Η «είδηση» που εκφώνησε στη Βουλή ο τέως ΔΝΤ κ. Ρουμελιώτης άναψε φωτιές: δημοσιογράφοι σε εντεταλμένη υπηρεσία, ύστερα από ειδική εκπαίδευση είτε στις ΗΠΑ είτε στην Ελλάδα, είχαν αναλάβει την προώθηση των θέσεων του ΔΝΤ και την παρουσίασή τους στο κοινό με ένα καλό και φιλικό περιτύλιγμα, έτσι ώστε να εφαρμοστεί απρόσκοπτα το πρόγραμμα.
Κι όλα αυτά με το αζημίωτο, πράγμα που δεν είπε ο κ. Ρουμελιώτης, αλλά το άφησε τόσο καλά να εννοηθεί, ώστε μέχρι το βράδυ είχε βουίξει ο κόσμος. Οι δημοσιογράφοι τα παίρνουν. Ολοι τους, μηδενός εξαιρουμένου. Οπως άλλωστε τα παίρνουν και όλοι οι πολιτικοί, όλοι οι εφοριακοί, όλοι οι γιατροί για να κάνουν καλή διάγνωση και να συστήσουν τη σωστή θεραπεία και όλες οι νοσοκόμες για να περιποιηθούν τους ασθενείς. Και γενικώς, όποιος βρίσκεται σε μια, παροδική έστω, θέση εξουσίας απέναντι στον άλλο, εκμεταλλεύεται τη θέση αυτή για να πλουτίσει παράνομα.
Τέτοιες γενικεύσεις, που ξεκινούν ως κοινωνικός έλεγχος αλλά οδηγούν σε στερεότυπα, δεν κάνουν άλλο από το να βαθαίνουν τη ρήξη της κοινωνικής συνοχής. Από τη ρήξη αυτή ωφελούνται όσοι εφαρμόζουν το δόγμα διαίρει και βασίλευε, πλήττονται όμως όσοι διαιρούνται, αφού αποπροσανατολισμένοι και ζαλισμένοι νιώθουν ότι πορεύονται ανάμεσα σε εχθρούς.
Ετσι, η Ευρώπη πίστεψε εκείνους που καλλιέργησαν το στερεότυπο «όλοι οι Ελληνες είναι τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες». Και τώρα οι εταίροι μας, αν θελήσουν να αλλάξουν το αδιέξοδο σχέδιό τους για την Ελλάδα, θα πρέπει να πείσουν τους λαούς τους ότι οι προηγούμενες ερμηνείες τους για την ελληνική κρίση δεν έλεγαν την αλήθεια και ότι η Ελλάδα δεν χαντακώθηκε επειδή οι Ελληνες ξημεροβραδιάζονται στις παραλίες και στα μπαράκια.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν Ελληνες τεμπέληδες, όπως υπάρχουν και Γερμανοί, Ιάπωνες, Πορτορικανοί ή Αμερικανοί. Δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κάποιοι που τα παίρνουν – μερικοί, ελάχιστοι ίσως, έχουν ήδη καταλήξει στη φυλακή, άλλοι, πιο ξύπνιοι, έχουν ξεφύγει για την ώρα. Σημαίνει απλώς ότι οι γενικεύσεις, που μας κάνουν να βλέπουμε με μισό μάτι ολόκληρες κατηγορίες ανθρώπων, χτίζουν έναν τοίχο ανάμεσα σε μας και στον απέναντι. Μέρα με τη μέρα και στερεότυπο με το στερεότυπο, ο τοίχος μεγαλώνει και όλο και περισσότερους τοποθετούμε απέναντι.
Ετσι, αν για παράδειγμα κάποιος κάνει γιόγκα δεν θα σκεφτούμε ότι έχει σκολίωση κι ευτυχώς που βρήκε αυτή την ήπια ανακουφιστική και θεραπευτική μέθοδο για να μην υποφέρει, αλλά ότι είναι αντιχριστιανός και κρυπτο-ινδουιστής και θα θέλει να μας προσηλυτίσει. Αν πάλι ένας δημοσιογράφος λέει κάτι που μας βρίσκει αντίθετους, δεν θα σκεφτούμε ότι μπορεί και να το πιστεύει, και αν πιστεύει κάτι τόσο εξόφθαλμα παρανοϊκό, όπως π.χ. ότι το χρέος είναι βιώσιμο, δεν θα σκεφτούμε ότι απλώς είναι ανόητος.
Θα πιστέψουμε ότι για δικό του όφελος παίζει ένα παιχνίδι σε βάρος μας. Σε τι καβούκια μάς κλείνουν αυτού του είδους οι κοινωνικοί αυτοματισμοί και πώς επηρεάζουν την ορθή μας κρίση έχει φανεί και ξαναφανεί στην Ιστορία, οδηγώντας την ανθρωπότητα σε φοβερά μονοπάτια, από άδικους εξοστρακισμούς μέχρι γενοκτονίες.
Στ’ αλήθεια, δεν φταίει μόνο το παιδί στο Τσάρλεστον, 21 ετών, που πίστευε ότι όλοι οι μαύροι είναι αραπάδες και με το ολοκαίνουργο όπλο του μπήκε στην εκκλησία, σκότωσε 9 και τραυμάτισε σοβαρά άλλους τόσους.
Η αμερικανική κοινωνία που τώρα υποκρίνεται αποτροπιασμό είναι εκείνη που καλλιεργεί το στερεότυπο – και ο μπαμπάς που σήμερα θα θρηνεί, προχτές χάρισε στον γιο του ένα περίστροφο, δώρο για τα εικοστά πρώτα γενέθλιά του. «Εγκλημα υποκινούμενο από το μίσος» χαρακτήρισαν οι αρχές το δράμα, για να παρέμβει το FBI και να πιάσουν εύκολα τον δράστη. Ορθά. Το μίσος, όμως, ποιος το υποκίνησε;
http://www.efsyn.gr/arthro/egklima-ypokinoymeno-apo-misos
