Ευφροσύνης Οσίας

Ευφροσύνης Οσίας, Πανφουτίου Οσίου, Πανφουτίου Οσιομάρτυρα, Ανάμνηση μεγάλου σεισμού, των Αγίων Παύλου, Ταττή και των τέκνων τους, Βυζατηνός, Σέρπου Θαυματουργού, Θεοφίλου Αρχιεπισκόπου







Η Οσία Ευφροσύνη Θυγατέρα Παφνουτίου του Αιγυπτίου (εορτή Ευφροσύνη)
Ήταν μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ό πατέρας της Παφνούτιος ήταν ο πλουσιότερος της Αλεξάνδρειας και μαζί με τη σύζυγο του διακρίνονταν για τη θερμή πίστη τους στο Θεό. Δώδεκα χρονών η Ευφροσύνη έμεινε ορφανή από μητέρα, και ο πατέρας της αφοσιώθηκε ακόμα πιο φιλόστοργα στην επιμέλεια της κόρης του. Όταν η Ευφροσύνη έφθασε στο 18ο έτος της ηλικίας της, ο πατέρας της θέλησε να την παντρέψει με ένα νέο υψηλής κοινωνικής τάξης. Όμως την ψυχή της Ευφροσύνης είχε καταλάβει ο θείος έρωτας. Ο γάμος και οι κοσμικότητες θα της ήταν εμπόδιο να αφιερωθεί συστηματικά στην ελεημοσύνη και στην υπηρεσία του πλησίον. Γι’ αυτό κάποια μέρα, αφού διαμοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, έφυγε κρυφά από το σπίτι, και μετά από πολλές περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ανδρικά σε κοινόβιο ανδρικό μοναστήρι. Εκεί πήρε το όνομα Σμάραγδος και όλοι οι μοναχοί θαύμαζαν τον πνευματικό της αγώνα και τη διακονία που πρόθυμα πρόσφερε σε όλους. Έζησε στο μοναστήρι 38 χρόνια. Στο τέλος της ζωής της συναντήθηκε και με τον πατέρα της, όταν και αυτός έγινε μοναχός στο ίδιο μοναστήρι. Έτσι, με τη ζωή της η Ευφροσύνη μας υπενθυμίζει τα λόγια της Αγίας Γραφής, που λένε: "αρνησάμενοι τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι". Δηλαδή, αφού αρνηθούμε τις επιθυμίες του ματαίου και αμαρτωλού αυτού κόσμου, να ζήσουμε στον παρόντα αιώνα με εγκράτεια στη ζωή μας, με δικαιοσύνη προς τους συνανθρώπους μας και με ευσέβεια προς το Θεό.Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.Ως παρθένος φρόνιμη και αδιάφθορος, κοτηγγυήθης οσίως τω Ζωοδότη Χριστώ, και προσκαίρων την χλιδήν εμφρόνως έλιπες, όθεν εν μέσω των ανδρών, ως αμόλυντος αμνάς, εξέλαμψας Ευφροσύνη, και του Βελίαρ τα κέντρα, τη πολιτεία σου απήμβλυνας.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Της άνω ζωής, τυχείν επιποθήσασα, την κάτω τρυφήν, σπουδαίως καταλέλοιπας, και σαυτήν ανέμιξας, αναμέσον ανδρών παναοίδιμε, διά Χριστόν γαρ τον νυμφίον σου, μνηστήρος προσκαίρου κατεφρόνησας.










Ο Όσιος Πανφούτιος
Ήταν ο πατέρας της Οσίας Ευφροσύνης. Απεβίωσε ειρηνικά.









