Εγκαίνια Ιερού Ναού Αναστάσεως, Κορνηλίου Εκατόνταρχου, Στράτωνος, των Αγίων Κρονίδη, Λεοντίου, Σεραπίωνος, Γορδιανού, Σελευκίου, Μακροβίου, Ουαλερίου, Λουκιανού, Ζωτικού και Ηλεί, Αριστείδη, Πέτρου Οσίου, Ιεροθέου Οσίου, Μελέτου Πηγά, Προεόρτιο Υψώσεως Τιμίου Σταυρού
Εγκαίνια Ιερού Ναού Αναστάσεως
Πρόκειται για τον Ναό του Παναγίου Τάφου, που ο Μέγας Κωνσταντίνος ανήγειρε στον τόπο του Γολγοθά και τον Ναό αυτό εγκαινίασε κατά το έτος 330.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’.Ως του άνω στερεώματος την ευπρέπειαν, και την κάτω συναπέδειξας ωραιότητα, του αγίου σκηνώματος της δόξης σου, Κύριε, Στερέωσον αυτό εις αιώνα αιώνος, και πρόσδεξαι ημών, τας εν αυτώ απαύστως, προσαγομένας σοι δεήσεις, δια της Θεοτόκου, η πάντων ζωή και ανάστασις.
Κοντάκιον των Εγκαινίων. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τον οίκον, στερέωσον Κύριε.
Ο Άγιος Κορνήλιος
Ο Άγιος Κορνήλιος ο Εκατόνταρχος. Ήταν Ρωμαίος εκατόνταρχος και Θεοσεβούμενος. Προσήλθε στο χριστιανισμό με τη διδασκαλία τού Απ. Πέτρου και αποφάσισε να ξεκινήσει περιοδεία για να διδάξει και ο ίδιος τον χριστιανισμό. Δίδαξε στη Φοινίκη, Κύπρο, Αντιόχεια και Έφεσσο. Στη Σκήψη της Μυσίας χειροτονήθηκε επίσκοπος. Χάρη στη θαρραλέα ομολογία του ανάμεσα στους ειδωλολάτρες το έργο του ήταν καρποφόρο. Αυτό προκαλεί θύελλα αντιδράσεων από τους ειδωλολάτρες. Έτσι ο έπαρχος Δημήτριος τον συλλαμβάνει και τον οδηγεί στον ναό των ειδωλολατρών, πού εκείνη την ώρα ήταν γεμάτος και τον πιέζει να αρνηθεί το Χριστό. Εκείνος βρήκε την ευκαιρία να διδάξει το Ευαγγέλιο σε όσους ήταν εκεί, και να προαναγγείλει ένα σεισμό από τον οποίο δεν θα πάθαιναν τίποτα ο έπαρχος Δημήτριος, η γυναίκα του, και ο γιος του πού ήταν μέσα στο ναό. Έτσι κι έγινε, όσοι ήταν στο ναό σκοτώθηκαν εκτός την οικογένεια τού Έπαρχου που βαπτίστηκαν χριστιανοί.
Ο Άγιος Στράτων
Ο Άγιος αυτός υπήρξε στη Βιθυνία και συνελήφθη από τον εκεί άρχοντα και βασανίστηκε με διάφορα βασανιστήρια. Έπειτα έδεσαν τα χέρια του από τα κλαδιά δύο κέδρων, που λύγισαν μέχρι το έδαφος. Κατόπιν τους έλυσαν με αποτέλεσμα ο Άγιος να διαμελιστεί στα δύο. Αυτό συνέβη στα χρόνια του τυράννου Λικινίου (315).(Η μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται και την 9η Σεπτεμβρίου).
