Ο Κλέμενς Μέτερνιχ, Αυστριακός πρίγκιπας και επί σειρά ετώνΥπουργός Εξωτερικών της Αυστρο-Ουγγαρίας υπήρξε, αναμφίβολα, ένας από τους σημαντικότερους διπλωμάτες του 19ου αιώνα.
Πρωτοστάτησε και κυριάρχησε στο Συνέδριο της Βιέννης το 1814 το οποίο ρύθμισε τα ευρωπαϊκά θέματα μετά τη ταραχώδη μεταναπολεόντια εποχή.
Οι διατάξεις και οι ισορροπίες που πρόβλεψε η ομώνυμη Συνθήκη, εξασφάλισαν, με κάποιες εξαιρέσεις, εκατό χρόνια ειρήνης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών για να διαταραχθεί ακριβώς έναν αιώνα μετά, με την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου. Όμως ο Μέτερνιχ στην ιστορία έμεινε ως ο εκφραστής της Ιεράς Συμμαχίας που την αποτελούσαν η Τσαρική Ρωσία, η Πρωσία και η Αυστρο-Ουγγαρία και είχε ως κύριο μέλημα την αποτροπή και καταστολή κάθε απελευθερωτικού κινήματος των λαών που τελούσαν υπό ξένη κυριαρχία. Η Ιερά Συμμαχία καταδίκασε, ευθύς αμέσως, την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 και προσπάθησε να την υπονομεύσει.
Ομως ο Μέτερνιχ δεν κατόρθωσε να αποτρέψει τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Όταν ξέσπασε η ελληνική επανάσταση, ο Μέτερνιχ προέδρευε στο συνέδριο του Λόιμπαχ (Λουμπλιάνα, πρωτεύουσα της Σλβενίας, σήμερα). Εκεί βρήκε τον τσάρο Αλέξανδρο Α’ η επιστολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που του ζητούσε να βοηθήσει τους Έλληνες να απαλλαγούν από τον τουρκικό ζυγό. Ο τσάρος τη διάβασε υπερήφανος για τον υπασπιστή του. «Πάντα έλεγα πως είναι γενναίος άνθρωπος», ακούστηκε να λέει. Ο Μέτερνιχ ξεσήκωσε τους πάντες εναντίον των Ελλήνων. Μόνο χάρη στις προσπάθειες του Καποδίστρια, η Ρωσία κράτησε απέναντι στην ελληνική επανάσταση ουδέτερη στάση κι όχι εχθρική, όπως ο Μέτερνιχ ήθελε. Όμως, η ίδια η ελληνική επανάσταση ήταν, που κατάφερε το καίριο πλήγμα κατά του δημιουργήματός του. Παρά τη σύμπραξη των υπερδυνάμεων της εποχής, η Ιερή Συμμαχία δεν κατόρθωσε να αποτρέψει τον ξεσηκωμό των Ελλήνων, αν και έσπευσε να τον καταδικάσει, και αμέσως μόλις ξέσπασε το 1821 και τον επόμενο χρόνο. Άλλωστε, τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα των εταίρων οδήγησαν τα δυο από τα μέλη της Συμμαχίας, τη Γαλλία και τη Ρωσία, να συμπράξουν με την Αγγλία στη ναυμαχία του Ναβαρίνου (τον Οκτώβριο του 1827).
Στην Αυστρία του 21ου αιώνα, εξαιτίας ανθρώπων σαν τον Μέτερνιχ κυριαρχεί η λαϊκή παροιμία που λέει ότι «ένας έμπειρος αξίζει περισσότερο από δέκα μορφωμένους».
Ομως ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, ο Σεμπάστιαν Κουρτζ καταστρατηγεί κάθε κανόνα και νόρμα, καθώς ούτε εμπειρία διαθέτει, αλλά ούτε καν τα απαιτούμενα μορφωτικά εφόδια.
Σνομπάρει τη γραβάτα ως ενδυματολογικό αξεσουάρ –αλλά αυτή η στάση του δεν τον τοποθετεί a priori στα αριστερά του πολιτικού φάσματος, όπως θα υπέθετε κάποιος.
Στις γενικές εκλογές του 2013 εξελέγη μέλος του Κοινοβουλίου, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους έγινε Υπουργός Εξωτερικών [ο νεώτερος υπουργός εξωτερικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση] με τα καθήκοντά του να περιλαμβάνουν, ύστερα από δικό του αίτημα, και την κοινωνική ενσωμάτωση των μεταναστών.
Κάνοντας όλα αυτά όμως, κάπου ξεχάστηκε να πάρει το πτυχίο της Νομικής, με αποτέλεσμα να θεωρείται πως ο νεαρός πολιτικός δεν διαθέτει τα απαιτούμενα εχέγγυα και προσόντα προκειμένου να αναλάβει μια τόσο απαιτητική θέση.
