Η Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου)
Του κ. Γεωργίου Ψάλλα, Συνταξ. Διδ/λου
Στις 14 Σεπτεμβρίου η ορθόδοξη Εκκλησία μας πανηγυρίζει την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, ο οποίος αποτελείτο από ξύλο κέδρου, κυπαρισσιού και πεύκου.
Η ιστορία του Σταυρού είναι μεγάλη και περιλαμβάνει ένα κύκλο γεγονότων, θρύλων και παραδόσεων. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι στα βαρβαρικά κράτη της Ανατολής οι Σταυροί χρησίμευαν για εκτέλεση ανθρώπων (Βαβυλωνία, Αίγυπτο, Ασσυρία κ.λ.π). Από τα κράτη αυτά πήραν τη συνήθεια οι Εβραίοι και οι Ρωμαίοι.
Και όμως «Το όργανο αυτό της πιο φρικτής και ατιμωτικής ποινής», όπως το ονομάζει ο Κικέρωνας, έγινε το σύμβολο της θρησκείας μας, επειδή το έχει καθηγιάσει ο Ιησούς Χριστός με το Άγιον του Αίμα.
Βρισκόμαστε στο έτος 323 μ.Χ. Αυτοκράτορας του Βυζαντίου είναι ο Μέγας Κων/νος. Αποφασίζει και στέλνει τη μητέρα του, την Αγία Ελένη, με την εντολή να βρει στους Αγίους Τόπους τον Τίμιο Σταυρό, με τη βοήθεια του οποίου, βλέποντας το σύμβολο με το ρητό «Εν τούτω Νίκα» νίκησε τους εχθρούς του.
Το έτος 327 μ.Χ. η Αγία Ελένη έφθασε στην Παλαιστίνη και άρχισε τις ανασκαφές. Δεν κατάφερε τίποτε. Παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλε τα χώματα σκέπασαν το Γολγοθά. Η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφεί συνθέμελα και στη θέση της ήταν καινούρια πόλη. Απελπισμένη, απογοητευμένη η Αγία Ελένη προστάζει τους ανθρώπους της να ετοιμάζονται για την επιστροφή. Και όμως. Προτού επιστρέψει έγινε το θαύμα. Στο μέρος όπου είχαν καταχωνιασθεί οι τρεις Σταυροί φύτρωνε κάθε βράδυ, μόλις το λυκόφως έγερνε στη Δύση, ένας κλώνος βασιλικού. Αυτό το γνώριζε μόνον μια οικογένεια Εβραίων και η οποία με τη σειρά πήγαινε ένα μέλος της και ξερίζωνε, έβγαζε το φυτό το οποίο πετούσε μακριά. Αυτό γινόταν κάθε βράδυ.
Σιγά σιγά όμως, τα μέλη της οικογένειας έγιναν λιγότερα, αραίωσαν, πέθαναν. Έμεινε όμως ένας γέρος με την εγγονή του. Κάποιο βράδυ συζητώντας ο γέρος με την εγγονή του είπε : «Κόρη μου! Νοιώθω ότι έφθασε το τέλος μου! Πήγαινε σε παρακαλώ στη Βασίλισσα και φανέρωσέ της το μυστικό! Πες της να μη φύγουν. Αύριο θα την επισκεφθώ εγώ για να της φανερώσω που είναι οι Σταυροί.»
12-13 χρονών το κοριτσάκι επισκέφθηκε τη Βασίλισσα. Της μετέφερε την εντολή του παππού της, αφού την προσκύνησε και της φίλησε το χέρι. Ανείπωτη η χαρά της Αγίας Ελένης. Ειδοποίησε μάλιστα τα «συνεργεία» ότι όχι μόνον δεν θα αναχωρήσουν, αλλά βρίσκονται κοντά στην εύρεση του Σταυρού.
