Ησυχαστήρια στα ορεινά του Μαινάλου

Ανάμεσα στα έλατα και τις καρυδιές, που συνθέτουν το άγριο τοπίο του Μαινάλου, μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τις κεραμιδένιες στέγες και τις επιβλητικές εκκλησίες από αρκετά χιλιόμετρα μακριά.

http://www.dogma.gr/diafora/isychastiria-sta-oreina-tou-mainalou/627/

Ο λόγος για το πανέμορφο Βαλτεσινίκο στην ορεινή Αρκαδία, το οποίο ξεπροβάλει μέσα από το κατάφυτο βουνό, σε υψόμετρο 1.150 μέτρων. Χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά, απολαμβάνει μιας μοναδικής θέας αλλά και πολλών ακόμη «προνομίων» της περιοχής, αποκτώντας χρόνο με το χρόνο ακόμη περισσότερους τακτικούς επισκέπτες.

Επίσκεψη στη Μονή

Στο δρόμο προς Ολομάδες, μπορεί ο προσκυνητής να επισκεφθεί τη Μονή Αγίου Νικολάου, γνωστή και ως «Παλαιομονάστηρο». Χτίστηκε γύρω στο 1500 – 1550 μ.Χ. σε μια τεράστια σπηλιά, αποτελώντας έτσι συνέχεια του τεράστιου βράχου.

Ένα μικρό μόνο μέρος του έχει τεχνητή στέγη και μόνο το μπροστινό τμήμα του έχει χτισθεί. Μικρά ανοίγματα επιτρέπουν στο φως του ήλιου να περνά μέσα στη μονή.

Ο επισκέπτης, ανεβαίνοντας την πέτρινη σκάλα, μπαίνει στον εξωνάρθηκα, μια μικρή αίθουσα λίγων τετραγωνικών μέτρων. Στα δεξιά υπάρχει μια μικρή ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον εξώστη, ενώ διαμέσου μιας σήραγγας 50 μέτρων μπορεί κανείς να βγει έξω από τον ναό.

Αυτή, παλαιότερα, χρησίμευε ώστε να επικοινωνεί η μονή με τα χτίσματα που υπήρχαν γύρω από αυτήν. Μια ακόμη σκάλα οδηγεί στο ναό της Ανάληψης, έναν σκοτεινό, εσωτερικό ναό. Το Ιερό χωρίζεται από τον κυρίως ναό με μικρό ξύλινο τέμπλο, ενώ σε μια φυσική κοιλότητα του βράχου, που έχει τη μορφή τρούλου, εικονίζεται ο Παντοκράτωρ.

Η υγρασία και η έλλειψη συντήρησης έχουν προκαλέσει μερική καταστροφή των αγιογραφιών, που φαίνεται να έγιναν στα μέσα του 16ου αιώνα. Αν από τον εσωνάρθηκα ο επισκέπτης μπει στο στενό διάδρομο που συναντά μπροστά του, οδηγείται στο ναό του Αγίου Νικολάου, που είναι εξαιρετικά μικρός και δεν χωρά παρά μόνο τους ιερείς και τους ψαλτάδες και από τον οποίο μόνο δυο αγιογραφίες έχουν διασωθεί.

Στον εξώστη υπήρχαν κελιά με ξύλινα μπαλκόνια προς την πλευρά της ρεματιάς.

Η ιστορία της μονής

Το μοναστήρι ήταν φτωχό. Διαλύθηκε το 1833. Έμεινε όμως στην ιστορία, καθώς πολιορκήθηκε από τον Ιμπραήμ για τρεις συνεχόμενες ημέρες, χωρίς αποτέλεσμα, σώζοντας τη ζωή περισσοτέρων των 1.000 ανθρώπων που είχαν καταφύγει εκεί. Σύμφωνα με την παράδοση, που είναι κάτι παραπάνω από γνωστή στους χωριανούς, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας πέρασαν από τη μονή Τούρκοι, οι οποίοι φεύγοντας πήραν ό,τι βρήκαν μπροστά τους, μεταξύ αυτών και το σκυλί του ηγούμενου.

Όταν ο τελευταίος γύρισε και είδε τι είχε συμβεί, διαμαρτυρήθηκε στον Άγιο Νικόλαο: «Εγώ σε προστατεύω και σε υπηρετώ πενήντα χρόνια κα εσύ δεν μπόρεσες να μου φυλάξεις το σκυλί μου».

Την άλλη μέρα το μεσημέρι το σκυλί έφτασε στην πόρτα του μοναστηριού. Η μονή Αγίου Νικολάου αποτελεί ένα ιδιαίτερο ησυχαστήριο, που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να προκαλεί δέος στους επισκέπτες. Τα τελευταία χρόνια, η τσιμεντένια σκάλα, που έχει κατασκευαστεί στο βράχο, διευκολύνει την πρόσβαση στους προσκυνητές.

Ο ναός της Παναγίας

Το «Παλαιομονάστηρο» δεν είναι το μόνο αξιοθέατο κοντά στο Βαλτεσινίκο. Ένα χιλιόμετρο έξω από το χωριό, στα βορειοδυτικά, κάτω από τον Άγιο Αιμιλιανό βρίσκεται μια μικρή εκκλησία, αφιερωμένη στην Παναγία. Από εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει το μαγευτικό τοπίο, τις χιονισμένες κορφές του Χελμού και του Ερύμανθου.

Χτίστηκε το 1625, σε μια εποχή που οι Τούρκοι δεν έδιναν άδειες για την κατασκευή εκκλησιών. Πιθανότατα για να μην μπαίνουν έφιπποι οι Τούρκοι στο ναό, η πόρτα είναι κοντή.Εκεί κατασκευάστηκε και ένα κελί, προκειμένου να φιλοξενεί μοναχούς.

Ο Ναός λειτουργεί ακόμη και σήμερα.

Οι υπέροχες τοποθεσίες, οι νερόμυλοι και το άφθονο νερό καθιστούν την ευρύτερη αυτή περιοχή κατάλληλο καταφύγιο για όποιον θέλει να δραπετεύσει για λίγες ημέρες από τις αφιλόξενες μεγαλουπόλεις. Απέχει 63 χιλιόμετρα από την Τρίπολη και διαθέτει όμορφους ξενώνες, στους οποίους μπορούν να καταλύσουν οι επισκέπτες.