Πιστή στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής κυβέρνησης και τρόικας, των συνεχών και χωρίς τέλος περικοπών και της κατεδάφισης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αναστέλλει τη λειτουργία ή αποψιλώνει και υποβαθμίζει δομές και θεσμούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που επί σειρά ετών συμμετείχαν στην εκπαιδευτική διαδικασία και στη στήριξη μαθητών και εκπαιδευτικών.
Οι 700 περίπου πρότυπες Σχολικές Βιβλιοθήκες σ' όλη την Ελλάδα (του προγράμματος ΕΠΕΑΕΚ) που για έντεκα χρόνια λειτουργούσαν, κλείνουν και ζητείται από το Υπουργείο η παράδοση του εξοπλισμού, της υλικοτεχνικής υποδομής και των κλειδιών από τους μέχρι σήμερα υπεύθυνους, οι οποίοι καταργούνται. Την περίοδο μάλιστα που στην Α΄ Λυκείου εισάγονται οι ερευνητικές εργασίες «project», για τις οποίες είναι απαραίτητη οι πρόσβαση των μαθητών στις Σχολικές Βιβλιοθήκες.
Αναστέλλεται η λειτουργία των Συμβουλευτικών Σταθμών Νέων, δομή που λειτουργεί από το 2000 και έχει σαν έργο τη ψυχοκοινωνική κάλυψη των αναγκών των σχολικών μονάδων. Μια δομή που χρειάζονταν διεύρυνση για να καλύπτει όλες τις ανάγκες των σχολείων κάθε περιοχής ουσιαστικά καταργείται. Η πρόληψη και η προαγωγή της ψυχικής υγείας και η στήριξη των μαθητών που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά και η στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών για να διαχειρίζονται τέτοια καθημερινά πλέον προβλήματα στο σχολείο αποτελεί, όπως φαίνεται, μια περιττή δαπάνη για το Υπουργείο Παιδείας που πρέπει να περικοπεί.
Οι Σχολικές Δραστηριότητες (Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Αγωγή Υγείας και Πολιτιστικά), θεσμός που από το 1992 που ξεκίνησε μέχρι και σήμερα προσέλκυσε χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικούς, περιορίζονται σημαντικά. Με την απόφαση του Υπ. Παιδείας, που αφορά στη μείωση του αριθμού των Υπευθύνων, οδηγούνται στη συρρίκνωση και την κατά περίπτωση διαγραφή τομέων τους.
Από τα 64 Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, που υπήρχαν μέχρι πέρυσι, έκλεισαν τα 10 και συγχωνεύτηκαν κάποια άλλα, με αποτέλεσμα φέτος να λειτουργούν 42, την ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας μας βομβαρδίζει με ωραία λόγια για την «καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης. Και όλα αυτά για να υπηρετηθούν κοντόφθαλμοι σχεδιασμοί εξοικονόμησης κονδυλίων σε βάρος της αληθινής παιδείας.
Οι δομές του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού καταργούνται στην πράξη. Αρχικά καταργήθηκαν τα ΓΡΑΣΥ, φέτος άδειασαν από εκπαιδευτικούς τα ΓΡΑΣΕΠ και υπολειτουργούν ορισμένα ΚΕΣΥΠ (ένα άτομο ανά διεύθυνση). Και αντί αυτού σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν ειδικά κέντρα και γραφεία «αγωγής σταδιοδρομίας», που παρέχουν υπηρεσίες με αντίτιμο από 80 έως και 300 ευρώ. Το Εθνικό Κέντρο Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΚΕΠ) άνοιξε πρόσφατα μητρώο ιδιωτικών κέντρων και γραφείων συμβουλευτικής σταδιοδρομίας.
Ακόμα, από το προσχέδιο νόμου για «Την Οργάνωση των Περιφερειακών Υπηρεσιών Διοίκησης της Εκπαίδευσης» που πρόσφατα ήρθε στη δημοσιότητα, φαίνεται, ότι δομές όπως ΚΕΔΔΥ, ΕΚΦΕ, ΠΛΗΝΕΤ κ.α. στην καλύτερη περίπτωση υποβαθμίζονται και μπαίνουν στο ασφυκτικό εναγκαλισμό - εποπτεία του τμήματος εκπαιδευτικής στήριξης, ενώ στη χειρότερη εξαφανίζονται (αργά ή γρήγορα).
Όλα τα παραπάνω περικόπτονται βάναυσα στη λογική να μειωθούν οι ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης και να μειωθεί το εκπαιδευτικό προσωπικό. Λόγω των ελάχιστων προσλήψεων τα δύο τελευταία χρόνια επιχειρείται η κατάργηση όλων των σημαντικών εκπαιδευτικών υπηρεσιών, προκειμένου να «εξοικονομηθούν» εκπαιδευτικοί για τα σχολεία. Τα μεγάλα κενά που παρουσιάζονται το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να τα αντιμετωπίσει ψαλιδίζοντας τις εκπαιδευτικές ανάγκες. Κατάργησε 1.000 σχολεία την περσινή χρονιά και σχεδιάζει την κατάργηση και άλλων. Κατάργησε την ΠΔΣ, την ενισχυτική διδασκαλία και τα αθλητικά σχολεία. Υποβάθμισε τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών επιβάλλοντας μια δεύτερη ξένη γλώσσα σε δημοτικό και γυμνάσιο και μόνο Αγγλικά στο λύκειο. Καταργεί τη διδασκαλία των καλλιτεχνικών στο λύκειο, την πολιτική αγωγή, την πληροφορική κ.λπ. που είναι απαραίτητα για τη μορφωτική συγκρότηση των νέων. Υποβαθμίζει τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας μειώνοντας στο ελάχιστο τους μόνιμους και με εμπειρία εκπαιδευτικούς σε αυτά, προσλαμβάνοντας ωρομίσθιους με «μπλοκάκι». Τέλος το υπουργείο Παιδείας, με το τέχνασμα του ελαστικού ορίου (25 + 10%) προσπαθεί να επιβάλει τμήματα από 28-30 μαθητές.
Από την άλλη πλευρά οι εκπαιδευτικοί αυτοί θεσμοί είναι άχρηστοι και αταίριαστοι με τις εκπαιδευτικές αλλαγές που προωθούνται («νέο σχολείο», «νέο λύκειο»). Το «νέο σχολείο» στηρίζεται στη λογική της παροχής αποσπασματικών γνώσεων και δεξιοτήτων, στην εδραίωση των "αξιών" του "σχολείου της αγοράς" και της κατάρτισης. Όπως λέει και η «νέα εκπαιδευτική στρατηγική 2020» της Παγκόσμιας Τράπεζας η εκπαίδευση πρέπει πλέον να προετοιμάζει του μαθητές και τις μαθήτριες μόνο για υψηλές επιδόσεις σε τεστ.
Προφανώς λοιπόν για μια τέτοια πολιτική, εκπαιδευτικοί θεσμοί σαν τους παραπάνω και παντελώς άχρηστοι είναι και απαιτούν τη διάθεση περισσοτέρων κονδυλίων για την παιδεία.
Το σχολικό έτος 2011-12 βρίσκει το δημόσιο σχολείο «φτωχότερο» από ποτέ. Το περιβόητο σύνθημα της κ. Διαμαντοπούλου «ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ» γρήγορα εγκαταλείφθηκε και περάσαμε στην εποχή του μνημονιακού «ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ», «ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ».
