Γιώργος Ρωμανός: Αναρμόδια η «Χάγη» - Ολέθρια η προσφυγή
Ο συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής Γιώργος Ρωμανός , μιλώντας σήμερα στον 98.4 υποστήριξε ότι στη χώρα μας, ως προς το εθνικό συμφέρον της, συχνότατα το «άσπρο» γίνεται «μαύρο» και η μειοδοσία παρουσιάζεται ως πατριωτισμός. Είναι αξιοπερίεργο είπε πως την περασμένη Τρίτη το ΕΛΙΑΜΕΠ κάλεσε τον Τούρκο πρέσβη για συζήτηση και στη συνέχεια χωρίς να είναι κάποιοι επίσημο κρατικό όργανο, συνομίλησε για τα ελληνοτουρκικά με τον Πρωθυπουργό στο Μαξίμου.
Σε αυτή την ολέθρια ατζέντα εθνικής μειοδοσίας, ισχυρίζεται ο κ. Ρωμανός, σειρά πήρε τώρα το θέμα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) για τις «ελληνοτουρκικές διαφορές» (πληθυντικός!), παρότι ο πρωθυπουργός μιλάει μόνο για την διαφορά της οριοθέτησης ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας όπως είπε, ενδοτικοί εγκάθετοι, πολιτικοί, καθηγητές, δημοσιογράφοι, πιασαν δουλειά για την δήθεν «ανάγκη να παραπεμφθούν στην Χάγη όλες (!) οι ελληνοτουρκικές διαφορές».
Κατ’ αυτούς: «πρέπει να υπάρξει συνεκμετάλλευση, το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, η Τουρκία έχει μεγάλη ακτογραμμή, άρα δικαιούται να ζητάει το μισό Αιγαίο σαν ‘‘γκρίζες ζώνες’’, δεκαοκτώ έως εκατόν σαράντα οκτώ ελληνικά νησιά, αφοπλισμό των νησιών μας, και μεγάλα τμήματα της ελληνικής ΑΟΖ.» .
Κυρίως όμως ανέλυσε αυτό που κατά την γνώμη του αποσιωπούν όλοι τους. Την φύση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ). Η Ελλάδα με δήλωσή της, 1994, αναγνώρισε ως υποχρεωτική τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου, υπό την αίρεση της αμοιβαιότητας. Αντίθετα η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ, κι όσο δεν το κάνει αυτό η προσφυγή στη Χάγη είναι από ανεδαφική έως δόλια…
Σύμφωνα με το Καταστατικό του ΔΔΧ: «τα κράτη έχουν δικαίωμα να καταθέτουν δηλώσεις με τους όρους υπό τους οποίους αποδέχονται τη δικαιοδοσία του ως υποχρεωτική.» Η Ελλάδα το 2015 κατέθεσε τη σχετική δήλωση, μαζί με άλλα 74 κράτη. Όμως η Τουρκία δεν το έκανε. Στην ελληνική δήλωση τονίζονται τρεις εξαιρέσεις έναντι της Χάγης. 1. Δεν συζητούμε αποστρατιωτικοποίηση νησιών. 2. Δεν δεχόμαστε αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας ούτε σε μικρά νησιά του Αιγαίου. 3. Δεν δεχόμαστε συζήτηση για το εύρος των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας. Ακόμη και εάν μετά από αυτά υποτεθεί ότι η Τουρκία αποδεχτεί την δικαιοδοσία του ΔΔΧ είναι γνωστόν ότι ΔΕΝ έχει υπογράψει ούτε τη Σύμβαση του Μοντέγκο Μπαίυ, περί Δικαίου της θάλασσας, 1982. Οπότε με ποιο δίκαιο θα δικάσει η Χάγη τον μονομερή (!) διαμοιρασμό του Αιγαίου και της ελληνικής ΑΟΖ –αφού η Ελλάδα ΔΕΝ διεκδικεί κάτι από την γείτονα;! Και εδώ τίθεται ένα ακόμη μέγιστο ζήτημα: δεν υπάρχει αμοιβαιότητα αμφισβήτησης νομικών ζητημάτων, αφού η Ελλάδα ΔΕΝ διεκδικεί τίποτε από την Τουρκία και δεν αμφισβητεί τα διεθνώς νομικά ισχύοντα. Άρα πώς θα συνυπογράψει η χώρα μας νομικές διαφορές τις οποίες ΔΕΝ αναγνωρίζει;
https://www.neakriti.gr/article/editors-blogs/giorgos-sahinis-blog/1566334/giorgos-romanos-anarmodia-i-hagi-olethria-i-prosfugi/
