Μαζική διαδήλωση κατά λιτότητας και Κάμερον στο Λονδίνο

Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στο κέντρο του Λονδίνου με κεντρικό σύνθημα την παραίτηση του συντηρητικού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον και αιτήματα για υγεία, παιδεία, σπίτια και εργασία. 



Με το σύνθημα «Ο Κάμερον πρέπει να φύγει! Έξω οι Συντηρητικοί», μέλη και φίλοι της Λαϊκής Συνέλευσης για την Υγεία, την Παιδεία, την Εργασία και την Εκπαίδευση διαδήλωσαν στην κεντρική πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου κατά των μέτρων λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον.



Η ογκώδης πορεία, στην οποία μετείχαν επίσης μέλη των Εργατικών και των Πρασίνων, έρχεται μόλις λίγες ημέρες μετά τις αποκαλύψεις για τα περίφημα Panama Papers και τη φοροδιαφυγή τρανταχτών ονομάτων.



Η μητροπολιτική αστυνομία του Λονδίνου είχε από νωρίς λάβει δρακόντεια μέτρα ασφαλείας για να αποφευχθούν πιθανά επεισόδια.

Πηγή: ΑΜΠΕ
http://www.zougla.gr/kosmos/article/maziki-diadilosi-kata-litotitas-ke-kameron-sto-londino

Οι πρώτες βοήθειες είναι η άμεση και στοιχειώδης βοήθεια που παρέχεται σε κάποιον τραυματισμένο έως ότου μεταφερθεί σε κάποιο γιατρό ή νοσοκομείο.

Το κουτί πρώτων βοηθειών, παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο και πρέπει να υπάρχει τόσο σε κάθε σπίτι όσο και σε κάθε αυτοκίνητο, ειδικά όταν υπάρχουν και παιδιά σε αυτά. Πολλοί γονείς έχουν κουτί πρώτων βοηθειών αλλά χωρίς όλα τα απαραίτητα και χωρίς όλα εκείνα που χρειάζεται και πρέπει να έχει αυτό το κουτί.

Τι πρέπει να περιέχει λοιπόν το κουτί πρώτων βοηθειών;

Οι πρώτες βοήθειες είναι η άμεση και στοιχειώδης βοήθεια που παρέχεται σε κάποιον τραυματισμένο έως ότου μεταφερθεί σε κάποιο γιατρό ή νοσοκομείο.

Το κουτί πρώτων βοηθειών, παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο και πρέπει να υπάρχει τόσο σε κάθε σπίτι όσο και σε κάθε αυτοκίνητο, ειδικά όταν υπάρχουν και παιδιά σε αυτά. Πολλοί γονείς έχουν κουτί πρώτων βοηθειών αλλά χωρίς όλα τα απαραίτητα και χωρίς όλα εκείνα που χρειάζεται και πρέπει να έχει αυτό το κουτί.

Τι πρέπει να περιέχει λοιπόν το κουτί πρώτων βοηθειών;

  

Γάζες
Κολλητική ταινία (leukoplast)
Αυτοκόλλητους επιδέσμους
Τριγωνικό ύφασμα
Βαμβάκι
Ψαλίδι
Τσιμπίδα
Θερμόμετρο
Παγοκύστη
Αντισυπτικά
Λοσιόν για δερματικούς ερεθισμούς (αντιϊσταμινικό)
Ενεργό άνθρακα (χαπάκια)
Αναλγητικά (παυσίπονα)
Αντιάλλεργικά (σιρόπι-ταμπλέτες)

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να υπάρχουν σε κάθε σπίτι, σε κάθε αυτοκίνητο και να συνοδεύουν την οικογένεια σε κάθε της ταξίδι. Επίσης θα πρέπει να ελέγχεται τακτικά το περιεχόμενό του και να αντικαθίσταται ό,τι έχει χρησιμοποιηθεί.

Πηγή: http://www.mothersblog.gr/ti-na-kano-giatre-moy/item/32495-ti-prepei-na-periexei-to-kouti-proton-voitheion-an-exete-paidia#ixzz45oPbThDm

Ο Άγιος Ραφαήλ αρνήθηκε να συμμετάσχει σε συλλείτουργο με Παπικό

Το έτος 1452 μ.Χ. το Έθνος υπέστη μια μεγάλη δοκιμασία,την «Ψευδοένωση» των Εκκλησιών…

Στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, με πρωτοβουλία του Παλαιολόγου (είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος, ξεχνώντας ότι ο μόνος φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Σωτήρας Χριστός) γίνεται «ενωτική λειτουργία», παρόντος του Καρδινάλιου Ισιδώρου (απεσταλμένου του Πάπα).

