Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 24 Σεπτεμβρίου 2019.
«Οι Σουηδοί είναι ίσως ο λιγότερο θρησκευόμενος λαός στην Ευρώπη. Όμως αδυνατείς να καταλάβεις αυτή τη χώρα, εκτός αν συνειδητοποιήσεις ότι οι θεσμοί, οι κοινωνικές πρακτικές, οι οικογένειες, η πολιτική και ο τρόπος ζωής έχουν θεμελιωδώς διαμορφωθεί από τη λουθηρανική κληρονομιά». Μία φράση του Σάμουελ Χάντινγκτον στο περίφημο βιβλίο «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών» του 1995, το οποίο άφησε εποχή.
Σίγουρα κάποιο κομμάτι της κατανόησης του κόσμου έχει χαθεί, αν αδιαφορούμε ή υποτιμούμε την μελέτη της θρησκείας ενός λαού ή τέλος πάντων, των μεταφυσικών του αναζητήσεων. Διότι οι μεγάλοι κοινωνιολόγοι, όπως πχ ο Εμίλ Ντιρκέμ, παρότι άθρησκος ο ίδιος, από τη μελέτη του σε αυτό το συμπέρασμα έφτασε: ότι «ο Θεός είναι η πεμπτουσία της Κοινωνίας», (God is Society, writ large). Δηλαδή ότι το συνεκτικό στοιχείο μίας κοινωνίας είναι η κοινή αίσθηση του ιερού στα μέλη της.
Ακόμη μεγαλύτερη άγνοια έχω διαπιστώσει σε ανθρώπους, οι οποίοι ενώ εμφανίζοναι ως θιασώτες της επιστημονικής παιδείας, όταν τους θέτεις μία απλή και συγκεκριμένη ερώτηση, πχ «πείτε μου σε ποια χώρα η παιδεία δεν αποσκοπεί στην συγκρότηση της εθνικής συνείδησης», αντί να απαντήσουν «στην χώρα τάδε ή δείνα», απαντούν «εσείς δηλαδή θέλετε να γίνουμε Ιράν ή Τουρκία». Το πρόβλημα της έλλειψης επιστημονικής παιδείας δεν φαίνεται από ότι είναι λίγοι οι θιασώτες της, αλλά από το ότι όσοι διατείνονται κάτι τέτοιο δεν την διαθέτουν. Πόσο σπάνιο είναι να ρωτήσεις κάτι ανάλογο του «τι ώρα είναι;» και να λάβεις μία ευθεία απάντηση στο ερώτημα; Συνήθως σου λένε «τι ώρα δεν είναι», σου αποδίδουν επίθετα επειδή ρώτησες και σε βάζουν σε «κουτάκια». Ε αυτό είναι το πρόβλημα της παιδείας!
Επειδή έχουμε γίνει χώρα εισαγωγής μεταναστών και τα ζητήματα παιδείας τίθενται και θα συνεχίσουν να τίθενται για πολλά χρόνια ακόμα στην δημόσια σφαίρα, τα πράγματα είναι γενικώς απλά. Είτε ο μαθητής είναι ελληνικής καταγωγής, είτε δεν είναι, εφόσον φοιτά σε ελληνικό σχολείο θα πρέπει πρώτα από όλα να αποκτήσει πατριδογνωσία. Να διδαχθεί δηλαδή τα βασικά συστατικά της χώρας στην οποία ζει, ώστε να την γνωρίσει. Μπορεί αργότερα να ενταχθεί στον πολιτισμό της, να αποστασιοποιηθεί ή να τηρεί τα έθιμα και τις παραδόσεις της δικής του κουλτούρας, όπως κάνει και η δική μας ομογένεια, όπου οι ελληνικές κοινότητες αναλαμβάνουν την διδασκαλία του πολιτισμού μας στις επόμενες γενεές.
Πατριδογνωσία σημαίνει να μάθεις την ελληνική γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία, τα ελληνικά ήθη, έθιμα και παραδόσεις, τον ελληνικό τρόπο σκέψης. Ναι, σημαίνει να μάθεις και για την θρησκεία που ακολουθούν οι Έλληνες. Όχι ως κατήχηση, αλλά οπωσδήποτε κατά κύριο λόγο σε σχέση με άλλες. Δεν σε υποχρεώνει να βαπτιστείς Χριστιανός Ορθόδοξος η διδασκαλία των Θρησκευτικών στο σχολείο. Ποτέ δεν σε υποχρέωνε. Είναι βασικό και θεμελιώδες στοιχείο για να ζεις και να ανατιλαμβάνεσαι τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων, είτε θρησκεύεσαι, είτε όχι.
Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ μπορεί να αξιολογηθεί καλύτερα από ανθρώπους με γνώση της ύλης των βιβλίων θρησκευτικών της προηγούμενης κυβέρνησης. Ήταν φανερό ότι τα βιβλία αυτά δεν αποσκοπούσαν σε μάθημα θρησκειολογίας ή φιλοσοφίας. Επρόκειτο για προχειρογραμμένα εγχειρίδια, τα οποία ύπουλα υπονόμευαν την πίστη των Ορθοδόξων, όπως πχ με την εικόνα της Παναγίας και του Χριστού ως ..Ινδιάνοι(!) στη Γ Δημοτικού. Πληθώρα τέτοιων παραδειγμάτων.
http://www.antibaro.gr/article/24352
