Βρέθηκαν τα οστά του μικρότερου σε ηλικία αγνοούμενου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο: Του Ανδρέα, έξι μηνών. Στο πλάι του είχε την πιπίλα του.
Ηταν 14 Αυγούστου του 1974. Βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, όταν μπήκαν τα τάκνς και άρχισαν οι βομβαρδισμοί στο Τραχώνι. Μια οικογένεια χωρίστηκε στα δύο. Δύο μέλη της κατάφεραν να σωθούν και για 41 ολόκληρα χρόνια περίμεναν κάποιο νέο που θα...επιβεβαίωνε την αχνή ελπίδα τους και θα απομάκρυνε για πάντα το φόβο. Το νέο ήρθε πριν από δύο εβδομάδες, αλλά με τρόπο σκληρό και δεν επιβεβαίωσε -δυστυχώς- την ελπίδα...
Ο νεαρότερος αγνοούμενος, ένα βρέφος 6 μηνών, είχε πυροβοληθεί στο πόδι
Τα οστά του μικρότερου μέλους της οικογένειας και του νεαρότερου σε ηλικία αγνοούμενου της τουρκικής εισβολής της Κύπρου, του Ανδρέα, ενός βρέφους 6 μηνών, βρέθηκαν μαζί με άλλα πέντε μέλη της οικογένειάς του σε ομαδικό τάφο. Στο πλάι του είχε μια πιπίλα...
Σύμφωνα, με τη μαρτυρία του θείου του βρέφους στο «Σίγμα» Παναγιώτη Κυριάκου, ο οποίος μαζί με τον αδερφό του Βάσο Κυριάκου είναι οι μόνοι που επέζησαν από την οικογένεια, ακούγοντας τους βομβαρδισμούς και τα τανκς των Τούρκων, άρχισαν να τρέχουν μακριά από το σπίτι τους στο Τραχώνι Κυθραίας. Καθώς έτρεχαν δίπλα από τα τανκς, ένα μέλος της οικογένειας τραυματίστηκε. Εξι μέλη της οικογένειας, ανάμεσά τους και το εξάμηνο βρέφος, δολοφονήθηκαν βάναυσα. Ο κ. Κυριάκου, και ο πατέρας του ανέβηκαν σε μία άμαξα και γλύτωσαν. Από τότε δεν ξαναείδαν το βρέφος, τη μητέρα του βρέφους Αγγελική, 25 ετών τότε, τις αδερφές της Σούλα και Μάρω, 11 και 19 ετών αντίστοιχα, και τη μητέρα των κοριτσιών Ελένη Θεμιστοκλέους. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Παναγιώτη Κυριάκου, οι αγνοούμενοι εκτελέστηκαν, αφού βρέθηκε σφαίρα στο κεφάλι της μίας αδερφής, ενώ το βρέφος έφερε τραυματισμό στο πόδι.
Ανάμεσα στα αντικείμενα που παραδόθηκαν στους συγγενείς, περιλαμβάνονται, η πιπίλα του εξάμηνου βρέφους, το κλειδί του σπιτιού τους στο Τραχώνι, τα ρούχα των γυναικών, ένα δακτυλίδι και μία βέρα. Όπως φαίνεται, επίσης, τα αντικείμενα αυτά έμειναν, σχεδόν, αναλλοίωτα στον χρόνο, λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα από τη μαύρη εκείνη ημέρα τις 14ης Αυγούστου 1974.
Το άλλο Σάββατο, 10 Οκτωβρίου, θα γραφτεί ο επίλογος αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας, με την η κηδεία των έξι μελών της οικογένειας Θεμιστοκλέους-Κυριάκου που θα τελεστεί από τον ιερό ναό Της Του Θεού Σοφίας στον Στρόβολο.
Ο πατέρας του βρέφους ζούσε με την ελπίδα
Ο πατέρας του μικρού Ανδρέα ήταν στρατιώτης την περίοδο της τουρκικής εισβολής και πληροφορήθηκε τα διαδραματισθέντα αργότερα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου πέρασε πολύ δύσκολες ώρες και κινδύνεψε και η ζωή του. Ανέμενε καρτερικά ένα νέο των δικών του ανθρώπων, ελπίζοντας πως είναι ζωντανοί. Η αναμονή και οι ελπίδες του τέλειωσαν με την ανακοίνωση της ανεύρεσης των οστών της αγαπημένης του συζύγου και του μικρού του παιδιού.
Σημειώνεται πως η περίπτωση της οικογένειας Θεμιστοκλέους είναι από τις περιπτώσεις που αφορούν ξεκλήρισμα ολόκληρης οικογένειας κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής. Έχει δε το δυσμενές «προνόμιο» να έχει τον μικρότερο, σε ηλικία, αγνοούμενο της τουρκικής εισβολής.
