Ακτή Ελεφαντοστού
Η Ακτή Ελεφαντοστού (γαλλικά: République de Côte d'Ivoire) είναι μια χώρα στη δυτική Αφρική με έκταση 322.460 km² και πληθυσμό 20.617.068 κατοίκους. . Συνορεύει στα νότια με τον κόλπο της Γουινέας, στα ανατολικά με την Γκάνα, στα βόρεια με την Μπουρκίνα Φάσο και το Μαλί, στα δυτικά με τη Γουινέα και τη Λιβερία. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Γιαμουσσούκρο, ενώ μεγαλύτερη πόλη και οικονομική πρωτεύουσα είναι το Αμπιτζάν.
Ιστορία
Λίγα είναι γνωστά για την Ακτή Ελεφαντοστού πριν την άφιξη πορτογαλέζικων πλοίων γύρω στη δεκαετία του 1460. Οι διάφορες εθνότητες της χώρας προέρχονται από γειτονικές περιοχές: οι Κρου ήρθαν από τη Λιβερία γύρω στο 1600, οι Σενούφο και οι Λόμπι κατέβηκαν νότια από την Μπουρκίνα Φάσο και το Μαλί. Το 18ο και 19ο αιώνα, ο λαός των Άκαν, μαζί και οι Μπαουλέ, μετανάστευσαν από την Γκάνα στο ανατολικό τμήμα της χώρας, ενώ οι Μαλίνκε από τη Γουινέα εγκαταστάθηκαν στα βορειοδυτικά.
Γαλλικός αποικισμός
Συγκριτικά με τη γειτονική Γκάνα, η Ακτή Ελεφαντοστού υπέφερε λιγότερο από το δουλεμπόριο. Τα ευρωπαϊκά εμπορικά και δουλεμπορικά πλοία προτιμούσαν άλλες παράκτιες περιοχές με καλύτερα λιμάνια. Τη δεκαετία 1840, η Γαλλία δελέασε τους τοπικούς αρχηγούς να εκχωρήσουν μονοπώλιο κατά μήκος της ακτής στους Γάλλους εμπόρους. Μετέπειτα, οι Γάλλοι κατασκεύασαν ναυτικές βάσεις για τον αποκλεισμό εμπόρων άλλων κρατών και ξεκίνησαν συστηματική κατάκτηση του εσωτερικού, η οποία πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία του 1890, ύστερα από ένα μακροχρόνιο πόλεμο εναντίον δυνάμεων Μαντίνκα, κυρίως από την Γκάμπια. Μέχρι και το 1917 συνεχίστηκε ο ανταρτοπόλεμος από τους Μπαουλέ κι άλλες ομάδες στα ανατολικά.
Ο κύριος σκοπός της Γαλλίας ήταν να τονώσει την παραγωγή των εξαγώγιμων προϊόντων. Η Ακτή Ελεφαντοστού ήταν η μόνη χώρα της Δυτικής Αφρικής με μεγάλο αριθμό "αποίκων", καθώς οπουδήποτε αλλού στη Δυτική και Κεντρική Αφρική, Γάλλοι και Άγγλοι υπήρχαν κυρίως γραφειοκράτες. Κατά συνέπεια, το ένα τρίτο των φυτειών κακάο, καφέ και μπανάνας βρισκόταν στα χέρια Γάλλων πολιτών. Καταναγκαστικά έργα στις φυτείες αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας της χώρας.
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χιλιάδες κάτοικοι της χώρας εστάλησαν στα πεδία μάχης στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αφρική. Πριν το τέλος του πολέμου, οι ντόπιοι πληθυσμοί αρχίζουν σιγά σιγά να οργανώνουν τον αγώνα για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ανεξαρτησία. Μετά το 1945, οι κάτοικοι της Ακτής του Ελεφαντοστού συμμετέχουν στις πρώτες δημοτικές εκλογές και, όπως και στις άλλες γαλλικές αποικίες, η πολιτική ζωή οργανώνεται.
