Συντάκτης:
Η αστική δημοκρατία, όπως είναι πια γνωστό τοις πάσι, είναι ένα εύθραυστο πολίτευμα, που τα φτιασίδια της δεν αντέχουν στα δύσκολα. Οσο κι αν ισχύει πως «η χειρότερη δημοκρατία είναι προτιμότερη από την καλύτερη δικτατορία», η Ιστορία δείχνει πως τα δύο αυτά συστήματα εξουσίας επικοινωνούν: όταν τα πράγματα ζορίζουν, όταν οι φερετζέδες της «αντιπροσωπευτικότητας» πέφτουν και αποκαλύπτεται στο πόπολο το αποκρουστικό πρόσωπο της διαπλοκής και της πλουτοκρατίας, οι «δημοκρατικοί» κυβερνώντες βγάζουν βιαστικά το ημίψηλο και φορούν το κράνος των ΜΑΤ, για να τσακίσουν με τα κλομπ ανά χείρας τους «αντιφρονούντες», που συνήθως αναγορεύονται –με την τζίφρα των πρόθυμων δικαστών και τη συμβολή των πειθήνιων ΜΜΕ– σε επικίνδυνο «εσωτερικό εχθρό». Το δείχνει η Ιστορία, πέρα από σύνορα και εποχές, το γράφουν ο Ζίνι, ο Χομπσμπάουμ και ο Μαζάουερ, το γράφουν και οι τοίχοι στα Εξάρχεια λακωνικά, μ’ ένα σύνθημα: «Η δημοκρατία σας βρομάει φασισμό»...
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω είναι τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα στην Ισπανία –την Ισπανία που, αν και απέφυγε το «εξωτερικό» μνημόνιο και τις τρόικες, έχει εξελιχθεί κι αυτή σε ένα από τα πειραματόζωα της κρίσης, με τις υπάκουες κυβερνήσεις της (πρώτα με τον «σοσιαλιστή» Θαπατέρο, και τώρα με τον δεξιό Ραχόι) να εφαρμόζουν πιστά στη ράχη των μη προνομιούχων υπηκόων τους τις μνημονιακές συνταγές του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Τα αποτελέσματα είναι οφθαλμοφανή και κατά βάση πανομοιότυπα με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και τις άλλες κοινωνίες του «Δόγματος του Σοκ»: εξωφρενικά υψηλή ανεργία, κατάλυση των εργασιακών κεκτημένων και πλήρης «ελαστικοποίηση» της απασχόλησης, συστηματικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, εξοντωτική για τους πληβείους διεύρυνση των ανισοτήτων, και βέβαια μαζικές κατασχέσεις σπιτιών από τις τράπεζες- ένα «έργο» που σε μας θα ανέβει από Γενάρη. Και, την ίδια στιγμή, έτσι για αντίστιξη, ένας οχετός σκανδάλων που «αγκαλιάζει» ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, με «μαύρα» κομματικά ταμεία, «ημέτερους» λογαριασμούς εκατομμυρίων ευρώ στην Ελβετία και πάσης φύσεως κλειστά κυκλώματα εργολαβιών και λαδωμάτων.
Σε όλα αυτά ο ισπανικός λαός αντιδρά, και αντιδρά δυναμικά και κινηματικά. Το «κίνημα των πλατειών», τα εκατομμύρια των «αγανακτισμένων» (indignados) πολιτών μπορεί να γύρισαν στα σπίτια τους, αλλά μπόλιασαν μια σειρά άλλων κινημάτων, όπως το Podemos (που σήμερα προηγείται στις δημοσκοπήσεις, τρομοκρατώντας το σύστημα), την περίφημη «πλατφόρμα» κατά των εξώσεων, που έχει καταφέρει να σώσει από το ξεσπίτωμα δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, το δίκτυο πολιτών «Partido X», που ειδικεύεται στην αποκάλυψη και τεκμηρίωση σκανδάλων διαπλοκής, και πλήθος άλλες συλλογικότητες και δομές αλληλεγγύης. Αλλωστε οι Ισπανοί δεν είναι πρόβατα, να παρακολουθούν αδιάφοροι από τον καναπέ τη σφαγή των αδυνάτων: έχουν κι αυτοί ως λαός μακρά παράδοση δημοκρατικών και εργατικών αγώνων κόντρα στον αυταρχισμό των αρχόντων, και σαράντα χρόνια Φρανκο-κρατίας -κι άλλα τριάντα... φραγκοκρατίας του χρήματος- δεν μπόρεσαν ποτέ να διαλύσουν το υπέροχο άρωμα γης και ελευθερίας του ‘36.
