Με παρέα πότε τον Βαγγέλη Γερμανό, πότε τον Λάκη Παπαδόπουλο, μας καλεί αισιόδοξη σε ένα πρόγραμμα που βάφτισε «Η ώρα των τρελών»
Του Σπύρου Τσάμη 08/12/13
Τραγουδά σαν αέρας που εξαγνίζει και μιλά, κατ” αρχήν αυτοσαρκαζόμενη, και αμέσως μετά καυστική για όσα απειλούν την αισθητική μας κοντά μισό αιώνα πλέον. Ετσι και τρεις Παρασκευές του Δεκεμβρίου (13, 20 και 27) στον «Ιανό» της Σταδίου, η Αρλέτα, με τον Βαγγέλη Γερμανό (13 και 27/12) και τον Λάκη Παπαδόπουλο (20/12) πλάι της, μας καλεί να τραγουδήσουμε. Για την ακρίβεια, να αντισταθούμε. Οπως εκείνη στη δοκιμασία της υγείας της; Οπως η Ελλάδα στους χαλεπούς καιρούς της; Την καλέσαμε να απαντήσει πριν εμφανιστεί και πάλι με την κιθάρα ανά χείρας στην «Ωρα των τρελών». Ετσι ονομάζεται η σειρά των εμφανίσεών της. Απορείτε για τον τίτλο; Τον υπερασπίστηκε η ίδια στην αρχή της συζήτησής μας.
«Μην απορείτε. Μόνο ένας τρελός μπορεί να σώσει πλέον την κοινωνία μας! Γνωστικοί ή, πιο σωστά, κάποιοι που παρίσταναν τους γνωστικούς, μας έφτασαν ώς εδώ, άρα ελπίζουμε πλέον μόνο σε… τρελό. Ούτως ή άλλως, όλοι όσοι θα παίξουμε έχουμε ισχυρή, λυτρωτική, δόση τρέλας. Τον Βαγγέλη και τον Λάκη όλοι τούς ξέρετε καλά, τι άλλο να πω εγώ; Ο άλλος, ο χαρισματικός Βούλγαρος, ο Βαλεντίνο Μπέικοφ, είναι κι αυτός θεόμουρλος. Μόλις 21 χρόνων στην πατρίδα του έγινε διευθυντής ορχήστρας, αλλά τρέλα τον οδήγησε να φύγει από τη Βουλγαρία και μέσω Σουηδίας να έρθει εδώ, όπου ζει μόνιμα τα τελευταία τριάντα χρόνια. Είναι λίγο μικρότερος από μένα και με φωνάζει «μαμά»! Ο Βαλεντίνο είναι πολυσύνθετος. Εχει σπουδάσει μουσική, ηχοληψία, ξέρει βιολί και πιάνο. Κρατάει ένα επτάχορδο βιολί που του επιτρέπει να βγάζει ήχους, βεβαίως βιολιού, αλλά και βιολοντσέλου, βιόλας, κοντραμπάσου. Δίπλα μας, επίσης, ο Ηλίας Κατελάνος, άλλη ξεχωριστή παρουσία, με την κιθάρα του. Νιώθω περίφημα μαζί τους».
• Εσείς, οι τρελοί, απευθύνεστε σε… λογικούς;
«Ολοι είμαστε τρελοί. Για να ζεις τώρα σ” αυτόν τον τόπο, απαιτείται τρέλα σε κάθε έκφανσή της. Αλλά δεν είμαι απαισιόδοξη. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, Φράγκοι, Ούννοι, Νορμανδοί, Τούρκοι, δεν κατάφεραν να μας εξαφανίσουν. Ούτε η τρόικα θα μπορέσει! Αρκεί να ξυπνήσουμε βέβαια. Θα καταλάβω ότι έχουμε ξυπνήσει όταν δω Ελληνες να γελάνε, να γλεντούν, να χορεύουν και πάλι. Οχι σε σκυλάδικα, αυτό είναι κλοτσοπατινάδα. Αλλού, με μου-σι-κή! Θα έχουν ξυπνήσει οι Ελληνες που έπαιρναν δάνεια επί δανείων για ψύλλου πήδημα όταν τους δω ότι περνούν όμορφα με μια φραντζόλα ψωμί και τρεις ελιές. Αυτό που λέω αντανακλάται και στις μουσικές προτιμήσεις της μεγάλης μάζας των Ελλήνων. Η καλή ελληνική μουσική υπήρχε και υπάρχει. Αλλά μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων της εποχής μας αναζητούν αλλού τη χαρά και νομίζουν ότι τη βρίσκουν κιόλας».
