Αδιαμφισβήτητα, η Γερμανία είναι η πιο ισχυρή χώρα της Ευρώπης. Αντίθετα η χώρα μας είναι η πλέον αδύνατη. Μελετώντας τους αριθμούς εύκολα ο καθείς αντιλαμβάνεται ότι ακόμα και η μικρή πτωχευμένη Κύπρος, οικονομικά και σε ποσοστό πληθυσμού, βρίσκεται πάνω από την Ελλάδα.
Είναι μία χώρα με εξουθενωμένο λαό η Ελλάδα, που έχει απέναντι της την επιθετική Τουρκία του Ερντογάν, είναι ένας τόπος με ελάχιστες δυνατότητες και στο εσωτερικό και πολύ περισσότερο στο εξωτερικό. Για να είμαι ειλικρινής βαρέθηκα να μας λυπούνται, δεν αντέχω να μας κάνουν πλάκα, και με ενοχλεί πολύ ότι στα «πολωνικά ανέκδοτα» των ξένων είμαστε πρωταγωνιστές. Δεν είναι μόνο ότι αξίζουμε περισσότερα.. Είναι και οι δυνατότητες μας πολύ μεγάλες και αποδεικνύεται με τις επιτυχίες των παιδιών, που έφυγαν κυνηγημένα από την κρίση καταφεύγοντας στην Ευρώπη, στην Αυστραλία και την Αμερική.
Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε στο λαό ότι θα διώξει την Τρόικα. Υπάρχει Ελληνας με μυαλό που δεν έχει την ίδια επιθυμία; Ελπίζω κανένας. Το ερώτημα είναι πως διώχνει κανείς τους δανειστές και μάλιστα χωρίς άλλες συνέπειες για το λαό. Διότι ναι μεν έχουμε ανέβει όλοι στα κάγκελα με την άκρατη λιτότητα και τα αβάστακτα μέτρα, αλλά δεν νομίζω να επιδιώκει κανείς και …αίμα. Το ξέρω ότι μερικοί θα δυσαρεστηθείτε, αλλά μέχρι τώρα «το πάει καλά» ο πρωθυπουργός, υπό την έννοια ότι απαιτεί ανάπτυξη και αρνείται άλλη λιτότητα. Όμως, νοιώθω πως μία εκ των πιθανοτήτων -η πιο ισχυρή- είναι να σπάσει το σχοινί όταν το τραβάς βιαστικά…
Οι εταίροι της Ελλάδας είναι οι Ευρωπαίοι –και δεν είναι όλοι σκληροί όπως οι Γερμανοί. Το ΔΝΤ δεν «πάει» πιά στη νέα Ελλάδα, είναι μία ξεπερασμένη σχέση και έτσι πρέπει να τη βλέπουμε. Οι ευαισθησίες του Ταμείου για τους λαούς είναι ανύπαρκτες. Αρα, πρέπει να τερματιστεί η όποια σχέση. Όμως για να συμβεί αυτό, ο πρωθυπουργός πρέπει να αποκτήσει σχέση εμπιστοσύνης με τους Ευρωπαίους και να τερματίσει την αχρείαστη κόντρα με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Είναι αδίστακτοι και δεν έχουν ίχνος αγάπης για την Ελλάδα και το λαό της. Εϊναι εκδικητικοί και στοχεύουν μόνο στην τιμωρία των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Στις συνομωσίες δεν πιστεύω, αλλά τούτη η γερμανική ελίτ επιδιώκει τον ύπατο εξευτελισμό μας. Είναι μία κατάσταση που δεν αντέχεται πιά.
Η Ελλάδα πρέπει να ξεφύγει από τα δεσμά των δανειστών, αλλά αυτό δεν θα συμβεί με αντιπαράθεση και με μαγκιές που ικανοποιούν μεν τους πελάτες-ψηφοφόρους αλλά ερεθίζουν τους δανειστές. Για να επιτευχθεί ο σκοπός, για να αλλάξουν οι ζωές των πολιτών και να εξαφανιστεί η δυστυχία, απαιτείται στρατηγική και σύνεση… Διότι εάν η απάντηση των δανειστών είναι αρνητική, ποιες είναι οι επιλογές της κυβέρνησης;
Πρώτον, να κάνει την “κωλοτούμπα” και να συνεχίσει το καταραμένο Μνημόνιο, και
Δεύτερον, να το αρνηθεί και να τα κάνει γης Μαδιάμ.
Στην πρώτη περίπτωση ο πρωθυπουργός κινδυνεύει εκ των έσω. Και καλά να φωνάζουν οι περίεργες συνιστώσες, αλλά αν έχουν και καμιά δεκαριά βουλευτές τον έριξαν τον κ. Τσίπρα μέχρι να πει …ΣΥΡΙΖΑ.
Στη δεύτερη περίπτωση, η άρνηση ίσως να οδηγεί στην έξοδο από την Ευρωζώνη. Αλλοι τη φοβούνται, άλλοι ερεθίζονται με τη σκέψη. Μερικοί εξ ημών, που δεν πιστεύουμε σε θαύματα, έχουμε τη θέση ότι για να κάνει την περίφημη “επανεκκίνηση” (restart) η Ελλάδα χρειάζεται φθηνό νόμισμα. Το ευρώ είναι πολύ ακριβό για το πολυπόθητο “restart”.
Τελικά, ότι και να αποφασίσει ο κ. Τσίπρας μπορεί να αποδειχθεί πως θα είναι ο χαμένος, διότι οι ψηφοφόροι του -και όχι μόνο- τον πίστεψαν, τον συνέδεσαν με την Ελπίδα, που μας υποσχέθηκε προεκλογικά. Και όπως αποδείχθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια Μνημονίου, ο απογοητευμένος ψηφοφόρος είναι “κινούμενη βόμβα”…
