Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

ΟΥΝΙΑ Η ακέφαλη, η ερμαφρόδιτη και παρασιτική του Αρχιμ. π. Δαμασκηνού Βασιλοπούλου

Η θρησκευτικοπολιτικού χαρακτήρα οργάνωση του Πάπα "ΟΥΝΙΑ" μοιάζει πολύ με ένα ... κοχύλι. Το κοχύλι αυτό ονομάζεται επίσης "ΟΥΝΙΑ" και είναι γνωστό σαν "κοχύλι των ζωγράφων", λόγω του ότι το κέλυφός του εχρησιμοποιείτο παλαιότερα από τους ζωγράφους σαν πιατάκι για την ανάμειξη των χρωμάτων. Οι δύο Ουνίες έχουν τα εξής κοινά γνωρίσματα:

1. Το κοχύλι ΟΥΝΙΑ "ζει στην Ευρώπη στους λασπώδεις βυθούς των γλυκών νερών". Αλλά και η οργάνωση ΟΥΝΙΑ, ζει και κινείται ΚΥΡΙΩΣ στην Ευρώπη. Δραστηριοποιείται ιδιαίτερα στις χώρες της κεντρικής και Άνατολικής Ευρώπης, στις δυτικές περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως, στα Βαλκάνια - κινείται δηλαδή στα "θολά νερά" των κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών εκεί εξελίξεων - αλλά και στην χώρα μας. Οι ειδικοί ερευνητές μας λένε γι' αυτήν, ότι είναι "ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα, που επινοήθηκε από τον Παπισμό, για τον εκδυτικισμό της μη λατινικής Ανατολής, την πνευματικοπολιτική δηλαδή υποταγή της στην εξουσία του Πάπα" και δεν έχουν καθόλου άδικο. Αρκεί να θυμηθούμε την κατά το παρελθόν αγωνιώδη προσπάθεια του Πάπα να επιβληθή στην Ορθόδοξη Εκκλησία και να υποτάξη τους Ορθοδόξους λαούς στην θρησκευτικοπολιτική εξουσία του. Η οργάνωση αυτή του Πάπα, είναι επιφορτισμένη με το έργο του προσυλητισμού και της μεταστροφής των Ορθοδόξων στον Παπισμό, κάτω από τον όντως ελκυστικό τίτλο "Ένωση των Εκκλησιών".

2. Το κοχύλι ΟΥΝΙΑ είναι ερμαφρόδιτο. Όμως ερμαφρόδιτη είναι και η άλλη ΟΥΝΙΑ - η οργάνωση του Πάπα και μάλιστα από την γέννησή της. Η Ιστορία της αρχίζει στην εποχή των Σταυροφοριών. Με πρόσχημα την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, η Δύση επιχειρούσε να καταλύση την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με σκοπό την υπαγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην δικαιοδοσία του Πάπα. Με αυτήν την προοπτική κατέλαβαν οι Σταυροφόροι της Δ' Σταυροφορίας την Κωνσταντινούπολη.

Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι δεν έγιναν τα πράγματα όπως είχαν σχεδιασθεί. Διότι ναι μεν κατελήφθη η Κωνσταντινούπολη από τους Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας το 1204, οι οραματισμοί όμως, οι επιθυμίες και οι στόχοι του Πάπα δεν έγιναν πραγματικότητα.

Όμως, αυτό που δεν κατάφερε δια των Σταυροφόρων να επιτύχη ο Πάπας, θα το επιχειρούσε στο μέλλον η κυοφορουμένη ήδη Ουνία. Όσο δε για την γέννησή της αυτή τοποθετείται λίγα χρόνια αργότερα, στην Σύνοδο του Λατερανού, το 1215. Η ΟΥΝΙΑ, λοιπόν, θα λέγαμε, ότι γεννήθηκε από την "αλάθητη" κεφαλή του Πάπα, όπως περίπου γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία η Αθηνά. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση χωρίς καμμιά αμφιβολία επρόκειτο για γέννηση με τραγικές συνέπειες στην συνέχεια της Ιστορίας, αφού το γεννημένο ευρέθη συν τοις άλλοις και ερμαφρόδιτο!

Πράγματι, ερμαφρόδιτη γεννήθηκε η ΟΥΝΙΑ. Καθώς δε μεγάλωνε "η κόρη" (η Ουνία) του Πάπα, γινόταν πιο φανερός (και πιο επικίνδυνος) ο ερμαφροδιτισμός της. Έτσι λοιπόν η ΟΥΝΙΑ στην συνέχεια όσο κι αν προσπαθούσε, δεν μπορούσε να κρύψη την ερμαφρόδιτη συμπεριφορά της: έδειχνε ότι αγαπούσε την Ανατολή, ενώ ήταν θανάσιμα ερωτευμένη με την Δύση. Υποκρινόταν και διαλαλούσε ότι είναι Ορθόδοξη, ενώ συγχρόνως ομολογούσε πίστη στον Πάπα και στον Παπισμό. Και το πιο τραγικό και αθεράπευτο: η ΟΥΝΙΑ τελικά δεν ήταν ούτε γνήσια Ορθόδοξη, ούτε με ακρίβεια Παπική. Ήταν κάποιο είδος ... ενδιάμεσο. Ως είδος προβληματικό και ερμαφρόδιτο η ΟΥΝΙΑ είναι απόβλητο και ξένο σώμα στην Ορθοδοξία. Ωστόσο, δεν είναι απόλυτα αποδεκτό και στους κόλπους του Παπισμού.

3. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της ΟΥΝΙΑΣ, της οργανώσεως του Πάπα, είναι ότι ζει παρασιτικά στο χώρο της Ορθοδοξίας, όπως παρασιτικά ζει και το κοχύλι ΟΥΝΙΑ στο πρώτο στάδιο της ζωής του. Έχουν πολύ δίκαιο όσοι παρατηρούν: "Ακριβέστερα η ΟΥΝΙΑ αποτελεί διείσδυση του Παπισμού στην Ορθοδοξία, ένα Ρωμαιοκαθολικό παράσιτο στο σώμα της Ρωμηοσύνης. Διότι η Ουνία τρέφεται και διεκδικεί τον πνευματικό πλούτο της Ορθοδοξίας αποσκοπώντας στον εκλατινισμό του". Η παρασιτική ζωή της Ουνίας στο σώμα της Ορθοδοξίας, δημιουργούσε πάντα σοβαρά προβλήματα στους Ορθοδόξους πληθυσμούς των χωρών της Ευρώπης. Σήμερα είναι μέγιστο εμπόδιο για την προσέγγιση Ανατολής και Δύσεως και σοβαρή αιτία της διακοπής του διαλόγου ανάμεσα σε Ορθοδόξους και Παπικούς.

4. Τέλος, θα πρέπει να πούμε πώς η οργάνωση του Πάπα ΟΥΝΙΑ, είναι ακέφαλη, όπως και το "κοχύλι των ζωγράφων". Όσο κι αν ισχυρίζονται οι Ουνίτες ότι έχουν κεφαλή τον Πάπα, ουσιαστικά μοιάζουν με ένα σώμα ακέφαλο. Και τούτο διότι ούτε οι Παπικοί τους αναγνωρίζουν ως ισότιμους αδελφούς, ούτε ο ίδιος ο Πάπας τους θεωρεί γνήσια μέλη της Εκκλησίας του. Αλλά και οι ίδιοι οι Ουνίτες ομολογούν δια του στόματος του Μελχίτη Πατριάρχη Μάξιμου του Δ' ότι "θεωρούνται και ως καθολικοί, με μια λέξη καθολικοί δευτέρας κατηγορίας".

Όμως το θέμα της Ουνίας δεν εξαντλείται σε ένα άρθρο. Ούτε λύνεται εύκολα το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Ευχόμαστε με την βοήθεια του Θεού να θεραπευθή η Ουνία και να ξεπεράση την ερμαφρόδιτη, παρασιτική και ακέφαλη, προβληματική κατάστασή της. Χρειάζεται οι ηγέτες της και οι πιστοί της να θελήσουν να επιστρέψουν από την αίρεση στην αλήθεια και να ενταχθούν στην Μία, Αγία, καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην Ορθοδοξία.

Μέχρι τότε όμως είναι προτιμότερο να δηλώνουν "Καθολικοί της Ανατολής", ΟΥΝΙΤΕΣ και όχι Ορθόδοξοι. Εμείς θα τους ονομάζουμε Ουνίτες, όσο κι αν αυτοί αρέσκονται σε άλλα ονόματα, όπως: ελληνοκαθολικοί, κοπτοκαθολικοί, βυζαντινόρυθμοι, ελληνόρυθμοι, μελχίτες κ.λ.π. Θα ελέγχουμε την προπαγανδιστική τακτική τους, θα αρνούμαστε την επαμφοτερίζουσα πολιτική τους και θα διακηρύττουμε πώς δεν φθάνει το να διατηρούν τις παραδόσεις ως προς τον εξωτερικό τύπο, χωρίς την ουσία και την αλήθεια της Ορθοδοξίας.






Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
Powered by active³ CMS - 18/12/2015 8:44:02 μμ

http://www.egolpion.com/ounia_parasitiki.print.el.aspx

Κρήτη: Ιερόσυλοι όχι μόνο έκλεψαν αλλά προκάλεσαν ζημιές και αφόδευσαν σε ναό! -

Κρήτη: Ιερόσυλοι όχι μόνο έκλεψαν αλλά προκάλεσαν ζημιές και αφόδευσαν σε ναό!

Εικόνες ντροπής αντίκρισαν οι υπεύθυνοι της μικρής εκκλησίας της Αγίας Ειρήνης στα Σπήλια, όταν διαπίστωσαν ότι είχε γίνει στόχος ιερόσυλων. 
Οι δράστες δεν αρκέστηκαν να παραβιάσουν το παγκάρι, αλλά άφησαν την... «υπογραφή» τους αφοδεύοντας στον εξωτερικό τοίχο και προκαλώντας μεγάλες ζημιές!
Οι άγνωστοι προς το παρόν βάνδαλοι, που τρύπωσαν στο ναό βγάζοντας τον «αφαλό» από την κλειδαριά της πόρτας, έσπασαν το παγκάρι, άρπαξαν όσα χρήματα υπήρχαν μέσα και στη συνέχεια επιδόθηκαν σε αδικαιολόγητες καταστροφές, ρίχνοντας στο δάπεδο του ναού τις εικόνες και τα κεριά, προκαλώντας ζημιές στο τέμπλο και αναστατώνοντας ό,τι υπήρχε στο εσωτερικό της μικρής εκκλησίας. Φεύγοντας, μάλιστα, γέμισαν με ακαθαρσίες τον εξωτερικό τοίχο, προκαλώντας έκπληξη και οργή στον ιερέα που πήγε να ανοίξει το ναό.
Η εισβολή και οι βανδαλισμοί καταγγέλθηκαν στην τοπική Αστυνομία και ειδικοί της Εγκληματολογικής υπηρεσίας πήραν αποτυπώματα, που μπορεί να οδηγήσουν στους δράστες.
- See more at: http://ekklisiaonline.gr/ellada/item/9192-kriti-ierosyloi-oxi-mono-eklepsan-alla-prokalesan-zimies-kai-afodefsan-se-nao#sthash.RxETIp77.dpuf

ΠΥΡΓΟΣ: γυρίζοντας το χρόνο πίσω…

http://www.protinews.gr/ileiaka-istorika/item/5900-pyrgos-gyrizontas-to-xrono-piso
 Ο νομός Ηλείας είναι ένας νομός πλούσιος σε φυσικό πλούτο και ιστορική κληρονομιά. Μια ιστορική κληρονομιά που ξεκινά από τους Αρχαίους χρόνους και συνεχίζει με το πέρασμα των Ρωμαίων, των Βυζαντινών, των Φράγκων και των Βενετών, των Τούρκων και των Γερμανών του Χίτλερ.
   Τα χωριά και οι πόλεις στον νομό Ηλείας είναι πλούσια σε λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία. Μια από αυτές τις πόλεις είναι ο Πύργος Ηλείας. Ο Πύργος Ηλείας που είναι και η πρωτεύουσα του νομού είναι χτισμένος πάνω σε επτά γήλοφους και σε υψόμετρο (15 – 30 μέτρα). Στο σημείο που βρίσκεται η πόλη σήμερα, τοποθετείται η αρχαία πόλη Δυσπόντιο, ενώ στα περίχωρά του υπήρξε η αρχαία πόλη Λέτρινα.
Η ιστορία του Πύργου αρχίζει κατά τον 16ο αιώνα και κάπως παράξενα! Με ένα …πηγάδι!

Στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας,(γύρω στα 1510), ένας χωρικός απ’ τα Τσορωτά Καλαβρύτων που τον έλεγαν Γεώργιο Τσορωτά ή Τσερνοτά , κατέβηκε απ’ τον τόπο του σ’ αυτή εδώ τη γη και βάλθηκε να την ξεχερσώσει και να την ημερέψει για να την καλλιεργήσει. Δούλεψε λοιπόν σκληρά, καθάρισε κι’ έσκαψε το χώμα, έδιωξε τις πέτρες. Και μια μέρα εκεί που αδιάκοπα έψαχνε, άνοιξε στη συνοικία Νιοχώρι (σημερινός Άγιος Σπυρίδωνας) ένα πηγάδι για να ποτίζει τα κοπάδια του, κι εκεί μέσα βρήκε ξαφνικά ολόκληρο θησαυρό από αρχαία χρυσά νομίσματα. Σκέφτηκε λοιπόν να τα πάρει και να πάει στο Σουλτάνο.  Σουλτάνος τότε στην Πόλη ήταν ο Σελίμ ο Α’ (1470-1520) που φυσικά δέχτηκε την προσφορά του Τσερνοτά και του την ανταπέδωσε με δύο αμοιβές το ίδιο ηγεμονικές. Του χάρισε τον τίτλο του μπέη (αφέντη) της περιοχής (1512) κι’ απέραντες εκτάσεις γης απ’ τον Αλφειό ως το χωριό Αγιάννης, γύρω δηλ. στον Πύργο που ήταν ακόμα ακατοίκητος. Το πηγάδι εκείνο είναι και σήμερα γνωστό «Του Τσερνοτά» κι εδώ ο Τσερνοτάμπεης έχτισε αποθήκες και καλύβες για τους καλλιεργητές που έφερνε και δούλευαν τη γη. Ο ίδιος επίσης έχτισε, όπως λέει η παράδοση ,πάνω στο λόφο του Επαρχείου την κατοικία του: ένα πύργο ισχυρό –για να βλέπει από κει ψηλά τα χωράφια του και τα κοπάδια του. Τ’ όνομα αυτό, Πύργος, άπλωσε σιγά-σιγά κυριαρχικά και αγκάλιασε όλο τον πρώτο εκείνο μικρό οικισμό για να μείνει για πάντα πια κι όνομα της νέας πολιτείας της Ηλείας που με τον καιρό άρχισε να θεμελιώνεται. Ο Τσερνοτάμπεης πέθανε χωρίς ν’ αφήσει απογόνους, κι έτσι ο τόπος έγινε χτήμα του Οθωμανικού κράτους. Ο Σουλτάνος δώρισε τον Πύργο στο χαρέμι του, με την προστασία όμως της βασιλομήτορος Βαλινδέ που από τότε τον πήρε στην «ιερή» κι απαραβίαστη ιδιοκτησία της και με τα έσοδα απ΄ τη γεωργική παραγωγή διόριζε υπαλλήλους και τους πλήρωνε. Με τον καιρό, το πηγάδι του Τσερνοτά πήρε το ντύμα του θρύλου και το νερό του θεωρήθηκε μαγικό «φίλτρο» για να αγαπούν οι ξένοι τον τόπο και να μένουν για πάντα σ’ αυτόν. Όπως λέει και το λαϊκό δίστιχο :
Όποιος φάει ψάρι της Μουριάς
και πιει νερό του Τσερνοτά
τον Πύργο δεν τον λησμονά.