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος οργάνωσε το επίσημο συλλείτουργο στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας παρουσία του αντιπρόσωπου του

Πάπα καρδινάλιου Ισίδωρου, στα πλαίσια της «ενωτικής πολιτικής» που εφάρμοζε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα σωθεί η Βασιλεύουσα με τη βοήθεια του Πάπα, από τον εξαιρετικά ασφυκτικό τουρκικό κλοιό.

Εκείνη την εποχή ο Πρωτοσύγκελος Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ, αλλά και ο Διάκονος Νικόλαος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη.

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος, έλαβε χώρα το συλλείτουργο αυτό. Όμως, ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δεν θέλησε να παραστεί και ούτε και τον Διάκονό του άφησε να πάει. Γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό θα ήταν προδοσία της Πίστεως,επέλεξε να πειθαρχείσει στο Θεό και όχι στον Αυτοκράτωρα

«Όχι, και μέχρις εκεί. Σχέση ναι, βοήθεια ναι, συλλείτουργο με τους παπικούς ποτέ!…»

είπε..

Ο ασυγκράτητος θυμός του Παλαιολόγου

Ο Αυτοκράτορας θύμωσε πάρα πολύ και τιμώρησε με εξορία τους δύο Ιεράρχες.προσωρινά στην Αίνο. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ ονομάζεται και ομολογητής, διότι παράτησε τις τιμές και δόξες του αξιώματός του και δεν υπολόγισε το κόστος της εναντίωσής του στον Αυτοκράτορα, προκειμένου να υπερασπιστεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας έναντι της αιρέσεως του παπισμού.

(Τις τελευταίες ημέρες όμως πριν τον ηρωικό θάνατό του ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος,όταν δεν ήρθε η «δυτική βοήθεια», κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρωας και εθνομάρτυς, αφού πρώτα εξομολογήθηκε και κοινώνησε ως Αληθινός Ορθόδοξος γι΄ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ συνήθιζε να τον αποκαλεί μετά την ηρωική θυσία του με δάκρυα στα μάτια «Άγιο Αυτοκράτωρα Κωνσταντίνο»)

Αυτός ήταν ο λόγος λοιπόν που όταν άρχισε η πολιορκία της Βασιλεύουσας από τους τούρκους οι δύο Άγιοι πατέρες βρίσκονταν εκτός των τειχών της και μετά πέρασαν στην Μακεδονία.

Εκεί ήταν, όταν συνέβη η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, την αποφράδα εκείνη ημέρα Τρίτη 29η Μαΐου 1453, από τους επιδραμόντες από τα βάθη της Ασιατικής Μογγολίας Σελτζούκους Τούρ­κους.

Ο τελικός προορισμός τους ήταν η Λέσβος όπου και έγιναν μάρτυρες 9 έτη μετά,τον Απρίλιο του έτους 1462μ.χ

http://blablaworldnews.blogspot.com/2016/04/blog-post_76.html

Τι είναι τα BRICS, ποιές οι επιδιώξεις των χωρών που μετέχουν και ποια τα σχέδιά τους για την Αναπτυξιακή Τράπεζα

O διεθνής πολιτικός σύνδεσμος με το ακρωνύμιο BRICS, αποτελεί ουσιαστικά έναν συνασπισμό πέντε χωρών και συγκεκριμένα της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και σχετικά πρόσφατα και της Νοτίου Αφρικής. Από τα αρχικά μάλιστα των χωρών αυτών σχηματίζεται και το ακρωνύμιο BRICS.

Εμπνευστές του διεθνούς αυτού οργανισμού ήταν οι τέσσερις πρώτες χώρες, οι οποίος στις αρχές του 21ου αιώνα κατέγραφαν εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης και χαρακτηρίζοντας ως οι «αναδυόμενες αγορές», παράλληλα όμως είναι και χώρες με μεγάλο πληθυσμό και αχανείς εκτάσεις, γεγονός που τις καθιστά ακόμη πιο ισχυρές. Έτσι, πολύ γρήγορα οι περισσότεροι αναφέρονταν σε αυτές, εν συντομία, ως BRIC.