Οι Άγιοι Κρονίδης, Λεόντιος, Σεραπίων, Γορδιανός, Σέλευκος, Μακρόβιος, Ουαλέριος (ή Ουαλεριανός), Λουκιανός, Ζωτικός και Ηλεί
Όλοι πήραν το στεφάνι της μαρτυρικής δόξας τον 4ο αιώνα μ.Χ. επί βασιλείας Λικινίου. Ο Κρονίδης, διάκονος στην Αλεξάνδρεια, ήταν πολύ μορφωμένος, ταλαντούχος διδάσκαλος με μεγάλη αρετή και ζήλο, κατά το υπόδειγμα του πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Ο Λεόντιος και ο Σεραπίων ήταν διακεκριμένοι μαθητές του, έτοιμοι όπως και ο διδάσκαλος τους να πάθουν τα πάντα για το Χριστό. Έτσι και έγινε. Κάποια μέρα, ενώ έδιναν λαμπρή απολογία για τη χριστιανική πίστη μπροστά στους ειδωλολάτρες, αυτοί εκνευρισμένοι τους κακοποίησαν άγρια με πέτρες και ρόπαλα. Κατόπιν τους έδεσαν τα χέρια και τους έριξαν στη θάλασσα, όπου και παρέδωσαν τις άγιες ψυχές τους. Οι άγιοι Γορδιανός, Σέλευκος και Μακρόβιος, μαρτύρησαν στη Γαλατία. Αφού ομολόγησαν το Χριστό, οι άπιστοι τους έριξαν τροφή στα άγρια θηρία. Ο Ουαλέριος, αδελφικός φίλος των τριών προηγουμένων μαρτύρων, απουσίαζε όταν εκείνοι μαρτύρησαν, όταν όμως επανήλθε πήγε στον τάφο τους, όπου τον αξίωσε ο Θεός να πεθάνει. Ο Στράτων παρέδωσε το πνεύμα του στη Βιθυνία, αφού του έσχισαν τα σκέλη. Τέλος, ο Λουκιανός, ο Ζωτικός και ο Ηλεί, αποκεφαλίστηκαν και πότισαν με το αίμα τους την πόλη των Τομέων με διαταγή του άρχοντα Μαξίμου.
Ο Άγιος Αριστείδης (εορτή Αριστείδης)
Ήταν Αθηναίος ευπατρίδης, φιλόσοφος εξ ενδόξου αθηναϊκού γένους, και έζησε κατά τον Β' μετά Χριστόν αιώνα επί αυτοκρατορίας Αδριανού. Ο Ιερώνυμος έγραψεν εγκώμιον εξυψών αυτόν ως Ισαπόστολον. Εμυήθη την ευσέβειαν εις Χριστόν, παρά του αγίου Διονυσίου και του αγίου Ιεροθέου. Έγραψεν εις τον Αδριανόν απολογίαν υπέρ των διωκωμένων Χριστιανών. Εδιώχθη και επειδή έλειπεν ο Αδριανός μετέβη εις την Ρώμην και απηλογήθη. Κατόπιν μετεφέρθη εις Αθήνας όπου εμαρτύρησεν, κρεμασθείς είς την κοίλην της αγοράς των Αθηνών, την 13ην Σεπτεμβρίου του 120 μ.Χ. κατά το πάλαιαν συναξάριον το όποιον μετεφράσθη εις τα λατινικά παρά του Ιερωνύμου.
Ο Όσιος Πέτρος "ο εν το Ατρώα" (κατ' άλλους "ο εν τη Αγρέα")
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νικηφόρου του Α' (802-811) και Σταυρακίου (784-806). Καταγόταν από την Ασία και από νεαρή ηλικία είχε κλήση στη μοναχική ζωή. Πήγε στην Ατρώα της Βιθυνίας, όπου πέρασε τη ζωή του με αυστηρότατη άσκηση και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Ιερόθεος ο Νέος
Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο Όσιος αυτός γεννήθηκε κατά το έτος 1686 στην Καλαμάτα της Πελοποννήσου, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Δήμο και την Ασημίνα. Ασκήτευσε στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, έκανε πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1745. Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως στο Αγιολόγιό του γράφει: "Τούτον τον όσιον κατέταξεν εις το Αγιολόγιον της Εκκλησίας ο Νικόδημος, εύρων φανταστικόν αυτού βίον (ιδέ Νέον Εκλόγιον) μετά θαυμάτων συνοδευόμενον, γραφέντα υπό φανατικού φίλου του Ιεροθέου".
