιάλειπτα σέ κάθε πιστό. Τρώγοντας τό Σῶμα Του καί πίνοντας τό Αἷμα Του, συμμετέχουμε στή θεότητά Του καθώς καί αὐτός ὁ Ἀπόστολος Παῦλος βεβαιώνει : «Ὅτι μέλη ἐσμέν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκός αὐτοῦ, καί ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ». (Ἐφεσ. 5,30).
Ἔτσι γινόμαστε κατά χάριν ὅμοιοι μέ τόν φιλάνθρωπο Θεό καί Δεσπότη μας ἀνακαινισμένοι στήν ψυχή, ἄφθαρτοι καί ἀναστημένοι ἀπό νεκροί πού ἤμαστε.
Τά Χριστούγεννα εἶναι γιά τόν πιστό παρόν καί μέλλον. Εἶναι ἡ πηγή τῆς εἰρήνης μας, ἡ ἀπαρχή τῆς ἐλπίδας μας, ἡ ἀφετηρία τῆς πορείας μας στόν πατρικό οἶκο. Εἶναι ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς ἀποδοχῆς τῆς μεγάλης δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο : «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». (Ἰω. γ΄, 16).
Τήν ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου γιά ἄνοδο πρός τόν Θεό, τήν ἐπιτυγχάνει ὁ Θεός κατερχόμενος πρός τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός τονίζει γιά τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὅτι : «Διό οὐκ ἄνθρωπον ἀποθεωθέντα λέγομεν, ἀλλά Θεόν ἐνανθρωπήσαντα». (PG 94, 988A).
Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό ὑπεριστορικό γεγονός, πού συντελέσθηκε ἐφ’ ἅπαξ στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ καί φυσικά εἶναι μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο, ὡς ἀντικειμενική πραγματικότητα μέ σκοπό τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου.
Στήν ἀνθρώπινη καρδιά συντελεῖται ἡ δεύτερη Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ὑποκειμενική, χωρίς τήν ὁποία δέν εἶναι δυνατόν νά ἐπιτευχθεῖ ὁ σκοπός τῆς πρώτης στήν πληρότητά του. Ἄν δέν γεννηθεῖ ὁ Χριστός στήν καρδιά μας, εἶναι σάν νά μήν γεννήθηκε γιά μᾶς, παρατηρεῖ ἕνας ἐρημίτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καί στό Σπήλαιο ὁ Χριστός γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος, ὄντας Θεός. Στίς καρδιές ὅμως αὐτῶν πού τόν δέχονται γεννιέται ὡς θεάνθρωπος. Καί ἐνῷ στό σπήλαιο, κατά τή γέννησή Του, δέν χρειάσθηκε παρά μόνον ἄχυρα καί τήν ἐκπεμπόμενη θερμότητα τῶν ἀλόγων ζῴων, στήν ἀνθρώπινη καρδιά ζητεῖ, γιά νά συντελεσθεῖ ἡ δεύτερη γέννησή Του, καθαρότητα καί ταπείνωση «καρδίαν καθαράν καί πνεῦμα συντετριμμένον».
Ἀδελφοί μου, κατά τήν μεγάλη αὐτή ἡμέρα τῆς θείας ἐνανθρωπίσεως καί μπροστά στό μεγάλο αὐτό μυστήριο τῆς ἄκρας τοῦ Θεοῦ συγκαταβάσεως, στό μυστήριο τό «χρόνοις σεσιγημένον» πού «ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται», ἄς ἱκετέψουμε τόν τεχθέντα ἐκ Παρθένου Μαρίας, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, νά καθαρίσει τίς καρδιές μας «ἀπό πάσης κηλῖδος» καί νά γεννηθεῖ σ’ αὐτές ὡς Φῶς καί Ζωή καί ἁλλόμενον ὕδωρ εἰς Ζωήν αἰώνιον. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος πρός τόν ἐν τῷ Θεοδέγμονι Σπηλαίῳ
τεχθέντα Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
http://www.proinos-typos.gr/gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13401:----------------------2015&catid=1:2011-04-04-09-19-45&Itemid=4