Το 2006, στη Νέα Υόρκη, οι υπουργοί εξωτερικών των συγκεκριμένων χωρών εγκαινίασαν έναν πολιτικό διάλογο ενώ ακολούθησαν αρκετές συναντήσεις, μεσημαντικότερη αυτή του Ιουνίου του 2009, στο Αικτερίνμπουργκ της Ρωσίας. Στηνκοινή τους ανακοίνωση, ζητούσαν τη δημιουργία μιας «δίκαιης, δημοκρατικής και πολυπολικής παγκόσμιας τάξης». Βασική στόχευση ήταν η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης σε παγκόσμιο επίπεδο και ζητούμενο ο ρόλος που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν οι χώρες των BRICS. Κατά τη διάρκεια μάλιστα της Συνόδου Κορυφής, συμμετέχοντες είχαν δηλώσει ότι υπήρχε ανάγκη για ένα νέο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα που να είναι «διαφοροποιημένο, σταθερό και προβλέψιμο». 

Η Ν.Αφρική εντάχθηκε στον οργανισμό τον Δεκέμβριο του 2010.

Η Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS

H ίδρυση της Αναπτυξιακής Τράπεζας από τον ΒRICS ήρθε το 2014 και ήταν το αποτέλεσμα των εργασιών και των συζητήσεων μιας ακόμη συνόδου κορυφής που είχε διεξαχθεί τον Μάρτιο το 2013 στη Ν.ΑΦρική. Αρχικά είχε αποφασιστεί πως αποστολή της θα ήταν πρωτίστως η χρηματοδότηση έργων υποδομών ενώ το αρχικό κεφάλαιο είχε προσδιοριστεί 50δισεκ. Δολάρια. Μάλιστα η Παγκόσμια Τράπεζα είχε εκφραστεί θετικά για την κίνηση αυτή και είχε εκφράσει την πρόθεσή της για στενή συνεργασία. Ωστόσο έχει χαρακτηριστεί ως το «αντίπαλον δέος» τόσο της Παγκόσμιας Τράπεζα όσο και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οργανισμοί που σύμφωνα με τις χώρες των BRICS ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ.

Η τελική συμφωνία πάντως για την ίδρυση της Τράπεζας, ήρθε το 2014.

Τελικά το αρχικό κεφάλαιο της τράπεζας αποφασίστηκε να κυμαίνεται από 40 έως 80δισεκ. ευρώ ενώ η Κίνα έχει βαρύνοντα λόγο αφού είναι και ο μεγαλύτερος κάτοχος συναλλαγματικών αποθεμάτων. Η έδρα της συμφωνήθηκε να βρίσκεται στη Σανγκάη ενώ την προεδρία, για τα πέντε πρώτα χρόνια αναλαμβάνει η Ινδία.

http://www.huffingtonpost.gr/2015/05/13/oikonomia-brics-xwrwn-trapeza_n_7272606.html

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 Από το βιβλίο:Ο Χριστός ήταν Ορθόδοξος - Εκδόσεις «ΤΕΡΤΙΟΣ» ΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ONLINE ΒΙΒΛΙΟ 

1. Τα έργα του αγ. Γρηγορίου Παλαμά

Οι παπικοί στράφηκαν εναντίον τουMigne, του εκδότη της Πατρολογίας, επειδή στην περίφημη πατρολογία του, συμπεριέλαβε και έργα του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά!(ίδε:P.G. 151, 551-552).Και ο Migne αναγκάσθηκε να ζητήσει... συγχώρηση από τους παπικούς!(Αθανασίου Ι. Δεληκωστοπούλου, Αυτόθι, σελ. 58).

Και η συνέχεια:

Το 1627 εκδόθηκαν στην Κωνσταντινούπολη οι«Δύο αποδεικτικοί λόγοι» τονμεγάλου αυτού αγίου μας. Και οι χριστιανοί Ιησουίτες αντί να χαρούν,... θύμωσαν ! Και κατέ­στρεψαν το τυπογραφείο που εξέδωκε το έργο.

Κατάλαβαν φαίνεται την βαρύτητα του έργου, κατάλαβαν ότι η θεολογία του αγίου ήταν ένας δριμύτατος έλεγχος της σχολαστικής τους σκέψεως. Και αντέδρασαν σαν χούλιγκανς...

2.Σύνοδος Φεράρας

Και τι δεν έκαναν οι παπικοί στη Σύνοδο αυτή προ­κειμένου να καθυποτάξουν υπό τους πόδας τους τους ορθοδό­ξους. Τι ραδιουργίες και τι εκβιασμούς μεταχειρίσθηκαν ! Ο εκβιασμός τους έφθασε στο σημείο ώστε να καθυστερούν η και να περικόπτουν ακόμα κι' αύτη την καταβολή του πενιχρού σιτηρεσίου τους !