Ο Άγιος Μέλετος Πηγάς
Υπήρξε πατριάρχης Αλεξανδρείας (1590-1601). Μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα του 16ου αιώνα, χρημάτισε και τοποτηρητής του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε χαλεπούς καιρούς (1597-1598). Γεννήθηκε το 1549 στον Χάνδακα της Κρήτης από ευκατάστατη και ευσεβή οικογένεια, έλαβε αξιόλογη εγκύκλιο μόρφωση και συνέχισε τις ανώτερες σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Παταβίου. Μετά την επιστροφή του, ασπάστηκε τον μοναχικό βίο στη μονή Αγκαράθου της Κρήτης, στην οποία ηγούμενος ήταν ο μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σίλβεστρος (1566-1590). Ως ηγούμενος της μονής Αγκαράθου μετά την αποχώρηση του Σιλβέστρου, αγωνίστηκε με ζήλο εναντίον της λατινικής προπαγάνδας. Σύντομα αναφέρεται ως κληρικός και πρωτοσύγκελος του πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Μετά τον θάνατο του Σιλβέστρου, χειροτονήθηκε πατριάρχης Αλεξανδρείας από τον πατριάρχη Αντιοχείας Ιωακείμ (5 Αυγούστου 1590). Αγωνίστηκε με μεγάλο ενδιαφέρον για τις ορθόδοξες σχέσεις και τα διεκκλησιαστικά προβλήματα. Περιόρισε τα χρέη του πατριαρχείου, ανοικοδόμησε με τη συνδρομή και του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Ιερεμία νέο πατριαρχικό οίκο και έλυσε πολλά από τα πιεστικά προβλήματα του πατριαρχείου, ως τον πρόωρο θάνατο του σε ηλικία 52 ετών (1601).
Προεόρτια (παραμονή) της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Εγκαίνια Ιερού Ναού Αναστάσεως
Πρόκειται για τον Ναό του Παναγίου Τάφου, που ο Μέγας Κωνσταντίνος ανήγειρε στον τόπο του Γολγοθά και τον Ναό αυτό εγκαινίασε κατά το έτος 330.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’.Ως του άνω στερεώματος την ευπρέπειαν, και την κάτω συναπέδειξας ωραιότητα, του αγίου σκηνώματος της δόξης σου, Κύριε, Στερέωσον αυτό εις αιώνα αιώνος, και πρόσδεξαι ημών, τας εν αυτώ απαύστως, προσαγομένας σοι δεήσεις, δια της Θεοτόκου, η πάντων ζωή και ανάστασις.
Κοντάκιον των Εγκαινίων. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τον οίκον, στερέωσον Κύριε.
Ο Άγιος Κορνήλιος
Ο Άγιος Κορνήλιος ο Εκατόνταρχος. Ήταν Ρωμαίος εκατόνταρχος και Θεοσεβούμενος. Προσήλθε στο χριστιανισμό με τη διδασκαλία τού Απ. Πέτρου και αποφάσισε να ξεκινήσει περιοδεία για να διδάξει και ο ίδιος τον χριστιανισμό. Δίδαξε στη Φοινίκη, Κύπρο, Αντιόχεια και Έφεσσο. Στη Σκήψη της Μυσίας χειροτονήθηκε επίσκοπος. Χάρη στη θαρραλέα ομολογία του ανάμεσα στους ειδωλολάτρες το έργο του ήταν καρποφόρο. Αυτό προκαλεί θύελλα αντιδράσεων από τους ειδωλολάτρες. Έτσι ο έπαρχος Δημήτριος τον συλλαμβάνει και τον οδηγεί στον ναό των ειδωλολατρών, πού εκείνη την ώρα ήταν γεμάτος και τον πιέζει να αρνηθεί το Χριστό. Εκείνος βρήκε την ευκαιρία να διδάξει το Ευαγγέλιο σε όσους ήταν εκεί, και να προαναγγείλει ένα σεισμό από τον οποίο δεν θα πάθαιναν τίποτα ο έπαρχος Δημήτριος, η γυναίκα του, και ο γιος του πού ήταν μέσα στο ναό. Έτσι κι έγινε, όσοι ήταν στο ναό σκοτώθηκαν εκτός την οικογένεια τού Έπαρχου που βαπτίστηκαν χριστιανοί.
