Δημήτρης Καλλιβωκάς. ΤΑ ΒΑΘΗ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ «Ξύπνησα κάποτε με τρία θηλυκά στο κρεβάτι μου»

«Τη σύζυγό μου την παντρεύτηκα όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο. Ημουν ανέκαθεν κατά του γάμου. Παιδιά δικά μου δεν απέκτησα και φυσικά το μετάνιωσα. Ο Κώστας Χατζηχρήστος υπήρξε καταπιεστικός εραστής για τις κοπέλες που δούλευαν στους θιάσους του και την έπεσε στην τότε σύντροφό μου! Α, και τον θάνατο; Δεν τον φοβάμαι καθόλου».

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ

Με αυτές τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις ένας από τους σπουδαιότερους Eλληνες ηθοποιούς της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου, ο Δημήτρης Καλλιβωκάς ανοίγει τις πόρτες του σπιτιού του στην Κηφισιά και μας ξεναγεί σε έναν άλλο, υπέροχο μυθικό κόσμο. «Βλέπεις το σπίτι μου; Το έχτισα όλο μόνος μου, με τα χέρια μου. Πέτρα πέτρα, τούβλο τούβλο. Δεν έδωσα ούτε ένα μεροκάματο. Σηκωνόμουν το πρωί στις 6.00, έτρεχα να πάρω υλικά και έβλεπα σε διάφορα καφενεία άνδρες και έλεγα: «Μα, καλά, πώς μπορούν και κάθονται» μας λέει και μας βγάζει στους υπέροχους κήπους ενός σπιτιού που θυμίζει πύργο άλλης εποχής. Λίμνες με νούφαρα και τεράστια χρυσόψαρα, τεράστιοι φοίνικες και δέντρα, καθώς και μια υπέροχη διαρρύθμιση φανερώνουν το γούστο του σπουδαίου ηθοποιού.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ένα κοτσίφι κελαηδάει δίπλα από τη λίμνη. Σταματάει απότομα τη συζήτηση και το θαυμάζει. «Απαθανάτισέ το με τη φωτογραφική σου. Αυτό είναι ζωή» λέει και μας προκαλεί εντύπωση ο τόσο ευγενής χαρακτήρας του. Μιλάει με πάθος για τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, τότε που τα είδωλα είχαν την τιμητική τους. Θυμάται περιστατικά που τον κάνουν να βουρκώσει.

Ωστόσο, το παρουσιαστικό του δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου από εκείνο με το οποίο τον είχαμε συνηθίσει στην ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», όταν έλεγε τη φράση-σταθμό «τι είναι ο άνθρωπος;», τότε που βάσει σεναρίου είχε πεθάνει ένας από τους καλύτερους φίλους του.

Στην αυλή

Πριν από μερικές ημέρες ένα τεράστιο μπαούλο γεμάτο φωτογραφίες, παλιά προγράμματα και περιοδικά που έγραφαν για εκείνον κάηκε στο κέντρο της αυλής του, έπειτα από φωτιά που έβαλε ο ίδιος. «Το παρελθόν δεν πρέπει να το νοσταλγείς, γιατί σε φέρνει πίσω. Το μέλλον είναι η ζωή σου» αναφέρει. Πιο ώριμος από ποτέ, ο σπουδαίος ηθοποιός κάνει απολογισμό ζωής. Το κασετοφωνάκι ανοίγει και ο 85χρονος Δημήτρης Καλλιβωκάς ξεκινάει το παραμύθι της ζωής του...

«Εγώ που δεν ήμουν ούτε εραστής ούτε ωραίος, κάποτε ξύπνησα στη Θεσσαλονίκη με τρεις κοπέλες στο κρεβάτι»

Μου κάνει εντύπωση που τόσο ο κόσμος που σας θαυμάζει όσο και οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για εσάς. Γιατί αυτό;Κατ' αρχήν εμένα ο χαρακτήρας μου θεωρώ πως δεν ήταν για το θέατρο και την υποκριτική τέχνη. Επρεπε να γίνω είτε γλύπτης είτε ζωγράφος.
Δεν μπορούσα να μπω ποτέ σε καλούπια και να κάνω δημόσιες σχέσεις και φιλίες μέσα από το θέατρο. Κατάγομαι από αστική οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν γιατρός και η μητέρα μου κόρη καθηγητή. Μεγάλωσα σε ένα πολύ ιδιαίτερο περιβάλλον.

