Ο ναζισμός, σύμφωνα με την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, είναι μορφή φασισμού που ενσωματώνει τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό. Ο ναζισμός αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1920 από επιδράσεις του παγγερμανισμού, της άκρας Δεξιάς και της αντικομμουνιστικής κουλτούρας των Φράικορπς που δρούσαν στη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στους κύριους σκοπούς του ανήκε η αντικατάσταση του δημοκρατικού συστήματος με ένα καθεστώς που θα βασιζόταν στην αρχή της «κοινότητας» με την έννοια της εθνικής και βιολογικής ενότητας, με επικεφαλής τον αρχηγό (Φύρερ) τους, τον Χίτλερ. Οι ιδεολογικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμού και η εφαρμογή τους στην πράξη οδήγησαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στο Ολοκαύτωμα, τη Γενοκτονία Εβραίων, Ρομά και άλλων εθνοτικών και κοινωνικών ομάδων σε στρατόπεδα εξόντωσης.
Στην ίδια εγκυκλοπαίδεια, στο λήμμα κεμαλισμός, δεν υπάρχει επαρκής ορισμός. Τους λόγους θα τους εξηγήσουμε παρακάτω. Πάντως, αν θέλουμε να έχουμε έναν απολύτως πλήρη και ακριβοδίκαιο ορισμό, δεν μένει παρά στα παραπάνω να αντικαταστήσουμε τις λέξεις ναζισμός, Φύρερ και παγγερμανισμός με τις λέξεις κεμαλισμός, Ατατούρκ και παντουρκισμός, και στη θέση των θυμάτων, αντί των Εβραίων και των Ρομά, να βάλουμε τους Ελληνες, τους Αρμενίους και τους Ασσυρίους.
Ο κεμαλισμός εφαρμόστηκε ως ιδεολογία με άλλο όνομα από τους Νεότουρκους αμέσως μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1913), αρχής γενομένης από την πολιτική εγκατάστασης μουσουλμάνων από τις πρώην Βαλκάνιες κτήσεις σε πόλεις και χωριά που κατοικούνταν αμιγώς από Ελληνες στη Θράκη, στην περιοχή του Μαρμαρά και του Πόντου. Στόχος ήταν το ξεσπίτωμα των Ελλήνων με μεθόδους τρομοκρατίας και η δημογραφική αλλοίωση των περιοχών που οι Ελληνες ήταν πλειονότητα.
Αμέσως μετά, το 1914, ακολούθησαν ο Μεγάλος Διωγμός των Ελλήνων από τις ελληνικές πόλεις και τις κοινότητες των μικρασιατικών παραλίων προς την ενδοχώρα και η γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων το 1915. Η πολιτική συστηματικής εκκαθάρισης των ελληνικών πληθυσμών από τα εδάφη της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας ολοκληρώθηκε το 1922, με την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, ενώ η ταφόπλακα για τον Ελληνισμό της Ανατολής, μπήκε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Ανταλλαγής των Πληθυσμών, στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923.
Η πολιτική των Νεότουρκων με βάση την οποία έγιναν οι γενοκτονίες των χριστιανών της Ανατολής στηριζόταν στο δόγμα «ένα κράτος, ένα έθνος, μία γλώσσα, μία θρησκεία». Ο Μουσταφά Κεμάλ, που έλαβε «τιμητικά» το όνομα Ατατούρκ, κατά τα πρότυπα του Φύρερ (το ένα σημαίνει «γεννήτωρ όλων των Τούρκων» και το άλλο «ο μεγάλος αρχηγός»), εφάρμοσε με ιδιαίτερη αγριότητα και βαρβαρότητα την πολιτική των Νεότουρκων έως την αποχώρηση και του τελευταίου Ελληνα από την Ανατολή, το 1924, οπότε αναφώνησε το... ιστορικό: «Επιτέλους, τους ξεριζώσαμε»!
Ο ναζισμός και ο Χίτλερ χρησιμοποίησαν ως πρότυπο τον κεμαλισμό και τον Κεμάλ. Αλλωστε, όταν σχεδίαζε τη γενοκτονία των Εβραίων, την «τελική λύση», σε ενστάσεις που εξέφρασαν επιτελείς του για τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας ο Χίτλερ είπε το αμίμητο: «Στο κάτω-κάτω ποιος θυμάται σήμερα τους Αρμενίους;»
Ο ναζισμός ηττήθηκε οριστικά το 1945 και η μεταπολεμική Γερμανία ζήτησε και φραστικά και έμπρακτα συγγνώμη για τα κακά που έκανε ο ναζισμός στην ανθρωπότητα. Γι’ αυτό και το σχετικό λήμμα στην εγκυκλοπαίδεια είναι «γεμάτο».
Με τον κεμαλισμό, όμως, δεν συνέβη το ίδιο, επειδή η κεμαλική Τουρκία και ο κεμαλισμός δεν απειλούσαν συμφέροντα γεωπολιτικών παραγόντων και δυνάμεων, πλην των αδύναμων Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων.
Γι’ αυτό δεν εξοβελίστηκε ποτέ. Ισα ίσα, τον χρησιμοποίησαν διάφοροι παράγοντες σε όλο τον 20ό αιώνα για να πλουτίσουν, παίρνοντας τη θέση των Ελλήνων και των Αρμενίων που επικρατούσαν στο οικονομικό γίγνεσθαι της Τουρκίας.
Γι’ αυτό το δράμα του Ελληνισμού, δυστυχώς, δεν τελείωσε το 1924. Συνεχίστηκε και συνεχίζεται στους εναπομείναντες Ελληνες της Πόλης, της Ιμβρου και της Τενέδου, όπου ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της βάρβαρης ρατσιστικής ιδεολογίας του κεμαλισμού οι 150.000 Ελληνες που εξαιρέθηκαν της Ανταλλαγής έφτασαν σήμερα να μην ξεπερνούν τις 2.000 κατατρομοκρατημένες δυστυχισμένες ψυχές.
Σήμερα, το έτος 2013, η Ελλάδα με αφορμή την επικείμενη ψήφιση του λεγόμενου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου από τη Βουλή των Ελλήνων προετοιμάζεται να πάει έναν αιώνα πίσω, που θα σημάνει μια βαρύτατη ηθική, πολιτική και γεωπολιτική ήττα για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Σάββας Καλεντερίδης
