Η πέμπτη κατα σειρά πυραυλάκατος κλάσης Ρουσσένεντάσσεται σήμερα στον Στόλο. Καθελκύστηκε στις 9 Οκτωβρίου του 2006 και είχε προγραμματιστεί να παραδοθεί τον Ιανουάριο του 2010. Οικονομικά και γραφειοκρατικά προβλήματα προκάλεσαν την καθυστέρηση . Τα όποια προβλήματα λύθηκαν τον Δεκέμβριο του 2014 με τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή. Υπενθυμίζεται πως η πυραυλάκατος "ΡΙΤΣΟΣ" εκτελεί δοκιμές από τα τέλη Μαρτίου του 2015.
Οι πυραυλάκατοι της συγκεκριμένης κλάσης εκτός από τους δύο τετραπλούς εκτοξευτές βλημάτων Exocet διαθέτουν ακόμη το αντιπυραυλικό σύστημα RAM ενώ το πυροβόλο είναι ένα Oto Breda Super Rapid των 76 χλστ. Να σημειωθεί πως τα 3 πρώτα σκάφη Ρ 67 Ρουσσέν, Ρ 68 Δανιόλος και Ρ 69 Κρυσταλλίδης είναι εξοπλισμένα με την έκδοση του Exocet Block II η οποία έχει εμβέλεια 70 χλμ. σε όλα όμως τα υπόλοιπα 4 σκάφη από τα συνολικά 7 που θα προμηθευθεί το ΠΝ, θα υπάρχει το Exocet Block III, όπου στην συγκεκριμένη έκδοση η εμβέλειά του «εκτινάσσεται» στα 180 χλμ.! Υπολείπονται για παράδοση τα Ρ 72 Καραθανάσης και Ρ 73 Βλαχάκος.
Καταρχήν σε ό,τι αφορά στο «ΤΠΚ ΡΙΤΣΟΣ», αυτό παραλήφθηκε από το Π.Ν. την 30-01-15 στο πλαίσιο των προβλέψεων του Ν.4313/2014. Επιπρόσθετα, η χρηματοδότηση του προγράμματος είναι εξασφαλισμένη μέσω τραπεζικών εγγυητικών επιταγών. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ. 1 («Ποινικές ρήτρες-Καθυστέρηση στην παράδοση ») της Σύμβασης Κύριας Προμήθειας 001Β/00 και το άρθρο 42 του Π.Δ.284/89, προβλέπεται ότι εάν τα πλοία ΤΠΚ Νο 6 «ΒΛΑΧΑΚΟΣ» και ΤΠΚ Νο 7«ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ», λόγω υπαιτιότητας του κυρίου αναδόχου, δεν είναι έτοιμα για παραλαβή, εντός των χρονικών ορίων που αναφέρονται στην παρ. 7 του κεφ. «Β» του Ν.4160/13 (Τροποποίηση 11 της Σύμβασης Κύριας Προμήθειας 001Β/00), συνυπολογιζομένων τυχόν επιπρόσθετων ημερών λόγω εγκεκριμένων γεγονότων ανωτέρας βίας, ο κύριος ανάδοχος θα κληθεί να πληρώσει στον αγοραστή ποινικές ρήτρες για την ικανοποίηση όλων των απαιτήσεών του λόγω καθυστέρησης.
Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 29 παρ. 1 («Κήρυξη κυρίου αναδόχου ως έκπωτου-Καταγγελία της σύμβασης») της Σύμβασης Κύριας Προμήθειας 001Β/00 και την παρ. 3 του άρθρου 43 του Π.Δ. 284/89, ο αγοραστής δικαιούται να κηρύξει τον κύριο ανάδοχο έκπτωτο, αν αυτός κα-θυστερήσει υπαίτια την εκτέλεση έργου της κατασκευής για συνολικό διάστημα υπερβαίνον κατά έξι μήνες το συμβατικό χρόνο παράδοσης και της περιόδου χάριτος των εξήντα ημερών, αλλά και στην περίπτωση που συμβατικά υλικά οποιασδήποτε παράδοσης απορρίφθηκαν από την αρμόδια Επιτροπή οριστικής, ποιοτικής και ποσοτικής παραλαβής και δεν αντικαταστάθηκαν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της σύμβασης.