Λίαν πρωί ο γεροντάκος έφθασε στον καταυλισμό, έριξε μια ματιά γύρω του, είδε το βασιλικό απείραχτο μέσα στα τόσα ζιζάνια που φύτρωναν γύρω του. Ειδοποίησε τη Βασίλισσα, τον περίμενε, της πήρε από το χέρι και της είπε: «Εδώ είναι οι τρεις Σταυροί». Εδώ να σκάψετε! Μας λέει κιόλας η παράδοση το όνομά του. Λεγόταν Ιούδας. Άρχισε με ενθουσιασμό και διάθεση η εργασία και μετά λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις Σταυροί. Αλλά ποιος ήταν ο Σταυρός του Χριστού;
Τη στιγμή εκείνη, πάντα κατά την παράδοση, περνούσε μια κηδεία. Κάποιος είχε πεθάνει. Η Αγία Ελένη, τότε, τοποθέτησε με τη σειρά τους τρεις Σταυρούς πάνω στο νεκρό. Όταν ο Σταυρός του Χριστού τοποθετήθηκε, ο νεκρός αναστήθηκε.
Στο μέρος της ανευρέσεως του Τιμίου Σταυρού, η Αγία Ελένη έβαλε τα θεμέλια του ναού της Αναστάσεως της εκκλησίας η οποία κτίστηκε με Διαταγή του Μ. Κωνσταντίνου. Η Αγία Ελένη επέστρεψε στην Πόλη, όπου και πέθανε το 328 μ.Χ. σε ηλικία 80 ετών. Η εκκλησία ανακήρυξε την Ελένη και τον Κωνσταντίνο ισαποστόλους και Αγίους και εορτάζει τη μνήμη τους στις 21 Μαΐου.
Ο ποιητής Κ. Χριστιανός έγραψε ένα ωραιότατο ποίημα αφιερωμένο στην Ύψωση του Σταυρού. Παραθέτω μόνο το τελευταίο τετράστιχο.
Ώ Σταυρέ μου, να σε υμνώ τον καιρό δώσμου,
και στο πνεύμα του πιστού λαμπρός γενού
φάρος, μες από το πέλαγος του κόσμου
να μας οδηγείς στο δρόμο του Καλού!
Η ΕΡΕΥΝΑ 12 Σεπτεμβρίου 2010, αρ. φύλλου 15599, σελίδα 30
http://www.e-erevna.gr/portal/story.aspx?ID=95825
Του κ. Γεωργίου Ψάλλα, Συνταξ. Διδ/λου
Στις 14 Σεπτεμβρίου η ορθόδοξη Εκκλησία μας πανηγυρίζει την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, ο οποίος αποτελείτο από ξύλο κέδρου, κυπαρισσιού και πεύκου.
Η ιστορία του Σταυρού είναι μεγάλη και περιλαμβάνει ένα κύκλο γεγονότων, θρύλων και παραδόσεων. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι στα βαρβαρικά κράτη της Ανατολής οι Σταυροί χρησίμευαν για εκτέλεση ανθρώπων (Βαβυλωνία, Αίγυπτο, Ασσυρία κ.λ.π). Από τα κράτη αυτά πήραν τη συνήθεια οι Εβραίοι και οι Ρωμαίοι.
Και όμως «Το όργανο αυτό της πιο φρικτής και ατιμωτικής ποινής», όπως το ονομάζει ο Κικέρωνας, έγινε το σύμβολο της θρησκείας μας, επειδή το έχει καθηγιάσει ο Ιησούς Χριστός με το Άγιον του Αίμα.
Βρισκόμαστε στο έτος 323 μ.Χ. Αυτοκράτορας του Βυζαντίου είναι ο Μέγας Κων/νος. Αποφασίζει και στέλνει τη μητέρα του, την Αγία Ελένη, με την εντολή να βρει στους Αγίους Τόπους τον Τίμιο Σταυρό, με τη βοήθεια του οποίου, βλέποντας το σύμβολο με το ρητό «Εν τούτω Νίκα» νίκησε τους εχθρούς του.
