Συντάκτης:
Τα μεγαλύτερα δεινά στην ανθρωπότητα τα προκαλούν, σύμφωνα με μια περίφημη ρήση του Θουκυδίδη, η αρχομανία και η απληστία. Ενα απ’ αυτά, η τυφλή βία, είναι απόρροια αυτών των γενετικών (;) γνωρισμάτων του ανθρώπου. Οσοι κατέχουν τα σκήπτρα συσσωρεύουν τον πλούτο με αποτέλεσμα ελάχιστοι να διαβιώνουν μακαρίως και οι πλείστοι να υποφέρουν. Οι πρώτοι κλέβουν τον πλούτο των δεύτερων με βία (ωμές παρεμβάσεις στην εθνική κυριαρχία λαών, αποικιοκρατία, δουλοκτησία και λοιπά). Πώς αντιδρούν οι καταπιεζόμενοι; Είτε με εθνικές εξεγέρσεις είτε υπακούοντας στον κυρίαρχο, μαζεύοντας όμως μέσα τους μίσος αιώνων, απέραντο μίσος που οδηγεί στον φανατισμό, ο οποίος με τη σειρά του ωθεί σε τρομοκρατία και απύθμενη βία. Ε, η επί αιώνες κυρίαρχη Δύση πληρώνει το αντίτιμο της δικής της βαρβαρότητας απέναντι σε τάχα υπανάπτυκτους θρησκοπαρανοϊκούς.
Οταν μάλιστα υπάρχουν επιτήδειοι που ιδεολογοποιούν αυτόν τον φανατισμό (δεν έχει σημασία αν αυτός ο φανατισμός προκαλείται από δίκαια ή άδικα αιτήματα), τότε οι εξεγέρσεις που ξεσπάνε είναι τρομοκρατικές πράξεις, άλογες, παράλογες κ.λπ. Η εκδίκηση δεν βασίζεται στη λογική, στα δικαιώματα και πόρρω απέχει από τον ανθρωπισμό, και ας έχει θρησκευτικά κίνητρα. Η Δύση το έχει αποκλείσει το ισλάμ από τον «πολιτισμό» της (τρομάρα της). Καλείται τώρα να αντιμετωπίσει την οργή του, αλλά μάλλον είναι αργά· ούτε συγγνώμη μπορεί να ζητήσει ούτε να προβλέψει από πού θα προέλθει η τρομοκρατία (το τελευταίο όπλο των απελπισμένων).
Μόνο όπλο είναι η πίστη τους· ο διάλογος αργεί και μάλλον δεν θα εμβαπτιστούν ποτέ στα ήπια (ανθρώπινα) νάματά του. Δεν χαλιναγωγούνται τα πάθη (πιστών, απίστων, ιδεολόγων) όταν ιδεολογοποιούνται. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να σταματήσει το κακό... όσο ισχυρό κρατικό μηχανισμό κι αν διαθέτει.
Οι μυστικές υπηρεσίες, ο στρατός, η αστυνομία, όσο άριστη κατάρτιση κι αν έχουν, δεν μπορούν να προβλέψουν την πηγή της τυφλής βίας. Οσοι υπηρετούν την τυφλή αυτή βία αδιαφορούν για τη ζωή τους. Είναι τόσο παθιασμένοι, τόσο μεροληπτικοί, διψάνε για θριάμβους, όσο εφήμεροι κι αν είναι αυτοί. Τους αρκεί η στιγμή της εκδίκησης· γι’ αυτούς είναι η αιωνιότητα, το νόημα της ζωής τους.
Εδώ και δύο δεκαετίες έχει επισημανθεί ο κίνδυνος να γίνουμε θεατές (ή θύματα) αδιανόητων για την ανθρώπινη συνύπαρξη καταστάσεων, όπως η ασύλληπτη επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη. Η ανθρώπινη ζωή έχει χάσει την αξία της, τη μοναδικότητά της. Ναι, αλλά όταν οι αποικιοκράτες ασκούσαν ωμή βία στους αυτόχθονες, πού ήταν ο σεβασμός στην αξία της ζωής. Η Δύση πληρώνει τα επίχειρα της αλαζονείας της, του αναγεννησιακού και διαφωτιστικού πολιτισμού της.
Ασε που ανά πάσα στιγμή είναι πιθανό να εμφανιστεί ο ολοκληρωτισμός με τη μορφή αντεκδίκησης, να φανεί δηλαδή ότι όποιος είναι ισλαμιστής είναι εχθρός του ανθρώπου και απερίφραστα τρομοκράτης. Φωτιά στα μπατζάκια μας τότε.
Οχι τίποτε άλλο, κινδυνεύει επίσης να επαληθευτεί η ανιστόρητη θεωρία της σύγκρουσης πολιτισμών. Ποιος δημιουργεί τους πολιτισμούς; Ποιος, μάλλον, φροντίζει να βάλει διαχωριστικές γραμμές; Οι ηγέτες βεβαίως και όχι οι ίδιοι οι λαοί.
Η εκδίκηση ούτως ή άλλως είναι ανώφελη κι έρχεται πάντα καθυστερημένα. Συνήθως θύματά της είναι αθώοι ή άνθρωποι που υπηρετούν το πνεύμα, την τέχνη, τον πολιτισμό· όσοι αγωνίζονται να διώξουν το ψεύδος από τις σχέσεις τις καθημερινές· όσοι στηλιτεύουν τους υπεύθυνους της γέννησης των νοσηρών αυτών φαινομένων, την εξουσία δηλαδή. Ο λόγος για τους ελεύθερους ανθρώπους, για τους ανυπότακτους, τους ώς το τέλος της ζωής τους εξεγερμένους.
http://www.efsyn.gr/arthro/fanatismenoi-kai-eleytheroi