Από το τέλος της δεκαετίας του 1990, αρκετές πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις, μεταξύ άλλων η φυλάκιση διάφορων μελών της αντιπολίτευσης δηλητηριάζουν το κλίμα. Το 1999, δυσαρεστημένοι στρατιώτες ρίχνουν τη κυβέρνηση του Ανρί Κονάν-Μπεντιέ και βάζουν έναν στρατηγό ως αρχηγό της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αυτή γράφει νέο σύνταγμα με τη συνεργασία διάφορων πολιτικών κομμάτων και διοργανώνει το 2000 προεδρικές εκλογές. Μετά από πολλές ταραχές, το Ανώτατο δικαστήριο της χώρας ανακοινώνει τη νίκη του Λοράν Γκμπαγκμπό. Το 2002, στρατιώτες από τη Burkina Faso προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο σε μεγάλες πόλεις στο βόρειο μέρο της χώρας και καταφέρνουν να χωρίσουν την Ακτή του Ελεφαντοστού σε 2 ξεχωριστές ζόνες, το νότο που ελέγχει ο Εθνικός Στρατός της Ακτής του Ελεφαντοστού και το βορρά που ελέγχουν οι Στρατιωτικές δυνάμεις των Νέων Δυνάμεων. Χιλιάδες άτομα πέθαναν στις διάφορες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων. Σύμφωνα με διάφορες υποθέσεις, η κρίση στη χώρα προέρχεται από έναν αποικιοκρατισμό που χάλασε τις βάσεις της παραδοσιακής οργάνωσης, στις αντιδημοκρατικές πρακτικές του μοναδικού κόμματος, και στην ιδέα της ivoirité που αποκλείει μέρος του πληθυσμού. Άλλοι εκτιμούν ότι είναι μια εμφάνιση του πολέμου που κάνε η Γαλλία στην Ακτή του Ελεφαντοστού για να κρατήσει τον ελέγχο στη χώρα.
Ανεξαρτησία
Το Δεκέμβριο του 1958, η Ακτή Ελεφαντοστού έγινε αυτόνομη δημοκρατία της Γαλλικής Κοινότητας, μετά από δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε σε όλες τις χώρες που βρίσκονταν υπό γαλλική κυριαρχία στη Δυτική Αφρική. Η Ακτή Ελεφαντοστού έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 7 Αυγούστου 1960, με πρωτεύουσα το Αμπιτζάν.
Οικονομία
Η οικονομία της Ακτής του Ελεφαντοστού βασίζεται στη γεωργία. Για 30 χρόνια ήταν ο 3ος παραγωγός καφέ στον κόσμο. Τώρα κατέχει την έβδομη θέση. Με 40% τη παραγωγής, είναι ο πρώτος παραγωγός κακάο στον κόσμο. Εκτός από καφέ και κακάο, παράγει μεγάλες ποσότητες βαμβακιού που εξάγει κυρίως στη Κίνα, την Ινδονησία, τη Ταϊλάνδη και την Ταϊβάν. Η Ακτή του Ελεφαντοστού παράγει επίσης καλαμπόκι, ρύζι, μανιόκα και φοινικέλαιο. Ο κύριος φυσικός πόρος είναι το ξύλο. Ο ρυθμός της αποψίλωσης των δασών είναι ανησυχητικός και ίσως προκαλέσει σημαντικά οικολογικά αλλά και οικονομικά προβλήματα στο άμεσο μέλλον.
Δημογραφικά στοιχεία
Το 77% του πληθυσμού θεωρούνται αυτόχθονες κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού, ενώ ανήκουν σε διαφορετικές εθνικές ομάδες. Στη χώρα υπολογίζεται ότι ομιλούνται γύρω στις 65 γλώσσες. Τα γαλλικά, η επίσημη γλώσσα, διδάσκεται στα σχολεία και εξυπηρετεί σαν κοινή γλώσσα (λίνγκουα φράνκα) στα αστικά κέντρα, ειδικά στο Αμπιτζάν.