Ο Πύργος κατά την Τουρκοκρατία και η συμβολή του
στην Επανάσταση του 1821

Παρ’ όλο που ο Πύργος του Τσερνωτά καταστράφηκε η ανάπτυξης της πόλης υπήρξε ραγδαία. Η πόλη του Πύργου αναφέρεται για πρώτη φορά το 1687, την περίοδο που οι Ενετοί του Μοροζίνι είχαν καταλάβει την Δυτική Πελοπόννησο. Ο πληθυσμός του ήταν αμιγώς Ελληνικός. Η περιοχή της Ηλείας (συμπεριλαμβανομένου και του Πύργου) ανήκε αρχικά στους Χατομαναίους Τούρκους της Γαστούνης και στους Τουρκαλβανούς που κατείχαν την περιοχή του Λάλα. Ως και τις αρχές του 19ουαιώνα η Ηλεία υπαγόταν στο βιλαέτι της Γαστούνης. Όμως στη συνέχεια ο Πύργος με 9 ακόμη χωριά αποσχίστηκε και δημιουργήθηκε το Βιλαέτι του Πύργου. Το Βιλαέτι του Πύργου ήταν συγκριτικά πιο προνομιακό από το βιλαέτι της Γαστούνης μιας και του είχε παραχωρηθεί από τον Σουλτάνο ειδική άδεια για την μη καταβολή φόρων. Σαν αποτέλεσμα αυτής της ευνοϊκής μεταχείρισης από το Σουλτάνο, το βιλαέτι του Πύργου εξελίχθηκε πιο γρήγορα τα τελευταία χρόνια πριν τον εθνικό ξεσηκωμό και ο πληθυσμός του (περίπου 7.000) ήταν αμιγώς Ελληνικός και σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από αυτόν της Γαστούνης. Η συμβολή του Πύργου στην Επανάσταση του 1821 υπήρξε σημαντική. Με πρωτεργάτες τον αγνό Πύργιο αγωνιστή Χαράλαμπο Βιλαέτη και τον Γαστουναίο Γεώργιο Σισίνη, ο Πύργος έζησε ένδοξες στιγμές την περίοδο του εθνικού ξεσηκωμού. Στις 26 Μαρτίου 1821 ο Χαράλαμπος Βιλαέτης υψώνει την σημαία της επανάστασης στον Πύργο και ο Γεώργιος Σισίνης στη Γαστούνη.
   Στις 3 Απριλίου του 1821 ο Πύργος έζησε μια από τις πιο ιστορικές μάχες του. Οι Λαλαίοι Τούρκοι – ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής ετοιμάζονται να επιτεθούν στην πόλη του Πύργου. Εκεί όμως μίλησε όμως η ψυχή του Πύργιου αγωνιστή Χαράλαμπου Βιλαέτη. Ο Βιλαέτης βρίσκονταν στην Σκαφιδιά μαζί με τον Γεώργιο Σισίνη όταν πληροφορήθηκε για την επίθεση των Λαλαίων Τούρκων στον Πύργο. Αμέσως έτρεξε με τις ολιγάριθμες δυνάμεις του στον Πύργο και άρχισε να οργανώνει την άμυνα της πόλης. Ο Βιλαέτης είχε μαζί με τις ολιγάριθμες δυνάμεις του και τον Αλέξη Μοσχούλα μαζί με 70 παλικάρια. Επίσης υπήρξαν 100 Ζακυνθινοί που έτρεξαν για να βοηθήσουν τον Βιλαέτη, οι γιοι του θρυλικού γέρου του Μοριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (Πάνος και Γιάννης) και οι αγωνιστές Γεώργιος Μήτσος και Αναστάσιος Μερκούρης. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν με γενναιότητα για δυο μέρες απέναντι στους κατά πολύ περισσότερους Τούρκους όπου τους προξένησαν μεγάλες απώλειες. Παρόλα αυτά οι Λαλαίοι κατόρθωσαν και μπήκαν στην πόλη του Πύργου όπου και την πυρπόλησαν. Η μάχη όμως του Πύργου έδωσε θάρρος και δύναμη στους Ηλείους αγωνιστές που συνέχισαν τους αγώνες τους εναντίον των Οθωμανών. Στις 24 Απριλίου οι Λαλαίοι επιχείρησαν να επιτεθούν στο χωριό Αγουλινίτσα Ηλείας αλλά απέτυχαν ύστερα από την γενναιότητα που επέδειξαν οι κάτοικοι του χωριού. Στην συνέχεια επακολούθησαν και άλλες σημαντικές μάχες όπως αυτή του Σμίλα 10 Μαϊου 1821 στην οποία άφησε την τελευταία του πνοή ο Χαράλαμπος Βιλαέτης ύστερα από ηρωική μάχη με τον εχθρό. Θα επακολουθήσει η μάχη στο Πούσι τον Ιούνιο τον Ιούνιο του 1821 όπου οι Έλληνες πέτυχαν μια σπουδαία νίκη απέναντι στους Λαλαίους τούρκους που ανάγκασε τους τελευταίους να εγκαταλείψουν οριστικά το Λάλα και να φύγουν για την Πάτρα. Η νίκη στο Πούσι, ήταν καθοριστικής σημασίας γιατί βοήθησε σημαντικά για την κατάληψη της Τρίπολης. Εκτός από τον Χ. Βιλαέτη και τον Γεώργιο Σισίνη, υπήρξαν και άλλοι αγνοί αγωνιστές όπως ο Λυκούργος Κρεστενίτης, οι Διακαίοι, ο Αναγνώστης Παπασταθόπουλος, ο Μοσχούλας κ.α. που συνέβαλαν στο να αποτινάξουν τον Τούρκικο ζυγό από την Ηλεία. Ο Πύργος όμως γνώρισε την καταστροφική μανία του Ιμπραήμ Πασά το 1825 και το 1827. Η ώρα όμως της ελευθερίας είχε σημάνει για όλους τους Έλληνες.
   Η εξέλιξη του Πύργου μετά την απελευθέρωση του Ελληνικού Κράτους και τα χρόνια που ακολούθησαν μετά από αυτή, βρίσκουν την πόλη του Πύργου να αναπτύσσεται γρήγορα. Ο πληθυσμός της πόλης έφτασε να έχει το 1870, 9.000 κατοίκους την στιγμή που η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους Αθήνα μετρούσε 45.000. Η ανάπτυξη του Πύργου οφείλεται επίσης στα μεγάλα ποσοστά παραγωγής της σταφίδας που ήταν και το σημαντικότερο προϊόν της περιοχής. Η σιδηροδρομική γραμμή Πύργου – Κατακόλου (όπου το τελευταίο ήταν το επίνειο της πόλης του Πύργου) έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του Πύργου, καθώς είχε μήκος 13 χιλιόμετρα, ήταν η πρώτη γραμμή τρένου στην Ελλάδα, εκτός Αττικής και η δεύτερη πανελλαδικά. Η αρχιτεκτονική είχε και αυτή τη τιμητική της στην πόλη του Πύργου μιας και χτίστηκαν μια σειρά από νεοκλασικά κτήρια και αρχοντικά όπως η Δημοτική Αγορά της πόλης.
Ο Πύργος στον 20ο Αιώνα
Όπως αναφέραμε, ο Πύργος μαζί με το επίνειό του, το Κατάκολο, παρήγαγε σε μεγάλα ποσοστά την σταφίδα που ήταν και το κυριότερο προϊόν της περιοχής. Παρ’ όλα αυτά ο 20ος αιώνας βρίσκει την πόλη του Πύργου σε κατάσταση παρακμής. Η κυριότερη αιτία αυτής της παρακμής ήταν η πτώση της παραγωγής της σταφίδας. Ο άλλος σημαντικός ρόλος που συνέβαλε στη στασιμότητα και παρακμή του Πύργου, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας ήταν η τρίχρονη Γερμανική κατοχή και ο τραγικός εμφύλιος πόλεμος (1945 – 1949), που κόστισε περισσότερο στο Ελληνικό έθνος από την Γερμανική κατοχή. Τον Οκτώβριο του 1944 η πόλη του Πύργου έγινε θεατής αιματηρών μαχών μεταξύ των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και των Ταγμάτων Ασφαλείας που στοίχισαν την ζωή πολλών ανθρώπων από τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές. Πύργος μπόρεσε να συνέλθει κατά την διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας (1971 – 1991) όπου παρουσίασε μια αλματώδη αύξηση (40%) του πληθυσμού του. Από 20.599 έφτασε τους 28.465. Επίσης στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Πύργος παρουσίασε μια σημαντική ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, ενώ οι καταστροφικοί σεισμοί του 1993 υπήρξαν αφορμή για έντονη οικοδομική δραστηριότητα και ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, μέσα και γύρω από αυτόν. Η πόλη του Πύργου έγινε πρωτεύουσα του Νομού Ηλείας το 1937 με την απόσπαση της επαρχίας Ήλιδας από το νομό Αχαιοήλιδας.
ΠΗΓΕΣ:
1)Βύρων Δάββος, Η Ηλεία Διαμέσου των Αιώνων
2)Μιλτιάδης Κάπος, Η Ηλεία στον Μύθο και την Ιστορία
3)Τάσος Φιλιππόπουλος, Από την Ιστορία της Ηλείας
4)Τάκης Δόξας, Το χρονικό του Πύργου
  • Click to enlarge image Pirgos2.jpg
  • Click to enlarge image Pirgos3.jpg
  • Click to enlarge image Pirgos4.jpg
  •  
Share

 



 

