Το φάντασμα ήρθε για να μείνει...
Ενα δίδυμο σαρκαστικό παράδοξο σημαδεύει τις ευρωπαϊκές εξελίξεις τα τελευταία χρόνια. Ενώ η Ενωση διευρύνεται και χαράζει τις γραμμές μελλοντικής ομοσπονδίας, αίφνης εμφανίζονται αποσχιστικές τάσεις και εντείνονται οι διεργασίες για αυτονομία ή δημιουργία νέων κρατών.
Ταυτόχρονα, ενώ αναπτύσσεται μια γιγαντιαία προσπάθεια να αντιμετωπιστούν φαινόμενα ξενοφοβίας, ρατσισμού και αντισημιτισμού, ξαφνικά οι ιογόνοι πολιτικοί φορείς ξεφεύγουν από την επικράτεια του ποσοτικά ασήμαντου και αποκτούν σημαντική δύναμη και ρόλο ρυθμιστή ή πρωταγωνιστή. Μια ματιά στην αλαφιασμένη Γαλλία, αλλά και σε Δανία, Αυστρία, Βέλγιο, Ουγγαρία και Ελλάδα πιστοποιεί του λόγου το αληθές.
Τι συμβαίνει και εμφανίζεται σταθερό στον ευρωπαϊκό χάρτη το ηφαίστειο του Ευρωσκεπτικισμού και της Ακροδεξιάς; Και γιατί -σε ό,τι αφορά τον Ευρωσκεπτικισμό- δεν παρατηρείται μαζική εναντίωση της Αριστεράς στην καπιταλιστική ένωση των ισχυρών, αλλά εντοπίζεται αυτός στο πεδίο της Ακροδεξιάς; Μήπως οι λόγοι της έκρηξης δεν έχουν αφετηρία μονάχα την άθλια οικονομική πολιτική της Ενωσης, αλλά και το σεσηπός πολιτικό σύστημα, το πρόβλημα του μεταναστευτικού και την ανησυχία για τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας; Και αν αυτά συνιστούν πραγματικά προβλήματα, μήπως οφείλουν οι προοδευτικές δυνάμεις να τα εντάξουν στην ατζέντα τους, να προβληματιστούν και απαντήσουν με τον τρόπο τους και όχι να τα χαρίζουν στην Ακροδεξιά, λέγοντας ότι αυτά ανήκουν στην ατζέντα της;
Ο Γάλλος στοχαστής Πιερ-Αντρέ Ταγγιέφ στο νέο βιβλίο του σημειώνει ότι «ο λαϊκισμός γεννιέται και διαδίδεται στο έδαφος του ιστορικού πεσιμισμού, της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας και της απελπισίας που προκαλεί η παρακμή της ευρωπαϊκής ουτοπίας». Παραδέχεται δηλαδή ότι δεν πρόκειται για επινοημένες καταστάσεις και για ιδεοληψίες, αλλά για πραγματικά προβλήματα.
«Ο δεξιός λαϊκισμός υπερβάλλει ως προς τις πραγματικές απειλές και τείνει να τροφοδοτεί τους συλλογικούς φόβους, προκειμένου να τους εκμεταλλεύεται πολιτικά», λέει ο Ταγγιέφ. «Ο αριστερός λαϊκισμός τείνει, αντίθετα, να ελαχιστοποιεί τις πραγματικές απειλές και να τις αντικαθιστά με άλλες, περισσότερο ή λιγότερο φανταστικές». Οπερ σημαίνει -και το λέει ευθέως ο Ταγγιέφ- είναι υπαρκτοί και δικαιολογημένοι κάποιοι φόβοι και θεμιτές κάποιες ανησυχίες. Ποιοι είναι αυτοί οι φόβοι και σε τι συνίστανται οι ανησυχίες; Και πώς γίνεται να αντιμετωπιστούν αν δεν αναγνωριστεί η ύπαρξή τους;
Μήπως, λοιπόν, εκείνα που παρακάμπτουν οι θιασώτες του συγκεντρωτικού ευρωπαϊσμού (έθνος, εθνική κυριαρχία, ταυτότητα), καθώς και αυτά που περιφρονούν οι προοδευτικοί της νεοσυστημικής Αριστεράς (μεταναστευτικό, πατρίδα κ.λπ.) δεν είναι θέματα της ακροδεξιάς ατζέντας, αλλά ζητήματα μείζονος σημασίας στα οποία μπορεί -και θα έπρεπε- να δοθεί προοδευτική απάντηση;
Δυστυχώς, η Αριστερά -με κάποιες εξαιρέσεις- πράττει το αντίθετο. Μηρυκάζει στερεότυπα περί «ακροδεξιάς ατζέντας», επιμένει σε φασιστικές μεθόδους (απαγόρευση κομμάτων, ποινικοποίηση απόψεων) και δαιμονοποιεί καταστάσεις και πρόσωπα. Διαπιστώθηκε και στα καθ' ημάς, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια σπάνια επίδειξη ανοιχτοσύνης, δεν καταδίκασε ως ναζί όλους τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, κόντρα στην παχυλή ρητορεία τηλεσχολιαστών και νεοδεξιών ποικίλης προελεύσεως. Ιδού, όμως, τι λέει ο Ταγγιέφ για την ενδεδειγμένη στρατηγική στο μείζον αυτό θέμα (το απόσπασμα, όπως και τα προεκτεθέντα, προέρχονται από το βιβλίο του Ταγγιέφ «Ο νέος εθνικο-λαϊκισμός», εκδόσεις Επίκεντρο, στο οποίο αναφέρθηκε με σημείωμά του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Θανάσης Γιαλκέτσης): «Ο Ταγγιέφ απορρίπτει την στρατηγική της δαιμονοποίησης και της υγειονομικής ζώνης και εισηγείται μια στρατηγική ενσωμάτωσης και εξημέρωσης της νεολαϊκιστικής αμφισβήτησης».
Η Ευρώπη κινείται προς αντίθετη κατεύθυνση. Δεν έχουν καταλάβει οι ιθύνοντες της Ενωσης, και μαζί τους οι ποικιλώνυμοι προοδευτικοί του τόπου μας, ότι με την πολιτική και την συμπεριφορά τους έχουν ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Ειδικά σε ό,τι αφορά την Χρυσή Αυγή, με κάνα δυο φυλακίσεις ακόμη και μια νέα μηντιακή θύελλα εναντίον της -με οριστικές αποφάνσεις για το εγκληματικόν της οργάνωσης, με αποκλεισμούς σαν κι αυτούς που είδαμε προεκλογικώς και με... δημοκρατικές προτροπές να τεθεί εκτός νόμου- δεν αποκλείεται το ποσοστό της να εκτιναχτεί στα ύψη.
http://www.enet.gr,