Καθώς η Ακτή Ελεφαντοστού θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα κράτη στη Δυτική Αφρική, περίπου το 20% του πληθυσμού αποτελείται από εργάτες από τα γειτονικά κράτη της Λιβερίας, της Μπουρκίνα Φάσο και της Γουινέας. Το γεγονός αυτό προκαλεί εντάσεις τα τελευταία χρόνια, καθώς οι περισσότεροι από τους εργάτες αυτούς είναι Μουσουλμάνοι, ενώ ο ντόπιος πληθυσμός είναι κυρίως Χριστιανοί Καθολικοί και ανιμιστές. Το 4% του πληθυσμού δεν έχει αφρικανικές ρίζες: πολλοί είναι Γάλλοι, Βρετανοί και Ισπανοί πολίτες, καθώς και Προτεστάντες ιεραπόστολοι από την Αμερική ή τον Καναδά.
Από το 1999, όταν ξεκίνησαν οι πολιτικές κρίσεις, η φτώχεια έχει επιδεινωθεί. Στην Ακτή του Ελεφαντοστού, το 2004, 40% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό το στοιχείο με τη σειρά του αυξάνει και τον αριθμό των ατόμων που χρειάζονται γιατρική περίθαλψη. Η πρώτη αιτία θανάτου των παιδιών κάτω των 5 ετών είναι η ελονοσία, ενώ οι κυριότερες ασθένειες στο γενικό πληθυσμό είναι ο ιός του HIV/AIDS, η φυματίωση και η ελονοσία. Η προσδοκώμενη διάρκεια ζωής είναι 46 χρόνια για τους άντρες και 51 χρόνια για τις γυναίκες.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
http://lefobserver.blogspot.com/2009/05/cote-d-ivoire.html
Η Ακτή Ελεφαντοστού (γαλλικά: République de Côte d'Ivoire) είναι μια χώρα στη δυτική Αφρική με έκταση 322.460 km² και πληθυσμό 20.617.068 κατοίκους. . Συνορεύει στα νότια με τον κόλπο της Γουινέας, στα ανατολικά με την Γκάνα, στα βόρεια με την Μπουρκίνα Φάσο και το Μαλί, στα δυτικά με τη Γουινέα και τη Λιβερία. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Γιαμουσσούκρο, ενώ μεγαλύτερη πόλη και οικονομική πρωτεύουσα είναι το Αμπιτζάν.
Ιστορία
Λίγα είναι γνωστά για την Ακτή Ελεφαντοστού πριν την άφιξη πορτογαλέζικων πλοίων γύρω στη δεκαετία του 1460. Οι διάφορες εθνότητες της χώρας προέρχονται από γειτονικές περιοχές: οι Κρου ήρθαν από τη Λιβερία γύρω στο 1600, οι Σενούφο και οι Λόμπι κατέβηκαν νότια από την Μπουρκίνα Φάσο και το Μαλί. Το 18ο και 19ο αιώνα, ο λαός των Άκαν, μαζί και οι Μπαουλέ, μετανάστευσαν από την Γκάνα στο ανατολικό τμήμα της χώρας, ενώ οι Μαλίνκε από τη Γουινέα εγκαταστάθηκαν στα βορειοδυτικά.
