μια συνέντευξη στη Γεωργία Δρακάκη
…Και όχι μόνο.
Ο Στέλιος Μάινας είναι ένας κοσμοπολίτης. Λατρεύει την Ισπανία, θυμάται τα ταξίδια του στη Νέα Υόρκη και την Κωνσταντινούπολη, έχει καλούς φίλους στην Ολλανδία και το επίθετό του κρατά από Ιταλία.
Πάνω από όλα, είναι ένας αμετανόητα ερωτευμένος με την Αθήνα Συριανός, ο οποίος ζει στην πλατεία Βικτωρίας. «Η Αθήνα διαθέτει έναν κοσμοπολιτισμό με μια δική της αυθεντικότητα, ελληνική. Υπάρχει στο κέντρο της κάτι άναρχο, αλλά πάρα πολύ αυθεντικό. Μου αρέσει που κάθε γειτονιά στην Αθήνα είναι και ένας άλλος κόσμος.»
Είναι Ζυγός με ωροσκόπο Κριό (αέρας και φωτιά, χμμμ), ακούει Estrella Morente, πιστεύει αποκλειστικά και μόνο στην Έμπνευση ως στοιχείο ταλέντου και αναπολεί τα διαβάσματά του στη βιβλιοθήκη της Αμερικάνικης Ένωσης, την εποχή που έπαιρνε τα πρώτα του ερεθίσματα από συγγραφείς όπως ο Σάλιγκερ και ο Πόε. «Πρότυπα για ζωή και για λογοτεχνία», σημειώνει.
Ο Στέλιος Μάινας, παρεμπιπτόντως, έχει εκδώσει ένα βιβλίο με διηγήματα, «Τα Φαινόμενα Απατούν», στον Καστανιώτη. Αυτή την περίοδο ετοιμάζει το δεύτερό του, ένα μυθιστόρημα ονόματι «Αναισθησία», με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα που σκοτώνει από οίκτο. Φυσικά, ο ίδιος, εκτός από το να γράφει σε κόλλες A4 και να περνάει τις ιδέες του από τρία φίλτρα πριν τις δημοσιεύσει, διαβάζει, επίσης. «Αγαπώ να ξεφυλλίζω βιβλία των εκδόσεων Άγρα», μου λέει, πριν συμπληρώσει «Η ροζ λογοτεχνία που πνίγει τα βιβλιοπωλεία και πουλιέται σωρηδόν έχει τις ρίζες της στην τηλεόραση, την κακή τηλεόραση που έχει διαμορφώσει αισθητική. Κι όμως, ο Καλλιτέχνης είναι αυτός που οφείλει να διαμορφώνει το κριτήριο του κόσμου.»
Συγγραφέας ή ηθοποιός, λοιπόν, ο Στέλιος Μάινας; «Μα σαφώς ηθοποιός! Αν και, μη νομίζεις, όλα ένα είναι… Η λογοτεχνία και το θέατρο, ειδικά, είναι δύο εμπειρικές τέχνες, που χρειάζονται οπωσδήποτε παρατήρηση και ανθρώπους. Έτσι έγραφε ο Τσέχωφ, σε σπίτια κατάμεστα από φίλους… Προσωπικά, πάντως, δεν έχω την επιθυμία να γράψω θέατρο, σε αυτό μου αρέσει να συμμετέχω με το σώμα μου, ως ηθοποιός.»
Από τον Δεκέμβρη, ο κύριος Μάινας υποδύεται τον εαυτό του με την πρόφαση ενός λατρεμένου τσεχωφικού ήρωα, του γιατρού Αστρώφ, εν μέσω ενός εκπληκτικού θιάσου. Αυτός ο τύπος, ο φυσιολάτρης Αστρώφ, ήταν ο πρωταγωνιστής της πρώτης εκδοχής τουΘείου Βάνια, που ο Τσέχωφ είχε ονομάσει «Το στοιχειό του δάσους», αλλά ζήτησε την απόσυρσή του από το θέατρο όπου προβαριζόταν για τη διόρθωση και την προσαρμογή στο αριστούργημα που όλοι ξέρουμε.
