Εύρεσις των ιερών λειψάνων των αγίων και θαυματουργών Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου (412).

Εύρεσις των ιερών λειψάνων των αγίων και θαυματουργών Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου (412). Μαρτύρων Δονάγου επισκόπου Λιβύης, Μακεδονίου, Παππίου και Μωυσέως του αναχωρητού. Των εν Σκυθοπόλει αγίων 70 Μαρτύρων. Οσίων Παύλου του ιατρού, Σεργίου δικαίου , του «Μαγίστρου», ηγουμένου της μονής Νικητιάτου. Συμεώνος. Ουλκιανού, Γερμανού και Σεργίου των Ρώσων.

Ο άγιος και δίκαιος Σέργιος καταγόταν από την κωμόπολη Νικήτια της Αμάστρισου, του Εύξεινου Πόντου. Η οικογένεια του ήταν αριστοκρατικής καταγωγής και συνδεόταν με συγγενικούς δεσμούς με εκείνη της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεόφιλου. Έκανε λαμπρές σπουδές και γρήγορα έφθασε σε υψηλά στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα. Αν και ο Θεόφιλος ήταν θερμός υποστηρικτής των εικονομάχων, ο Σέργιος παρέμεινε πιστός στην ορθόδοξη πίστη και κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για την αναστύλωση των Ιερών Εικόνων. Αναδείχθηκε δε και προστάτης πολλών υπερασπιστών των αγίων εικόνων, κατά τον διωγμό. Μετά δε το θάνατο του Θεόφιλου, συνετέλεσε τα μέγιστα και εξάντλησε όλη την επιρροή του για να ενισχυθεί η γνώμη της Θεοδώρας για τη σύγκληση Οικουμενικης Συνόδου, για την αναστύλωση των Εικόνων. Εκοιμήθη ειρηνικά στην Κρήτη και ετάφη στη μονή του Μαγίστρου. Αργότερα τα άγια λείψανά του μετακομίσθηκαν με μεγάλες τιμές και ετάφησαν στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου την οποία έκτισε ο ίδιος στον κόλπο της Νικομήδειας, η οποία λεγόταν του Νικητιανου επειδή ο κτήτοράς της καταγόταν από την κωμόπολη Νικήτια.