Χρόνια ετεροδημοτών ζούμε στην επαρχία. Δεκαπενταύγουστος. Η επαρχία δέχεται και φέτος χιλιάδες. Όχι δεν έρχονταν πάντα . Φέτος υπάρχει το αδιαχώρητο. Είναι κουραστικό τεράστια αυτοκίνητα στους μικρούς επαρχιακούς δρόμους . Καταστάσεις χάους και ψευτο πλουτισμός. Η επαρχία που στενάζει να επιβιώσει καταστήματα που κλείνουν και πολυεθνικά που που σαρώνουν το ελάχιστο χρήμα. Η γιαγιά να πάρει κινητό του εγγονού της. Η γιαγιά που πρέπει να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και εκφράζεται γιατί θα δεχθεί παρατηρήσεις από τους καλεσμένους της.
Η επαρχία που στενάζει από τον ζυγό της αδιαφορίας από το κράτος. Άνθρωποι που πήραν τα εκλογικά τους δικαιώματα από τη πόλη τους για να μην χάσουν το χρόνο τους ερχόμενη να ψηφίσουν έχουν το θράσος και μιλούν για την πρόοδο και τη εξέλιξη.
Τοπικές εφημερίδες μας μιλούν για τους εμπόρους της πόλη πώς ελπίζουν να ανακάμψουν αυτές τις μέρες..
Ζητώ συγγνώμη.Αλλα αυτό βλέπω γύρω μου. Κανένα αίσθημα αγάπης για την προγονική γη.