Είχατε φαντάζομαι όμως το μικρόβιο της τέχνης...Μικρός έδινα παραστάσεις Καραγκιόζη. Από εκεί μου άρεσε η επικοινωνία με τον κόσμο.

Αλήθεια, γιατί αντέδρασαν οι γονείς σας στην απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός;
Επειδή οι εποχές τότε ήταν πολύ σκληρές. Συνήθως οι ηθοποιοί ήταν ξυρισμένοι. Αυτό για τους παλαιότερους θεωρούνταν προσβολή. Επρεπε να έχεις μουστάκι για να δείξεις το αντριλίκι σου.

Πώς αποκαλύψατε στον πατέρα σας το «μεγάλο μυστικό σας»;Εγώ είχα ικανότητες ζωγραφικής και γλυπτικής. Αλλά δεν τα κατάφερα ποτέ. Αυτό ήταν και είναι το απωθημένο μου. Ο πατέρας μου είδε το ταλέντο στη ζωγραφική και μου πρότεινε να δώσω εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί γνώρισα τεράστιες προσωπικότητες όπως είναι ο Τσόκλης. Ομως απογοητεύτηκα γρήγορα. Εντελώς τυχαία και κρυφά από τους δικούς μου, έγινα ηθοποιός. Ενας φίλος μού είπε για τη σχολή υποκριτικής τέχνης «Κουνελάκη» και για μια υποτροφία που έδιναν στον καλύτερο μαθητή. Εδωσα εξετάσεις, πέρασα και δεν πλήρωνα μία. Αντί να πηγαίνω στη Σχολή Καλών Τεχνών, πήγαινα στη σχολή υποκριτικής. Ομως στο σπίτι δεν γυρνούσα με έργα και η μάνα μου το πήρε χαμπάρι.

Είστε ένας σπουδαίος συνταξιούχος 85χρονος ηθοποιός, με πύργο στην Κηφισιά...Ναι, πείτε το και έτσι. Το σπίτι αυτό το έχτισα εξολοκλήρου με τα χέρια μου. Τη μελέτη την έκανε ένας ξάδερφός μου, ο περίφημος Γεωργαντζής. Φαντάζομαι είμαι ο μόνος Ελληνας που ενώ η μελέτη έβγαζε δύο ορόφους, εγώ εξοικονόμησα χρήματα για ακόμη έναν όροφο. Τόσο μεθοδικός ήμουν από νεαρός. Το έχτισα το 1967. Επί δύο χρόνια πήγαινα στο θέατρο και έλεγα «έχουμε διπλή παράσταση; Ωραία, θα ξεκουραστώ και λίγο». Το χτίσιμο γινόταν παράλληλα με το θέατρο, τότε που ήμουν πρωταγωνιστής. Είχα φτιάξει μέχρι και εκμαγείο για πέτρες. Πήγαινα σε παράσταση και όταν γύριζα τρέχοντας, έριχνα το τσιμέντο στο καλούπι για τις πέτρες.

Παιδί της Κατοχής;Φυσικά. Από εκεί κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να βγάζεις το ψωμί σου. Ο πατέρας μου, επειδή ήταν σπουδαίος γιατρός και άνθρωπος, δεν έπαιρνε χρήματα από τους ασθενείς. Αναγκάστηκε λόγω της κατάστασης αυτής να κλείσει το ιατρείο του.
Εβλεπα ανθρώπους να πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους. Στο σπίτι μας είχαμε να φάμε κρέας τέσσερα χρόνια και τρία χρόνια ψωμί. Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου, επειδή είχε προβλέψει ότι θα έχουμε πόλεμο, είχε προλάβει, είχε πάει στους φούρνους και έπαιρνε ψωμιά. Φρέσκα και μπαγιάτικα. Τα έβαζε στο παράθυρο κοντά και έτσι τα ξέραινε με φυσικό τρόπο. Μετά τα τοποθετούσε σε μαξιλαροθήκες και τρώγαμε μια φέτα ψωμί ξερό την εβδομάδα.