Η παγκοσμιότητα του Αγίου Όρους και το Άβατον

Η παγκοσμιότητα του Αγίου Όρους και το Άβατον

Αρχιμ. Χριστοδούλου, Ηγουμένου Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
Σήμερα μιλάμε για παγκοσμιοποίηση, δηλαδή για ενοποίηση του κόσμου. Αλλά δεν είναι ξεκάθαρο για τι ακριβώς μιλάμε.
Ας πούμε ότι είσαι σε ένα νυχτερινό τοπίο στη φύση. Τα ζώα, τα πουλιά, τα λουλούδια κοιμούνται, και έτσι επικρατεί γαλήνη και ησυχία. Εξίσου γαλήνη και ησυχία επικρατεί σε ένα τοπίο μετά την έκρηξη ατομικής βόμβας. Πόσο διαφορετική όμως είναι αυτή η ησυχία!
Κάπως έτσι είναι και η παγκοσμιοποίηση που προωθείται σήμερα στο όνομα της ειρήνης και δικαιοσύνης. Είναι μάλλον ένας οδοστρωτήρας, που ισοπεδώνει όχι μόνο πολιτισμούς αλλά και συνειδήσεις. Πρόκειται για μια κατασκευασμένη ενότητα. Μιά ενότητα φόβου και οικονομικών συμφερόντων.
Υπάρχει και μια άλλου είδους παγκοσμιότητα. Το Άγιον Όρος είναι ένα πανορθόδοξο προσκύνημα, αλλά και τόπος που ελκύει πλήθος ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Θα λέγαμε ότι είναι ένας τόπος παγκόσμιος. Η παγκοσμιότητα της Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας, και εν προκειμένω του Αγίου Όρους, είναι διαφορετικό πράγμα.
Ποιός είναι ο παγκόσμιος άνθρωπος; Μήπως είναι ο διάσημος; Αυτός που έχει αποκτήσει φήμη, εύσημα, κοινωνική αναγνώριση, δύναμη, κοινωνικές διασυνδέσεις; Αντιθέτως, τέτοιοι άνθρωποι είναι συνήθως κλεισμένοι στον ατομισμό και την υπερηφάνεια, οπότε κάθε άλλο παρά παγκόσμιοι είναι.
Παγκόσμιος είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να χωρέσει μέσα του όλο τον κόσμο. Όλοι δηλαδή να χωράνε στην ψυχή του και στη ζωή του. Έτσι η παγκοσμιότητα ως χαρακτηριστικό ενός προσώπου η τόπου είναι η αποδοχή κάθε ανθρώπου και η αξιοποίηση των προσωπικών του χαρισμάτων μέσα στην κοινή φύση και χάρη. Είναι η αγάπη, που αγκαλιάζει τα πάντα.
Παγκόσμιος είναι ο άνθρωπος της αγάπης. Μιά και απευθύνομαι στη Χαλκίδα, δεν μπορώ να μη μνημονεύσω μαζί με τους αγίους της περιοχής, τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο και τον άγιό μου, τον Όσιο Δαβίδ το γέροντα, και δύο αληθινούς επισκόπους, που ενσάρκωσαν το ιδεώδες της αγάπης, της αυταπάρνησης: τον μητροπολίτη Γρηγόριο (από το 1922 μέχρι το 1968), και τον διάδοχό του μητροπολίτη Νικόλαο, ο οποίος έφυγε πολύ νέος, ίσως γιατί άξιζε περισσότερο για τον ουράνιο κόσμο. Μαζί του επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Περιβόλι της Παναγίας. Καί εκείνος ήταν η αφορμή να βρεθώ και να αγωνίζομαι εδώ. Σ’ αυτούς λοιπόν είδα στην πράξη τι σημαίνει άνθρωπος που συγχωρεί και αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και που αισθάνεται ως διάκονος όλων.
Το Άγιον Όρος ως υπερεθνική μοναστική πολιτεία δεν είναι παγκόσμιο απλώς επειδή έχει στα όριά του μοναχούς από διαφορετικές εθνότητες. Είναι παγκόσμιο γιατί σφυρηλατεί τον άνθρωπο που έχει καρδιά οικουμενική. Καρδιά που χωράει όλο τον κόσμο, όλη τη δημιουργία. Αυτή η καρδιά είναι η καθαρμένη από τις κακίες, την ιδιοτέλεια και φιλαυτία.
Το αντίθετο της παγκοσμιότητας είναι η διάσπαση. Αυτή δεν είναι απλώς κοινωνικό σύμπτωμα, ένα ρήγμα στο σώμα μιάς κοινωνίας. Πριν εκδηλωθούν τα συμπτώματα, η διάσπαση συντελείται μέσα στον άνθρωπο. Έχει δηλαδή υπαρξιακό, εσωτερικό χαρακτήρα.
Ο δρόμος για τη θεραπεία αυτής της κατάστασης, δηλαδή ο δρόμος προς την αληθινή ενότητα είναι αντίθετος προς αυτόν που ακολουθεί ο σύγχρονος κόσμος. Ο κόσμος επιδιώκει την ενότητα με τις εξωτερικές αλλαγές, κοινωνικές, θεσμικές. Στην Ορθόδοξη και εμφανέστερα στη μοναστική παράδοση η αφετηρία βρίσκεται στην καρδιά του ανθρώπου. Εκεί σφυρηλατείται η ενότητα.
Ο Πολιτισμός μας έχει ως βασική αρχή την ιδιοτέλεια. Το προσωπικό όφελος. Αυτή η αρχή έχει επηρεάσει και εμάς τους πιστούς. Βλέπετε ότι είμαστε καλοί Χριστιανοί μέχρι να θιγεί το συμφέρον μας.
Η άσκηση στην Ορθοδοξία και ειδικώτερα στο μοναχισμό αποβλέπει στην καταστολή της φιλαυτίας και ιδιοτέλειας. Στο να πάψουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας ως το κέντρο του κόσμου. Στη θέση αυτή καλλιεργεί την αυταπάρνηση, την κένωση, την αγάπη για τον πλησίον.
Τώρα, τίθεται το ερώτημα: Πως χωράει το άβατο του Αγίου Όρους σ’ αυτή την καρδιά που χωράει την οικουμένη; Μα ακριβώς, το άβατο συμπεριλαμβάνεται μέσα στην άσκηση που θα βοηθήσει την καρδιά να χωρέσει όλη την οικουμένη, χωρίς διακρίσεις. Θα εξηγήσουμε παρακάτω πως συμβαίνει αυτό.
Το άβατο δεν είναι μόνο μια αρχαία παράδοση του Αγίου Όρους. Είναι αρχή και στον ανδρικό και στο γυναικείο μοναχισμό. Στην αρχαία εποχή τα γυναικεία μοναστήρια ήσαν άβατα για τους άνδρες, τα ανδρικά για τις γυναίκες. Αυτή η τάξη ισχύει ακόμη σε μερικές μονές και εκτός του Αγίου Όρους, όπως είναι η μονή του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη.
Το άβατο του Αγίου Όρους ξεκινά εθιμικά, αφού η συγκέντρωση μονών και αναχωρητών στη χερσόνησο του Άθω ήδη από τον 8ο αιώνα έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή απομάκρυνση των λιγοστών κτηνοτρόφων που είχαν απομείνει μετά την παρακμή των αρχαίων οικισμών. Γιά πρώτη φορά αναφέρεται σε χρυσόβουλλο του Βασιλείου του Μακεδόνος το 885, το πρώτο έγγραφο που κατοχυρώνει και το αυτοδιοίκητο και το άβατο του Αγίου Όρους. Αργότερα υπάρχει η διήγηση που συνδέει το ίδιο το πρόσωπο της Παναγίας με το άβατο. Η θετή μητέρα του Μωάμεθ του Πορθητή φθάνει με τη συνοδεία της στο Άγιον Όρος, στο λιμάνι της Μονής του Αγίου Παύλου, για να προσφέρει στο μοναστήρι τα τεμάχια των Τιμίων Δώρων. Εκεί παρουσιάζεται η Παναγία και της λέει ότι θα είναι η μοναδική γυναίκα στο Άγιον Όρος. Τέλος, το άβατον, μαζί με το καθεστώς του Αγίου Όρους, κατοχυρώνεται με τη συνθήκη του Λονδίνου.
Αυτά που μερικές φορές ακούγονται σήμερα είναι περίεργα. Το άβατο ερμηνεύεται σαν έκφραση ανισότητας, υποτίμησης της γυναίκας η ακόμη και μισογυνισμού. Αυτά είναι επιπόλαια η, πολύ φοβάμαι, έχουν κάποια σκοπιμότητα.
Σκοπός του αβάτου είναι η διαφύλαξη του ησυχαστικού χαρακτήρα ενός τόπου, προκειμένου οι μοναχοί να ασκούν απρόσκοπτα, με περισυλλογή, με όσο το δυνατόν λιγότερους περισπασμούς, το έργο της προσευχής και γενικά της εσωτερικής εργασίας. Ένας άγιος βέβαια μπορεί να προσευχηθεί το ίδιο και στην πλατεία Ομονοίας, γιατί έχει φθάσει σε κατάσταση εσωτερικής ειρήνης και καθαρότητας, και ο νούς φέρεται κατά ένα φυσικό τρόπο προς τον Θεό.
Όμως, οι άνθρωποι που προσέρχονται στο μοναστικό βίο, δεν είναι γεννημένοι άγιοι. Έρχονται από την κοινωνία με τα πάθη τους, τον εγωισμό τους, τις αδυναμίες τους. Προσέρχονται σε ένα αγωνιστικό στάδιο, και έχουν να πολεμήσουν με προσωπικά τους πάθη, παλιές συνήθειες, την ενθύμηση των κοσμικών πραγμάτων που είχαν η που θα μπορούσαν να έχουν. Οι συνθήκες λοιπόν, και το περιβάλλον, πρέπει να βοηθούν στην απελευθέρωση του ανθρώπου από όλα αυτά που τον τραβούν προς τα πίσω.
Όταν ο μοναχός φεύγει από τον κόσμο, αποτάσσεται όλα αυτά που κατείχε και απολάμβανε, αλλά ακόμη αποτάσσεται και τη μικρή του οικογένεια, τους συγγενικούς δεσμούς. Καί έτσι μπορεί να κατηγορηθεί για σκληρότητα, περιφρόνηση προς τους οικείους, εγωισμό. Αυτή όμως η έξοδος, η απεξάρτηση από κτήματα, θελήματα, απολαύσεις, είναι που ανοίγει την καρδιά του ανθρώπου, τη γεμίζει με τη χάρη του Θεού.
Μιά κοινωνία είναι σε διάσπαση και ταραχή όταν κυριαρχούν τα εγωκεντρικά θελήματα. Θελήματα, πάθη, επιθυμίες, βρίσκονται σε μάχη, πρώτα απ’ όλα μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου. Καταλαβαίνει κανείς ότι μια κοινωνία από τέτοιους ανθρώπους δεν μπορεί να είναι ούτε ειρηνική ούτε ενωμένη.
