«Το «Open SocietyFoundation» δεν έχει να κάνει σε τίποτα με το όνειρο του Καρλ Πόππεργια μια μελλοντική ''ανοιχτή κοινωνία'', δομημένη πάνω στις αρχές μιας αυθεντικής δημοκρατίας και της ελευθερίας, τονίζει ο αμερικανός πολιτικός αναλυτής Phil Butler, σε άρθρο του στο «New Eastern Outlook». Και προσθέτει ότι ο δισεκατομμυριούχος Τζωρτζ Σόρος έχει εμπλακεί σε ένα τεραστίων διαστάσεων σχέδιο κοινωνικού μετασχηματισμού της Ευρώπης.
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες ο, γεννημένος στη Βουδαπέστη, Αμερικανός μεγιστάνας ασχολήθηκε με τη δημιουργία ενός αχανούς δικτύου ΜΚΟ και μη κερδοσκοπικών εταιρειών στο μετασοβιετικό χώρο και στην Ευρώπη.
«Tα WikiLeaks μας είπαν ότι τα «Panama Papers» δόθηκαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, διάφορες ΜΚΟ του Σόρος και μια σειρά από δυτικούς δημοσιογράφους. Σήμερα υπάρχουν αδιάψευστες αποδείξεις. Ένα τεράστιο δίκτυο έχει στηθεί τις τελευταίες δεκαετίες όχι μόνον για να ελέγχει τις ειδήσεις, αλλά να επηρεάζει ακόμη και το νομικό πλαίσιο βάσει των οποίων λειτουργούν οι κοινωνίες.
Οι αποκαλύψεις των «Panama Papers» είναι απλώς η τελευταία φάση μιας εκστρατείας παραπληροφόρησης που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δεκαετίες. Σήμερα ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα από μια μεγάλη ομάδα δημοσιογράφων και μιας συντεχνίας λακέδων που έχουν θέσει ως στόχο την ανατροπή της αλήθειας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι σχολιάζοντας τη διαβόητη διαρροή ο αναλυτής εφιστά την προσοχή στην πολύ «επιλεκτική» προσέγγιση προς την παρουσίαση που κάνουν στα «Panama Papers» τα δυτικά ΜΜΕ.
«Στις 3 Απριλίου τα «Panama Papers» βγήκαν στα ΜΜΕ όλου του κόσμου και οι συνέπειες ήταν άμεσες. Ένας πρωθυπουργός παραιτήθηκε, και άλλοι παγκόσμιοι ηγέτες είναι κάτω από μια αυξανόμενη πίεση για να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Αλλά οι συνέπειες των διαρροών δεν είναι ομοιόμορφα μοιρασμένες. Τα έγγραφα περιείχαν πολύ περισσότερες πληροφορίες για τις υπεράκτιες δραστηριότητες προσώπων από τον αναπτυσσόμενο κόσμο απ’ ότι στον αναπτυγμένο» όπως ανέφερε το Strategic Forecasting Inc. (Stratfor) γνωστό και ως «σκιώδης CIA».
Ωστόσο η υπηρεσία πληροφοριών με την μεγάλη επιρροή ξέχασε κάπως να αναφέρει ότι αυτό που μεταδόθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αποτελεί μόνον την κορυφή του παγόβουνου. Οι ενοχλητικές αλήθειες σχετικά με τις υπεράκτιες δραστηριότητες των ανώτερων κυβερνητικών αξιωματούχων, δισεκατομμυριούχων και τραπεζιτών στον αναπτυγμένο κόσμο έχουν εσκεμμένα αποσιωπηθεί.
«Το φιλτραρισμα των πληροφοριών από αυτή τη ‘‘Mossack Fonseca’’ από τα μέσα ακολουθεί μια άμεσα δυτική κυβερνητική ατζέντα. Δεν υπάρχει καμία αναφορά για χρήση της εταιρείας από μεγάλες δυτικές εταιρίες ή δυτικούς δισεκατομμυριούχους –τους βασικούς πελάτες», έγραψε στις 3 Απριλίου ο Craig Murray, ένας ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συγγραφέας και πρώην πρέσβης της Μ. Βρετανίας στο μπλογκ του.
Επικαλούμενος τα WikiLeaks ο Butler παρατηρεί ότι τα διαβόητα «Panama Papers» οδηγούν στον Σόρος και το «Open SocietyFoundation». Ο αναλυτής τονίζει ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σόρος έχει εμπλακεί σε μια ανάλογη πολυεθνική «συνομωσία». Ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής είναι ένας καλά γνωστός παγκόσμιος παίκτης.