Έκαναν καιαπατεωνιές! Οι παπικοί θεολόγοι είχαν το θράσος και την αναίδεια να παρουσιάζουν κείμενα των αγίων πατέρων νοθευμένα! Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους! Τόλμησαν ακόμα να νοθεύσουν και κείμενα της Αγίας Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου!!!«Αφού υπήρχαν τέτοια αξιόλογα κείμενα, πως δεν χρησιμοποιήθηκαν και παλαιότερα από λατίνους θεολόγους;»τους ρώτησε ο Γεώργιος Πλήθων ή Γεμιστός,(βλ. Α. Θεοδώρου, Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός, Ακένωτου Συμβόλου Ορθοδοξίας, εφημ. «Ορθόδοξος Τύπος», φ. 14.2.1992).

3.Η Ουνία

Η ουνία είναι μια ύπουλη τακτική του παπισμού, που έχει ως σκοπό τον εκλατινισμό της Ανατολής. Είναι ο «δούρειος ίππος» του Βατικανού. Κυοφορείτο από τον 13^ονμ.Χ. αιώνα. Έκανε δε την επίσημη εμφάνιση του (επιδρομή...) στα τέλη του 16^ουαιώνα, στην Πολωνία.

Ας το δούμε πιο αναλυτικά.

Οι παπικοί, προκειμένου να καθυποτάξουν υπό τους πόδας τους τους ορθόδοξους χριστιανούς, απεφάσισαν στη Σύνοδο τουΛατερανού(1212 μ.Χ.) να κάνουν μερικές παραχω­ρήσεις.

Το 1254 ακολούθησε η σχετική«βούλα»του πάπα Ιννοκέντιου Δ', όπου επέτρεπε αρχικώς να γίνονται ανεκτά τα ήθη και τα έθιμα των ορθοδόξων χριστιανών. Με απώτερο σκοπό την βαθμιαία κατάργηση τους και τον τελικό εκλατινισμό της Ανατολής.

Έτσι βλέπομε:

Παπικούς να παρουσιάζονταιμε ορθόδοξο προσωπείον. Να κτίζουν ναούς με ορθόδοξο ρυθμό. Να έχουν εν χρήσει τα ορθόδοξα λειτουργικά βιβλία. Και να«πλασάρουν»με ύπουλο τρόπο τις παπικές διδασκαλίες.

Μεγάλη δραστηριότητα έδειξε το παπικό ιεραποστο­λικό «ίδρυμα«CONGRETIODEPROPAGANDAFIDE».Ιδρύθη το 1622 από τον πάπα Γρηγόριο τον ΙΕ'. Σημειωτέον,ο πάπας αυτός θεωρούσε ως ηλιθίους όλους τους ορθοδόξους λαούς των Βαλκανίων!(Περιοδ. «Εκκλησία» 1930, σελ. 282).Το ίδρυμα αυτό διευθύνετο από Ιησουίτες. Είχε δε ως δόγμα«ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».Και έτσι πάτησαν κυριολεκτικά επί πτωμάτων!

«Ας δούμε τα«άγια»κατορθώματα τους.

i.Πολωνία:

Εδώ η Ουνία έκανε επισήμως την εμφάνιση της. Συγκεκριμένα:

Το Βατικανό προκειμένου να αλώσει την Ορθοδοξία έστειλε στην Πολωνία Ιησουίτες. Και ο βασιλιάς Σιγισμούνδος ετάχθη στο πλευρό των Ιησουϊτών. Διέταξε άγριο διωγμό εναντίον των ορθοδόξων που ηρνούντο να υποταχθούν στον πάπα. Έγιναν πολλές βιαιότητες, εχύθη πολύ αίμα. Ο ίδιος άγριος διωγμός επεκτάθηκε και σ' άλλες χώρες της Ανατολής, και μάλιστα υπό την αυστηρά επίβλεψη της«CONGRETIODEPROPAGANDAFIDE».

ii.Γιουγκοσλαβία:

Στις 15.12.1938 ιδρύθη το ανεξάρτητο κράτος της Κροατίας. Ήταν παπικό. Σαν παπικό εχρησιμοποιήθη ως όργανο και ως μέσο προς εκλατινισμό ολόκληρου του ορθοδό­ξου Σερβικού λαού. «Όσοι ορθόδοξοι δεν ήθελαν να γίνουν ουνίτες και εν συνεχεία παπικοί, εσφαγιάζοντο !!! Οι εθνικιστές Κροάτες, οι«ουστάσι»,βασάνισαν απάνθρωπα και κατέσφαξαν 800.000 (!) περίπου ορθόδοξους σέρβους χριστιανούς ! Τόσο φρικιαστικά ήταν τα εγκλήματα αυτά, ώστε στις 12.11.1941 διαμαρτυρήθηκαν στην ηγεσία του Ζάγκρεμπ και αυτοί ακόμα οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας!».

