Των Αγίων 7 Μακαβαίων, των Αγίων 9 Μαρτύρων, Πάπα του Νέου, Ελεαζάρου, Κηρύκου, Θεοδώρου, Πολύευκτου, Μήνη & Μηναίου, Ελέσας Οσιομάρτυρος,

Οι Άγιοι Επτά Μακαβαίοι, Αβείμ (ή Άβιβος), Αντώνιος (ή Αντωνίνος) ,Γουρίας, Ελεαζάρος, Ευσέβωνας, Αχείμ, Μάρκελλος (ή Σάμωνας, ή Εύλαλος ή Μάρκος) η μητέρα τους Σολομονή και ο διδάσκαλός τους Ελεαζάρος
"Αυτοκράτωρ εστί των παθών ο ευσεβής λογισμός". Ο ευσεβής λογισμός είναι κυρίαρχος και εξουσιαστής επί των παθών. Αυτό με περίσσια ανδρεία απέδειξαν οι επτά αδελφοί Μακκαβαίοι με τη στάση τους απέναντι στο βασιλιά της Συρίας Αντίοχο, όταν αυτός τους έταξε δόξες, τιμές και επίγειες απολαύσεις, αν αυτοί καταπατούσαν το Μωσαϊκό νόμο και έτρωγαν από τα απαγορευμένα φαγητά που τους πρόσφερε. Προηγήθηκε ο ενενηκονταετής διδάσκαλος τους, Ελεάζαρος, που εφάρμοσε στο έπακρο το νόμο που τους δίδασκε, με αποτέλεσμα ο Αντίοχος να τον ρίξει στη φωτιά. Εμπνεόμενα από τη θυσία του γέροντα διδασκάλου τους, τα επτά αδέλφια κράτησαν την ίδια γενναία στάση απέναντι στο βασιλιά, όταν τους κάλεσε μπροστά του. Στην αρχή ο Αντίοχος προσπάθησε να τους κολακεύσει με διάφορα εγκώμια για τη νιότη τους. Τους είπε ότι αν έτρωγαν από τα ειδωλόθυτα που τους πρόσφερε, θα απολάμβαναν μεγάλες τιμές, και φυσικά θα τους έσωζε από το θάνατο. Τότε οι επτά αδελφοί απάντησαν στον Αντίοχο: "χαλεπώτερον γαρ αυτού του θανάτου νομίζομεν είναι σου τον επί τη παρανομώ σωτηρία ημών έλεον". Δηλαδή, είναι περισσότερο επιβλαβής και απ' αυτόν το θάνατο, νομίζουμε, η συμπάθεια σου για την παράνομη σωτηρία μας. Εξοργισμένος τότε ο Αντίοχος, με τροχούς, φωτιά και ακόντια, έναν-έναν τους σκότωσε όλους. Όταν είδε αυτό η μητέρα τους Σολομονή, ρίχτηκε μόνη της στη φωτιά και έτσι όλοι μαζί πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου.Απολυτίκιο. Ηχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.Των Μακκαβαίων τον επτάριθμον δήμον, συν τη μητρί Σολομονή τη αγία, και Ελεάζαρ άμα ευφημήσωμεν ούτοι γαρ ηρίστευσαν, δι' αγώνων νομίμων, ως φρουροί και φύλακες, των του Νόμου δογμάτων και νυν ως καλλιμάρτυρες Χριστού, υπέρ του κόσμου, απαύστως πρεσβεύουσι.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Σοφίας Θεού, οι στύλοι οι επτάριθμοι, και θείου φωτός, οι λύχνοιοι επτάφωτοι, Μακκαβαίοι πάνσοφοι, προ Μαρτύρων μέγιστοι Μάρτυρες, συν αυτοίς τω πάντων Θεώ, αιτείσθε σωθήναι τους υμνούντας υμάς.








Οι Άγιοι εννέα μάρτυρες, Λέοντιος, Άττος, Αλέξανδρος, Κινδέας, Μνησίθεος, Κυριακός, Μηναίος, Κατούνος και Ευκλής

Οι Άγιοι εννέα μάρτυρες, Λέοντιος, Άττος, Αλέξανδρος, Κινδέας, Μνησίθεος, Κυριακός, Μηναίος, Κατούνος και Ευκλής, έζησαν την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανου και του ηγεμόνα Φλαβιανού, στην Πέργη της Παμφυλίας. Ο χριστιανισμός ήταν μέσα τους από πολλή μικρή ηλικία και κρατήθηκε έτσι και αφού μεγάλωσαν. Ένα βράδυ λοιπόν, αποφάσισαν ότι θέλουν να μαρτυρήσουν για τον Χριστό και έτσι πήγαν στον ειδωλολατρικό ναό της Αρτέμιδος και κατέστρεψαν όλα τα αγάλματα που βρίσκονταν εκεί. Μετά την ενέργειά τους αυτή, αμέσως συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι, αφού τους ανέκριναν, τους υπέβαλαν σε βασανιστήρια. Πρώτα τους έκαψαν τα πλευρά, μετά χρησιμοποιώντας σιδερένια νύχια τους έσκισαν τις σάρκες, και στη συνέχεια πήραν αναμμένους δαυλούς και τους τρύπησαν τα μάτια. Μετά τους έκλεισαν σε μία απάνθρωπη φυλακή, χωρίς νερό και τροφή. Μετά από λίγο χρόνο τούς έβγαλαν και τους έριξαν σε ένα κλουβί με θηρία για να τους κατασπαράξουν. Αυτά όμως, παρά την πείνα τους, καθόντουσαν ήρεμα και δεν πλησίαζαν τους Αγίους. Όσοι είδαν αυτό το θαυμαστό γεγονός, πράγματι εξεπλάγησαν και φώναξαν με μία φωνή " Μέγας ο Θεός των Χριστιανών". Και τότε έγινε το θαύμα. Αμέσως ακούστηκαν βροντές και άρχισαν να πέφτουν αστραπές, βροχή, ενώ συγχρόνως ακούγονταν μία φωνή, η οποία προσκαλούσε τούς Αγίους στον ουρανό. Μόλις οι Άγιοι άκουσαν αυτήν την φωνή, χάρηκαν πάρα πολύ. Ύστερα από αυτό το γεγονός ο τύραννος νευρίασε τόσο πολύ πού διέταξε να τους αποκεφαλίσουν. Έτσι λοιπόν ολοκληρώθηκε το μαρτύριο των εννέα Αγίων και πέραν στην αιώνια Βασιλεία.