Προτού ανοίξω το κασετοφωνάκι μού αναφέρατε ότι παντρευτήκατε λόγω καρκίνου...Ναι, είναι αλήθεια αυτό. Το να περνάς αυτό το στάδιο σημαίνει ότι έχεις φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι και περιμένεις να «πέσεις». Ωστόσο η ζωή μού επιφύλαξε εκπλήξεις και κατάφερα να επιζήσω.
Παντρεύτηκα λόγω του καρκίνου. Ημουν πάντα κατά των δεσμεύσεων και άρα κατά του γάμου. Ηθελα να έχω ελευθερία. Οταν λοιπόν μου ανακοίνωσαν ότι έχω καρκίνο είπα: τώρα πρέπει να παντρευτώ τη γυναίκα που είναι σύντροφός μου. Και το έκανα, επειδή ήθελα να νιώθει και εκείνη καλά εκείνες τις δύσκολες ώρες που περνούσα εγώ.

Παιδιά αποκτήσατε;Δεν ήθελα να κάνω ποτέ. Ο λόγος που δεν έκανα παιδιά ήταν ένας: σκεφτόμουν, θα μεγάλωνα ένα παιδί με χίλιους κόπους και αγωνίες και όταν θα μεγάλωνε το παιδί μου, θα έπρεπε να σπουδάσει στο εξωτερικό και -γιατί όχι;- να μείνει εκεί. Δεν θα είχα μόνιμο πόνο στην καρδιά εγώ γι' αυτό; Αυτά τα έλεγα τότε.
Τώρα το έχω μετανιώσει φυσικά. Μου λείπει ένα δικό μου παιδί. Οταν τηλεφωνούν τα παιδιά της γυναίκας μου, η οποία είναι Γερμανίδα, τη βλέπω με πόση λαχτάρα θέλει να τους μιλήσει. Πήγα πολλές φορές σε γιατρούς για να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους οι κοπέλες που είχα κατά καιρούς.

Η σύζυγός σας, που είναι Γερμανίδα, τι λέει για τη σημερινή κατάσταση της χώρας;Λατρεύει την Ελλάδα, δεν αγαπάει καθόλου τις πολιτικές καταστάσεις της Ελλάδας. Εκείνοι είναι μεθοδικοί. Οι Ελληνες είμαστε λίγο «έχει ο Θεός». Βεβαίως ο καιρός παίζει σημαντικό ρόλο στην «τρέλα» του Ελληνα.

