Παιδί του Θεάτρου Τέχνης, βραβείο Μελίνα Μερκούρη, ηθοποιός που έχει δουλέψει με τον Λευτέρη Βογιατζή, τον Δημήτρη Καταλειφό, τον Γιώργο Κιμούλη, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, η Λουκία Μιχαλοπούλου μετρά σχεδόν μια δεκαετία στο θέατρο. Εφέτος παίζει στο «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τενεσί Γουίλιαμς που ανεβάζει το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαυρίκιου, εκπληρώνοντας έτσι ένα μεγάλο της όνειρο, με τον ρόλο της Κάθριν.
Δημήτρης Μαυρίκιος
Δημήτρης Μαυρίκιος
«Δεν τον ήξερα καθόλου. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Ο τρόπος που εμπιστεύεται τους ηθοποιούς και τους βγάζει ό,τι καλύτερο έχουν, πώς τους αφήνει χώρο να εκφραστούν, πώς τους υποβάλλει χωρίς να τους επιβάλλει. Ζητάει απαιτητικά πράγματα, αλλά τόσο διαφορετικά. Είναι δίπλα μου τρυφερός, ανοιχτός. Μου ζήτησε να ξεχάσω ό,τι ξέρω και να έχω την αίσθηση ότι μόλις τώρα βγήκα από τη σχολή. Είναι ο πρώτος σκηνοθέτης που με ρώτησε γιατί ασχολήθηκα με το θέατρο».
Kάθριν
«Ηταν για εμένα ένας από τους πιο αγαπημένους μου ρόλους. Τον είχα κάνει στη σχολή και ήθελα πολύ να τον παίξω. Ο συνδυασμός του Τενεσί Γουίλιαμς με τον Δημήτρη Μαυρίκιο και τον ρόλο είναι ιδανικός. Χτίσαμε την Κάθριν πάνω σε αυτή την αθωότητα που μου ζήτησε ο σκηνοθέτης να ξαναβρώ. Με τα χρόνια και με τις συνεργασίες κερδίζεις πολλά αλλά χάνεις την αθωότητα που έχεις όταν πρωτοβγαίνεις στο θέατρο.
Η Κάθριν έχει μια αθωότητα. Είναι ένα βασικό της χαρακτηριστικό. Σε σχέση με την παρόρμηση, είναι αθώα, δεν είναι επεξεργασμένη. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Βγάζω λοιπόν αυτό που νιώθω σε πρώτο επίπεδο. Δουλέψαμε το παιδικό, το ανοιχτό. Στην κατάσταση που είναι η Κάθριν δεν μπορείς να την πιάσεις. Μαζί με τον σκηνοθέτη τη βρήκαμε. Ακόμη και τις λέξεις της Κάθριν μαζί τις βρήκαμε. Ο Μαυρίκιος έψαξε να δει ποιες λέξεις μου ταιριάζουν και ταιριάζουν και στην Κάθριν...».
Τενεσί Γουίλιαμς
«Για εμένα αυτός ο συγγραφέας απενοχοποιεί την τρέλα και όλες τις παρορμήσεις: τις ερωτικές, τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια».
Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι...
«Είναι τόσο επηρεασμένο το έργο από την αδελφή του, τη Ρόουζ, και αυτό το έχει τονίσει ο σκηνοθέτης μέσα στην παράσταση. Και εγώ μελέτησα πολύ τη Ρόουζ και τις συμπεριφορές της. Θα έλεγα όμως ότι ο ίδιος ο Γουίλιαμς είναι μέσα σε όλα τα πρόσωπα. Πρόκειται για ένα ποίημα, με ιδιαίτερη δομή, πολύ ελεύθερο, χωρίς τη θεατρικότητα των άλλων έργων του. Είναι ένας τυφώνας».
Συνεργασίες
«Πιστεύω ότι αυτό που έχει σημασία στη δουλειά μου είναι η συνεργασία - πάνω από τους ρόλους. Θέλω να αισθάνομαι ότι είμαι μέσα σε ένα σχήμα που με προχωράει. Δεν αρκεί να είναι το έργο σημαντικό ή ο ρόλος. Εννοείται πως αν συμβαίνει αυτό είναι ακόμη καλύτερα. Ο Μαυρίκιος με προχωράει πάνω από την Κάθριν. Είμαι πολύ χαρούμενη που δουλεύω ξανά στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Η Μπέτυ Αρβανίτη και ο Βασίλης Πουλαντζάς είναι οικογένειά μου».
Ρόλοι
«Είναι η αφορμή για να κάνεις βουτιές στον εαυτό σου, να επικοινωνείς με μια αλήθεια, να είσαι ειλικρινής με αυτό που θέλεις να πεις... Ψάχνω πάντα στον ρόλο αυτό που θα με συγκινήσει και επικεντρώνομαι σε αυτό. Πρέπει πάντα να το βρίσκω».
