Η πρόθεση της κυβερνήσεως να χαλαρώσει υπερβολικά τα κριτήρια απονομής της ελληνικής ιθαγένειας και να αλλοιώσει τη σύνθεση του εκλογικού σώματος πολιτογραφώντας ως «Ελληνες» παιδιά μεταναστών, τα οποία απλώς ενεγράφησαν στην πρώτη τάξη του δημοτικού, ανοίγει την πόρτα για τη δημιουργία ισλαμικής μειονότητας σε όλη την Ελλάδα, με θρησκευτικά και πολιτιστικά στοιχεία που δεν έχουν σχέση με την ταυτότητα των γηγενών μουσουλμάνων της Θράκης. Οι μεθοδεύσεις για αθρόα απονομή ιθαγένειας σε άτομα τα οποία δεν έχουν τον παραμικρό ψυχικό και πολιτιστικό δεσμό με το ελληνικό έθνος οδηγούν στη δημιουργία ισλαμιστικού κόμματος στη χώρα μας!
Η όλη ρύθμιση είναι προδήλως αντισυνταγματική και έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση 460/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έκρινε αντισυνταγματικό τον νόμο Ραγκούση για την απονομή ιθαγένειας σε παιδιά αλλοδαπών που είχαν φοιτήσει μέχρι την έκτη δημοτικού. Δηλαδή, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας μας έχει απορρίψει ως αντισυνταγματικό έναν νόμο που θέσπιζε αυστηρότερα κριτήρια συγκριτικά με το σχέδιο νόμου που βρίσκεται σήμερα σε δημόσια διαβούλευση. Θυμίζω, λοιπόν, στην αρμόδια υπουργό και σε κάθε ενδιαφερόμενο τις σχετικές επισημάνσεις της εν λόγω αποφάσεως του ΣτΕ:
«... Ο νομοθέτης έχει μεν τη δυνατότητα να εκτιμά εκάστοτε τις συγκεκριμένες συνθήκες (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές) και να καθορίζει τις προϋποθέσεις κτήσεως της ελληνικής ιθαγενείας κατά τρόπο χαλαρότερο ή αυστηρότερο, αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος με συγκεκριμένη ιστορία και ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι εγγυημένος τουλάχιστον από τους ορισμούς του άρθρου 1 παρ. 3 του ισχύοντος Συντάγματος, τέλος δε και ότι το κράτος αυτό είναι εντεταγμένο σε υπερεθνική κοινότητα εθνικών κρατών με παρόμοιες συνταγματικές παραδόσεις (Ευρωπαϊκή Ενωση), η οποία, μάλιστα, κατά το άρθρο 4 παρ. 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ενωση σέβεται την εθνική τους ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή.
Η όλη ρύθμιση είναι προδήλως αντισυνταγματική και έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση 460/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έκρινε αντισυνταγματικό τον νόμο Ραγκούση για την απονομή ιθαγένειας σε παιδιά αλλοδαπών που είχαν φοιτήσει μέχρι την έκτη δημοτικού. Δηλαδή, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας μας έχει απορρίψει ως αντισυνταγματικό έναν νόμο που θέσπιζε αυστηρότερα κριτήρια συγκριτικά με το σχέδιο νόμου που βρίσκεται σήμερα σε δημόσια διαβούλευση. Θυμίζω, λοιπόν, στην αρμόδια υπουργό και σε κάθε ενδιαφερόμενο τις σχετικές επισημάνσεις της εν λόγω αποφάσεως του ΣτΕ:
«... Ο νομοθέτης έχει μεν τη δυνατότητα να εκτιμά εκάστοτε τις συγκεκριμένες συνθήκες (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές) και να καθορίζει τις προϋποθέσεις κτήσεως της ελληνικής ιθαγενείας κατά τρόπο χαλαρότερο ή αυστηρότερο, αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος με συγκεκριμένη ιστορία και ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι εγγυημένος τουλάχιστον από τους ορισμούς του άρθρου 1 παρ. 3 του ισχύοντος Συντάγματος, τέλος δε και ότι το κράτος αυτό είναι εντεταγμένο σε υπερεθνική κοινότητα εθνικών κρατών με παρόμοιες συνταγματικές παραδόσεις (Ευρωπαϊκή Ενωση), η οποία, μάλιστα, κατά το άρθρο 4 παρ. 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ενωση σέβεται την εθνική τους ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή.
Συνέπεια δε τούτων είναι ότι ελάχιστος όρος και όριο των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων για την απονομή της ελληνικής ιθαγενείας είναι η ύπαρξη γνησίου δεσμού του αλλοδαπού προς το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία, τα οποία δεν είναι οργανισμοί ασπόνδυλοι και δημιουργήματα εφήμερα, αλλά παριστούν διαχρονική ενότητα με ορισμένο πολιτιστικό υπόβαθρο, κοινότητα με σχετικώς σταθερά ήθη και έθιμα, κοινή γλώσσα με μακρά παράδοση, στοιχεία τα οποία μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά με τη βοήθεια μικρότερων κοινωνικών μονάδων (οικογένεια) και οργανωμένων κρατικών μονάδων (εκπαίδευση).
Εάν παρεγνωρίζετο η προϋπόθεση του ουσιαστικού δεσμού και ο νομοθέτης -εναλλασσόμενος κατά θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος- μπορούσε να τον αγνοήσει και να ελαχιστοποιήσει τα προσόντα κτήσεως της ιθαγενείας, τότε πρακτικώς θα μπορούσε και να προσδιορίσει αυθαιρέτως τη σύνθεση του λαού, με την προσθήκη απροσδιορίστου αριθμού προσώπων ποικίλης προελεύσεως, με χαλαρή ή ανύπαρκτη ενσωμάτωση, με ό,τι τούτο θα συνεπήγετο για τη συνταγματική τάξη και τη λειτουργία του πολιτεύματος, καθώς και την ομαλή, ειρηνική εξέλιξη της κοινωνικής ζωής, λαμβανομένου σοβαρά υπόψη και του γεγονότος ότι το status της ιθαγενείας είναι αμετάκλητο, αφού η σχετική συνταγματική ρύθμιση (άρθρο 4 παρ. 3) απαγορεύει την αφαίρεση της ιθαγενείας πλην δύο περιοριστικά καθοριζομένων περιπτώσεων (εκούσια απόκτηση άλλης ιθαγενείας, ανάληψη σε ξένη χώρα υπηρεσίας αντίθετης προς τα εθνικά συμφέροντα).
Ο νομοθέτης, κατά τον καθορισμό των προϋποθέσεων αποκτήσεως της ελληνικής ιθαγενείας από αλλοδαπούς, θα πρέπει να συνδυάζει και ουσιαστικά κριτήρια, ούτως ώστε να τεκμηριώνεται ο γνήσιος δεσμός του αλλοδαπού προς την ελληνική κοινωνία, δηλαδή η ενσωμάτωσή του σε αυτήν».
Απαιτούμε, λοιπόν, σεβασμό στο Σύνταγμα και στην Ιστορία μας!
Kωνσταντίνος Χολέβας
*Πολιτικός επιστήμων
http://www.dimokratianews.gr/content/47281/ektos-nomoy-shedio-aponomis-ithageneias