Κάνατε μόλις 22 ταινίες. Και όμως, όλοι νομίζουμε ότι έχετε παίξει σε περισσότερες...Οι κινηματογραφικοί ρόλοι που μου δόθηκαν ήταν πολύ δυνατοί. Το 1956 συμμετείχα στην πρώτη ταινία μου, «Μακριά από τον κόσμο». Δεν έπαιξα πολύ, γιατί είχα έναν εξαιρετικά μοναχικό χαρακτήρα. Δεν μπήκα ποτέ σε φιλίες μέσα από το επάγγελμά μου.
Τα βράδια μετά το θέατρο έπαιρνα το αυτοκινητάκι μου και γύριζα στο σπίτι. Σπίτι, δουλειά και κοπέλα. Τίποτα άλλο. Στον κινηματογράφο πρέπει να είσαι ωραίος και μοιραίος. Εγώ έπαιξα ρόλους αντεραστών. Πάντα, ο Αλεξανδράκης, ο Μπάρκουλης, ο Κούρκουλος στις ταινίες μού «έπαιρναν» τη γυναίκα.
Κάποια στιγμή λοιπόν ο σκηνοθέτης έβαλε έως και τον Χατζηχρήστο να μου «πάρει» τη γυναίκα. Εγώ λοιπόν, για να μη συμβεί αυτό, ζήτησα ένα υπερβολικό ποσό προκειμένου να... στραβώσει η δουλειά και να μην παίξω. Μου λέει ο σκηνοθέτης: «Γιατί τόσα, ρε Δημήτρη;». Και του απαντάω: «Πρώτον, επειδή θα παίξω με τον Χατζηχρήστο (τότε δεν διακρινόταν για σπουδαία πράγματα που είχε κάνει στον κινηματογράφο). Δεύτερον, γιατί θα μου "πάρει" τη γυναίκα ο Χατζηχρήστος. Ε, όχι και ο Χατζηχρήστος. Δεν το δέχομαι».
Αυτό ο Κώστας δεν μου το συγχώρησε ποτέ. Επαιζε λοιπόν στο θέατρο Παρκ και το πλημμύριζε από κόσμο. Εκείνος είχε Τζάγκουαρ και εγώ βέσπα. Η σύντροφός μου λοιπόν έπαιζε στον θίασό του. Παρκάρει μπροστά μας και κλείνει με δυνατή κλοτσιά την πόρτα του αυτοκινήτου. Θυμάμαι που κολλούσε έντονα στην κοπέλα μου και της έλεγε: «Τι θες και πας με τον Καλλιβωκά. Εχει δύο ρόδες και αυτές μικρές».


Μέγας εραστής ο Χατζηχρήστος...Μέγας και καταπιεστικός εραστής. Πίεζε πολλές κοπέλες, μέχρι που κάποια στιγμή είχε μία στον θίασο, η οποία ήξερε ζίου ζίτσου. Προσπαθούσε να τη... ρίξει, μία από δω, μία από εκεί, του ρίχνει μία, κάτω αναίσθητος ο Χατζηχρήστος!

Η Ρένα Βλαχοπούλου πώς μπήκε στη ζωή σας;Επρεπε να έχει έναν εραστή στις ταινίες της. Οι ώριμοι λοιπόν εραστές εκείνης της εποχής ήταν ελάχιστοι. Ηρθε μαζί με τον επιχειρηματία και έτσι έπαιξα μαζί της. Σπουδαία γυναίκα. Οταν τέλειωνε η παράσταση, βγαίναμε μαζί και ο κόσμος έπεφτε κάτω και μας προσκυνούσε. Θεούς μάς έκαναν...

Η Αλίκη, εσείς που τη ζήσατε, τι άνθρωπος ήταν;Ηταν καλή ηθοποιός, αλλά πάνω απ' όλα επιχειρηματίας. Η Αλίκη θυσίαζε τα πάντα για το σταριλίκι της. Ηταν σταρ. Οταν έπαιξα για πρώτη και τελευταία φορά στον κινηματογράφο μαζί της, με εκμηδένισε.
Ηταν στην ταινία «Μιμίκος και Μαίρη». Η εποχή που δεν είχαν ξεχωρίσει ακόμη ποιοι ήταν αστέρες και μεγάλοι ηθοποιοί και ποιοι μέτριοι ή κακοί. Ημασταν όλοι το ίδιο. Κάναμε λοιπόν μαζί ένα ντουέτο.
Η μηχανή τραβάει πρώτα τα δικά της πλάνα, επειδή το ζήτησε, μετά γενικά πλάνα και όταν έρχεται η στιγμή να κάνουμε τα δικά μου μαζί της, εκείνη δηλώνει άρρωστη και σηκώνεται και φεύγει. Και ξαναλέω. Μόλις είχε πρωτοβγεί η Αλίκη. Υστερα από χρόνια παίξαμε πάλι μαζί. Στο θέατρο η Αλίκη ήταν υπόδειγμα ηθοποιού. Τρομερός χαρακτήρας.

