Ο άνδρας που προδίδει τη γυναίκα, ο συνέταιρος που κλέβει την επιχείρηση, ο πολιτικός που πουλάει την πατρίδα του
Γράφει ο Γέρων Νίκων *
Είναι κοινός τόπος: όταν όλα πάνε καλά, όλοι έχουμε φίλους. Και μας αγαπάνε. Στη δύσκολη ώρα, όλοι σκορπίζουν. Ανθρώπινο είναι: δεν μπορούν όλοι να βοηθήσουν. Και να θέλουν. Ας μην τους κακολογούμε· έχουν τις δικές τους θλίψεις και στεναχώριες. Αν φορτωθούν και τα δικά μας, θα βουλιάξουν.
Και θα μείνουμε με λίγους. Αυτοί θα μας κάνουνε συντροφιά και θα μας συμπαρασταθούν. Και αυτοί όσο μπορούν. Γιατί κι αυτοί θα νυστάξουν και θα τους πάρει ο ύπνος, στον δικό μας κήπο της αγωνίας.
«Περιλυπός έστιν η ψυχή μου έως θανάτου» μείνετε μαζί μου· είπε ο Κύριος στους μαθητές. Πήγε να προσευχηθεί, και ώσπου να γυρίσει κοιμόντουσαν. Και λέει στον Πέτρο· καλά «ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι μετ᾿ εμού;». Το ίδιο πράγμα τρεις φορές. «Ησαν γαρ αυτών οι οφθαλμοί βεβαρημένοι».
Κι ενώ οι μαθητές κοιμόντουσαν, ο Ιούδας ήταν ξύπνιος. Ενα από τα αντίφωνα, που ψάλλουμε στον Ορθρο, λέει: «Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας». Σήμερα ο Ιούδας είναι ξύπνιος και τρέχει. Πόσες φορές δεν θα ᾿πρεπε να σκεφτεί κανείς «μπράβο στους κακούς!». Αφού είναι ξύπνιοι και κινούνται και κουράζονται, τους ανήκουν η νίκη και το κέρδος. Ο Ιούδας έχει χίλια πρόσωπα. Ο άνδρας που προδίδει τη γυναίκα που τον αγάπησε και τον εμπιστεύτηκε και του πρόσφερε τη ζωή της. Και τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια γάμου, ανακαλύπτει ότι δεν ταιριάζουν και βρίσκει άλλη. Η γυναίκα που έζησε τόσα χρόνια με τον άνδρα της, που την αγκάλιασε, που την έβλεπε και γινόταν ευτυχισμένος· και τώρα ανακάλυψε ότι δεν είναι καλός και βρήκε άλλον καλλίτερο. Και οι δυο μαζί να κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Να σκέφτεται ο καθένας τη ζωή του, την ευτυχία του και κανένας τους τα παιδιά! Που στέκουν τρομαγμένα, πληγωμένα, σακατεμένα ψυχικά, γιατί, κατά κάποιον ανεξήγητο λόγο, πιστεύουν ότι αυτά είναι η αιτία που χωρίζουν οι γονείς τους!
Ο συνέταιρος Ιούδας. «Τον είχα εμπιστευτεί κι αυτός πέρναγε την επιχείρηση στο όνομά του, με έκλεβε».
– Και γιατί τον εμπιστεύτηκες; «Ηταν συγγενής μου, ήταν συνέταιρός μου, και τώρα είμαστε στα δικαστήρια».
Ο πολιτικός που πουλάει την πατρίδα του. Τους ανθρώπους που τον ψήφισαν, που τον εμπιστεύτηκαν, που του ανέθεσαν τη χώρα τους, τις περιουσίες τους, το μέλλον των παιδιών τους. Πόσοι Ιούδες. Τελειωμό δεν έχουν. Απόψε στον Κήπο της Γεθσημανή, ιδρώνει αίμα όλη η ανθρωπότητα. Και οι καλοί κοιμούνται. Κι ονειρεύονται κάποιον μαρμαρωμένο βασιλιά, που θα τους σώσει, ή συμμάχους, που θα τους βοηθήσουν. Οχι. Την ιστορία τη γράφουν οι ξύπνιοι. Τη ζωή την κερδίζουν οι ξύπνιοι. Οι κοιμισμένοι απλώς ονειρεύονται.
Και η Εκκλησία φωνάζει· «Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας, παραδούναι τον Κύριον… Καν τον Ιούδαν θεασάσθε, πως ου καθεύδει, αλλά σπουδάζει προδούναι…» Τουλάχιστον κοιτάξτε τον Ιούδα, που δεν κοιμάται αλλά βιάζεται να προδώσει!.. (Αντίφωνον στ΄).
Απορεί, φυσικά, ο ποιητής που έγραψε τους υπέροχους ύμνους· «ει γαρ πλούτον ηγάπας, τι τω περί πτωχείας διδάσκοντι εφοίτας;» (Αφού αγαπούσες τα λεφτά, τι έγινες μαθητής Εκείνου που εδίδασκε τη φτώχεια;) Και απορεί ο ποιητής βλέποντας ότι ο Ιούδας «μισών εφίλει, φιλών επώλει …» (Μισούσε ενώ φιλούσε, φιλούσε ενώ πωλούσε!)
Ωρα ημάς εξ ύπνου εγερθήναι. Είναι ώρα να ξυπνήσουμε.
Όσο για τους προδότες, τους περιμένει το σχοινί που περίσσεψε απ᾿ τη θηλιά του Ιούδα.