iii. Ρουμανία (Τρανσυλβανία):

Και στην Ρουμανία, συγκεκριμένα στην Τρανσυλβανία, είχαμε επιδρομή των Ουνιτών. Αλλά δέχθηκαν ράπισμα από τους... άθεους κομμουνιστές (!) Οι άθεοι κυβερνήτες τους κάλεσαν και τους είπαν:·«Εμείς είμαστε άθεοι. Ό,τι πιστεύομε, κηρύττομε. Σεις, ενώ είσθε Παπικοί, υποκρίνεσθε τους ορθοδό­ξους ! Για να προσηλυτίζετε !».Και τους διέταξαν: Εντός δύο μηνών υποχρεούσθε να κάνετε ένα από τα δύο: «Ή να γυρίστε στον πάπα σας ή να γίνετε ορθόδοξοι ! Ουνίτες δεν μπορείτε πια να είσθε!». Και κατεντροπιασμένοι ανεχώρησαν !..

iv. Τσεχοσλοβακία:

Και εδώ οι ορθόδοξοι αδελφοί μας υπέστησαν πολλά από τους Ουνίτες. Τόσο πολύ υπέφεραν, ώστε ο νυν Επίσκοπος Ολομόουτς και Μπρνό της Μοραβίας κ.κ. Χριστόφορος δήλωσε:«Οι ορθόδοξοι δεν υπέφεραν τόσο από τους άθεους μαρξιστές, όσο υπέφεραν από τους χριστιανούς Ουνίτες !» («Σωτήρ» φ. 14.12.1994, σελ. 698-699).

ν. Ελλάδα:

Η δράση της Ουνίας άρχισε στον τόπο μας αμέσως μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Η πατρίδα μας τότε βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση. «Έπρεπε να«απορροφήσει»και να τακτοποιήσει τα δύο περίπου εκατομμύρια πρόσφυγες. Και οι Ουνίτες, προκειμένου να πετύχουν τον πονηρό σκοπό τους, έσπευσαν τάχα να μας βοηθήσουν. «Έκτισαν σχολεία και νοσοκομεία καθώς και εκκλησίες ολόιδιες με τις δικές μας. Οι ιερείς τους δεν ξεχώριζαν από τους δικούς μας. Φορούσαν τα ίδια ράσα. Έφερναν και γενειάδα. Ούτε και η λατρεία τους διέφερε από την ελληνορθόδοξη λατρεία. Ο κίνδυνος εγγύς! Εν όψει του κινδύνου αυτού ο τότε Αρχιεπίσκοπός μας Χρυσόστομος Παπαδόπουλος αντέδρασε δυναμικά. Την 7.4.1925 εξέδωσε την υπ' αριθμ. 1120/704 ειδικήν εγκύκλιόν του για να διαφωτίσει και να διαφυλάξει το πλήρωμα της Εκκλησίας από την πλάνην της Ουνίας. Και το υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων εξαπέλυσε την υπ' αριθμ. 55 247/1930 εγκύκλιο«προς τους εν Ελλάδι Ουνίτας και κληρικούς παντός βαθμού και μοναχούς αμφοτέρων των φύλων».Και τους διέτασσε, όπως εντός δύο μηνών, συγκεκριμένα μέχρι την 10^ηΝοεμβρίου 1930, να αλλάξουν την εξωτερικήν τους αμφίεση. Και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε να διακρίνεται σαφώς από την περιβολήν των ορθοδόξων Ελλήνων κληρικών. Όπως και έγινε.

Η Ουνία συνέχισε την δραστηριότητά της στα Δωδεκά­νησα, στα χρόνια της ιταλικής κατοχής, κάνοντας μάλιστα όργια και βιαιότητες, όπως διηγείται ο αυτόπτης μάρτυρας αρχιμ. Παυλ. Νικηταράς(εφημ. «Ορθόδοξος Τύπος» φ. 5.3.95, σελ. 1).

Η καταδίκη της Ουνίας:

• Την Ουνία κατεδίκασαν επισήμως οι προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που συνήλθαν στην Κωνσταντι­νούπολη την Κυριακή 15 Μαρτίου, Κυριακή της Ορθοδοξίας, του έτους 1992.

• Καταδικάζεται ακόμα και από καθολικούς διάσημους θεολόγους !