Ο Άγιος Στράτων
Ο Άγιος αυτός υπήρξε στη Βιθυνία και συνελήφθη από τον εκεί άρχοντα και βασανίστηκε με διάφορα βασανιστήρια. Έπειτα έδεσαν τα χέρια του από τα κλαδιά δύο κέδρων, που λύγισαν μέχρι το έδαφος. Κατόπιν τους έλυσαν με αποτέλεσμα ο Άγιος να διαμελιστεί στα δύο. Αυτό συνέβη στα χρόνια του τυράννου Λικινίου (315).(Η μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται και την 9η Σεπτεμβρίου).
Οι Άγιοι Κρονίδης, Λεόντιος, Σεραπίων, Γορδιανός, Σέλευκος, Μακρόβιος, Ουαλέριος (ή Ουαλεριανός), Λουκιανός, Ζωτικός και Ηλεί
Όλοι πήραν το στεφάνι της μαρτυρικής δόξας τον 4ο αιώνα μ.Χ. επί βασιλείας Λικινίου. Ο Κρονίδης, διάκονος στην Αλεξάνδρεια, ήταν πολύ μορφωμένος, ταλαντούχος διδάσκαλος με μεγάλη αρετή και ζήλο, κατά το υπόδειγμα του πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Ο Λεόντιος και ο Σεραπίων ήταν διακεκριμένοι μαθητές του, έτοιμοι όπως και ο διδάσκαλος τους να πάθουν τα πάντα για το Χριστό. Έτσι και έγινε. Κάποια μέρα, ενώ έδιναν λαμπρή απολογία για τη χριστιανική πίστη μπροστά στους ειδωλολάτρες, αυτοί εκνευρισμένοι τους κακοποίησαν άγρια με πέτρες και ρόπαλα. Κατόπιν τους έδεσαν τα χέρια και τους έριξαν στη θάλασσα, όπου και παρέδωσαν τις άγιες ψυχές τους. Οι άγιοι Γορδιανός, Σέλευκος και Μακρόβιος, μαρτύρησαν στη Γαλατία. Αφού ομολόγησαν το Χριστό, οι άπιστοι τους έριξαν τροφή στα άγρια θηρία. Ο Ουαλέριος, αδελφικός φίλος των τριών προηγουμένων μαρτύρων, απουσίαζε όταν εκείνοι μαρτύρησαν, όταν όμως επανήλθε πήγε στον τάφο τους, όπου τον αξίωσε ο Θεός να πεθάνει. Ο Στράτων παρέδωσε το πνεύμα του στη Βιθυνία, αφού του έσχισαν τα σκέλη. Τέλος, ο Λουκιανός, ο Ζωτικός και ο Ηλεί, αποκεφαλίστηκαν και πότισαν με το αίμα τους την πόλη των Τομέων με διαταγή του άρχοντα Μαξίμου.