Ο μοναχός λοιπόν αποτάσσεται πρώτα απ’ όλα το εγωιστικό του θέλημα. Με ποιό τρόπο; Με το να παραδοθεί ολοκληρωτικά στον Θεό. Με το να αρνηθεί την ατομική περιουσία. Με το να κάνει υπακοή σε όλη την αδελφότητα, με το να προσεύχεται για όλους. Έτσι, δεν αποτάσσεται τη μικρή οικογένεια και τη σαρκική συγγένεια για να κλειστεί στο εγώ του και να ενδιαφερθεί μόνο για τον εαυτό του. Αφήνοντας τη μικρή οικογένεια, μπαίνει στη μεγάλη οικογένεια, την εκκλησία ολόκληρη, όπου οι δεσμοί που δένουν τους ανθρώπους είναι πνευμα-τικοί –είναι ο ίδιος ο Χριστός. Έτσι, όλοι γι’ αυτόν είναι πατέρες, μητέρες, αδελφοί, αδελφές και παιδιά του. Ελευθερώνεται όχι μόνο από τον ατομικό εγωισμό, αλλά και από το συλλογικό εγωισμό, τον οικογενειακό, κοινωνικό, εθνικό.
Αυτό δε σημαίνει ότι ο μοναχός παύει να αγαπά και να μεριμνά για το σπίτι του, τη γη που του έδωσε ο Θεός. Σημαίνει ότι όπως αγαπά το σπίτι του και τη γη του, αγαπά και όλο τον κόσμο. Όταν η καρδιά γεμίσει με τη χάρη του Θεού, τότε μέσα της χωρούν -ή μάλλον περιχωρούνται – όλοι και όλα.
Γι’ αυτό λέει ένας πατέρας της ερήμου ότι μοναχός είναι αυτός που χωρίζεται από όλα και είναι ενωμένος με όλα. Φαίνεται οξύμωρο αλλά είναι αληθινό. Πρέπει να φύγουμε από τις μικρές αγάπες προκειμένου να φθάσουμε στη μεγάλη και πλατειά αγάπη. Ο άνθρωπος πρέπει να χωρισθεί από τα δικά του, να ασκηθεί στην εσωτερική εργασία, να σταθεί ψηλότερα από τους στενούς κοινωνικούς δεσμούς. Καί τότε θα μπορέσει να νιώσει την παγκόσμια οικογένεια, που έχει αρχή της την οικογένεια του ουρανού, την ίδια την Αγία Τριάδα.
Τώρα, για να κατανοήσουμε τη σχέση των γυναικών –έστω κι από μακριά– με το Άγιο Όρος, ας λάβουμε υπόψιν μας, ότι η κοινωνία του δεν είναι πατριαρχική. Είναι μητριαρχική. Το Άγιον Όρος ανήκει σε μια γυναίκα. Είναι η μητέρα του Θεού: οικονόμος, ηγουμένη, βηματάρισσα, φοβερά προστασία, είναι παντού, ορίζει τα πάντα, και ο κάθε ηγούμενος και γέροντας, νέος μοναχός η προσκυ-νητής, προς Αυτήν στρέφεται. Προς αυτήν στρέφονται και πολλές γυναίκες που ζητούν την προσευχή των μοναχών. Αυτή εκπροσωπεί ολόκληρο το γένος των γυναικών. Καί ο μοναχός –πάντα μιλάμε για το σωστό μοναχό– με αυτήν έχει πάρε δώσε, και καταλήγει να βλέπει στο πρόσωπό της τη γυναίκα, και σε κάθε γυναίκα να βλέπει την Παναγία. Αυτό βέβαια δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, προς τα εκεί όμως κατευθύνει η σωστή καλογερική, η αυθεντική μοναστική ζωή.
Ένας μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας, ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, κάνει μια πολύ σημαντική παρατήρηση.
Επισημαίνει πέντε μεγάλες διαιρέσεις στη φύση:
Πρώτη είναι η διαίρεση μεταξύ κτιστού και ακτίστου, δηλ. μεταξύ Θεού και δημιουργίας.
Δεύτερη, η διαίρεση της κτίσεως σε νοητά και αισθητά. Μετά η διαίρεση μεταξύ ουρανού και γης.
Ακολουθεί η διαίρεση της γης σε οικουμένη και παράδεισο.
Τέλος, η διαίρεση του ανθρώπου σε άρσεν και θήλυ.
Ο Χριστός ήρθε να άρει τις διαιρέσεις, αφού ενώνει στον εαυτό Του τον Θεό και τον άνθρωπο. Στον εαυτό του συνάγει τα διεστώτα, συνδέει τα πάντα με φιλία και ομόνοια. Την τελευταία διαίρεση, μεταξύ άνδρα και γυναίκας, την αίρει με το να γεννηθεί από μητέρα παρθένο, χωρίς δηλαδή τη συνεύρεση ανδρός και γυναικός. Κι όπως λέει ο σύγχρονός μας άγιος, ο γέρων Πορφύριος, “Ο Χριστός ένωσε το σώμα της Εκκλησίας με τον ουρανό και τη γη. Με τους αγγέλους, τους ανθρώπους και όλα τα δημιουργήματα, με όλη τη κτίση του Θεού, με κάθε μικρό αγριολούλουδο.”
Ο άνθρωπος καλείται να μιμηθεί τον Χριστό. Συνενώνει και αυτός τις διαιρέσεις με το να ενώνεται με τον Χριστό, με το να καλλιεργεί αρετές του Θεού, και κυρίως την αγάπη, που περιέχει όλες τις αρετές. Στον εαυτό του ο Χριστός μας αναδεικνύει αληθινά ανθρώπους, οι οποίοι φέρουν μέσα τους ο ένας τον άλλο.
Κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα είναι εικόνα του ίδιου ενσαρκωμένου Θεού, και καλούνται να μορφωθούν σύμφωνα με αυτήν την εικόνα. Έτσι και ο Παύλος καταλήγει ότι “Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ. Πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού”.
Το ευαγγέλιο κηρύσσει την ενότητα και ισότητα ανδρός και γυναικός. Καί πράγματι, στη χριστιανική κοινωνία η θέση της γυναίκας ανυψώθηκε, αφού στον αρχαίο κόσμο εθεωρείτο κατώτερο ον, χωρίς δικαιώματα, κοινωνική θέση και δυνατότητες ανάπτυξης. Αλλά παρά την θεωρητική ομοτιμία, η γυναίκα πάλι ήταν καταπιεσμένη. Δεν είχε προσωπικές επιλογές, νόμοι και συνήθειες ευνοούσαν πολύ περισσότερο τους άνδρες. Έμεναν δηλαδή παγιωμένες αντιλήψεις και προκαταλήψεις αιώνων.
Η παρουσία του γυναικείου μοναχισμού ήταν μια μεγάλη καινοτομία, που ανύψωνε ακόμη περισσότερο τη γυναίκα. Η ενότητα και ισότητα έγινε πιο εμφανής, πιο ουσιαστική στον μοναχισμό. Ίδιο σχήμα, ενδυμασία, υποσχέσεις, καθήκοντα, δικαιώματα, κανόνες ασκήσεως, πνευματικές αρχές, δυνατότητες πνευματικής ζωής. Μιά ασκήτρια αποδείκνυε στην πράξη ότι δεν υστερούσε καθόλου μπροστά στους μεγάλους πατέρες της ερήμου. Οι άνδρες στον ίδιο στίβο τιμούσαν την εφάμιλλή τους γυναίκα, που γινόταν πνευματική μητέρα του κόσμου. Αλλά και κάθε γυναικεία μονή ήταν ένας κόσμος αυτοδιοίκητος, ένα άγιον όρος, με το δικό του πνευματικό οδηγό, την ηγουμένη και πνευματική μητέρα.
Τελικά η αγιότητα ήταν αυτό που έδειχνε την ομοτιμία και ενότητα. Η αγιότητα λοιπόν φανέρωνε την πραγματικά ελεύθερη γυναίκα. Αγιότητα όμως σημαίνει ότι δεν υπήρχε ανταγωνιστική διάθεση, έπαρση η αντιπαλότητα από την πλευρά των μοναχών. Αφού δεν υπήρχε ούτε πόθος αναγνώρισης και επιβράβευσης. Οι γυναίκες αυτές υψώθηκαν γιατί επεδίωξαν την αφάνεια.
Οι φωνές που ακούγονται σήμερα περί του αβάτου –ευτυχώς λιγοστές– δεν προέρχονται από χριστιανικές συνειδήσεις, αλλά από ένα πνεύμα που ζητάει να εξομοιώσει και να αφανίσει. Είναι κι αυτό στο πλαίσιο της κακώς νοουμένης παγκοσμιοποίησης. Μάλιστα φοράει το προσωπείο του ανθρωπισμού και της δικαιοσύνης.
Καί αναρωτιέται κανείς, “μα καλά, στην απαξίωση της γυναίκας σήμερα συμβαλλει η διατήρηση του αβάτου του Αγίου Όρους; Δεν βλέπουμε όλοι την κοινωνική αδικία και την εκμετάλλευση της γυναίκας ανά τον κόσμο; Τα άπειρα κοινωνικά προβλήματα, τον άνομο πλουτισμό και την εξαθλίωση, τον ευτελισμό του ανθρώπινου προσώπου; Δεν βλέπουμε όλοι τι συμβαίνει στις πολιτισμένες κοινωνίες μας;” Η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πολύ συνηθισμένο πρόσχημα στην υποκρισία της εποχής μας. Φαίνεται όμως ότι πίσω από τέτοιες φωνές, σαν αυτές που μιλάνε περί του αβάτου, δεν είναι η γυναικεία συνείδηση, αλλά κάποια διεθνή κέντρα που θα έχουν συμφέρον από την αλλοίωση του Αγίου Όρους και του μοναχισμού γενικώτερα.
Το να καταργήσουμε παραδόσεις και δοκιμασμένους θεσμούς δεν είναι κατόρθωμα. Το σπουδαίο είναι, όπως λέει ο άγιος Πορφύριος, “να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για τη σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνουμε το παν γι’ αυτούς, όπως ο Χριστός για μας… Εκεί βρίσκεται το μυστήριο: να ενωθούν όλοι σαν ένας άνθρωπος εν Θεώ.”
Επιστρέφουμε όμως και τελειώνουμε με το πιο ουσιώδες. Το Άγιον Όρος είναι ένας τόπος παγκόσμιος, γιατί σφυρηλατεί τον παγκόσμιο άνθρωπο, τον άνθρωπο με την οικουμενική συνείδηση, που είναι ενωμένος με όλους τους ανθρώπους και όλη τη δημιουργία. Η Ορθόδοξη πνευματική ζωή έχει ένα δρόμο προς αυτή την ενότητα και παγκοσμιότητα. Είναι η θεραπεία της καρδιάς από τον εγωισμό, την ιδιοτέλεια, τη φιλαυτία. Μόνο έτσι ο άνθρωπος βρίσκει την ενότητα μέσα του και με τους γύρω του.
Γιά να γίνει αυτό, ο νούς πρέπει να επιστρέφει συνεχώς στην καρδιά –δεν μπορώ να εξηγήσω τι ακριβώς σημαίνει αυτό– πάντως πραγματοποιείται με το συνειδητό έργο της προσευχής και με τις καθημερινές πράξεις αγάπης και θυσίας.
http://www.agioritikovima.gr/eipan/item/72501-η-παγκοσμιότητα-του-αγίου-όρους-και-το-άβατον