• Ούτως ή άλλως, χαιρόμαστε όταν σας βλέπουμε πλέον σε τακτά χρονικά διαστήματα μετά την περιπέτεια της υγείας σας.
«Με τέτοιο ποσοστό αναπηρίας, είμαι καλύτερα! Θα ήθελα, βέβαια, να περπατώ όπως πριν μπω στο χειρουργείο, αλλά δεν μπορώ. Συνηθίζω να λέω ότι η περιπέτεια της υγείας μου ήταν και ευκαιρία για μένα. Πάντα, βλέπετε, απορούσα τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι μου, άρα όταν οι γιατροί μού το άνοιξαν ήλπιζα να μάθω. Συμπέρασμα δεν έβγαλαν, βέβαια η απορία παραμένει. Ζω από θαύμα. Τραγουδώ από θαύμα. Εκτός της βοήθειας του Θεού, βοήθησε και η δική μου τρέλα ώστε να επιβιώσω. Οι άνθρωποι ως γνωστικά όντα έχουν κάνει εγκλήματα. Μόνο ως τρελοί έχουν κάνει θαύματα».
• Η Αρλέτα ανέκαμψε. Η Ελλάδα μπορεί;
«Η Ελλάδα σήμερα είναι σε χειρότερη κατάσταση από μένα. Η εσκεμμένη αποπνευματοποίηση των τελευταίων τριάντα χρόνων στοιχίζει. Κυρίως, η αλλοίωση της γλώσσας. Πώς να συμβιβαστείς με τη γλώσσα που ακούς από επίσημα χείλη, ακούς τόσα γλωσσικά λάθη στον δρόμο, στην τηλεόραση, παντού. Οσοι μας κυβέρνησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια είχαν ζήσει πολύ εκτός Ελλάδας και δεν είχαν γλωσσικές ευαισθησίες. Αυτός είναι ο ένας λόγος. Ο άλλος είναι η μοιρολατρική στάση του μέσου πολίτη, που επέτρεψε τη γλωσσική αλλοίωση. Επιμένω στη γλώσσα γιατί είναι η ακριβή περιουσία της Ελλάδας, που εξάγεται και υπάρχει παντού ως μητέρα άλλων γλωσσών».
• Ηταν -και παραμένει- πρόβλημα και η απουσία παρέμβασης ανθρώπων της τέχνης και του πνεύματος;
«Ναι μεν υπάρχουν ακόμη εξαιρετικοί πνευματικοί άνθρωποι, αλλά δεν υπάρχουν παρουσίες του διαμετρήματος ενός Τσαρούχη, ενός Χατζιδάκι. Ούτε Καζαντζάκης υπάρχει ούτε Κακριδής και τόσοι άλλοι.
Το τονίζω αυτό γιατί “την ιστορία δεν τη γράφουν οι παρέες”, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται με ελαφρότητα, αλλά οι άξιοι. Μιλώ με πανεπιστημιακούς. Ανάμεσά τους υπάρχουν σημαντικές παρουσίες. Στον αντίποδα όμως υπάρχει τέλμα. Οι κοινωνίες δεν χτίζονται ούτε από τους μεν ούτε από τους δε, αλλά από τον μέσο όρο. Ο μέσος όρος στη χώρα μας δεν υπάρχει.
Η μεσαία τάξη είναι διαλυμένη. Συνυπεύθυνοι είναι και οι κρατούντες, αλλά και η ίδια η μεσαία τάξη με τη στάση ζωής της. Είπα πριν για αντοχή απέναντι στην τρόικα. Ναι, να δούμε τι θα γίνει για να σωθούν τα σπίτια του κόσμου. Αλλά εθελοτυφλούμε αν δεν αναγνωρίσουμε ότι σε πολλά σημεία η τρόικα έχει δίκιο. Δεν ήταν ανάγκη να έρθει αυτή για να μας κάνει κακό. Είμαστε αυτοδιαλυμένοι. Εξήγησα γιατί…».
• Τι μουσική γέννησε το 2013;
«Δεν γέννησε μουσική. Υπάρχουν καλοί νέοι τραγουδιστές, άνδρες και γυναίκες. Αλλά χωρίς καλή μουσική και κατάλληλους στίχους που θα αναδείξουν τη φωνή τους; Οι νέοι σήμερα στις παρέες τους τραγουδούν κυρίως παλιά τραγούδια».
• Ποιο τραγούδι χαρίζετε στην εποχή μας;
«Σχιζοφρένεια ζούμε. Αρα το τραγούδι μου “Στης σχιζοφρένειας τον καιρό” ταιριάζει. Θα το τραγουδήσουμε όλοι μαζί στον “Ιανό”. Σας περιμένω».