Γαλλικός αποικισμός
Συγκριτικά με τη γειτονική Γκάνα, η Ακτή Ελεφαντοστού υπέφερε λιγότερο από το δουλεμπόριο. Τα ευρωπαϊκά εμπορικά και δουλεμπορικά πλοία προτιμούσαν άλλες παράκτιες περιοχές με καλύτερα λιμάνια. Τη δεκαετία 1840, η Γαλλία δελέασε τους τοπικούς αρχηγούς να εκχωρήσουν μονοπώλιο κατά μήκος της ακτής στους Γάλλους εμπόρους. Μετέπειτα, οι Γάλλοι κατασκεύασαν ναυτικές βάσεις για τον αποκλεισμό εμπόρων άλλων κρατών και ξεκίνησαν συστηματική κατάκτηση του εσωτερικού, η οποία πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία του 1890, ύστερα από ένα μακροχρόνιο πόλεμο εναντίον δυνάμεων Μαντίνκα, κυρίως από την Γκάμπια. Μέχρι και το 1917 συνεχίστηκε ο ανταρτοπόλεμος από τους Μπαουλέ κι άλλες ομάδες στα ανατολικά.
Ο κύριος σκοπός της Γαλλίας ήταν να τονώσει την παραγωγή των εξαγώγιμων προϊόντων. Η Ακτή Ελεφαντοστού ήταν η μόνη χώρα της Δυτικής Αφρικής με μεγάλο αριθμό "αποίκων", καθώς οπουδήποτε αλλού στη Δυτική και Κεντρική Αφρική, Γάλλοι και Άγγλοι υπήρχαν κυρίως γραφειοκράτες. Κατά συνέπεια, το ένα τρίτο των φυτειών κακάο, καφέ και μπανάνας βρισκόταν στα χέρια Γάλλων πολιτών. Καταναγκαστικά έργα στις φυτείες αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας της χώρας.
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χιλιάδες κάτοικοι της χώρας εστάλησαν στα πεδία μάχης στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αφρική. Πριν το τέλος του πολέμου, οι ντόπιοι πληθυσμοί αρχίζουν σιγά σιγά να οργανώνουν τον αγώνα για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ανεξαρτησία. Μετά το 1945, οι κάτοικοι της Ακτής του Ελεφαντοστού συμμετέχουν στις πρώτες δημοτικές εκλογές και, όπως και στις άλλες γαλλικές αποικίες, η πολιτική ζωή οργανώνεται.
Από το τέλος της δεκαετίας του 1990, αρκετές πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις, μεταξύ άλλων η φυλάκιση διάφορων μελών της αντιπολίτευσης δηλητηριάζουν το κλίμα. Το 1999, δυσαρεστημένοι στρατιώτες ρίχνουν τη κυβέρνηση του Ανρί Κονάν-Μπεντιέ και βάζουν έναν στρατηγό ως αρχηγό της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αυτή γράφει νέο σύνταγμα με τη συνεργασία διάφορων πολιτικών κομμάτων και διοργανώνει το 2000 προεδρικές εκλογές. Μετά από πολλές ταραχές, το Ανώτατο δικαστήριο της χώρας ανακοινώνει τη νίκη του Λοράν Γκμπαγκμπό. Το 2002, στρατιώτες από τη Burkina Faso προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο σε μεγάλες πόλεις στο βόρειο μέρο της χώρας και καταφέρνουν να χωρίσουν την Ακτή του Ελεφαντοστού σε 2 ξεχωριστές ζόνες, το νότο που ελέγχει ο Εθνικός Στρατός της Ακτής του Ελεφαντοστού και το βορρά που ελέγχουν οι Στρατιωτικές δυνάμεις των Νέων Δυνάμεων. Χιλιάδες άτομα πέθαναν στις διάφορες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων. Σύμφωνα με διάφορες υποθέσεις, η κρίση στη χώρα προέρχεται από έναν αποικιοκρατισμό που χάλασε τις βάσεις της παραδοσιακής οργάνωσης, στις αντιδημοκρατικές πρακτικές του μοναδικού κόμματος, και στην ιδέα της ivoirité που αποκλείει μέρος του πληθυσμού. Άλλοι εκτιμούν ότι είναι μια εμφάνιση του πολέμου που κάνε η Γαλλία στην Ακτή του Ελεφαντοστού για να κρατήσει τον ελέγχο στη χώρα.