Η τοποθέτηση του προκάλεσε σάλο στην Αυστρία, καθώς πολλοί αναρωτήθηκαν (ίσως και ορθά): «πως γίνεται ένας άνθρωπος δίχως καν πτυχίο ανώτερης σχολής πανεπιστημίου να γίνει υπουργός Εξωτερικών;»
Με την ευρωπαϊκή Αριστερά να έχει βρει από τώρα το νέο persona non grata της, ο Κουρτζ φροντίζει να επαναλαμβάνει διαρκώς πως «η ελληνική πλευρά δεν έχει δείξει έως τώρα προθυμία για μείωση της προσφυγικής ροής, αλλά ενδιαφερόταν μόνον για την κατά το δυνατό γρήγορη παραπέρα μεταφορά των προσφύγων», κατηγορώντας την χώρα μας για έλλειψη βούλησης να συνεργαστεί για τον περιορισμό της προσφυγικής κρίσης.
Κατηγορεί συνεχώς την Αθήνα πως το μόνο που θέλει να είναι να… διώξει από πάνω της το πρόβλημα.
Ο ίδιος σημειώνει πως, κατά την άποψή του, η Ελλάδα χρειάζεται υποστήριξη επί τόπου, αλλά επίσης και πίεση για να τερματίσει αυτή την πολιτική της παραπέρα μεταφοράς, ενώ σχολιάζοντας το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός χαρακτηρίζει “ντροπή” τη στάση της Αυστρίας (σ.σ. εξαιτίας της εξωθεσμικής σύγκλησης της Διάσκεψης της Βιέννης για τα Βαλκάνια, ερήμην της Ελλάδας), τονίζει πως το πρόβλημα που έχει η Ελλάδα δεν είναι μία σύσκεψη στη Βιέννη, αλλά η απόφαση της αυστριακής κυβέρνησης να επιβάλει όριο στον αριθμό των αιτούντων άσυλο που υποδέχεται.
Στο ερώτημα, εάν απειλείται μία ανθρωπιστική καταστροφή στην Ελλάδα, όπου δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες περιφέρονται στη χώρα, ο Αυστριακός υπουργός παρατηρεί πως η Αυστρία θα μπορούσε φυσικά να υποδεχθεί όλους τους πρόσφυγες ή, από την άλλη, να μειώσει την προσφυγική ροή και να βοηθήσει την Ελλάδα όπως και την Τουρκία, για να βελτιώσουν την κατάσταση των προσφύγων, και, κατά την άποψή του, η δεύτερη εκδοχή είναι η μόνη εφικτή, διότι θα ήταν τελείως ανεύθυνο η Αυστρία να υποδεχθεί ακόμη περισσότερους πρόσφυγες
www.crashonline.gr
Πρωτοστάτησε και κυριάρχησε στο Συνέδριο της Βιέννης το 1814 το οποίο ρύθμισε τα ευρωπαϊκά θέματα μετά τη ταραχώδη μεταναπολεόντια εποχή.
Οι διατάξεις και οι ισορροπίες που πρόβλεψε η ομώνυμη Συνθήκη, εξασφάλισαν, με κάποιες εξαιρέσεις, εκατό χρόνια ειρήνης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών για να διαταραχθεί ακριβώς έναν αιώνα μετά, με την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου. Όμως ο Μέτερνιχ στην ιστορία έμεινε ως ο εκφραστής της Ιεράς Συμμαχίας που την αποτελούσαν η Τσαρική Ρωσία, η Πρωσία και η Αυστρο-Ουγγαρία και είχε ως κύριο μέλημα την αποτροπή και καταστολή κάθε απελευθερωτικού κινήματος των λαών που τελούσαν υπό ξένη κυριαρχία. Η Ιερά Συμμαχία καταδίκασε, ευθύς αμέσως, την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 και προσπάθησε να την υπονομεύσει.
Ομως ο Μέτερνιχ δεν κατόρθωσε να αποτρέψει τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Όταν ξέσπασε η ελληνική επανάσταση, ο Μέτερνιχ προέδρευε στο συνέδριο του Λόιμπαχ (Λουμπλιάνα, πρωτεύουσα της Σλβενίας, σήμερα). Εκεί βρήκε τον τσάρο Αλέξανδρο Α’ η επιστολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που του ζητούσε να βοηθήσει τους Έλληνες να απαλλαγούν από τον τουρκικό ζυγό. Ο τσάρος τη διάβασε υπερήφανος για τον υπασπιστή του. «Πάντα έλεγα πως είναι γενναίος άνθρωπος», ακούστηκε να λέει. Ο Μέτερνιχ ξεσήκωσε τους πάντες εναντίον των Ελλήνων. Μόνο χάρη στις προσπάθειες του Καποδίστρια, η Ρωσία κράτησε απέναντι στην ελληνική επανάσταση ουδέτερη στάση κι όχι εχθρική, όπως ο Μέτερνιχ ήθελε. Όμως, η ίδια η ελληνική επανάσταση ήταν, που κατάφερε το καίριο πλήγμα κατά του δημιουργήματός του. Παρά τη σύμπραξη των υπερδυνάμεων της εποχής, η Ιερή Συμμαχία δεν κατόρθωσε να αποτρέψει τον ξεσηκωμό των Ελλήνων, αν και έσπευσε να τον καταδικάσει, και αμέσως μόλις ξέσπασε το 1821 και τον επόμενο χρόνο. Άλλωστε, τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα των εταίρων οδήγησαν τα δυο από τα μέλη της Συμμαχίας, τη Γαλλία και τη Ρωσία, να συμπράξουν με την Αγγλία στη ναυμαχία του Ναβαρίνου (τον Οκτώβριο του 1827).