Ο Άγιος Πάπας ο νέος
"Εις σάκκον βληθείς, και θίβη εγκλεισθείς, και εις θάλασσαν ριφθείς, τελειούται".






Ο Άγιος Ελεαζάρος
Μαρτύρησε, αφού του έκαψαν το κεφάλι.






Ο Άγιος Κήρυκος
Μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού.





Ο Άγιος Θεόδωρος
Μαρτύρησε δια ξίφους.





Ο Άγιος Πολύευκτος
Μαρτύρησε, αφού τον έχωσαν μέσα σε κοπριά.






Οι Άγιοι Μήνης (ή Μηνός) και Μηναίος και οι λοιποί εν τω Βιγλεντίω, πλησίον του χαλκού Τετραπύλου

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.






Η Αγία Ελέσα Οσιομάρτυς που μαρτύρησε στα Κύθηρα
Καταγόταν από την Πελοπόννησο και ήταν κόρη ενός πλούσιου Έλληνα, που ονομαζόταν Ελλάδιος. Η δε μητέρα της Ευγενία, ήταν στείρα αλλά θεοσεβής χριστιανή. Έτσι δια της προσευχής απόκτησε θαυματουργικά την Ελέσα, που ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου και κάτω από τις δυσκολίες του ειδωλολάτρη άντρα της. Σε ηλικία 14 χρονών η Ελέσα έμεινε ορφανή από μητέρα και έτσι έμεινε αυτή κυρία του πλούσιου σπιτιού του πατέρα της. Αμέτρητες τότε οι ευεργεσίες και οι ελεημοσύνες που έκανε στους στερημένους και πάσχοντες συνανθρώπους της. Κάποτε όμως ο πατέρας της την παρακίνησε να παντρευτεί κάποιον από τους ειδωλολάτρες άρχοντες, αυτή όμως αρνήθηκε διότι η κλήση της ήταν άλλη, αυτή της αγγελικής πολιτείας. Έτσι όταν κάποτε ο πατέρας της έφυγε για κάποιο ταξίδι, η Ελέσα μοίρασε όλα της τα υπάρχοντα στους φτωχούς και με τις πιο πιστές δούλες της, διέφυγε στα Κύθηρα. Εκεί δια της προσευχής, έκανε πολλά θαύματα. Όταν όμως ο πατέρας της επέστρεψε από το ταξίδι και έμαθε τα γεγονότα, θύμωσε πολύ και αφού ανακάλυψε που βρισκόταν η Ελέσα, αναχώρησε για να τη φέρει πίσω. Αλλά η γνώμη της Ελέσας ήταν αντίθετη αυτής του ειδωλολάτρη πατέρα. Τότε αυτός, αφού ανελέητα τη βασάνισε, τελικά την αποκεφάλισε και έτσι πανάξια έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. (Η μνήμη της συγκεκριμένης Αγίας δεν αναφέρεται πουθενά στους Συναξαριστές, τη βρίσκουμε σαν μάρτυρα μόνο στα Κύθηρα).
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.Γόνος άγιος, Πελοποννήσου, γέρας ένθεον, νήσου Κυθήρων, ανεδείχθης, Ελέσα πανεύφημε, υπέρ Χριστού γαρ νομίμως αθλήσασα, χειρί πατρώα ετμήθης την κάραν σου, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.






Ο Άγιος Τιμόθεος ο Θαυματουργός Αρχιεπίσκοπος Προκοννήσου (Προικοννήσου)
Έζησε στα μέσα του 6ου αιώνα, επί βασιλέων Ιουστίνου του θράκας και ανεψιού του Ιουστινιανού του Μεγάλου. Λόγω τη μεγάλης του αρετής, έγινε επίσκοπος Προκοννήσου ή Προικοννήσου, και που σήμερα λέγεται Μαρμαράς. Τα ποιμαντικά του καθήκοντα εξάσκησε άριστα δια της πραότητας του και δια της προσευχής. Κάποτε μάλιστα θεράπευσε και την κόρη του βασιλιά Ιουστινιανού από δαιμόνιο. Απεβίωσε ειρηνικά την 1η Αυγούστου. Αργότερα η βασίλισσα Θεοδώρα, προς ένδειξη ευγνωμοσύνης στον Άγιο, έκτισε Μονή στο όνομα του, εκεί όπου βρέθηκε το άγιο λείψανο του. Εκεί κοντά μάλιστα, βρέθηκε και πηγή αγιάσματος.







Ο Άγιος Ethelwald (Αγγλοσάξωνας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.