Πύργος: Τρομοκράτησαν ηλικιωμένη και έφυγαν με 10.000 ευρώ

Απατεώνες πόνταραν στο φόβο και την άγνοια για να εξαπατήσουν πολίτες στον Πύργο

Του Γιάννη Σπυρούνη
Στον πανικό, την άγνοια και την αφέλεια, κυρίως ηλικιωμένων ατόμων στόχευσαν οι άγνωστοι επιτήδειοι που από το απόγευμα της Δευτέρας έως το μεσημέρι της Τρίτης, λειτούργησαν σαρωτικά στην περιοχή του Πύργου με στόχο να αποσπάσουν μεγάλα χρηματικά ποσά. Οι δράστες κατάφεραν χρησιμοποιώντας το σενάριο του γιου / της κόρης, που μπλέχτηκε σε σοβαρή υπόθεση και χρειάζονταν χρήματα για να ξεμπλέξει, τρομοκράτησαν αρκετούς πολίτες και σε τουλάχιστον μια περίπτωσή κατάφεραν να φύγουν με το χρηματικό ποσό των 10.000 ευρώ. Στην εποχή των Capital Controls οι δράστες «βρήκαν» ένα μικρό θησαυρό, ποντάροντας στην ευαισθησία μιας ηλικιωμένης μητέρας και στην αδυναμία που έχει για την κόρη της.
Αναζητούσαν μανιωδώς θύματα
Οι απατεώνες που έδρασαν μέσα σε λίγες ώρες, χρησιμοποίησαν ως δόλωμα για να τρομοκρατήσουν κυρίως ηλικιωμένα άτομα το σενάριο της εμπλοκής γιων, θυγατέρων ή και άλλων στενών συγγενικών προσώπων σε τροχαίο ατύχημα όπου είχε ως συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμού ανήλικου. Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις έγιναν γνωστές και αναμένεται να καταγγελθούν επίσημα, ενώ εκτιμάται πως αρκετές άλλες είναι αυτές που τα υποψήφιοι θύματα αντιλήφθηκαν μεν την απόπειρα εξαπάτησής τους και δεν έδωσαν τη δυνατότητα στους δράστες να συνεχίσουν την προσπάθεια. Οι δράστες επικοινώνησαν τηλεφωνικά και με απόκρυψη καλούντος αριθμού, με τα υποψήφια θύματά τους. Ακόμα και κλαίγοντας ή με σπαρακτικό τόνο υποδύθηκαν διάφορα πρόσωπα λέγοντας πως η κόρη, ο γιος, η ανιψιά ή ο ανιψιός του συνομιλητή τους ενεπλάκη σε τροχαίο δυστύχημα όπου έχασε τη ζωή του ένας ανήλικος. Προκειμένου να μην μπλέξουν άσχημα και οδηγηθούν στη φυλακή, ζητούσαν από τους συγγενείς των φερόμενων ως εμπλεκομένων, χρηματικά ποσά. Ποσά που κυμαίνονταν, ένεκα ότι διανύουμε και μια περίοδο οικονομικής κρίσης, από χίλια και δύο χιλιάδες ευρώ έως και 20.000 ευρώ. Γενικότερα ανέφεραν διάφορά ποσά και περίμεναν το θύμα τους να πέσει στην παγίδα… Σε μια περίπτωση η γυναίκα που σήκωσε το τηλέφωνο και άρχισε να ακούει το «σενάριο» του επιτήδειου που κλαίγοντας είπε ότι η κόρη του υποψήφιου θύματος ενεπλάκη σε τροχαίο και βρίσκεται κρατούμενη στην Τροχαία, το έκλεισε ευθύς αμέσως αφού η κόρη της, βρισκόταν ακριβώς δίπλα και άκουγε και αυτή έκπληκτη τα όσα ανέφερε ο απατεώνας. Σε άλλη περίπτωση γυναίκα υπέστη σοκ όταν άκουσε ένα παρόμοιο σενάριο, αλλά αντιμετωπίζοντας με ψυχραιμία την κατάσταση στη συνέχεια, γλίτωσε από του απατεώνα τα … δόντια.
Με ένα θύμα «έβγαλαν» 10.000 ευρώ
Μια γυναίκα και δη ηλικιωμένη όμως, έπεσε στην παγίδα των επιτήδειων. Το πρωί της Τρίτης μετά τις 10.30 μια άγνωστη γυναίκα τηλεφώνησε στο σπίτι της 78χρονης στον Πύργο. Προσποιήθηκε την κόρη της και άκουσε να της αναφέρει πως ενεπλάκη σε τροχαίο δυστύχημα όπου είχε σκοτωθεί ανήλικος, ενώ η ίδια είχε συλληφθεί και κρατείτο στο Τμήμα Τροχαίας. Μάλιστα το «παραμύθι» είχε και «κακό δράκο» αφού στη συνέχεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας η γυναίκα έδωσε το τηλέφωνο σε έναν άνδρα που προσποιήθηκε τον αστυνομικό της Τροχαίας που εξήγησε στην ηλικιωμένη τι είχε συμβεί και ζήτησε το χρηματικό ποσό των 10.000 ευρώ για να διευθετήσει το ζήτημα και να αφεθεί ελεύθερη η κόρη της. Η ηλικιωμένη συμφώνησε και είπε στον υποτιθέμενο αστυνομικό τη διεύθυνσή της και εκείνος της ανέφερε πως θα την περιμένει έξω από το σπίτι για να πάρει τα χρήματα. Στη μια το μεσημέρι όταν η ηλικιωμένη βγήκε από το σπίτι, την πλησίασε ένας άγνωστος ψηλός και αδύνατος άντρας με μαύρα σγουρά μαλλιά και σκούρο δέρμα, ο οποίος της δήλωσε πως έρχεται εκ μέρους του αστυνομικού. Παρέλαβε το χρηματικό ποσό και έφυγε… Λίγη ώρα αργότερα και όταν επέστρεψε στο σπίτι η κόρη της 78χρονης, αποκαλύφθηκε πως η ηλικιωμένη είχε πέσει θύμα απατεώνων, αφού η κόρη της δεν είχε εμπλακεί σε κάποιο δυστύχημα…