*Tης ιεράς καλύβης των Αγίων Αποστόλων της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Αγίου Όρους, www.facebook.com/geron.nikon.lazarou.
Γράφει ο Γέρων Νίκων *
Είναι κοινός τόπος: όταν όλα πάνε καλά, όλοι έχουμε φίλους. Και μας αγαπάνε. Στη δύσκολη ώρα, όλοι σκορπίζουν. Ανθρώπινο είναι: δεν μπορούν όλοι να βοηθήσουν. Και να θέλουν. Ας μην τους κακολογούμε· έχουν τις δικές τους θλίψεις και στεναχώριες. Αν φορτωθούν και τα δικά μας, θα βουλιάξουν.
Και θα μείνουμε με λίγους. Αυτοί θα μας κάνουνε συντροφιά και θα μας συμπαρασταθούν. Και αυτοί όσο μπορούν. Γιατί κι αυτοί θα νυστάξουν και θα τους πάρει ο ύπνος, στον δικό μας κήπο της αγωνίας.
«Περιλυπός έστιν η ψυχή μου έως θανάτου» μείνετε μαζί μου· είπε ο Κύριος στους μαθητές. Πήγε να προσευχηθεί, και ώσπου να γυρίσει κοιμόντουσαν. Και λέει στον Πέτρο· καλά «ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι μετ᾿ εμού;». Το ίδιο πράγμα τρεις φορές. «Ησαν γαρ αυτών οι οφθαλμοί βεβαρημένοι».
Κι ενώ οι μαθητές κοιμόντουσαν, ο Ιούδας ήταν ξύπνιος. Ενα από τα αντίφωνα, που ψάλλουμε στον Ορθρο, λέει: «Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας». Σήμερα ο Ιούδας είναι ξύπνιος και τρέχει. Πόσες φορές δεν θα ᾿πρεπε να σκεφτεί κανείς «μπράβο στους κακούς!». Αφού είναι ξύπνιοι και κινούνται και κουράζονται, τους ανήκουν η νίκη και το κέρδος. Ο Ιούδας έχει χίλια πρόσωπα. Ο άνδρας που προδίδει τη γυναίκα που τον αγάπησε και τον εμπιστεύτηκε και του πρόσφερε τη ζωή της. Και τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια γάμου, ανακαλύπτει ότι δεν ταιριάζουν και βρίσκει άλλη. Η γυναίκα που έζησε τόσα χρόνια με τον άνδρα της, που την αγκάλιασε, που την έβλεπε και γινόταν ευτυχισμένος· και τώρα ανακάλυψε ότι δεν είναι καλός και βρήκε άλλον καλλίτερο. Και οι δυο μαζί να κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Να σκέφτεται ο καθένας τη ζωή του, την ευτυχία του και κανένας τους τα παιδιά! Που στέκουν τρομαγμένα, πληγωμένα, σακατεμένα ψυχικά, γιατί, κατά κάποιον ανεξήγητο λόγο, πιστεύουν ότι αυτά είναι η αιτία που χωρίζουν οι γονείς τους!
Ο συνέταιρος Ιούδας. «Τον είχα εμπιστευτεί κι αυτός πέρναγε την επιχείρηση στο όνομά του, με έκλεβε».
– Και γιατί τον εμπιστεύτηκες; «Ηταν συγγενής μου, ήταν συνέταιρός μου, και τώρα είμαστε στα δικαστήρια».
Ο πολιτικός που πουλάει την πατρίδα του. Τους ανθρώπους που τον ψήφισαν, που τον εμπιστεύτηκαν, που του ανέθεσαν τη χώρα τους, τις περιουσίες τους, το μέλλον των παιδιών τους. Πόσοι Ιούδες. Τελειωμό δεν έχουν. Απόψε στον Κήπο της Γεθσημανή, ιδρώνει αίμα όλη η ανθρωπότητα. Και οι καλοί κοιμούνται. Κι ονειρεύονται κάποιον μαρμαρωμένο βασιλιά, που θα τους σώσει, ή συμμάχους, που θα τους βοηθήσουν. Οχι. Την ιστορία τη γράφουν οι ξύπνιοι. Τη ζωή την κερδίζουν οι ξύπνιοι. Οι κοιμισμένοι απλώς ονειρεύονται.
Και η Εκκλησία φωνάζει· «Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας, παραδούναι τον Κύριον… Καν τον Ιούδαν θεασάσθε, πως ου καθεύδει, αλλά σπουδάζει προδούναι…» Τουλάχιστον κοιτάξτε τον Ιούδα, που δεν κοιμάται αλλά βιάζεται να προδώσει!.. (Αντίφωνον στ΄).
Απορεί, φυσικά, ο ποιητής που έγραψε τους υπέροχους ύμνους· «ει γαρ πλούτον ηγάπας, τι τω περί πτωχείας διδάσκοντι εφοίτας;» (Αφού αγαπούσες τα λεφτά, τι έγινες μαθητής Εκείνου που εδίδασκε τη φτώχεια;) Και απορεί ο ποιητής βλέποντας ότι ο Ιούδας «μισών εφίλει, φιλών επώλει …» (Μισούσε ενώ φιλούσε, φιλούσε ενώ πωλούσε!)
Ωρα ημάς εξ ύπνου εγερθήναι. Είναι ώρα να ξυπνήσουμε.
Όσο για τους προδότες, τους περιμένει το σχοινί που περίσσεψε απ᾿ τη θηλιά του Ιούδα.
*Tης ιεράς καλύβης των Αγίων Αποστόλων της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Αγίου Όρους, www.facebook.com/geron.nikon.lazarou.
