Εύπλου Διακόνου, των Αγίων Νεοφύτου, Ζήνωνος, Γάιου, Μάρκου Μακαρίου και Γαϊανού, Πασσαρίωνος, Νήφωνος, Ανάμνηση Θαύματος Αγίου Σπυρίδωνος, Αναστασίου Πανερά και Δημητρίου Μπεγιαζή, Βασιλείου και Θεοδώρου Ιερομαρτύρων







Ο Άγιος Εύπλος ο Διάκονος, ο Μεγαλομάρτυρας
Έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός. Γεννήθηκε στην Κατάνη της Σικελίας, όπου ήταν και διάκονος της εκεί Εκκλησίας. Θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου ο Εύπλος, προσπαθούσε να στερεώσει την πίστη των διωκόμενων χριστιανών και τους προέτρεπε να προτιμούν τα πιο φρικτά μαρτύρια παρά να αρνηθούν το Χριστό. Διότι "ει υπομένομεν, και συμβασιλεύσομεν ει αρνούμεθα. Κακείνος αρνήσεται ημάς". Εάν, δηλαδή, δείχνουμε υπομονή, τότε και θα βασιλεύσουμε μαζί μ' αυτόν (το Χριστό). Εάν, όμως, Τον αρνούμαστε, και Εκείνος θα μας αρνηθεί. Οι ειδωλολάτρες, βλέποντας αυτή τη δραστηριότητα του Εύπλου, τον κατήγγειλαν στον Έπαρχο Καλβισιανό. Αυτός προσπάθησε με συζήτηση να πείσει τον Εύπλο ότι ήταν μωρία να πιστεύει στον Τριαδικό Θεό και έπρεπε το συντομότερο να Τον αρνηθεί. Ο Εύπλος ακαταμάχητος συζητητής, διέλυσε ένα προς ένα όλα τα επιχειρήματα του έπαρχου. Ο Καλβισιανός, αφού είδε ότι δεν τα έβγαζε πέρα με τον Εύπλο, διέταξε και του έσχισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια. Κατόπιν του έσπασαν τις κνήμες με σφυριά και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Ενώ ο Εύπλος εξακολουθούσε να μην αρνείται το Χριστό, μέχρι και την τελευταία του πνοή.Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάβαλε.Ως θείος διάκονος, της Εκκλησίας Χριστού, οσίως διήγαγες, τα προς Θεόν και πιστώς, και ήθλησας άριστα, συ γαρ εν τω πελάγει, των ποικίλων αγώνων, εύπλοος ανεδείχθης, παμμακάριστε Εύπλε. Και νυν προς λιμένας ημάς, θείους κυβέρνησαν.







Εγκαίνια Ιερού Ναού της Θεοτόκου της Ελεούσης

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.








Οι Άγιοι Νεόφυτος, Ζήνων, Γάιος, Μάρκος, Μακάριος και Γαϊανός
Μαρτύρησαν δια πυρός. "Τελείται δε η αυτών Σύναξις εν τω εξαέρω οίκω των Αγίων και ενδόξων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού εν της Δαρείου".








Ο Όσιος Πασσαρίων
Απεβίωσε ειρηνικά.






Ο Άγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης


Ο Άγιος Νήφων, καταγόταν από την Πελοπόννησο. Τούς γονείς του τούς έλεγαν Μανουήλ και Μαρία. το κοσμικό του όνομα ήταν Νικόλαος. Ακολούθησε έναν μοναχό, ο οποίος ονομαζόταν Αντώνιος και χρίστηκε και αυτός μοναχός. Την μοναχική του ζωή την ξεκίνησε στην Επίδαυρο αλλάζοντας το κοσμικό του όνομα σε Νήφων. Όταν ο μοναχός Αντώνιος απεβίωσε, ο Νήφων πήγε στο κάστρο της Βάρδας. Εκεί γνώρισε τον ενάερο Αγιορείτη Ζαχαρία, τον οποίο ακολούθησε και έτσι εγκαταστάθηκε στην Μονή της Θεοτόκου, στην Αχρίδα. Όταν ο Ζαχαρίας εκλέχτηκε αρχιεπίσκοπος Αχρίδας, ο Νήφων αποσύρθηκε στη Μονή Διονυσίου στο άγιο Όρος, όπου και χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια ιερέας. Στη συνέχεια κλήθηκε να γίνει Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και μετά το θάνατο του Ζαχαρία ανέλαβε τον Οικουμενικό Θρόνο. Ο Νήφων ανέβηκε συνολικά δύο φορές στη θέση του αρχιεπισκόπου Αχρίδας. Την τρίτη φορά πού του προτάθηκε να επαναθρονηστεί, αρνήθηκε και αποσύρθηκε στη Μονή όπου και απεβίωσε ειρηνικά.

Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.Έργοις έλαμψας, της ευσέβειας, πάσαν ηύγασας, την Εκκλησίαν, της ταπεινώσεως τρόποις υψούμενος, ασκητικώς δοξασθείς γαρ εν Άθωνι, Πατριαρχών καλλονή εχρημάτισας. Νήφων ένδοξε, θείων χαρίτων έμπλησον, τους πίστει και πόθω σε μεγαλώνοντας.









Ανάμνηση Θαύματος Αγίου Σπυρίδωνα
Πρόκειται για την εκδίωξη των Αγαρηνών με θαυματουργικό τρόπο από τον Άγιο Σπυρίδωνα, όταν αυτοί απειλούσαν με ολοκληρωτική καταστροφή την Κέρκυρα το 1716.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Επέστης και έσωσας, επιδρομής χαλεπής, την νήσον σου Κέρκυραν, την προσπεσούσαν θερμώς, τη θεία πρεσβεία σου. Όθεν θαυματοφόρε, Ιεράρχα Σπυρίδων, αΐνον ευχαριστίας, σοι προσάδοντες πίστει, δεόμεθα του ρύεσθαι αεί, ημάς εκ πάσης θλίψεως.









Οι Άγιοι Αναστάσιος Πανεράς και Δημήτριος ο Μπεγιάζης
Οι καλλίνικοι αυτοί Άγιοι Νεομάρτυρες του Χριστού, ο μεν Αναστάσιος, ηλικίας 20 χρονών, καταγόταν από τους Ασωμάτους, ο δε Δημήτριος, 18 χρονών, από την Αγιάσο του νησιού Λέσβου. Μαρτύρησαν και οι δύο για την Αγία Πίστη του Χριστού στον Κασαμπά της Μικράς Ασίας, το έτος 1816 ή 1819. Οι νεομάρτυρες αυτοί, έκαναν στον Κασαμπά το επάγγελμα του καλαθοποιού, πιθανώς μάλιστα να ήταν και συγγενείς. Αλλά συγχρόνως με την εξάσκηση του επαγγέλματός τους, κήρυτταν το Ευαγγέλιο στους Χριστιανούς, που ήταν κάτω από τον Τούρκικο ζυγό. Γι' αυτό το λόγο οι Τούρκοι τους συνέλαβαν, τους φυλάκισαν και τους βασάνισαν φρικτά. Επειδή όμως συνέχιζαν να ομολογούν και να κηρύττουν την πίστη τους, τους απαγχόνισαν κάτω από έναν πλάτανο. Στο όνομα και των δύο Αγίων, ανεγέρθηκε στην Αγιάσο μεγαλοπρεπής ναός, όπου και γιορτάζεται η μνήμη τους 11 Αυγούστου.






Οι Άγιοι Βασίλειος και Θεόδωρος οι Οσιομάρτυρες εν τω Σπηλαίω (Ρώσοι)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Οσιομαρτύρων.