Aναφέρεται, ότι για τα ΤΠΚ Νο 6 «ΒΛΑΧΑΚΟΣ» και ΤΠΚ Νο 7 «ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ», υπάρχουν ενεργές τραπεζικές εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης οι δύο μέχρι την παραλαβή και των 2 πλοίων από το ΥΠ.ΕΘ.Α μέσω της Γ.Δ.Α.Ε.Ε. Την κατάπτωση των εν λόγω εγγυητικών επιστολών, δύναται να προκαλέσει το ΥΠ.ΕΘ.Α μέσω της Γ.Δ.Α.Ε.Ε σε περίπτωση κήρυξης του προμηθευτή ως έκπτωτου. Τέλος, και σύμφωνα με την παρ. 1 του κεφ. «Γ» του Ν.4160/13 (Τροποποίηση 11 της Σύμβασης Κύριας Προμήθειας 001Β/00), δίνεται η δυνατότητα στο ΥΠ.ΕΘ.Α κατά την κρίση του να ορίσει σύμβουλο ή ελεγκτική εταιρεία συμβούλων η οποία θα παρακολουθεί τη σωστή εκτέλεση των εργασιών από την αντισυμβαλλόμενη εταιρεία Ν.Β.Ε.Ε και τη χρηματοοικονομική ροή, υποχρεώσεις που επιτελούν επιτυχώς υπηρεσιακοί παράγοντες του ΥΠΕΘΑ και ως εκ τούτου δεν υφίσταται λόγος για να προσφύγουμε σε συμβούλους του ιδιωτικού τομέα καταβάλλοντας υπέρογκα ποσά όπως και στο παρελθόν.
Η έκτη πυραυλάκατος βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο κατασκευής και η έβδομη σε πολύ αρχικό. Συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα παραλαβής των σκαφών δεν μπορεί να δοθεί και οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη λόγω της ευρύτερης αστάθειας πολιτικού και οικονομικού περιβάλλοντος.
Η Διοίκηση Ταχέων Σκαφών με τα πλοία της και το προσωπικό της αποτελεί μια από τις βασικότερες διοικήσεις του Πολεμικού μας Ναυτικού. Η συνεχής παρουσία των πλοίων της στις ελληνικές θάλασσες, στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και οπουδήποτε απαιτηθεί, αποτελεί εγγύηση διαφύλαξης της εθνικής μας κυριαρχίας και προβολή της Ελληνικής σημαίας. Η έδρα βρίσκεται στην Αμφιάλη Σαλαμίνας. Της Διοίκησης Ταχέων Σκαφών προΐσταται Μάχιμος Αξιωματικός βαθμού Πλοιάρχου. Η αποστολή της Διοικήσεως Ταχέων Σκαφών είναι να ενεργεί μέσα στο πλαίσιο των εντολών και κατευθύνσεων του Αρχηγείου Στόλου, για την οργάνωση, διοίκηση, επιχειρησιακή εκπαίδευση, παρακολούθηση της συντηρήσεως και γενικά την ετοιμότητα και προετοιμασία για πόλεμο των πλοίων, με σκοπό τη συμβολή στην εκπλήρωση της αποστολής ή των έργων που ανατέθηκαν στον Αρχηγό Στόλου.
