Υπήρξαν πολλοί επαναστάτες που μετά το τέλος της Επανάστασης του 21 διώχθηκαν, απομονώθηκαν, φυλακίστηκαν με διάφορες ψευδείς κατηγορίες και κάποιοι από αυτούς εκτελέστηκαν.
Παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και θυσίας για την πατρίδα ήταν ο οπλαρχηγός και στρατηγός Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικητηράς ο Τουρκοφάγος (1782 -1849) από τη Νέδουσα (Μεγάλη Αναστάσοβα) του Ταΰγετου.
Έζησε όλη τη ζωή του υπηρετώντας την υπέρτατη αξία της θυσίας για την πατρίδα και την λευτεριά.
Αναφέρει ο ίδιος: «Η μοίρα μου το θέλησε να γίνω καπετάνιος, μα δε θα ήτανε σωστό να κάνω πραμάτεια το καπετανλίκι μου για να καζαντίσω!!!»
Ακόμη και το πολύτιμο σπαθί που του προσφέρθηκε ως επάθλου μετά την κατάληψη της “Τριπολιτσάς”, το δώρισε για ενίσχυση των Δημοσίων Εσόδων.
Λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του, φυλακίστηκε στην Αίγινα προληπτικά με τη χαλκευμένη κατηγορία-εικασία του Ρωσόφιλου που ίσως να έφερνε Ρώσο Πρίγκιπα να αντικαταστήσει το βασιλιά Όθωνα.
Ξεχασμένος, ένας πολύτεκνος ήρωας, τυφλός και πάμφτωχος αποφυλακίστηκε για να καταλήξει στον Πειραιά επαίτης στο δρόμο.
Το ελληνικό κράτος του έδωσε άδεια επαίτη (!) μόνο για κάθε Παρασκευή – κι όχι Κυριακή που είχε περισσότερο πλήρωμα στην εκκλησία – μπροστά στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας. Ο τότε πρέσβης της Μεγάλης Βρετανίας στην Αθήνα, όταν πληροφορήθηκε την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Στρατηγός, κατέβηκε στον Πειραιά.
Τον αναζήτησε και τον βρήκε μπροστά στην Ευαγγελίστρια, του συστήθηκε και τον ρώτησε πως θα μπορούσε το κράτος της Μ. Βρετανίας να τον βοηθήσει, καθώς στην εποχή του ο Νικηταράς ήταν διάσημος σε όλη την Ευρώπη.
Περήφανος ο τυφλός Στρατηγός, αρνήθηκε κάθε βοήθεια, λέγοντας ότι το ελληνικό κράτος έχει μεριμνήσει για την περίπτωσή του, προσφέροντάς του αυτή την άδεια επαίτη. Φεύγοντας ο πρέσβης, άφησε να πέσει από την τσέπη του μπροστά στον Νικηταρά, ένα πουγκί με λίρες.
Ο Στρατηγός άκουσε τον θόρυβο, κατάλαβε ότι ο πρέσβης ήθελε να του αφήσει χρήματα και τον φώναξε, λέγοντάς του ότι κάτι του έπεσε. Αρνούμενος να δεχθεί οποιαδήποτε βοήθεια από έναν εκπρόσωπο των ξένων δυνάμεων.
Πέθανε 67 ετών πάμπτωχος με τις μνήμες του έντιμου αγωνιστή για την ελευθερία της πατρίδας.
Επιμύθιο τιμής και μνήμης
Ο Στρατηγός πέθανε
Δεν μπορείτε να του κάνετε άλλο κακό
Ούτε καλό μπορείτε να του κάνετε
Δεν μπορείτε καν να πείτε: «Συγνώμη Στρατηγέ Νικηταρά»
Αλλά να θυμάστε το εξής
Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες Νικηταράδες που παραμένουν ανάμεσα μας, με τις αξίες, τα ιδανικά, την αγάπη για την πατρίδα, το σεβασμό για την ιστορία των προγόνων τους, με σεβασμό γι αυτό που είναι, με τις ζωές, τις ελπίδες, τους φόβους τους, τα βάσανα και τις ευκαιρίες που αναζητούν για να μπορούν κι αυτοί να «αναπνεύσουν».
Και Όλα όσα οι πρόγονοί μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, οι πατεράδες και μητέρες μας έκαναν είναι συνυφασμένα με τις ζωές μας με οτιδήποτε σκεφτόμαστε, και λέμε, και κάνουμε. Όλοι αυτοί μαζί είναι η Ιστορία του γένους των Ελλήνων μέσα σε χιλιάδες χρόνια
Και να θυμάστε κι αυτό. Μη το ξεχνάτε πότε
Όλοι όσοι με τον τρόπο τους, με αυτά που λένε, που κάνουν, που επιδιώκουν προσβάλλοντας τους προγόνους μας, την ίδια την ιστορία μας τότε ξανασκοτώνουν τον Στρατηγό και κάθε έναν μικρό ή μεγάλο στρατηγό. Όλους αυτούς τους απλούς χωριάτες που ξεσηκώθηκαν, που μάτωσαν, βιάστηκαν, βασανίστηκαν και πρόσφεραν τις ζωές τους για την ελευθερία, για να μπορούν κι αυτοί κι εμείς να «αναπνέουν». Γιατί ήξεραν πως ένα πιάτο φαγητό δεν αρκεί.
Δεν ζούμε μόνοι μας πάνω σε αυτή τη Γη
Είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλο
Κι αν ο ελληνισμός και η ανθρωπότητα δεν μάθει αυτό το μάθημα τότε σύντομα θα έρθει η ώρα που θα το διδαχτεί με φωτιά, αίμα και μαρτύριο
Το έχει άλλωστε ζήσει τόσες φορές αυτός ο λαός ξανά και ξανά μέχρι να ολοκληρώσει αυτό που ο Μοσχώφ έλεγε καημό της Ρωμιοσύνης ή μέχρι τη στιγμή που θα χαθεί στη λήθη της Ιστορίας.
https://ardin-rixi.gr/archives/221332
