Υπάρχει κόμμα, κίνημα, μόρφωμα -πες το όπως θες- που ψάχνει χώμα να σταθεί, ποντάροντας στη σκόνη των δημοσκοπήσεων που δείχνουν (;) ότι υπάρχει χώρος για κάτι «κεντροαριστερό»; Υπάρχει πολιτικό εγχείρημα που προτού ακόμη δοκιμαστεί στην κοινωνία, γνωρίζει καταιγιστική προβολή από τα μήντια; Υπάρχει σύλλογος, κίνηση, οργάνωση -πες το όπως θες- που έκανε μια συγκέντρωση χιλίων ανθρώπων και ήδη θριαμβολογεί για τα πλήθη που προσήλθαν στην εκδήλωσή του; Υπάρχει. Είναι η νέα Κεντροαριστερά.
Για να στηριχτεί μια κατασκευή, χρειάζονται θεμέλια. Αλλά για να φτιαχτεί ένα κόμμα τέτοιου είδους αρκεί ένα εργαστήριο, ένας δοκιμαστικός σωλήνας και ορισμένοι έμπειροι χημικοί. Τα υπόλοιπα βρίσκονται. Ο τάδε είναι δεξιός και ο δείνα είναι λαϊκιστής, αυτοί (Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ) συνιστούν ανάπλαση του παλιού δικομματισμού, εμείς είμαστε φρέσκιοι και άφθαρτοι, αυτοί γρυλίζουν, εμείς αρθρώνουμε πολιτικό λόγο, αυτοί διχάζουν, εμείς ενώνουμε. Τέτοια. Να τα δούμε;
* Κενό: Μάλιστα. Αν το κενό πολιτικής εκπροσώπησης κάποιου τμήματος της κοινωνίας οφείλεται -όπως τόνισε ο Γ. Βούλγαρης, ένας από τους πρωτεργάτες των «58» στην αποδοκιμασία του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, πώς γίνεται να επιδιώκουν την πλήρωση του κενού με νέο κόμμα οι άνθρωποι που βρίσκονταν μέσα στον πυρήνα του συστήματος αυτού, με ρόλους, θώκους και κορυφαία αξιώματα; Υπάρχει ένας, έστω ένας, από αυτούς -βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς διορισμένους στον κρατικό μηχανισμό, αρθρογράφους, λογίους- που να μην το έχει υπηρετήσει ή παντοειδώς υποστηρίξει; Α, ναι. Υπάρχει ένας ή μάλλον δύο. Μια πολιτική επιστήμων και ένας οικονομολόγος. Μίλησαν και προχθές στο «Ακροπόλ».
* Πολιτικός λόγος: Ποιος, αλήθεια; Οι γενικότητες για τον προοδευτικό ευρωπαϊσμό, την σοσιαλδημοκρατία και την δημοκρατική Αριστερά; Τέτοια σου γράφουν στο λεπτό ακόμη και μαθητές του Γυμνασίου. Και τι σημαίνει αυτό που γράφουν τα «Νέα» στο κύριο άρθρο τους -όχι αυθαίρετα, αλλά με βάση όσα ακούστηκαν στην εκδήλωση- ότι «οι ομιλητές επανέφεραν τον πολιτικό λόγο στο προσκήνιο την κατάλληλη στιγμή»; Υπάρχει πιο κατάλληλη στιγμή να πάρεις θέση -αυτό σημαίνει πολιτικός λόγος- στο μείζον θέμα για το οποίο συγκεκριμένα, με λόγια και έργα, έχουν εκφραστεί τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ; Δηλαδή: τι λες για το Μνημόνιο και την πολιτική που το γέννησε, το επέβαλε και το συντηρεί;
Ούτε κουβέντα επ' αυτού. Ούτε λέξη (εναντίον του Μνημονίου) και στην προ διμήνου διακήρυξη των «58». Χαίρε σαφήνεια, δηλαδή. Χαιρέτωσαν τα μεγάλα προτερήματα της τόλμης, της ειλικρίνειας και της ευθύτητος για τα οποία επαίρονται οι «58»... Αλλά πώς να μιλήσουν για το Μνημόνιο, όταν δεν έχουν το θάρρος να πουν ότι, ναι, το στηρίζουμε, αλλά κρύβονται πίσω από περίτεχνες διατυπώσεις και ευχολόγια για να χρυσώσουν το χάπι της παρενδυματικής πολιτικής εμφάνισής τους;
Σημιταριό: Το είπε ο άνισος Πάγκαλος. Κι έχει δίκιο. Σημιταριό! Αυτό είναι η δήθεν νέα Κεντροαριστερά. Η νεκρανάσταση του οδωδότος «εκσυγχρονισμού», όπως υλοποιήθηκε από τον πατριάρχη του μεγάλου φιάσκου (δήθεν ανακαίνιση του κράτους), του μεγάλου ψεύδους (δήθεν ισχυρή οικονομία) και του μεγαλύτερου πολιτικού εγκλήματος μετά τον πόλεμο (ξυπόλυτοι στα καρφιά του ευρώ). Πυρήνας του εγχειρήματος είναι οι άνθρωποι του Σημίτη. Υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων, αρθρογράφοι που τον στήριζαν, λόγιοι που τον υποστήριζαν. «Αυτό το πράγμα διαλύθηκε όχι από την κακία του λαού, αλλά από τις περιστάσεις», είπε για το «σημιταριό» στον Βήμα FM ο Πάγκαλος. Και έχει δίκιο. Ο κόσμος κατάλαβε την πολιτική απάτη και έστειλε τους περισσότερους στο σπίτι τους. Αν οι ίδιοι θεωρούν ότι ο λαός (τους ενοχλεί αφάνταστα αυτή η λέξη) είχε άδικο και ότι το καθεστώς που υπηρέτησαν εκθύμως ήταν όαση, ας βγουν θαρραλέα να πουν ότι αυτό ονειρεύονται να επαναφέρουν. Τα υπόλοιπα περί νέου, άφθαρτου, καινού και ριζοτομικού ανήκουν στην σφαίρα των παραπειστικών κατασκευών...
Α! Ποντάρουν πολλά στην ιταλική «Ελιά» οι «58». Και στον νέο αρχηγό του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος, τον Ματέο Ρέντσι. Δύο παρατηρήσεις μονάχα: τα αντίγραφα, πόσω μάλλον οι κακότεχνες απομιμήσεις, ουδέποτε ευτύχησαν. Και, βέβαια: Ο Ρέντσι δεν έχει καμιά σχέση με την Κεντροαριστερά. Θέλει ένα κόμμα amazon! Και έχει πρότυπό του τον Τόνι Μπλερ, το μικρανήψι της Θάτσερ...
ΥΓ. Κεντροαριστερά εργαστηρίων σημαίνει κόμμα του σωλήνα, των μίντια και των ελίτ. Κόμμα μπαλαντέρ. Το όνειρο κάθε συστημικού που σέβεται τον εαυτό του. Οπως η Μέρκελ, ας πούμε, όταν ψάχνει για συνοδοιπόρους...