Ανεξαρτησία
Το Δεκέμβριο του 1958, η Ακτή Ελεφαντοστού έγινε αυτόνομη δημοκρατία της Γαλλικής Κοινότητας, μετά από δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε σε όλες τις χώρες που βρίσκονταν υπό γαλλική κυριαρχία στη Δυτική Αφρική. Η Ακτή Ελεφαντοστού έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 7 Αυγούστου 1960, με πρωτεύουσα το Αμπιτζάν.
Οικονομία
Η οικονομία της Ακτής του Ελεφαντοστού βασίζεται στη γεωργία. Για 30 χρόνια ήταν ο 3ος παραγωγός καφέ στον κόσμο. Τώρα κατέχει την έβδομη θέση. Με 40% τη παραγωγής, είναι ο πρώτος παραγωγός κακάο στον κόσμο. Εκτός από καφέ και κακάο, παράγει μεγάλες ποσότητες βαμβακιού που εξάγει κυρίως στη Κίνα, την Ινδονησία, τη Ταϊλάνδη και την Ταϊβάν. Η Ακτή του Ελεφαντοστού παράγει επίσης καλαμπόκι, ρύζι, μανιόκα και φοινικέλαιο. Ο κύριος φυσικός πόρος είναι το ξύλο. Ο ρυθμός της αποψίλωσης των δασών είναι ανησυχητικός και ίσως προκαλέσει σημαντικά οικολογικά αλλά και οικονομικά προβλήματα στο άμεσο μέλλον.
Δημογραφικά στοιχεία
Το 77% του πληθυσμού θεωρούνται αυτόχθονες κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού, ενώ ανήκουν σε διαφορετικές εθνικές ομάδες. Στη χώρα υπολογίζεται ότι ομιλούνται γύρω στις 65 γλώσσες. Τα γαλλικά, η επίσημη γλώσσα, διδάσκεται στα σχολεία και εξυπηρετεί σαν κοινή γλώσσα (λίνγκουα φράνκα) στα αστικά κέντρα, ειδικά στο Αμπιτζάν.
Καθώς η Ακτή Ελεφαντοστού θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα κράτη στη Δυτική Αφρική, περίπου το 20% του πληθυσμού αποτελείται από εργάτες από τα γειτονικά κράτη της Λιβερίας, της Μπουρκίνα Φάσο και της Γουινέας. Το γεγονός αυτό προκαλεί εντάσεις τα τελευταία χρόνια, καθώς οι περισσότεροι από τους εργάτες αυτούς είναι Μουσουλμάνοι, ενώ ο ντόπιος πληθυσμός είναι κυρίως Χριστιανοί Καθολικοί και ανιμιστές. Το 4% του πληθυσμού δεν έχει αφρικανικές ρίζες: πολλοί είναι Γάλλοι, Βρετανοί και Ισπανοί πολίτες, καθώς και Προτεστάντες ιεραπόστολοι από την Αμερική ή τον Καναδά.
Από το 1999, όταν ξεκίνησαν οι πολιτικές κρίσεις, η φτώχεια έχει επιδεινωθεί. Στην Ακτή του Ελεφαντοστού, το 2004, 40% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό το στοιχείο με τη σειρά του αυξάνει και τον αριθμό των ατόμων που χρειάζονται γιατρική περίθαλψη. Η πρώτη αιτία θανάτου των παιδιών κάτω των 5 ετών είναι η ελονοσία, ενώ οι κυριότερες ασθένειες στο γενικό πληθυσμό είναι ο ιός του HIV/AIDS, η φυματίωση και η ελονοσία. Η προσδοκώμενη διάρκεια ζωής είναι 46 χρόνια για τους άντρες και 51 χρόνια για τις γυναίκες.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
http://lefobserver.blogspot.com/2009/05/cote-d-ivoire.html