«Το Θέατρο είναι η σωματοποίηση των Ιδεών»
Μιλήσαμε αρκετή ώρα για αυτή την «αρρώστια» που λέγεται Θέατρο. «Το Θέατρο, Γεωργία, είναι η σωματοποίηση των Ιδεών. Ο ηθοποιός έχει ένα βήμα, μια υπερυψωμένη θέση, με τη λογική της αρχαιοελληνικής Αγοράς. Το θέατρο είναι Λόγος και Αντίλογος, έννοιες που έχουμε, δυστυχώς, ξεχάσει. Πιστεύω ότι όπου μπορεί να δημιουργηθεί Λόγος και Αντίλογος, μπορεί να υπάρξει Θέατρο από άποψη ουσίας. Από άποψη χώρου, τώρα, ομολογώ ότι με συγκινεί το κλασικό θεατρικό σκηνικό, είτε το αμφιθεατρικό, το ελληνικό, είτε η ιταλική σκηνή.»
Σημειώνω σα να παρακολουθώ κάποια διάλεξη από την οποία δε γίνεται να χάσω ούτε λέξη.
«Ο Σαίξπηρ είναι ο πιο ρηξικέλευθος, νεωτεριστής ποιητής-συγγραφέας. Ξέρεις, το θέατρο ήταν πιο ποιητικό, κάποτε… Ο αγαπημένος μου Τσέχωφ είναι ιδρυτής του Ρεαλισμού. Αλλά, ο κορυφαίος αντρικός ρόλος όλων των εποχών γράφτηκε δια χειρός Σαίξπηρ και δεν είναι άλλος από τον Βασιλιά Ληρ, ο αντίστοιχος, ίσως Οιδίπους Τύραννος. Ο επόμενος πάντως δικός μου ρόλος στο σανίδι θα είναι… ο Θείος Βάνιας!»
Τον ρωτώ για τους νεαρότερους συναδέλφους του και μου μιλά με τρυφερότητα για τη νέα γενιά ηθοποιών, γενικότερα. «Θαυμάζω καλλιτέχνες όπως ο Όμηρος Πουλάκης και ο Θανάσης Αλευράς, ας πούμε. Το ταλέντο τους είναι πηγαίο.» Ποια η γνώμη του για το Εθνικό Θέατρο; Διακριτικά μού απαντά ότι οφείλει να είναι μια καλλιτεχνική βιτρίνα της ελληνικής πραγματικότητας, κάτι που δεν είναι βέβαιος ότι πράγματι συμβαίνει. «Ευτυχώς, όμως, που στην Αθήνα και την Ελλάδα υπάρχουν και άλλοι θεατρικοί πόλοι. Πολύ αξιόλογοι οι περισσότεροι.»
«Είστε ερωτευμένος;», ρωτάω κάποια στιγμή με διάθεση αλλαγής πλεύσης της κουβέντας. «Ο Έρωτας είναι ο προθάλαμος της Αξιοπρεπούς Αγάπης. Κρατάει, από τη φύση του, λίγο». Χαμογελάσαμε και οι δύο.
Ρούφηξα την τελευταία γουλιά από το τσάι μου και ένιωσα ότι θα μπορούσα να ρωτάω τον Στέλιο Μάινα για τα πάντα και για πολλή ώρα Και αν ,αντί για μια συνέντευξη, έγραφα ένα βιβλίο για αυτόν, την κοσμοθεωρία του, τις μικρές και τις μεγάλες περιπέτειες της ζωής του; Είμαι βέβαιη πως ο ίδιος θα είχε αντίρρηση, ίσως να μην έβρισκε καν λόγο για να συμβεί κάτι τέτοιο. Ταπεινός και υπέροχος. Σκέτη έμπνευση.
Σ’ ευχαριστώ, γιατρέ μου, για τον χρόνο σου και τα σπουδαία διδάγματά σου. Στο επανιδείν. Και, ίσως, στο επαναγράφειν…
(Η παράσταση «Θείος Βάνιας» παίζεται στο Θέατρο Χορν, Τετάρτη/Πέμπτη/Παρασκευ
http://allwrite.gr/stelios-mainas-synenteuksi/