«Τη δεκαετία του 1990, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Σόρος μπήκε βαθιά στα σχέδια κοινωνικού μετασχηματισμού του μετα-σοβιετικού χώρου. Σύμφωνα με το Butler η Λετονία έγινε ένα είδος εργαστηρίου δοκιμών για τα πειράματα του Σόρος. Το ΊδρυμαDOTS ή “Soros Foundation Latvia”, ιδρύθηκε το 1992 ακριβώς μετά την πτώση της ΕΣΣΔ… Από το 1990 έως και το 2002 ο Σόρος προσπαθούσε να εισχωρήσει σε κάθε σφαίρα της λετονικής κοινωνίας, από την δικαιοσύνη και τα ζητήματα ηθικής μέχρι τα άτομα με αναπηρία και τις τέχνες. Η μικρή χώρα της Βαλτικής γίνεται ένα είδος πρότυπου «προσηλυτισμού», ένα δείγμα του πειράματος της νέας παγκόσμιας τάξης του Σόρος», τονίζει ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής.
Αλλά ήταν μόνον η αρχή. Το 2005 το «Ίδρυμα Σόρος» εγκαινίασε ένα πρόγραμμα με τον τίτλο «Ευρύτερη Ευρώπη». Το σχέδιο στόχευε ιδιαίτερα τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, την Μολδαβία και τη Γεωργία, οι οποίες ήσαν επιλέγονταν ως «εταίροι σε μια ευρύτερη κοινότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λίγο μετά, τα πλοκάμια των οργανώσεων που ελέγχει ο Σόρος καθώς και οι θυγατρικές τους, απλώθηκαν σ’ όλη την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και πέραν αυτής.
Στη συνέχεια ο Σόρος άρχισε να καταβάλλει προσπάθειες για να διαμορφώσει τις πολιτικές της Ε.Ε. Ήταν ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος που πιεστικά συνιστούσε στην Ε.Ε. ότι έπρεπε να «σώσει» την Ουκρανία, έπειτα από το περίφημο πραξικόπημα του 2014 και να παράσχει «ένα νέο χρηματοδοτικό πακέτο των 50 δις ή και περισσότερα» σε μια χώρα που σπαρασσόταν από νεοφασίστες κακοποιούς και μια διεφθαρμένη ολιγαρχία. Και είναι ο Σόρος που τώρα προτρέπει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να απορροφούν ετησίως 300 με 500 χιλιάδες ζητούντες άσυλο, αγνοώντας πλήρως το γεγονός ότι η Ε.Ε. υποφέρει από ύφεση και κοινωνική αστάθεια.
Ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος σημείωσε στο πρόσφατο άρθρο για το «The New York Review of Books» ότι θα κόστιζε στην Ε.Ε. μόνον 30 δις ευρώ ετησίως η πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου. «Τα 30 δις ευρώ ακούγονται σαν ένα τεράστιο ποσό, αλλά δεν είναι έτσι αν το δούμε στην ορθή προοπτική. Πρώτα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι μια αποτυχία με τη μη παροχή των αναγκαίων κονδυλίων θα κοστίσει στην Ε.Ε. πολύ περισσότερο» τονίζει ο Σόρος.
Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι στη συνέντευξή του το Σεπτέμβριο στοSputnik ο πολιτικός αναλυτής Tony Cartalucci είπε ότι «η προσφυγική κρίση έχει χρησιμοποιηθεί από το πολιτικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον ως εργαλείο εξαναγκασμού της Ε.Ε. σε υποταγή, προκαλώντας μια κοινωνικο-οικονομική κρίση στην ήπειρο.
Επιπλέον, είναι ο Σόρος και οι συνεργάτες του που διαδίδουν τη ψευδή αφήγηση για τις νεο-αυτοκρατορικές ρωσικές φιλοδοξίες. Βεβαίως δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τον Σόρος, που είναι στην πραγματικότητα ένας εκπρόσωπος αυτών που είναι ακόμη πιο ισχυροί απ’ αυτόν. Η ουσία του θέματος είναι ότι ούτε ο Σόρος, ούτε οι προστάτες του δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία της Ευρώπης, σημειώνει ο Butler.
«Ο Σόρος και οι σύντροφοί του όπου κι αν βρίσκονται, ενδιαφέρονται λιγότερο για έναν κόσμο, παρά για την οχύρωση και ανάπτυξη του παλιού, αυτού των σημερινών ελίτ. Και τα κράτη της Βαλτικής όπως και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίας έχουν γίνει ο «ιδεολογικόςLebensraum» [ζωτικός χώρος] για τον Σόρος και τις ελίτ της Ουάσιγκτον».
