Οσιομάρτυρος Φεβρωνίας (†304). Οσίων Ευτροπίας, Λεωνίδος και Λιβύης. Μάρτυρος Ορεντίου και των αδελφών αυτού Έρωτος, Κυριάκου, Λογγίνου, Φαρνακίου, Φιρμίνου και Φίρμου. Νεομαρτύρων Προκοπίου οσίου (†1810) και Γεωργίου του εξ Άτταλείας (†1823). Διονυσίου, κτίτορος της ιεράς Μονής Προδρόμου, του εκ Καστοριάς και Δομετίου του πνευματοφόρου, των εν Άθω. Μαρτυρίου επισκόπου. Μεθοδίου Νίβρητος Καινουργίου, του εν Γορτύνη. Δαβίδ [Πέτρου] και Ευφροσύνης [Φεβρωνίας], δουκών των Ρώσων.

Η αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της Βρυένη. Γρήγορα, και παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεση, το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα. Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνό έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς, οι οποίες βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.