Είχατε αντιζηλίες στον χώρο σας;Σαφώς! Ο Βύρων Πάλλης με πολέμησε και δεν ξέρω για ποιο λόγο. Παίζαμε μαζί και όμως με αντιπάθησε χωρίς να του έχω κάνει το παραμικρό...

Θα σας αναφέρω τρία ονόματα και θα ήθελα την άποψή σας: Αλεξανδράκης, Μπάρκουλης και Κούρκουλος. Τι άποψη έχετε;Είχα και με τους τρεις τρομερούς δεσμούς από τα πρώτα μας βήματα. Περισσότερο έζησα μάλιστα με τον Κούρκουλο. Ηταν θαυμάσιοι ηθοποιοί και άνθρωποι. Γοητευτικότατοι άνδρες. Στη χρυσή εποχή του κινηματογράφου ο Αλεξανδράκης ήταν τόσο ωραίος άνδρας, που ο Φίνος είχε έναν μόνιμο υπάλληλο για να τον προστατεύει από τις γυναίκες.
Ουρές έκαναν για τον Αλέκο. Στα εξωτερικά γυρίσματα των ταινιών ο Φίνος είχε ολόκληρη ομάδα προστασίας για τον Αλεξανδράκη. Τα κορίτσια, όταν είχαμε εξωτερικά γυρίσματα, του φώναζαν από τα μπαλκόνια για να πάει στα σπίτια τους. Τόση λατρεία δεν την έχω ξαναζήσει με συνάδελφο. Υπήρξε φορά που ο Αλέκος είχε πάει στο σπίτι μιας κοπέλας και ο φύλακας του φώναξε να κατέβει για το γύρισμα που είχαμε στη γειτονιά...

Εσείς;
Εως και εγώ που δεν ήμουν ποτέ εραστής και ωραίος, ξύπνησα στη Θεσσαλονίκη με τρεις κοπέλες στο κρεβάτι μου. Είπαμε: ήταν η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου και των ειδώλων τότε.

Επειτα από 60 χρόνια πορείας, σας λείπει το χειροκρότημα;
Οχι, δεν μου λείπει καθόλου. Αποφάσισα να αποστασιοποιηθώ από το επάγγελμα. Διότι απογοητεύτηκα με τον εαυτό μου. Είχα έναν χαρακτήρα που δεν έκανε για το θέατρο. Και έτσι αποφάσισα ότι το θέατρο δεν με συγκινεί πλέον. Θεωρώ ότι λόγω του ότι επικρατεί 100% η άποψη του σκηνοθέτη, κάνοντας τροποποιήσεις και πολλά άλλα στα έργα, εγώ δεν έχω θέση. Σαφώς και ο σκηνοθέτης έχει τον πρώτο λόγο, αλλά όχι παραποιώντας τα έργα. Είναι απαράδεκτα αυτά τα πράγματα.

Τον θάνατο τον φοβάστε ή σας «φοβάται»;Δεν τον φοβάμαι καθόλου, γιατί εγώ δεν πρόκειται να πεθάνω. Απλώς κοιμόμαστε και τίποτα άλλο. Η φιλοσοφία μου είναι ότι κάποια μέρα εκεί που θα κοιμάμαι, απλώς δεν θα ξαναξυπνήσω...

Πιστεύετε στη μετενσάρκωση, στην «άλλη ζωή» και σε όλα αυτά;
Είμαστε από ύλη και τίποτα άλλο. Εξαφανιζόμαστε απλώς. Φτιαχτήκαμε για να πεθάνουμε. Και τα λέω αυτά τώρα, ύστερα από έναν καρκίνο που πέρασα και είδα μπροστά μου τη ζωή μου να περνάει σαν φιλμάκι. Τη ζωή μου την έκανα όπως εγώ ήθελα. Και δεν μετανιώνω για τίποτα απ' όλα όσα έκανα. Δεν φταίει κανένας άλλος για εμένα παρά μόνο εγώ...

http://www.espressonews.gr/showbiz/2015/06/138685/xypnisa-kapote-me-tria-thilyka-sto-krevati-moy