α. Ο Ιησουίτης καθηγητής π. Wilhelm de Vries, καθηγητής του παπικού Ανατολικού Ινστιτούτου και του παπικού Γρηγοριανού Πανεπιστημίου της Ρώμης ασκεί δριμύ­τατη κριτική της Ουνίας(βλ. Ευάγ. Θεοδώρου, «Εξ οικείων τα βέλη» για την Ουνία, περιοδ. «Εκκλησία», φ. 15.3.1992).

β. Ο καθηγητής Louis Bonyer απεκάλεσε την Ουνία«πονηρία» (π. Γεωργίου Μεταλληνού «Ουνία», εκδ. «Αποστο­λικής Διακονίας, σελ. 37-38).

γ. Ο δε γάλλος πανεπιστημιακός θεολόγος Yves Con-gar την απεκάλεσε«καρικατούρα» !(Αυτόθι)

δ. Ανάλογη στάση τήρησαν και οι: Wundere, Ρ. Wenger  κ.α. (Αυτόθι).

6.Πόλεμος κατά της Ρωμιοσύνης.

1.Οι Σταυροφορίες

Καίριο πλήγμα κατά της πονεμένης Ρωμιοσύνης ήταν η επαίσχυντη Δ' Σταυροφορία, που διοργάνωσε ο πάπας Ιννοκέντιος ο Γ'. Γράφει ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς:«Την φρίκη που γνώρισε η Κωνσταντινούπολη με την κατάλη­ψη της από τους δυτικούς (χριστιανούς) Σταυροφόρους δεν γνώρισε ούτε η Ιερουσαλήμ ούτε η ίδια η Πόλη κατά την κατάληψη της από τους Τούρκους». (Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα, σελ. 25).Και όμως ! Ο πάπας Ιννοκέντιος ο Γ' εξέφρασε την υπέρμετρη χαρά του για την κατάληψη της Πόλης.

Τόσο πολύ στοίχισε στους βυζαντινούς οι φρικτές λεηλασίες των Σταυροφόρων, ώστε προτιμούσαν να υποτα­χθούν στους απίστους Τούρκους παρά στο χριστιανό πάπα ! Καλύτερα, έλεγαν, πάνω από το κεφάλι μας ο«φερετζές»των Τούρκων παρά η παπική τιάρα !!

2.Πτώση της Βασιλεύουσας - Τουρκοκρατία

Οι Βυζαντινοί, κατακρεουργημένοι από τα αδελφικά μαχαιρώματα των πιστών του Χριστού, των λεγομένων Σταυ­ροφόρων, δεν είχαν πια τις δυνάμεις να αντισταθούν στις λυσσώδεις επιδρομές των οπαδών του Αλλάχ. Το τέλος εγγύς!

Ο ηρωικός αυτοκράτορας μας Κωνσταντίνος ο ΙΑ' ο Παλαιολόγος, στις τραγικώτατες αυτές στιγμές, ζητούσε απε­γνωσμένα βοήθεια από τον εν Χριστώ αδελφό Πάπα Ρώμης, Νικόλαο τον Ε'. Και η στάση του πάπα; Έγραφε στις 27.9.1451:«Το Ελληνικόν Γένος, το πάλαι ποτέ μέγα και ένδοξον, δικαίως παραδίδεται δούλον εις τους βαρβάρους. Και μάλιστα με την ψήφον του Θεού. Διότι είναι αμαρτωλόν και κακόν, ως το Γένος των Εβραίων».Ο αρχηγός του Ρωμαιοκαθολικισμού παρακολουθούσε με σαρκαστική αγωνία και ηδονισμέ τον κατρακυλισμό της Βασιλεύουσας!

Και όταν έπεσε η Βασιλεύουσα, ο ήλιος εσκοτείνιασε σα να ήταν Μ. Παρασκευή, ως διηγείται ο διάσημος ιστορικός S. Runciman. Στις ζοφερές αυτές στιγμές, ο πάπας Νικόλαος ο Ε' δήλωνε περιχαρής: «Αν είχαμε νικήσει δέκα φορές τους Τούρκους, δεν θα χαιρόμουν τόσο πολύ, όσο χάρηκα τώρα που καταστράφηκαν οι σχισματικοί!» (βλ. άρθρον. «Βατικανόν και ορθόδοξος Εκκλησία», περιοδ. «Η δράσις μας», Μάιος 1992, σελ. 146-7).

• Αρχές 18^ουαιώνος, ο πάπας έστειλε εγκύκλιο(«Βούλλα»)προς τους διοικητές της Πελοπονήσσου και εξάρχων της Αγίας Έδρας. Να τι έγραφε:«Οι Έλληνες δεν έχουν πίστη. Γι’ αυτό να τους μεταχειρίζεσθε σαν άγρια θηρία ! Να τους βγάζομε τα δόντια και τα νύχια... Χρειάζονται ή ξύλο και ψωμί ή ψωμί και ξύλο!» (Αυτόθι).