http://www.ilialive.gr/επικαιρότητα/item/πύργος-τρομοκράτησαν-ηλικιωμένη-και-έφυγαν-με-10-000-ευρώ.html

Με κέφι κατασκευάζεται το κύριο μέσο μεταφοράς εκείνης της εποχής

agios-p-010

Στο καροποιείο του Αναστασίου Καρυωτάκη με κέφι κατασκευάζεται το κύριο μέσο μεταφοράς εκείνης της εποχής. Πηγή: Πολιτιστικός Σύλλογος Αγίου Αθανασίου.

http://www.proinos-typos.gr/gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13209:2015-11-30-19-44-45&catid=19:2011-04-04-09-26-29&Itemid=98

ΧΑΝΕΤΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ;; - Άφαντοι οι μετανάστες - Φεύγουν από το Ταε Κβον Ντο προς άγνωστη κατεύθυνση

Σύγχυση επικρατεί ως προς τη μεταφορά των μεταναστών απότο γήπεδο του Ταε Κβο Ντο, στο γήπεδο του Χόκεϊ στο Ελληνικό, καθώς μεγάλος αριθμός τους έφυγε προς άγνωστες κατευθύνσεις. Παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να βρίσκεται σε εξέλιξη η μεταφορά τους, οι περισσότεροι έφυγαν από το χώρο στο Φάληρο νωρίς το πρωί χωρίς καμία συνοδεία και κατευθύνθηκαν προς άγνωστες κατευθύνσεις. 

Αυτή τη στιγμή στο κλειστό του Φαλήρου έμειναν περίπου 200 άτομα.  Σημειώνεται εξάλλου πως στο στρατόπεδο της Κορίνθου μεταφέρθηκαν με κλούβες των ΜΑΤ περίπου 100 μετανάστες από το κλειστό του Τάε Κβο Ντο στο Φάληρο. Πρόκειται κυρίως για Μαροκινούς και άτομα που ενέχονται σε ποινικά αδικήματα.
Στο μεταξύ, όπως έγινε σήμερα γνωστό, η κυβέρνηση σκοπεύει να ανοίξει δύο παλιά στρατόπεδα ως χώρους φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών. 
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με διαταγή που εξέδωσε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αλλάζει το καθεστώς του υπηρεσιακού εγγράφου που προσφέρει άδεια παραμονής στην Ελλάδα για 30 ημέρες στους μετανάστες που προέρχονται από Αλγερία, Μαρόκο και Τυνησία.
Από εδώ και πέρα Τυνήσιοι, Μαροκινοί και Αλγερινοί θα συλλαμβάνονται και θα οδηγούνται στα Κλειστά Κέντρα κράτησης.

newpost

Θεσσαλονίκη: Πέταξαν 15 βόμβες μολότοφ στο τουρκικό προξενείο Θεσσαλονίκη: Πέταξαν 15 βόμβες μολότοφ στο τουρκικό προξενείο

Δεκαπέντε βόμβες μολότοφ εκτόξευσαν κουκουλοφόροι ταξημερώματα της Παρασκευής εναντίον της αστυνομικής φρουράς στο τουρκικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη, επί της οδού Αγίου Δημητρίου. Η επίθεση σημειώθηκε στις 03.20 και σε αυτήν συμμετείχαν 25 άτομα.

Αμέσως μετά οι κουκουλοφόροι τράπηκαν σε φυγή. Από την αστυνομία δεν αναφέρθηκαν τραυματισμοί, ούτε φθορές στο προξενείο, ενώ η υπόθεση ερευνάται.

http://www.zougla.gr/greece/article/8esaloniki-petaksan-15-vomves-molotof-sto-tourkiko-proksenio?ref=yfp

Ο Γέροντας Παΐσιος μιλά για τα μάγια και τα φυλαχτά

Επειδή πολλές φορές σας μίλησα για τον παράδεισο, για τους Αγγέλους και για τους Αγίους, για να βοηθηθείτε, τώρα θα σας πω και λίγα λόγια την κόλαση και για τους δαίμονες, ώστε να γνωρίσετε με ποιους παλεύουμε, πάλι για να βοηθηθείτε.
Ήρθε στο καλύβι μου ένας νεαρός μάγος από το Θιβέτ και μου διηγήθηκε πολλά από τη ζωή του. Αυτό το παιδί, μόλις απογαλακτίστηκε, το αφιέρωσε ο πατέρας του, σε ηλικία τριών χρονών, σε μια ομάδα τριάντα μάγων ανώτερου βαθμού στο Θιβέτ, για να το μυήσουν στην τέχνη τους.
Έφθασε στον ενδέκατο βαθμό μαγείας‡ ο δωδέκατος είναι ο ανώτερος. Δεκαέξι χρονών έφυγε από το Θιβέτ και πήγε στην Σουηδία, για να δει τον πατέρα του. Εκεί συνάντησε τυχαίως έναν ορθόδοξο ιερέα, πολύ πιστό, και του ζήτησε να συζητήσουν. Ο νεαρός μάγος δεν ήξερε καθόλου τι θα πει ιερεύς ορθόδοξος.

Στην αίθουσα λοιπόν που κάθισαν να συζητήσουν, άρχισε να του κάνει μερικές από τις μαγείες του, για να δείξει την δύναμη του. Κάλεσε ένα αρχικό(1). δαιμόνιο, τον Μήνα, και του είπε: «Θέλω νερό». Σηκώνεται ένα ποτήρι από την κουζίνα, πηγαίνει μόνο του στην βρύση, ανοίγει η βρύση, γεμίζει, περνάει από την κλειστή τζαμαρία και έρχεται στην αίθουσα. Το πήρε εκείνος ήπιε. Μετά παρουσίασε στον ιερέα, μέσα στην αίθουσα, όλο το σύμπαν, τον ουρανό, τα αστέρια. Χρησιμοποίησε μαγείες τετάρτου βαθμού και θα προχωρούσε μέχρι τον ενδέκατο βαθμό. Ρώτησε τότε τον ιερέα πώς τα έβλεπε όλα αυτά. «Ήμουν έτοιμος, μου είπε, να τον σκοτώσω, αν μου έβριζε τον σατανά».
Ο ιερεύς όμως δεν του είπε τίποτε. Τότε του λέει ο νεαρός: «Γιατί δεν μου κάνεις κι εσύ σημεία;». «Ο δικός μου Θεός είναι ταπεινός», απάντησε ο ιερεύς και έβγαλε έναν σταυρό και του τον έδωσε να τον κρατήσει. «Κάνε πάλι σημεία», του λέει. Ο νεαρός κάλεσε τον Μήνα, το αρχικό δαιμόνιο, αλλά ο Μήνας έτρεμε, δεν τολμούσε να πλησιάσει. Καλεί τον Σάταν και εκείνος το ίδιο· έβλεπε τον σταυρό και δεν πλησίαζε. Του είπε μόνο να σηκωθεί να φύγει για το Θιβέτ. Ο νεαρός τότε έβρισε τον Σάταν: «Τώρα κατάλαβα, του είπε, ότι η μεγάλη σου δύναμη είναι μια αδυναμία». Στην συνέχεια κατηχήθηκε κάπως από τον καλό ιερέα, ο οποίος του μίλησε και για τους Αγίους Τόπους, για το Άγιον Όρος κ.λ.π. Έφυγε λοιπόν από την Σουηδία και πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου είδε το Άγιο Φως. Από εκεί πήγε στην Αμερική, για να βρίσει του σατανιστές που γνώριζε, για να αλλάξουν μυαλό- ο Θεός τον έκανε τον καλύτερο ιεροκήρυκα-, και από κει ήρθε στο Άγιον Όρος.