Για επιχειρησιακούς λόγους αλλά και για λόγους διοικητικής ευελιξίας, εκπαιδεύσεως και υποστήριξης, η Διοίκηση Ταχέων Σκαφών περιλαμβάνει τρεις Μοίρες Ταχέων Σκαφών στις οποίες ανήκουν από 6 ΤΠΚ διοικούμενες από αντίστοιχους Διοικητές Μοιρών (ΔΜΤΠΚ 1,2,3) οι οποίοι είναι Μάχιμοι Αξιωματικοί βαθμού Αντιπλοιάρχου ή Πλωτάρχη. Κάθε μοίρα ταχέων σκαφών διαθέτει μια ποικιλία ταχέων σκαφών και αυτό έγινε από το 2002 και μετά με αποτέλεσμα κάθε μοίρα να διαθέτει διαφορετικά είδη βλημάτων αλλά και σκαφών γενικότερα. Και αυτό γιατί ανάλογα με τις θαλάσσιες περιοχές που θα επιχειρήσει χρειάζονται και τα κατάλληλα όπλα, ήτοι αν είναι μικρές χρειάζεσαι Penguin, αν είναι μεσαίες Exocet και αν είναι μεγάλες Harpoon. Με την προσθήκη των ΤΠΚ κλάσης ΡΟΥΣΣΕΝ οι μοίρες αποκτούν και πλοίο διοίκησης και ελέγχου.
Η Πυραυλάκατος SUPER VITA έχουν δυνατότητα εκτέλεσης επιχειρήσεων με κατάσταση θαλάσσης 5 και δυνατότητα επιβιωσιμότητας με κατάσταση θαλάσσης 7. Έχουν δυνατότητες Διοικήσεως και Ελέγχου ομάδος πλοίων με ικανοποιητικές ευκολίες εξωτερικών και εσωτερικών επικοινωνιών, τακτικό σύστημα, σύστημα LINK-11 και δορυφορικές επικοινωνίες. Η διεύθυνση πυρός (Κ/Β, πυροβόλων) γίνεται με χρήση συστημάτων που δύσκολα εντοπίζονται και παρεμβάλλονται. Η Α/Α άμυνα του πλοίου γίνεται με CIWS RAM και πυροβόλων. Δύναται να εκτελεί συγκαλυμμένες επιχειρήσεις με "αθόρυβο πλου", χαμηλή "ηλεκτρομαγνητική υπογραφή" (RCS) και χαμηλή "υπέρυθρη υπογραφή" (I.R.).
Η επιβίωση του σε μολυσμένο από πυρηνικά, χημικά και βιολογικά όπλα περιβάλλον κρίνεται ως αρκετά καλή με χρήση GAS CITADEL και σταθμού απόπλυσης. Επίσης έχουν ευκολίες εκπαίδευσης με δυνατότητα δημιουργίας εικονικών εκπαιδευτικών σεναρίων και προσομοίωσης ενεργειών / αντιδράσεων από όλα τα εμπλεκόμενα συστήματα. Έχουν υψηλό επίπεδο αυτοματισμών σε συνδυασμό με πολλές εναλλακτικές λύσεις και λειτουργίες "ανάγκης", οπλικά και Η/Ν συστήματα με μεγάλους χρόνους μεταξύ βλαβών (MTBF) και μικρούς χρόνους εντοπισμού και αποκαταστάσεως των βλαβών (MTTR), ενώ είναι σχεδιασμένα να παρουσιάζουν μεγάλες περιόδους μεταξύ γενικών επισκευών των κυρίων μηχανών και βοηθητικών μηχανημάτων. Τέλος οι ενδιαιτήσεις και οι συνθήκες διαβίωσης του πληρώματος είναι αντίστοιχες του 21ου αιώνα, που παράλληλα καλύπτουν τις ανάγκες πολυήμερων αποστολών.
Άξιο αναφορά είναι και το σύστημα ΤΑCTICOS το οποίο φέρουν μέσω του οποίου διασυνδέονται και με τις Εκσυγχρονισμένες Φρεγάτες «S». ο TACTICOS αποτελεί την πλέον σύγχρονη εξέλιξη των τακτικών συστημάτων. Χειρίζεται πληροφορίες από τους διάφορους σένσορες του πλοίου για να αναπαράγει μια ρεαλιστική εικόνα της τακτικής καταστάσεως. Χρησιμοποιεί κονσόλες πολλαπλών λειτουργιών (MFC – Multi functional consoles) στοιχείο που δίνει τη δυνατότητα στον χειριστή να αναθέσει οποιαδήποτε λειτουργία / ενέργεια σε οποιαδήποτε κονσόλα.