Ο Άγιος Αριστείδης (εορτή Αριστείδης)
Ήταν Αθηναίος ευπατρίδης, φιλόσοφος εξ ενδόξου αθηναϊκού γένους, και έζησε κατά τον Β' μετά Χριστόν αιώνα επί αυτοκρατορίας Αδριανού. Ο Ιερώνυμος έγραψεν εγκώμιον εξυψών αυτόν ως Ισαπόστολον. Εμυήθη την ευσέβειαν εις Χριστόν, παρά του αγίου Διονυσίου και του αγίου Ιεροθέου. Έγραψεν εις τον Αδριανόν απολογίαν υπέρ των διωκωμένων Χριστιανών. Εδιώχθη και επειδή έλειπεν ο Αδριανός μετέβη εις την Ρώμην και απηλογήθη. Κατόπιν μετεφέρθη εις Αθήνας όπου εμαρτύρησεν, κρεμασθείς είς την κοίλην της αγοράς των Αθηνών, την 13ην Σεπτεμβρίου του 120 μ.Χ. κατά το πάλαιαν συναξάριον το όποιον μετεφράσθη εις τα λατινικά παρά του Ιερωνύμου.
Ο Όσιος Πέτρος "ο εν το Ατρώα" (κατ' άλλους "ο εν τη Αγρέα")
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νικηφόρου του Α' (802-811) και Σταυρακίου (784-806). Καταγόταν από την Ασία και από νεαρή ηλικία είχε κλήση στη μοναχική ζωή. Πήγε στην Ατρώα της Βιθυνίας, όπου πέρασε τη ζωή του με αυστηρότατη άσκηση και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Ιερόθεος ο Νέος
Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο Όσιος αυτός γεννήθηκε κατά το έτος 1686 στην Καλαμάτα της Πελοποννήσου, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Δήμο και την Ασημίνα. Ασκήτευσε στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, έκανε πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1745. Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως στο Αγιολόγιό του γράφει: "Τούτον τον όσιον κατέταξεν εις το Αγιολόγιον της Εκκλησίας ο Νικόδημος, εύρων φανταστικόν αυτού βίον (ιδέ Νέον Εκλόγιον) μετά θαυμάτων συνοδευόμενον, γραφέντα υπό φανατικού φίλου του Ιεροθέου".
Ο Άγιος Μέλετος Πηγάς
Υπήρξε πατριάρχης Αλεξανδρείας (1590-1601). Μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα του 16ου αιώνα, χρημάτισε και τοποτηρητής του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε χαλεπούς καιρούς (1597-1598). Γεννήθηκε το 1549 στον Χάνδακα της Κρήτης από ευκατάστατη και ευσεβή οικογένεια, έλαβε αξιόλογη εγκύκλιο μόρφωση και συνέχισε τις ανώτερες σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Παταβίου. Μετά την επιστροφή του, ασπάστηκε τον μοναχικό βίο στη μονή Αγκαράθου της Κρήτης, στην οποία ηγούμενος ήταν ο μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σίλβεστρος (1566-1590). Ως ηγούμενος της μονής Αγκαράθου μετά την αποχώρηση του Σιλβέστρου, αγωνίστηκε με ζήλο εναντίον της λατινικής προπαγάνδας. Σύντομα αναφέρεται ως κληρικός και πρωτοσύγκελος του πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Μετά τον θάνατο του Σιλβέστρου, χειροτονήθηκε πατριάρχης Αλεξανδρείας από τον πατριάρχη Αντιοχείας Ιωακείμ (5 Αυγούστου 1590). Αγωνίστηκε με μεγάλο ενδιαφέρον για τις ορθόδοξες σχέσεις και τα διεκκλησιαστικά προβλήματα. Περιόρισε τα χρέη του πατριαρχείου, ανοικοδόμησε με τη συνδρομή και του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Ιερεμία νέο πατριαρχικό οίκο και έλυσε πολλά από τα πιεστικά προβλήματα του πατριαρχείου, ως τον πρόωρο θάνατο του σε ηλικία 52 ετών (1601).
Προεόρτια (παραμονή) της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.