Εάν ο Θεός δεν δώσει παιδιά στο νέο ανδρόγυνο; Διότι υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο. Και είναι ανυπόφορος ο πόνος που προέρχεται από τη στέρηση των παιδιών.
«Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που ένα ζευγάρι δεν μπορεί να τεκνοποιήσει και γίνεται εμμονή αυτή η περίπτωση. Μπαίνουν σε μία επίπονη διαδικασία οι σύζυγοι, και ψυχολογική και οικονομική, και μπορεί να μην επιτευχθεί ο σκοπός τους. Απογοητεύονται, στεναχωρούνται, ξοδεύουν υπέρογκα ποσά, για ένα αμφίβολο αποτέλεσμα.
Είναι κατανοητός αυτός ο πόθος, αλλά δεν πρέπει να φτάνει τα όρια της ψύχωσης. Αν τελικά δεν τεκνοποιήσει ένα ζευγάρι, δεν σημαίνει ότι απέτυχε ο Γάμος, ή ότι είναι προβληματική η οικογένεια.
Τι θα κάνει; Πως θα φερθεί η σύζυγος, αν αντιμετωπίσει μια τέτοια πραγματικότητα; Να σκεφθεί πρώτο τη μεγάλη αλήθεια, ότι τα παιδιά είναι του Θεού. Θέλημα δικό Του είναι η γέννησή τους, δωρεά δική Του. Να αποδιώξει από την καρδιά της κάθε σκέψη απελπισίας, και να πιστεύσει ότι ο Θεός τα πάντα δύναται. Όπου η πίστη βασιλεύει και θαύμα κάνει ο Θεός. Και αν η επιστήμη την απέλπισε, εκείνη να μη χάνει την ελπίδα της. Παραπάνω από την επιστήμη δεν είναι ο Θεός; Και δεν έρχονται στιγμές που οι επιστήμονες ομολογούν ότι έγινε θαύμα; Ότι η καλυτέρευση της υγείας του αρρώστου είναι τόσο ξένη προς τα δεδομένα που μέχρι τότε υπήρχαν, και ότι κάποιος άλλος παράγοντας επενέβη για να μεταβάλει την πορεία της ασθένειας;
Αλλά η ψυχή που πιστεύει ας εκχύσει την πίστη της σε θερμή προσευχή. Θα παρακαλέσει τον Θεό να την ακούσει, να την αναπαύσει, να δώσει λύση στο ζήτημά της. Έτσι φέρθηκαν ψυχές που βασανίζονταν από την αιτία αυτή και οδηγήθηκαν στην αναψυχή και έλαβαν τόσο ευνοϊκή απάντηση στο αίτημά τους.
Να η Άννα. Προσεύχεται και εκχύνει στον Θεό όλο τον πόνο της ψυχής της. Και το αποτέλεσμα ήλθε. Η Άννα γίνεται μητέρα. Μητέρα όχι ενός συνηθισμένου παιδιόυ, αλλά του μεγάλου προφήτη Σαμουήλ.
Δεν είναι όμως το μοναδικό παράδειγμα της Άννης.
Να και μια άλλη ευσεβής Ισραηλίτισσα. Είναι η σύζυγος του Μανεκέ. Είναι και αυτή στείρα. Πιστεύει όμως στη δύναμη του Θεού. Και γεννά τον μεγάλο Κριτή Σαμψών.
Αλλά μήπως και η Σάρρα η σύζυγος του Αβραάμ δεν ήταν στείρα; «Όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». Και γεννά τον Ισαάκ.
Τέλος και αυτή η Ελισάβετ, η μητέρα του μεγαλύτερου των προφητών, του Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου, του Ιωάννη, ήταν στείρα. Και παρά ταύτα, οι θερμές προσευχές της και του συζύγου της, ιερέα Ζαχαρία, τους χάρισαν ουράνιο δώρο, τον Ιωάννη.
Ας προσεύχονται, λοιπόν και όσες κατέχονται από τον πόνο αυτό. Ας προσεύχονται και ας αφήσουν το αποτέλεσμα στα χέρια του Θεού. Και εκείνος που γνωρίζει τι συμφέρον τους, θα τους χαρίζει την ανάπαυση και την ειρήνη. Όταν δε Εκείνος κρίνει, θα εκπληρώσει και το ειδικό αυτό αίτημα της καρδιάς τους.
Αλλά και αν ο Κύριος δεν τους χαρίσει το δώρο της παιδοποιΐας, να μη το θεωρήσουν «προσβλητικό και κυρίως δεν πρέπει να κλονιστεί η αγάπη τους, αλλά το αντίθετο, να ισχυροποιηθεί και να ενδυναμωθεί (η αγάπη του ανδρογύνου), ώστε να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση, πιο ενωμένοι και αγαπημένοι, με συμπαραστάτη τους τον Θεό» (Αρχιμ. Σ. Χ. Παπαθανασίου, Οικογενείας Ανάγνωσμα). Να γνωρίζουν δε ότι θα έχουν τον ίδιο μισθό με εκείνους που απέκτησαν παιδιά, εάν την αγάπη τους την διοχετεύουν σε έργα αγάπης. Διότι είναι πολλοί οι τομείς της κοινωνικής ζωής που ανοίγονται μπροστά τους. Δεν είναι μόνο η φτώχεια που μαστίζει πολλές οικογένειες και μάλιστα πολυμελείς. Είναι και οι κίνδυνοι, που διατρέχουν σήμερα. Ιδιαίτερα η νεότητα.
Τι μπορεί να κάνει η ευσεβής σύζυγος; Να γίνει το δεξί χέρι του ιερέα, που αγωνίζεται για να προλάβει την καταστροφή της νεότητας. Η κατηχήτρια που εργάζεται για να φυτεύσει στην ψυχή των παιδιών τον φόβο του Θεού. Να βοηθήσει στο φιλόπτωχο ταμείο. Να αναπτύξει δράση ποικίλη φιλανθρωπική, ιεραποστολική, κοινωνική. Να γίνει η παρηγοριά των θλιβομένων ψυχών. Να πρωτοστατήσει στην εισαγωγή αρρώστων στο Νοσοκομείο. Και τόσα άλλα γνωστά.
Και τότε θα αισθάνεται πλούσια τη χαρά, διότι θα γεμίζει η ζωή της με τις πάμπολλες ευλογίες που θα επιδαψιλεύει το έλεος του Θεού σ’ αυτήν, αλλά και στην οικογένειά της γενικότερα.
Πηγή: «Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005
http://makkavaios.blogspot.com/2015/02/blog-post_16.html