Το έτος 327 μ.Χ. η Αγία Ελένη έφθασε στην Παλαιστίνη και άρχισε τις ανασκαφές. Δεν κατάφερε τίποτε. Παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλε τα χώματα σκέπασαν το Γολγοθά. Η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφεί συνθέμελα και στη θέση της ήταν καινούρια πόλη. Απελπισμένη, απογοητευμένη η Αγία Ελένη προστάζει τους ανθρώπους της να ετοιμάζονται για την επιστροφή. Και όμως. Προτού επιστρέψει έγινε το θαύμα. Στο μέρος όπου είχαν καταχωνιασθεί οι τρεις Σταυροί φύτρωνε κάθε βράδυ, μόλις το λυκόφως έγερνε στη Δύση, ένας κλώνος βασιλικού. Αυτό το γνώριζε μόνον μια οικογένεια Εβραίων και η οποία με τη σειρά πήγαινε ένα μέλος της και ξερίζωνε, έβγαζε το φυτό το οποίο πετούσε μακριά. Αυτό γινόταν κάθε βράδυ.
Σιγά σιγά όμως, τα μέλη της οικογένειας έγιναν λιγότερα, αραίωσαν, πέθαναν. Έμεινε όμως ένας γέρος με την εγγονή του. Κάποιο βράδυ συζητώντας ο γέρος με την εγγονή του είπε : «Κόρη μου! Νοιώθω ότι έφθασε το τέλος μου! Πήγαινε σε παρακαλώ στη Βασίλισσα και φανέρωσέ της το μυστικό! Πες της να μη φύγουν. Αύριο θα την επισκεφθώ εγώ για να της φανερώσω που είναι οι Σταυροί.»
12-13 χρονών το κοριτσάκι επισκέφθηκε τη Βασίλισσα. Της μετέφερε την εντολή του παππού της, αφού την προσκύνησε και της φίλησε το χέρι. Ανείπωτη η χαρά της Αγίας Ελένης. Ειδοποίησε μάλιστα τα «συνεργεία» ότι όχι μόνον δεν θα αναχωρήσουν, αλλά βρίσκονται κοντά στην εύρεση του Σταυρού.
Λίαν πρωί ο γεροντάκος έφθασε στον καταυλισμό, έριξε μια ματιά γύρω του, είδε το βασιλικό απείραχτο μέσα στα τόσα ζιζάνια που φύτρωναν γύρω του. Ειδοποίησε τη Βασίλισσα, τον περίμενε, της πήρε από το χέρι και της είπε: «Εδώ είναι οι τρεις Σταυροί». Εδώ να σκάψετε! Μας λέει κιόλας η παράδοση το όνομά του. Λεγόταν Ιούδας. Άρχισε με ενθουσιασμό και διάθεση η εργασία και μετά λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις Σταυροί. Αλλά ποιος ήταν ο Σταυρός του Χριστού;
Τη στιγμή εκείνη, πάντα κατά την παράδοση, περνούσε μια κηδεία. Κάποιος είχε πεθάνει. Η Αγία Ελένη, τότε, τοποθέτησε με τη σειρά τους τρεις Σταυρούς πάνω στο νεκρό. Όταν ο Σταυρός του Χριστού τοποθετήθηκε, ο νεκρός αναστήθηκε.
Στο μέρος της ανευρέσεως του Τιμίου Σταυρού, η Αγία Ελένη έβαλε τα θεμέλια του ναού της Αναστάσεως της εκκλησίας η οποία κτίστηκε με Διαταγή του Μ. Κωνσταντίνου. Η Αγία Ελένη επέστρεψε στην Πόλη, όπου και πέθανε το 328 μ.Χ. σε ηλικία 80 ετών. Η εκκλησία ανακήρυξε την Ελένη και τον Κωνσταντίνο ισαποστόλους και Αγίους και εορτάζει τη μνήμη τους στις 21 Μαΐου.
Ο ποιητής Κ. Χριστιανός έγραψε ένα ωραιότατο ποίημα αφιερωμένο στην Ύψωση του Σταυρού. Παραθέτω μόνο το τελευταίο τετράστιχο.
Ώ Σταυρέ μου, να σε υμνώ τον καιρό δώσμου,
και στο πνεύμα του πιστού λαμπρός γενού
φάρος, μες από το πέλαγος του κόσμου
να μας οδηγείς στο δρόμο του Καλού!
Η ΕΡΕΥΝΑ 12 Σεπτεμβρίου 2010, αρ. φύλλου 15599, σελίδα 30
http://www.e-erevna.gr/portal/story.aspx?ID=95825
