'Οταν δέχομαι τίς εξομολογήσεις τους,αντιλαμβάνομαι ότι συνήθως οι άνθρωποι δεν έχουνδιαπράξει ασυνήθιστα είτε υπερβολικά μεγάλα αμαρτήματα, καί εάν αφουγκραστώ όχιτόσο αυτά που λένε όσο τη σιωπή τους, αυτά πού δεν λένε, έκείνο πού πραγματικάέξαγορεύουν στην εξομολόγηση είναι το εξής:
«Δεν βρίσκω κανένα νόημα στη ζωή μου»
Και κατά συνέπεια ένας από τους πρωτίστους σκοπους του πνευματικού πατρός, σήμερα,είναι όχι να έπιπλήττει τους ανθρώπους για την κακία τους, όχι να συντρίβει τηνυπερηφάνεια τους. Πολύ συχνά δεν έχουν ικανή αίσθηση της προσωπικής τους αξίας καίνοήματος. 'Οφείλουμε να προσπαθήσουμε να δώσουμε στους ανθρώπους την αίσθηση ότιό Θεός τους αγαπά, ότι κάθε ανθρώπινο πρόσωπο είναι μοναδικό, ότι ό Θεός έχει έναειδικό σκοπό για κάθε ένα μας καί ότι δεν είμαστε απλά πιόνια επιτραπέζιου παιγχνιδιού,πού μπορούν να αντικατασταθούν. Σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο υπάρχει έναςθησαυρός, ό όποιος δεν ανευρίσκεται σε κανέναν άλλο.'Ομως, για μένα αυτό είναι τομεγαλύτερο πνευματικό πρόβλημα. Φέρνω στη μνήμη μου κάποιον, ό όποιος μουεκμυστηρεύτηκε εδώ καί λίγες εβδομάδες: «Εάν πέθαινα αύριο, δεν θά το έπαιρνε είδησηκανείς». Όφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την αίσθηση της μοναξιάς, της απομόνωσης,ή οποία συχνά δυνατόν να αποτελεί ένα είδος απόγνωσης.
http://proskynitis.blogspot.gr/2011/12/blog-post_13.html