• Είναι γνωστό πως ανήμερα του Πάσχα του 1821 οι Τούρκοι κρέμασαν σα ζώο τον άγιο Πατριάρχη μας (!) Γρηγόριο τον Ε'. Και οι πέτρες ράγισαν! Και, όμως, οι παπικοί για το...«χαρμόσυνο»(!), αυτό γεγονός, έψαλλαν δοξολογία,«επί τη ταπεινώσει της ορθοδοξίας» (Αυτόθι).

Το βαρύτατο πένθος των εν Χριστώ αδερφών τους ήταν γι' αυτούς αφορμή χαράς !..

3. Η Μικρασιαστική καταστροφή

1922 !Τιζοφερή χρονιά για τους Έλληνες ! Θυμίζει την Μικρασιατική καταστροφή ! Και τον ξερριζωμό από τις πατρικές τους εστίες. Με όλα τα δεινά. Και ο πάπας για την τραγωδία αυτή των Ελλήνων έστειλε... συγχαρητήριο (!) τηλεγράφημα στον Κεμάλ Ατατούρκ. Και μάλιστα πρώτος απ' όλους τους αρχηγούς κρατών.

γ.Οι ενδοεκκλησιαστικές τους πλάνες.

1. Οι «άγιοί» τους

Κατά τον 17^οναιώνα έζησε και έδρασε ο φοβερός Ιωσαφάτ Κρούντσεβιτς, ο οποίος συμμετείχε σε τρομακτικές ενέργειες εις βάρος των ορθοδόξων. Το 1623 διέταξε να βγάλουν από τους τάφους τα λείψανα των ορθοδόξων χριστια­νών. Και να τα πετάξουν στα... σκυλιά (!). «Ένεκα των βέβηλων αυτών ενεργειών του εφονεύθη από ορθόδοξο χριστιανό. Και, όμως, αυτός ο χριστιανός (;) εξυμνείται και τιμάται επισήμως από τον παπισμό.

• Ο πάπας Παύλος ο ΣΤ' μετέφερε τα οστά του στην κρύπτη του αγίου Πέτρου.

• Το 1923, ο πάπας Πίος ΙΑ' τον αποκάλεσε ενάρετο άνθρωπο.

• Ο νυν πάπας Ιωάννης - Παύλος Β' τον εγκωμίασε ως «ευγενή προσωπικότητα» και ως«απόστολο της ενότητος».

• Το δε 1867 ο πάπας Πίος ο Θ' τον ανακήρυξε ως άγιο! (βλ. π. Γεωργίου Μεταλληνού, «Η Ουνία», σελ. 44).

2.Η ιερά εξέταση

Η Δυτική Εκκλησία από της εποχής του Μεγάλου Καρόλου (Θ' αιών), κατεδίωκε μετά μανίας τους αιρετικούς. Συγκρότησε επί τούτου ειδικό Συμβούλιο προς ανακάλυψη τους. Πρόεδρος ήταν ο κατά τόπους Επίσκοπος ή ο αντιπρό­σωπός του. Οι εργασίες του, ανακρίσεις κ.λπ. γίνονταν δημο­σίως. Επειδή το Συμβούλιο δεν επιτελούσε καλώς τα καθή­κοντα του, ο πάπας Γρηγόριος ο Θ' (1230-1240) διόρισε σ' αυτό δικούς του, παπικούς ανακριτές. «Έτσι το κατέστησε επισήμως παπικόν καθίδρυμα. Ήταν η πασίγνωστη«Ιερά Εξέταση»,που λειτουργούσε μέχρι το τέλος του 18^ουαιώνος.

Αρχικώς, τιμωρούσε τους αιρετικούς είτε δια φυλακί­σεως είτε δια βασανιστηρίων. «Ώσπου τελικά επικράτησε ο δια πυράς θάνατος ! Γίνονταν συνήθως σε μέρες εορτών. Και μάλιστα ενώπιον πλήθους χριστιανών, για να στερεωθούν στη πίστη !!! Λέγεται πως, όταν στοίβαζαν ξύλα, για να κάψουν κάποιο διανοούμενο αιρετικό, ακόμα και μια γριούλα έτρεξε να μεταφέρει και να στοιβάξει ξύλα. Πιστεύοντας πως με αυτό έσωζε την ψυχή της. Και ο μελλοθάνατος αιρετικός βλέποντας την «πιστή»γριούλα ανεφώνησε ειρωνικά «ΟSanctaSimplicitas!»(Ω ! Αγία απλότης !).«Πράξεις πίστεως»(!), λέγονταν στα ισπανικά οι φρικτές αυτές ιεροτελεστίες !