Η επιχειρησιακή δράση των ΤΠΚ στο Αιγαίο συνοψίζεται στην φράση «επιθετικό πνεύμα, ανορθόδοξες τακτικές μάχης». Αυτό είναι και το μότο των στελεχών της ΔΤΣ του ΑΣ. Τα ΤΠΚ ως επί το πλείστον λειτουργούν αυτόνομα και ανεξάρτητα από την στιγμή που θα αγκιστρωθούν πίσω από μια βραχώδη ακτή και θα περιμένουν το θήραμα τους. Σπανίως, τα ΤΠΚ θα βρεθούν σε σχηματισμούς μάχης μαζί με άλλες μονάδες επιφανείας. «Αυτό δεν ισχύει για τα ΤΠΚ κλάσης ΡΟΥΣΕΝ» μας τονίζουν οι αξιωματικοί της ΔΤΣ που λόγω του ότι διαθέτουν ένα Ο/Σ με τεράστιες δυνατότητες ικανές να υποστηρίξουν επιχειρήσεις σχηματισμών μάχης σε συνεργασία με άλλα πλοία του Α.Σ.
Η κύρια τακτική όμως που ακολουθούν τα ΤΠΚ είναι η γρήγορη ανάπτυξη τους στους χώρους απόκρυψης όπου βρίσκονται στα πλέον ανορθόδοξα μέρη (κάτι το οποίο απαιτεί μεγάλη ναυτοσύνη) πίσω από βραχονησίδες, μέσα σε κολπίσκους σε όλο το Αιγαίο και ακολούθως εκεί κρύβονται. Χρησιμοποιούνται μέχρι και δίχτυα IR που καλύπτουν το σκάφος από τους αισθητήρες των εναέριων μέσων ενώ πιθανή είναι και η διασπορά στελεχών των ΤΠΚ σε χερσαία μέρη πέριξ του σημείου ανάπτυξης με σκοπό τον οπτικό εντοπισμό των στόχων, την εναέρια παρατήρηση απέναντι σε UAV και τέλος εάν χρειαστεί την κατάρριψη τους αφού τα ΤΠΚ φέρουν φορητούς ΑΑ εκτοξευτές FIM- 92 STINGER. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζονται πιθανές εναέριες απειλές με κύριο εκφραστή τους τα Ελικόπτερα ναυτικής συνεργασίας που θα έχουν ως σκοπό την απαγκίστρωση των ΤΠΚ και έπειτα την καταστροφή τους.
Είναι λοιπόν, τα κυνηγόσκυλα του Αιγαίου αφού περιμένουν να περάσει το θήραμα τους και έπειτα το εξολοθρεύουν. Τα ΤΠΚ από τις συγκεκριμένες θέσεις που οι κυβερνήτες γνωρίζουν σαν την παλάμη του χεριού τους από τον καιρό της ειρήνης σταματούν την εκπομπή ραντάρ ή επικοινωνιών και αρκούνται στην παρακολούθηση του ασύρματου δικτύου μέσω της ζεύξης δεδομένων LINK 11 για να λάβουν δεδομένα από τρίτες πηγές και ακολούθως να εξαπολύσουν τα φονικά τους βλήματα. Για τα ΤΠΚ ο ΑΝΣΚ είναι να πληγεί ο στόχος τους χωρίς αυτά να τα εντοπίσει ο εχθρός. Με άλλα λόγια, λειτουργούν όπως ένας ελεύθερος σκοπευτής, είναι δηλαδή καλά κρυμμένα και χτυπούν τον εχθρό τους από τόπο και χρόνο που δεν το περιμένει, ακολούθως πιθανόν να αλλάξουν θέση σε περίπτωση που έχουν εντοπιστεί ή υπάρχουν υποψίες εντοπισμού.
