Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Ποιμήν Οσίου, Λιβερίου Ομολογητού, Οσίου Επισκόπου Καρδούης, Βάπτιση Αιθίοπα Ευνούχου, Ανθούσας της Νέας, Φανουρίου Νεοφανούς, Αρκαδίου Βασιλέα,

Ποιμήν Οσίου, Λιβερίου Ομολογητού, Οσίου Επισκόπου Καρδούης, Βάπτιση Αιθίοπα Ευνούχου, Ανθούσας της Νέας, Φανουρίου Νεοφανούς, Αρκαδίου Βασιλέα, Θεοκλήτου Οσίου







Ο Όσιος Ποιμήν
Μαζί με τα άλλα αδέλφια του έκαναν μικρή μοναχική αδελφότητα σε μια μικρή σκήτη στην Αίγυπτο. Ηγούμενος αυτής της αδελφότητας ήταν ο Ποιμήν, που είχε όλα τα προσόντα πραγματικού ποιμένας ψυχών. Η φήμη του είχε φθάσει σε μακρινές περιοχές και πολύς κόσμος ερχόταν να τον δει και να τον συμβουλευθεί. Αυτός, όμως, δεχόταν μόνο τους μικρούς και ταπεινούς. Όσοι έρχονταν από περιέργεια, δεν τους δεχόταν, έστω και αν ήταν άρχοντες. Κάποτε ένας απ' αυτούς θύμωσε που δεν τον δέχθηκε. Και επειδή ήταν δικαστής, συνέλαβε το μοναχογιό της αδελφής του οσίου, με την ιδέα ότι τώρα θα ερχόταν ο ίδιος ο Ποιμήν σ' αυτόν. Ο όσιος, όμως, έγραψε προς αυτόν: "Εξέτασον τον ανεψιόν μου κατά τους νόμους. Είναι ένοχος; Τιμώρησε τον. Εάν όμως δεν είναι, κάμε όπως θέλεις". Ο δικαστής θαύμασε τα γραφόμενα του οσίου και αμέσως απέλυσε τον ανεψιό του. Όλα αυτά, βέβαια, τα κατάφερνε ο Ποιμήν, διότι καλλιεργούσε το θεμέλιο των αρετών, την ταπεινοφροσύνη. Συχνά μάλιστα έλεγε: "Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από την ταπείνωσιν, όσην από τον αέρα τον οποίον εισπνέει. Η ταπεινοφροσύνη του πνεύματος είναι η ζωή της ψυχής". Ο όσιος Ποιμήν πέθανε ειρηνικά, προκύπτοντας σε όλες τις χριστιανικές αρετές.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.Θείων έργων σου, τη δαδουχία, λαμπρυνόμενος, τη διάνοια, διακρίσεως φωστήρ ώφθης άδυτος, διασκεδάζων παθών την σκοτόμαιναν, και καταυγάζων ημών τα νοήματα. Ποιμήν Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Των λαμπρών αγώνων σου, Όσιε Πάτερ, η αγία σήμερον, επέστη μνήμη τας ψυχάς, των ευσεβών κατευφραίνουσα, Ποιμήν θεόφρον, Πατήρ ημών Όσιε.








Ο Άγιος Λιβέριος ο Ομολογητής, Πάπας Ρώμης
Ο Άγιος Λιβέριος ο ομολογητής διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης, τον Πάπα Ιούλιο. Ο Λιβέριος ήταν συνήγορος του Μεγάλου Αθανασίου κατά του Αρειανισμού. Επίσης προστάτεψε τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Παύλο Α', όταν ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος τον καταδίωξε για την ορθόδοξη συμπεριφορά του. και όταν ο Πάπας Λιβέριος ήρθε στην Κωνσταντινούπολη και διαφώνησε σε εκκλησιαστικά ζητήματα με τον προστάτη του Αρειανισμού Κωνστάντιο, αυτός τον εξόρισε στην Θεσσαλονίκη. Κατόπιν όμως επανήλθε στον θρόνο του και πέθανε σε βαθύ γήρας.