3. Η νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου

 Ξημερώνοντας η 24.8.1572 έγινε στο Παρίσι μακελλειό! Οι παπικοί χριστιανοί κατέσφαξαν χιλιάδες«ουγενότους»(= Γάλλους Καλβινιστές). Αιτία; Η αντίθεση των«ουγενότων»προς τις παπικές αυθαιρεσίες! Η σφαγή επεκτάθηκε και εκτός των Παρισίων! Εσφάγησαν συνολικά περί τιςείκοσι χιλιάδες! Έγιναν όργια! Κατέσχιζαν εγκύους γυναίκες ! Έπαιρ­ναν τα έμβρυα τους και τα εκσφεντόνιζαν μανιωδώς στους τοίχους !

Πάπας ήταν τότε ο Γρηγόριος ο ΙΓ'. Και αντί να κηρύξει εθνικό πένθος, διέταξε να ψαλούν δοξολογίες !

δ. Οι δικαιολογίες...

Το πνεύμα της πλάνης ενεργεί ή όχι στους υιούς της απείθειας;

Ασφαλώς δικαιολογίες εφευρίσκομε πολλές. «Ας μη ξεχνάμε, όμως, ότι και η τρομοκρατική οργάνωση«17 Νοέμβρη»δικαιολογεί τα εγκλήματα της ! Και οι μαρξιστές δικαιολογούσαν τα απάνθρωπα εγκλήματα τους ! Και πόσο«ωραία»(!) Το θέμα δεν είναι αν ο πονηρός εαυτός μας δικαιολογεί τις οποιεσδήποτε ενέργειες μας, που ξέρει και ξεγελά (;) την συνείδηση μας. Το θέμα είναι αν τις δικαιολογεί ο Θεός, αυτός ο Αδέκαστος κριτής. Και ο Θεός«ου μυκτηρίζεται» (Γαλ. 6:7).

Εκτός αν δεν υπάρχει φόβος Θεού. Τότε«να φοβάσαι τον άνθρωπο, που δεν φοβάται τονΘεό» (Αραβική Παροιμία). Όποιος και να είναι αυτός...

ε. Το κακό ως θεσμός !

Ο καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς στο έργο του«Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα» κάνειτην εξής βαρυσήμαντη παρατήρηση:

•«Υπήρξε και στην Ανατολή ολοφάνερη αλλοίωση της Εκκλησιαστικής εμπειρίας σε ιδεολογία, αλλά ποτέ δεν εκφράσθηκε με θεσμούς, όπως ηPROPAGANDAFIDEF'.

•«Υπήρξε (και στην Ανατολή), καταδίωξη των αιρετικών ή διαφωνούντων σε επίπεδο πολιτικών ή ιδεολογικών σκοπιμοτήτων, αλλά ποτέ δεν θεσμοποιήθηκε με μηχανισμούς καταστολής, όπως η ιερή εξέταση... ή νομιμοποιημένη χρήση βασανιστηρίων ως ανακριτικής μεθόδου στις δίκες των αιρετικών» (έκδ. Δόμος, σελ. 146).

«Έχοντας αυτά τα λυπηρά ύπ' όψιν του (και άλλα πιο πολλά) ο μεγάλος Ντοστογιέφσκυ φωνάζει με αγανά­κτηση:«Ο Καθολικισμός της Ρώμης είναι χειρότερος και από τον αθεϊσμό. Ο αθεϊσμός κηρύττει μονάχα το μηδέν, ο Καθολι­κισμός προχωράει πιο πέρα ακόμη: Κηρύττει έναν διαστρεβλω­μένο Χριστό. «Έναν Χριστόν αντίθετο του Χριστού: Κηρύττει τον Αντίχριστο» (Ο ηλίθιος Δ, VIII).

Και εξάγει το συμπέρασμα:

«Ο Ρωμαϊκός Καθολικισμός δεν είναι πια χριστια­νισμός» (Οι δαιμονισμένοι, Β, 1, VIII, βλ. Χρήστου Γιανναρά, Αυτόθι, σελ. 69, άπ' όπου και η παραπομπή).

Read more:http://www.egolpion.com/papism_crimes.el.aspx#ixzz45PYFvKY1

ΠΑΠΙΣΜΟΣ

http://www.egolpion.com/papism.el.aspx