Σημαντική είναι και η συνεργασία των ΤΠΚ με τα ΠΠ αλλά και τα ναυτικά παρατηρητήρια των νήσων. Αξίζει να σημειωθεί πως οι νεκροί τομείς στο Αιγαίο είναι ελάχιστοι και αυτοί σε σημεία όχι ενδιαφέροντος. Έτσι λοιπόν, τα ΤΠΚ συνεργάζονται στενά με τα ναυτικά παρατηρητήρια των νήσων και ενημερώνονται για τις κινήσεις του εχθρού. Ακολούθως λαμβάνουν θέσεις μάχης και περιμένουν το θήραμα τους. Κύρια απειλή για τα ΤΠΚ δεν είναι οι μονάδες επιφανείας αλλά τα εναέρια και τα χερσαία μέσα, ήτοι ελικόπτερα, UAV και ναυτικά παρατηρητήρια. Οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά την απειλή των ΤΠΚ που πραγματικά μπορεί να είναι ο όλεθρος για τον στόλο τους γι’ αυτό και αναπτύσσουν το πρόγραμμα «ΜΑΚΡΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ» που βασίζεται σε επάκτια ραντάρ, υπέρυθρες κάμερες, συστήματα υποκλοπών και λοιπά δορυφορικά μέσα.
Η πεμπτουσία των ναυτικών επιχειρήσεων είναι η τακτική κατάσταση, να γνωρίζεις δηλαδή που είναι ποιος. Κύρια απειλή των ναυτικών παρατηρητηρίων είναι οι ασύμμετρες απειλές εκ των ειδικών δυνάμεων που πιθανόν να αναπτυχθούν προ της κρίσης ή των επιχειρήσεων με σκοπό να παρεμποδίσουν την έγκαιρη ελληνική προειδοποίηση. Τέλος, άξια αναφοράς είναι και τα πυροβόλα που φέρουν τα ΤΠΚ καθώς τόσο για εγγύς άμυνα όσο και για επιθέσεις κατά στόχων είναι ιδαίτερα αποδοτικά συστήματα ειδικά στις λεγόμενες «κλειστές» θάλασσες και ειδικότερα στα στενά περάσματα των νήσων του Αιγαίου. Να σημειωθεί πως στην κρίση των Ιμίων το 1996 είχαν συγκεντρωθεί τα πλοία ΠΝ και TDK σε ελάχιστη ακτίνα.
Από την άλλη μεριά του Αιγαίου σκοπός των Τουρκικών ΤΠΚ είναι η αποκοπή των ελληνικών ενισχύσεων από την ηπειρωτική χώρα. Τα τουρκικά ΤΠΚ θα αναπτυχθούν στα παράλια της Ιωνίας και από εκεί θα προσπαθήσουν να προσβάλουν τόσο τις φίλιες μονάδες επιφανείας που θα αποπειραθούν να άρουν τον ναυτικό αποκλεισμό των νήσων που δέχονται επίθεση και κατά δεύτερον να υποστηρίξουν με πυρά ναυτικού βομβαρδισμού πιθανή απόβαση σε ελληνικό έδαφος. Επιπρόσθετα, δευτερεύον αποστολή των τουρκικών ΤΠΚ είναι η συμμετοχή τους σε ναυτικά battle group και η διεξαγωγή επιχειρήσεων ναυτικού αποκλεισμού νήσων κοινού με άλλες μονάδες επιφανείας ή γενικότερα η συμμετοχή τους σε σχηματισμούς με τα άλλα πλοία του TDK.
Μείζον πάντως είναι το ζήτημα της οροφής των πλοίων της Διοίκησης Ταχέων Σκαφών τόσο των τεσσάρων La Combattante III όσο και των τεσσάρων La Combattante IIIb αφού οι ηλικίες των πλοίων είναι άνω των 40 ετών και ως εκ τούτου την επόμενη 5ετία 10ετία πρέπει να αποσυρθούν δίχως να υπάρχει η προοπτική αντικατάστασης αυτών λόγω των οικονομικών δυσκολιών.