Ο Άγιος Όσιος επίσκοπος Κορδούης της Ισπανίας
Έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου και διακρίθηκε για την αρετή και τη γενναία συμμετοχή του στους αγώνες υπέρ της Ορθοδοξίας. Πήρε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια, καθώς και σ' αυτή της Σαρδικής το έτος 347. Επίσης συνέπραξε στο να αθωωθεί ο Μέγας Αθανάσιος από τις εναντίον του κατηγορίες εκ μέρους των Αρειανών. Αλλά επειδή ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος καταδίωκε αμείλικτα τον Αθανάσιο, το ίδιο έκανε και στον Ιεράρχη της Κορδούης Όσιο, που υπέβαλε σε πολλές εξορίες και κακοπάθειες. Ο Όσιος όμως, κράτησε όρθιο το ορθόδοξο φρόνημα του μέχρι τέλους. Δίκαια λοιπόν τον εγκωμιάζει γι' αυτά ο Θεοδώρητος, ο δε Μέγας Αθανάσιος τον τιτλοφορεί πατέρα των Επισκόπων.






Βάπτιση του Αιθίοπα Ευνούχου, από τον Άγιο Φίλιππο
Βλέπε Η' Κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων, στίχοι 5 έως 12.







Η Αγία Ανθούσα η νέα
Μαρτύρησε, αφού της έβαλαν τρίχινο κουρέλι και μια μεγάλη πέτρα στο λαιμό και την έριξαν μέσα σ' ένα πηγάδι.






Ο Άγιος Φανούριος ο Νεοφανής, ο Μεγαλομάρτυρας (εορτή Φανούριος)
Άγνωστος στους αρχαίους Συναξαριστές. Έγινε γνωστός από τυχαία εύρεση της εικόνας του τον 14ο αιώνα στη Ρόδο, όταν έσκαβαν παλιά σπίτια στο νότιο μέρος του παλιού τείχους. Εκεί βρέθηκε αρχαίος ναός με πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ αυτών και η καλά διατηρημένη εικόνα επί της οποίας ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β' ο Διασπωρινός (1355-1369) διάβασε το όνομα του Αγίου "ο άγιος Φανώ". Ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας στο δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον όποιο ήταν λαμπάδα αναμμένη, γύρω δε από την εικόνα τα 12 μαρτύρια του. Τον αρχαίο αυτό ναό ανοικοδόμησε ο Νείλος και τον αφιέρωσε στο όνομα του αγίου Φανουρίου, που όπως φαίνεται συνέταξε και την Ακολουθία του. (Η αναφορά στο Νέο Λειμωνάριο ότι η εικόνα του Αγίου βρέθηκε το 1500, είναι λανθασμένη. Διότι ο επίσκοπος Ρόδου Νείλος υπήρξε τον 14ο αιώνα).







Ο Άγιος Αρκάδιος ο βασιλιάς
Κανείς από τους Συναξαριστές δεν αναφέρει τον βασιλιά Αρκάδιο (395-408) σαν Άγιο. Συναντάται η μνήμη του μόνο στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 105 εκδ. Καλλίστου αρχιμ.) μαζί με τον άγιο Μαρτύριο. Ίσως η Εκκλησία των Ιεροσολύμων να είχε κάποιους σημαντικούς λόγους να τον κατατάξει μεταξύ των Αγίων της.






Ο Όσιος Θεόκλητος
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Συναντάται στον Πατμιακό Κώδικα 266 ως εξής: "Τη αύτη ήμερα του οσίου Θεοκλήτου. Ούτος ην από Κωνσταντινουπόλεως, αξίαν έχων μαγίστρου, και καταλιπών τον κόσμον ανήλθεν εν τω όρει του Ολύμπου, κακείσε αποταξάμενος και ασκήσας έτεσι πλείστοις εκοιμήθη".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.