Σε αυτόν τον γνήσιο, τον «από τα κάτω» ξεσηκωμό, που τους τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια, οι Ισπανοί κυβερνώντες και οι αγωνιούντες σπόνσορες τους απαντούν με τον μόνο τρόπο που ξέρουν – βγάζοντας από το ντουλάπι και ξαραχνιάζοντας το φάντασμα του «καουντίγιο» και του σκληρού μετεμφυλιακού αστυνομικού κράτους, με το οποίο συνέδεσε το όνομά του ο Φράνκο. Βασικό εργαλείο τους, ο διαβόητος «Ley Mordaza» (Νόμος-Φίμωτρο), επισήμως «Νόμος για τη Δημόσια Ασφάλεια», που πέρασε την περασμένη εβδομάδα από τη Βουλή με τις ψήφους του Λαϊκού Κόμματος και πολλούς διαδηλωτές της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται με φιμωμένα πρόσωπα.
Τι προβλέπει; Την ποινικοποίηση και βαριά τιμωρία με εξοντωτικά πρόστιμα ή/και ποινές φυλάκισης μιας σειράς από απολύτως αποδεκτές ώς σήμερα πράξεις διαμαρτυρίας και αντίστασης. Βάσει του νέου νόμου, το να φωτογραφίζεις ή να βιντεοσκοπείς αστυνομικούς, ακόμη κι όταν αυτοί καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα δέρνοντας ή συλλαμβάνοντας αθώους μπορεί να κοστίσει στον διακινητή έως και 30.000 ευρώ. Το ίδιο πρόστιμο προβλέπεται για την ειρηνική ανυπακοή στην εξουσία, τη συγκέντρωση μπροστά από το Κοινοβούλιο, την κατάληψη τραπεζών ως μέσο διαμαρτυρίας και γενικά τη διαδήλωση χωρίς άδεια της αστυνομίας. Απαγορεύεται πλέον η πραγματοποίηση συνελεύσεων και συναθροίσεων πολιτικού χαρακτήρα σε δημόσιους χώρους και η παρουσία σε κατειλημμένους χώρους (πρόστιμο 100 έως 600 ευρώ ανά άτομο). Το σημαντικότερο όμως είναι πως ποινικοποιείται η παρεμπόδιση της διαδικασίας έξωσης, σε μια προσπάθεια να τσακιστεί το κίνημα αλληλεγγύης της «Πλατφόρμας»: το πρόστιμο και σε αυτή την περίπτωση κυμαίνεται από 600 έως 30.000 ευρώ ανά άτομο.
Παράλληλα, η κυβέρνηση δίνει το πράσινο φως στην αστυνομία να «βγάλει τα γάντια», επιτρέποντας στους φύλακες της (άρχουσας) τάξης να πραγματοποιούν επιδρομές κατά την κρίση τους και να κάνουν κατά βούληση σωματικούς ελέγχους, ενώ νομιμοποιείται η πρακτική της σύνταξης «μαύρων λιστών» και των προληπτικών προσαγωγών για διαδηλωτές, ακτιβιστές και για τον εναλλακτικό Τύπο. Ηδη ξεκίνησαν... πιλοτικά οι μαζικές έφοδοι σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους και οι συλλήψεις αντιεξουσιαστών σε όλη την Ισπανία. Ποινικοποιείται ακόμη και το botellon, η κατανάλωση οινοπνευματώδη ποτών από παρέες σε δημόσιους χώρους – μια από τις λιγοστές φτηνές μορφές διασκέδασης των νέων ανθρώπων. Δρακόντεια μέτρα, πρωτόγνωρα για «κανονικές» δημοκρατικές χώρες. Είπαμε όμως: όταν η δημοκρατία ζορίζεται, η «κανονικότητα» πάει περίπατο.
Ο «Νόμος-Φίμωτρο» βέβαια δεν προέβλεψε κάποια ειδική ποινή γι’ αυτό που συνέβη χτες το πρωί στην έδρα του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος στη Μαδρίτη, όταν ένας πνιγμένος στα χρέη Ισπανός επιχειρηματίας έριξε με φόρα στην πρόσοψη το αυτοκίνητό του, στο οποίο είχε φορτώσει δύο φιάλες βουτανίου. Οι φιάλες δεν εξερράγησαν και ο απελπισμένος άνδρας, που όπως όλα δείχνουν είναι «κοψοχέρης» ψηφοφόρος, συνελήφθη...
http://www.efsyn.gr/arthro/franko-kratia-fragko-kratia-kai-toympalin