Ο Οσιομάρτυς Παφνούτιος ο αναχωρητής και οι συν αυτώ 546 μαρτυρήσαντες

Έζησε στα χρόνια των διωγμών κατά των χριστιανών επί Διοκλητιανού. Ήταν ασκητής στην έρημο της Αιγύπτου. Πήγαινε πολλές φορές στις πόλεις όπου δίδασκε, και έφερνε στο ασκητήριο του πλήθη πού ήθελαν πνευματική καθοδήγηση και ενίσχυση. Όταν πληροφορήθηκε ότι τον καταζητούσαν παρουσιάστηκε ο ίδιος στον έπαρχο Αρριανό. Αυτός εξεπλάγη βλέποντας τον σεβάσμιο γέροντα, τον ασθενή και λεπτό και όμως ισχυρό να έχει το βλέμμα του κριτού. Αφού αρνήθηκε να αλλάξει πιστεύω τον έριξαν στη φυλακή και εκεί έκανε τους δεσμώτες του χριστιανούς. Όταν τον πήγαν για ανάκριση κοντά στον ποταμό Νείλο, ανέπτυξε με τόση δύναμη τη χριστιανική πίστη ώστε πάλι ψαράδες, αλλά και 546 συνολικά στρατιώτες, μαζί με τον προϊστάμενό τους Ευσέβιο, ομολόγησαν τον Χριστό και αποκεφαλίστηκαν. Το δε Παφνούτιο αφού τον βασάνισαν τον σταύρωσαν επάνω σ' ένα ξερό φοίνικα, όπου και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.










Ανάμνηση μεγάλου σεισμού
Ο σεισμός αυτός έγινε στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του Μικρού (410). Και σύμφωνα με την παράδοση, κατά την ώρα της λιτανείας, στην Κωνσταντινούπολη, αρπάχτηκε στον αέρα ένα παιδί, για να αποκαλύψουν οι Άγγελοι του Κυρίου τις λανθασμένες δοξασίες των αιρετικών θεοπασχιτών.








Οι Άγιοι Παύλος, Ταττή και τα παιδιά τους Σαβινιανός, Μάξιμος, Ρούφος και Ευγένιος
Κατάγονταν από τη Δαμασκό. Επειδή ήταν χριστιανοί συλλήφθηκαν και βασανίστηκαν φρικτά μέχρι θανάτου.








Ο Άγιος Βυζατηνός
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Τον αναφέρει το Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο, που εκδόθηκε από τον Αρχιμανδρίτη Κάλλιστο σελ. 112.








Ο Όσιος Σέργιος ο θαυματουργός (Ρώσος)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.








Ο Όσιος Θεόφιλος Αρχιεπίσκοπος Εφέσου
Ο Σ. Ευστρατιάδης αναφέρει για τον όσιο αυτό τα έξης: " Άγνωστος καθ' ολοκληρίαν εις τους εντύπους Συναξαριστάς. Η μνήμη τούτου μετά της αυτού Ακολουθίας, ποίημα Θεοφάνους του Γραπτού, απαντά εν τω Παρισινώ Κώδικι 1619 φ. 62. Εκ του περιεχομένου της Ακολουθίας φαίνεται, ότι ην πρότερον μοναχός εν ερήμω φυγαδεύων και είτα δια την αγιωσύνην και αρετήν αυτού προήχθη εις την μητρόπολιν Εφέσου, ην θεαρέστως διεκυβέρνησεν "ελέγχων δια των διδαχών αυτού τους φρενοβλαβώς την εικόνα του Χριστού ατιμάζοντας" εξ ου δήλον ότι επί των εικονομάχων ήκμασεν ίσως δε ην και σύγχρονος Θεοφάνους του ποιητού και Γραπτού, όστις και την τούτου Ακολουθίαν συνέθετο. (Εν τω Συναξαριστή Delehaye φέρεται η μνήμη κατά την ημέραν ταύτην "του οσίου Θεοφίλου Αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ομολογητού" σ. 77,14). Εις το Συνοδικόν της Κυριακής της Ορθοδοξίας αναφέρεται η μνήμη του αρχιεπισκόπου Θεοφίλου άνευ μνείας της επισκοπής αυτού, μετά του Νικολάου αρχιεπισκόπου (ίσως Θεσσαλονίκης, Νοέμ. 29). Εικάζω ότι περί τούτων πρόκειται, καίτοι περί του Νικολάου λέγεται, ότι εν ειρήνη ετελειώθη. Ομοίως και εν τω Πατμιακώ Κωδ. 266 "μνήμη του οσίου Θεοφίλου αρχιεπισκόπου Εφέσου".