Στην Αυστρία του 21ου αιώνα, εξαιτίας ανθρώπων σαν τον Μέτερνιχ κυριαρχεί η λαϊκή παροιμία που λέει ότι «ένας έμπειρος αξίζει περισσότερο από δέκα μορφωμένους».
Ομως ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, ο Σεμπάστιαν Κουρτζ καταστρατηγεί κάθε κανόνα και νόρμα, καθώς ούτε εμπειρία διαθέτει, αλλά ούτε καν τα απαιτούμενα μορφωτικά εφόδια.
Σνομπάρει τη γραβάτα ως ενδυματολογικό αξεσουάρ –αλλά αυτή η στάση του δεν τον τοποθετεί a priori στα αριστερά του πολιτικού φάσματος, όπως θα υπέθετε κάποιος.
Στις γενικές εκλογές του 2013 εξελέγη μέλος του Κοινοβουλίου, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους έγινε Υπουργός Εξωτερικών [ο νεώτερος υπουργός εξωτερικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση] με τα καθήκοντά του να περιλαμβάνουν, ύστερα από δικό του αίτημα, και την κοινωνική ενσωμάτωση των μεταναστών.
Κάνοντας όλα αυτά όμως, κάπου ξεχάστηκε να πάρει το πτυχίο της Νομικής, με αποτέλεσμα να θεωρείται πως ο νεαρός πολιτικός δεν διαθέτει τα απαιτούμενα εχέγγυα και προσόντα προκειμένου να αναλάβει μια τόσο απαιτητική θέση.
Η τοποθέτηση του προκάλεσε σάλο στην Αυστρία, καθώς πολλοί αναρωτήθηκαν (ίσως και ορθά): «πως γίνεται ένας άνθρωπος δίχως καν πτυχίο ανώτερης σχολής πανεπιστημίου να γίνει υπουργός Εξωτερικών;»
Με την ευρωπαϊκή Αριστερά να έχει βρει από τώρα το νέο persona non grata της, ο Κουρτζ φροντίζει να επαναλαμβάνει διαρκώς πως «η ελληνική πλευρά δεν έχει δείξει έως τώρα προθυμία για μείωση της προσφυγικής ροής, αλλά ενδιαφερόταν μόνον για την κατά το δυνατό γρήγορη παραπέρα μεταφορά των προσφύγων», κατηγορώντας την χώρα μας για έλλειψη βούλησης να συνεργαστεί για τον περιορισμό της προσφυγικής κρίσης.
Κατηγορεί συνεχώς την Αθήνα πως το μόνο που θέλει να είναι να… διώξει από πάνω της το πρόβλημα.
Ο ίδιος σημειώνει πως, κατά την άποψή του, η Ελλάδα χρειάζεται υποστήριξη επί τόπου, αλλά επίσης και πίεση για να τερματίσει αυτή την πολιτική της παραπέρα μεταφοράς, ενώ σχολιάζοντας το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός χαρακτηρίζει “ντροπή” τη στάση της Αυστρίας (σ.σ. εξαιτίας της εξωθεσμικής σύγκλησης της Διάσκεψης της Βιέννης για τα Βαλκάνια, ερήμην της Ελλάδας), τονίζει πως το πρόβλημα που έχει η Ελλάδα δεν είναι μία σύσκεψη στη Βιέννη, αλλά η απόφαση της αυστριακής κυβέρνησης να επιβάλει όριο στον αριθμό των αιτούντων άσυλο που υποδέχεται.
Στο ερώτημα, εάν απειλείται μία ανθρωπιστική καταστροφή στην Ελλάδα, όπου δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες περιφέρονται στη χώρα, ο Αυστριακός υπουργός παρατηρεί πως η Αυστρία θα μπορούσε φυσικά να υποδεχθεί όλους τους πρόσφυγες ή, από την άλλη, να μειώσει την προσφυγική ροή και να βοηθήσει την Ελλάδα όπως και την Τουρκία, για να βελτιώσουν την κατάσταση των προσφύγων, και, κατά την άποψή του, η δεύτερη εκδοχή είναι η μόνη εφικτή, διότι θα ήταν τελείως ανεύθυνο η Αυστρία να υποδεχθεί ακόμη περισσότερους πρόσφυγες
ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΤΕΡΝΙΧ ΣΤΟΝ ΚΟΥΡΤΖ: Το διαχρονικό μίσος των Αυστριακών κατά της Ελλάδας
