Αν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι στον κόσμο τούτο περαστικοί είμαστε και υποχρεώσει έχουμε αυτό που βρήκαμε να το παραδώσουμε άθικτο στα παιδία μας προς δόξα θεού τότε θα μαλάκωνε η καρδιά μας .
Αντίθετα η καρδιά μας κάθε μέρα σκληραίνει όλο και ποιο πολύ δίχως λόγο χωρίς αιτία απλά γιατί έτσι μας είπαν ότι είναι το σωστό .
Αλλά από την πολύ σκληρότητα ξεχάσαμε να ανοίξουμε το φως και ζούμε στο σκοτάδι παγιδευμένοι πλέον και με το φόβο ότι το απότομο φως μπορεί να μας στραβώσει.
Όμως ας κάνουμε το βήμα να βγούμε από το σκοτάδι ας ανοίξουμε το φως και όταν συνέλθουμε ας βγούμε στον ήλιο να τα κάψει όλα .
Να μαλακώσει η καρδιά να ηρεμήσει η ψυχή και να σκεφτούμε … πως ας ο κόσμος θέλει να είναι σκληρός ας είναι, το θέμα είναι αν εμείς θέλουμε να τον ακολουθήσουμε αν είναι αυτό που θα γαληνέψει την ψυχή μας .
Επιτέλους ας κάνουμε αυτό που θέλει η καρδιά λίγη ομορφιά ,ηρεμία ,γαλήνη .
Χαμόγελο σε όλους ,σε αυτούς που δεν μας αγαπούν και σε αυτούς που μας αγαπούν και ευχές για το καλύτερο επίσης.
Αυτός ο κόσμος φτιάχτηκε από τον θεό για μας και μόνο για εμάς τόση ομορφιά δεν είναι κρίμα να πάει χαμένη .
Δεν είναι κρίμα να την αφήσουμε σε αυτούς που για θεό έχουν το χρήμα και την ιδιοτέλεια την εκμετάλλευση και την υποκρισία.
Δεν είναι κρίμα να τον αφήσουμε σε αυτούς που βάφτισαν αλήθεια ότι εκείνοι σκέφτηκαν αψηφώντας τον ήλιο που όποιος τον κοίταξε με γυμνά μάτια τυφλώθηκε