Βήματα
«Με αφορμή και τη συνάντησή μου με τον Δημήτρη Μαυρίκιο, προχωρώ σημαίνει επιστρέφω στο μηδέν, στην αρχή, στην αθωότητα, κάνω βήματα προς τα πίσω».
Επιλογές
«Με τη δουλειά μου δίνω το "παρών" μου. Οι επιλογές μου είμαι εγώ, είναι το στίγμα μου, είναι η στάση μου απέναντι στα πράγματα. Και είμαι πολύ αυστηρή με τις επιλογές μου. Δεν έχω βάλει νερό στο κρασί μου. Και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό. Επιλέγω με κριτήριο το σημαντικό. Εχω πει πολλά "όχι". Δεν υποχωρώ, δεν βιάζομαι και ως τώρα μου έχει βγει σε καλό. Εχω σταθεί πολύ τυχερή. Εχω δουλέψει με τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες, γνώρισα τον Βογιατζή και συνεργάστηκα μαζί του σε τρεις παραστάσεις. Εχω δουλέψει με τον Δημήτρη Καταλειφό, παίξαμε μαζί στην "Ολεάννα"».
Ηθοποιός
«Μια φράση του Βαν Γκογκ με έκανε να γίνω ηθοποιός. Είχε γράψει ένα γράμμα λέγοντας ότι "σε αυτή τη δουλειά ρισκάρω εγώ τη ζωή μου και το μισό μου μυαλό χάθηκε γι' αυτήν". Ηταν η εποχή που διαλέγαμε δέσμες στο σχολείο και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι από τη μια θα κάνω μια δουλειά και από την άλλη θα είναι η ζωή μου. Με κλόνισε η στάση του Βαν Γκογκ απέναντι στην τέχνη. Εψαξα να βρω κάτι στο οποίο θα μπορούσα να είμαι αφοσιωμένη και ολόκληρη. Στο θέατρο αισθάνθηκα ελευθερία. Ανοιξα».
Ταλέντο
«Στην αρχή δεν με απασχόλησε. Ηθελα να δουλέψω. Με τα χρόνια όμως μας βάζουν σε αυτή τη διαδικασία. Ποια είναι καλύτερη, ποια θα πάρει το βραβείο, τι θα γράψουν οι κριτικές. Οπότε μπαίνεις στη διαδικασία. Φυσικά και τα θέλουμε όλα αυτά, αλλά... Ομολογώ ότι είναι η πρώτη φορά που δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν για εμένα. Και νομίζω ότι ο δημιουργός αυτό οφείλει να κάνει. Δεν με ενδιαφέρει να πουν πόσο καλή είμαι στην παράσταση. Την Κάθριν θέλω να δουν».
Διαδίκτυο
«Μου αρέσει να πηγαίνω σινεμά. Δεν ασχολούμαι με το Διαδίκτυο. Δεν αισθάνομαι ότι κάτι χάνω. Πιστεύω πολύ στη ζωντανή επαφή. Με τρομάζει το απρόσωπο».
Πολιτική
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν ασχολούμαι. Αλλά με τρομάζει, με θλίβει όταν βλέπω τη Βουλή και τους ανθρώπους που είναι στις θέσεις που είναι. Με τρομάζει το επίπεδό τους, η έλλειψη παιδείας».
Εξωτερικό
«Οχι, δεν θέλω να φύγω από την Ελλάδα. Η γλώσσα για εμένα είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να επικοινωνήσω σε άλλη γλώσσα. Θα με ενδιέφερε να ταξιδέψει μια δουλειά μου στο εξωτερικό, να κάνω ένα σεμινάριο, ως εκεί. Αγαπώ την Ελλάδα και κυρίως τη γλώσσα μου».
Μέλλον
«Θα ήθελα να συνεργαστώ ξανά με τον Μαυρίκιο. Οταν κάτι λειτουργεί, δένομαι».
πότε & πού:
Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας. Παραστάσεις: Τετάρτη και Κυριακή στις 20.00, Πέμπτη - Σάββατο στις 21.00
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ«Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τενεσί Γουίλιαμς.
Μετάφραση-σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος.
Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης.
Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου.
Μουσική: Στάθης Σκουρόπουλος.
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος.
Σκηνοθεσία κινηματογραφικών: Χρήστος Δήμας.
Παίζουν: Μπέτυ Αρβανίτη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Αλέξανδρος Βάρθης, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιάννης Φλουράκης, Αννα Πατητή και ο Νίκος Κουρής από την οθόνη
