Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Των Αγίων Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα

Των Αγίων Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα, Βαρυψάβα, Πέτρου Επισκόπου, Πουλχερίας Βασιλίσσης, των Αγίων Αποστόλων Απελλή, Λουκά και Κλήμη, Ίας, Ευδοκίας, Μνήμη Ευρέσεως Εικόνος της Θεοτόκου





Οι Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα
Ήταν αδελφές και κατάγονταν από τη Βιθυνία. Η λάμψη της παρθενίας και η ωραιότητα των ψυχών και των σωμάτων της έκαναν της τρεις αδελφές να είναι καύχημα των χριστιανών. Οι φροντίδες και οι συνήθειες του κόσμου δεν της απασχολούσαν. Η μόνη της φροντίδα ήταν «μετά αιδούς και σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, ή εν πλέγμασιν ή χρυσώ ή μαργαρίταις ή ιματισμώ πολυτελεί». Δηλαδή φρόντιζαν να στολίζουν τον εαυτό της με συστολή και σωφροσύνη και όχι με φιλάρεσκα πλεξίματα των μαλλιών της ή με χρυσά ή μαργαριτένια κοσμήματα ή με ρούχα πολυτελή. Για την αγάπη, λοιπόν του Χριστού, άφησαν την πατρίδα της και πήγαν να κατοικήσουν σε ένα λόφο, κοντά στα Πύθια θερμά λουτρά. Εκεί ασκήτευαν και καλλιεργούσαν ακόμα περισσότερο τη σωφροσύνη της. Γι’ αυτό αξιώθηκαν από το Θεό να θεραπεύουν ασθένειες, και έτρεχε κοντά της πλήθος κόσμου. Όταν το έμαθε αυτό ο έπαρχος Φρόντων, έστειλε και συνέλαβε της τρεις αδελφές. Βλέποντας, της τη φρόνηση και τη σύνεση, αλλά και την αφοβία με την οποία τον αντιμετώπισαν, διέταξε και της βασάνισαν με τα πιο φρικτά βασανιστήρια. Της υπέμειναν με ανδρεία τα μαρτύρια και έτσι ένδοξα παρέδωσαν της ψυχές της στο νυμφίο της Χριστό (290 της). Ο έπαρχος θέλησε να κάψει τα σώματα της, αλλά οι φλόγες έκαψαν τον ίδιο και έπειτα καταρρακτώδης βροχή έσβησε τη φωτιά. Τα σώματα των τριών παρθένων τάφηκαν με σεβασμό από της χριστιανούς.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της τρεις μεγίστους φωστήρας.Τας τρεις ένδοξους Παρθένους και Αθληφόρους θεόφρονας, τας συνδεδεμένος ενθέως, αδελφική οικειότητι, τας καλλιρόους πηγάς της ευσέβειας, τας αναβλύζουσας, μαρτυρικών αγώνων χάριν αέναον, την θείαν Μηνοδώραν, και την Μητροδώραν την ένδοξον, συν τη κλυτή Νυμφοδώρα, τη εν πάσι καρτερόφρονι, πάντες οι τρυφώντες των άθλων αυτών, συνδραμόντες ύμνοις τιμήσωμεν αυταί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσι.

Kοντάκιον Ήχος δ’. Ο υψωθείς.
Υπέρ Τριάδος καρτερώς εναθλούσαι, τον πολυμήχανον εχθρόν ετροπώσασθε, αδελφικώς τω πνεύματι συνδούμεναι, όθεν εισωκίσθητε, συν ταις πέντε Παρθένοις, προς τον επουράνιον, Αθληφόροι νυμφώνα, και συν Αγγέλοις τω παμβασιλεί, εν ευφροσύνη απαύστως παρίστασθε.






Ο Άγιος Βαρυψάβας
Για τον Άγιο αυτό λέγεται, ότι πήρε από έναν ερημίτη το Τίμιο Αίμα που έτρεξε από την πλευρά του Κυρίου και γιάτρευε πολλές αρρώστιες. Γι' αυτό και οι άπιστοι τον θανάτωσαν με ξύλα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο δε τίμιος θησαυρός του Δεσποτικού Αίματος έμεινε πάλι σώος και ακέραιος, φυλαττόμενος από τον μαθητή του Αγίου.





Ο Άγιος Πέτρος επίσκοπος Νικαίας
Απεβίωσε ειρηνικά.







Η Αγία Πουλχερία η βασίλισσα
Εορτάζει την 17η Φεβρουαρίου, μαζί με τον σύζυγο της Μαρκιανό.






Οι Άγιοι Απελλής, Λουκάς και Κλήμης οι Απόστολοι
Ο Απελλής ήταν από τα εκλεκτότερα μέλη της Εκκλησίας του Χρίστου, που δούλευε πολύ παραγωγικά για το Ευαγγέλιο. Ο θείος ζήλος τον έφερε μέχρι και τη Ρώμη, όπου έγινε στήριγμα των εκεί πιστών. Εκεί τον γνώρισε και ο απόστολος Παύλος, που έγραψε στην προς Ρωμαίους επιστολή του αργότερα, να ασπαστούν "Άπελλήν τον δόκιμον εν Χριστώ" (Ρωμ. στ' 10). Ο Απελλής πέθανε σαν καλός στρατιώτης Χρίστου στη Σμύρνη, εργαζόμενος μέχρι τελευταίας πνοής του στη διάδοση και στερέωση του Ευαγγελίου. Ο Λουκάς, άλλος του Ευαγγελιστή Λουκά, έζησε και αυτός στα αποστολικά χρόνια. Αναδείχτηκε επίσκοπος στη Λαοδίκεια της Συρίας και τελείωσε τη ζωή του αγωνιζόμενος, με αγάπη και τόλμη, για το ποίμνιό του και τον αρχιποιμένα Ιησού Χριστό. Ο Κλήμης αναφέρεται στην προς Φιλιππησίους επιστολή (ς' 3) σαν συναθλητής του απ. Παύλου. Έγινε επίσκοπος Σάρδεων και πέθανε μετά από πολλά παθήματα για τη στήριξη του ποιμνίου του και τη διάδοση της αλήθειας του Ευαγγελίου.






Η Αγία Ία
Καταγόταν από το Κάστρο του λεγομένου Βιζάλης. Συνελήφθηκε αιχμάλωτη μαζί με 9.000 χριστιανούς και οδηγήθηκε στην Περσία. Εκεί από τον βασιλιά των Περσών Σαβώρ, παραδόθηκε στους σοφούς της Περσίας προκειμένου να την πείσουν ν' αρνηθεί τον Χριστό. Επειδή όμως δεν το κατάφεραν, τη φυλάκισαν και μετά 15 μήνες την έβγαλαν, και αφού τη βασάνισαν σκληρά τελικά την αποκεφάλισαν. (Η μνήμη της επαναλαμβάνεται -μάλλον περιττώς- σαν Ιάς και την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά και 4 & 5 Αυγούστου).






Η Αγία Ευδοκία "η παις" (εορτή Ευδοκία)
Η μνήμη του μικρού αυτού κοριτσιού, αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 107 και είναι άγνωστη στους Συναξαριστές.







Μνήμη της Ευρέσεως της Σεπτής Εικόνος της Θεοτόκουυπό τας ρίζας ελαίας, εν τη εν τω Παγασητικό) κόλπω Νήσω Μαλαιών Τρικκέρων (1825)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.