Ο Καλός Θεός σκανδαλωδώς τον βοήθησε, επειδή από μικρός είχε αδικηθεί. Κάνετε όμως προσευχή, γιατί τον πολεμούν οι μάγοι με όλους τους δαίμονες. Αφού εμένα πολεμούν, όταν έρχεται να τον βοηθήσω, πόσο μάλλον εκείνον. Του διαβάζουν οι ιερείς εξορκισμούς και ανοίγουν τα χέρια του και τρέχουν αίμα. Το καημένο το παιδί πολύ το ταλαιπωρούν οι δαίμονες, ενώ πρώτα, που είχε φιλία μαζί τους, δεν το πείραζαν, αλλά το βοηθούσαν και το εξυπηρετούσαν. Εύχεσθε. Πρέπει όμως και το ίδιο πολύ να προσέξει, γιατί λέει το ευαγγέλιο ότι τα ακάθαρτο πνεύμα, όταν βγει από τον άνθρωπο, «πορεύεται και παραλαμβάνει μεθ'; εαυτού επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικεί εκεί, και γίνεται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων».(2)

Οι μάγοι χρησιμοποιούν και διάφορα «αγιωτικά»

-Γέροντα, τι είναι οι γητευτές;

-Μάγοι είναι. Χρησιμοποιούν τους Ψαλμούς του Δαβίδ, ονόματα Αγίων κ.λ.π. και ανακατεύουν και επικλήσεις δαιμόνων. Ενώ δηλαδή εμείς διαβάζοντας το Ψαλτήρι επικαλούμαστε την βοήθεια του Θεού και δεχόμαστε την θεία Χάρη, εκείνοι, με τον τρόπο που το χρησιμοποιούν, βρίζουν τον Θεό, αρνούνται την θεία Χάρη, και έτσι τους κάνουν μετά τα δαιμόνια το χατήρι. Μου έλεγαν για ένα παιδί ότι είχε πάει σε έναν μάγο, για να πετύχει κάτι. Εκείνος του διάβασε κάτι από το Ψαλτήρι και το παιδί πέτυχε αυτό που ήθελε. Έπειτα όμως από λίγο καιρό άρχισε να σβήνει, να λιώνει το φουκαριάρικο. Τι είχε κάνει ο μάγος; Είχε πάρει κάτι ξηρούς καρπούς στα χέρια του και άρχισε να του διαβάζει τον 50ο Ψαλμό. Όταν έφθασε στον στίχο «θυσία τω Θεώ» (3), πετούσε τους ξηρούς καρπούς, κάνοντας θυσία στους δαίμονες, για να του κάνουν το χατήρι. Έτσι έβριζε τον Θεό με το Ψαλτήρι.

-Γέροντα, μερικοί που ασχολούνται με μαγικά χρησιμοποιούν τον σταυρό, εικόνες ...;

-Ναι, το ξέρω, από'; δω να καταλάβεις τι απάτη κρύβεται πίσω από όσα κάνουν! Έτσι ξεγελιούνται οι καημένοι οι άνθρωποι. Βλέπουν ότι χρησιμοποιούν κεριά, εικόνες κ.λ.π. και τους εμπιστεύονται. Να, μου είπε κάποιος ότι, στην πόλη που μένει, μια Τουρκάλα έχει βάλει μια εικόνα της Παναγίας πάνω σε μια πέτρα και λέει: "Η πέτρα που βοηθάει τον κόσμο"! δεν λέει η «Παναγία», αλλά «η πέτρα». Οι Χριστιανοί μπερδεύονται, γιατί βλέπουν την εικόνα της Παναγίας, και μερικοί που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας τρέχουν εκεί, με τον λογισμό ότι θα βοηθηθούν, και μετά ο διάβολος τους αλωνίζει. Γιατί, όταν η Τουρκάλα λέει ότι η πέτρα βοηθάει τον κόσμο και όχι η Παναγία, από'; κει και πέρα μπαίνει στην μέση ο διάβολος, επειδή αυτό είναι περιφρόνηση της Παναγίας. Απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και αρχίζει ο δαιμονισμός. Και τρέχουν οι Χριστιανοί να τους κάνει καλά η πέτρα- η πέτρα και το ταγκαλάκι!-, και τελικά σακατεύονται, γιατί από τον διάβολο τι βοήθεια να έχεις; Αν είχαν λίγο μυαλό θα σκέφτονταν· «Τουρκάλα, Μουσουλμάνα, τι δουλειά έχει με την εικόνα της Παναγίας;. Ακόμη και να έλεγε ότι η Παναγία βοηθάει, αφού είναι Μουσουλμάνα, τι σχέση έχει με την Παναγία; Πόσο μάλλον τώρα που λέει ότι η πέτρα τους βοηθάει ! είπα σε κάποιον να ενημερώσουν την Μητρόπολη και να λάβουν μέτρα, για να φυλαχθεί ο κόσμος.

-Γέροντα, ο κόσμος μας ζητάει φυλαχτά.

-Καλύτερα να δίνετε σταυρουδάκια, όταν σας ζητούν φυλαχτό. Μην κάνετε φυλαχτά, γιατί και οι μάγοι τώρα κάνουν φυλαχτά, αλλά μέσα έχουν διάφορα μαγικά. Βλέπουν οι άνθρωποι την εικόνα ή τον σταυρό και μπερδεύονται. Να, πριν από μέρες μου έφεραν ένα φυλαχτό από έναν Τούρκο Ιμπραήμ, που είχε και σταυρό κεντημένο επάνω. Έχω μάθει για έναν αθεόφοβο ότι τυλίγει διάφορες εικονίτσες και μέσα βάζει τρίχες, ξυλάκια, καρφίτσες, χάνδρες (4) κλπ.. Όταν η Εκκλησία τον ήλεγξε, είπε: «είμαι μέντιουμ», γιατί είναι ελεύθερα τα μέντιουμ, και έτσι κάνει ό,τι θέλει. Είπα σε κάποιον που είχε πάθει ζημιά από αυτόν: «Να πας να εξομολογηθείς γιατί δέχεσαι επιδράσεις δαιμονικές». Πήγε, εξομολογήθηκε. Έρχεται μετά και μου λέει: «Δεν ένοιωσα καμία διαφορά». «Βρε, μήπως έχεις τίποτε επάνω σου απ'; αυτόν τον πλανεμένο;», τον ρωτάω. «Ναι μου λέει, έχω ένα μικρό κουτάκι σαν μικρό Ευαγγέλιο». Το παίρνω, το ανοίγω και βρίσκω μέσα διάφορες εικονίτσες τυλιγμένες. Ξετυλίγω-ξετυλίγω και πιο μέσα είχε κάτι χάντρες, κάτι τρίχες, κάτι σαν ξύλα! Το πήρα και ελευθερώθηκε ο άνθρωπος. Βλέπεις τi τεχνίτης είναι ο διάβολος!

Φορούν οι καημένοι άνθρωποι κάτι τέτοια φυλαχτά, δήθεν για να βοηθηθούν, και ταλαιπωρούνται. Aυτά πρέπει να τα κάψουν και να παραχώσουν την στάχτη ή να τα πετάξουν στην θάλασσα και να πάνε να εξομολογηθούν. Είχε έρθει στο Καλύβι ένας νεαρός που είχε πολλά προβλήματα και βασανιζόταν σωματικά και ψυχικά πάνω από τέσσερα χρόνια. Ζούσε αμαρτωλή ζωή και τον τελευταίο καιρό είχε κλεισθεί στο σπίτι του‡ δεν ήθελε να βλέπει άνθρωπο. Δύο φίλοι του, που έρχονταν τακτικά στο Άγιον Όρος, τον έπεισαν μετά από πολλές δυσκολίες να τον πάρουν μαζί του στο Όρος, με σκοπό να τον φέρουν στο Καλύβι.Στην διαδρομή από την Ουρανούπολη μέχρι την Δάφνη, κάθε φορά που το καράβι έπιανε σε σκάλα μοναστηριού, ο νεαρός σωριαζόταν κάτω. Οι φίλοι του με τους πατέρες που ήταν στο καράβι προσπαθούσαν να τον συνεφέρουν λέγοντας την ευχή. Με πολύ δυσκολία έφτασαν στον Καλύβι. Ο καημένος μου άνοιξε την καρδιά του, μου μίλησε για την ζωή του. Είδα ότι βασανιζόταν από κάποια δαιμονική επήρεια. Του είπα να πάει να εξομολογηθεί εκεί σε έναν πνευματικό, να κάνει ό,τι του πει, και θα γίνει καλά. Πράγματι πήγε και εξομολογήθηκε. Όταν μπήκαν στο καράβι για να επιστρέψουν, είπε στου φίλους του ότι ο πνευματικός του είπε να πετάξει στην θάλασσα το φυλαχτό που του είχε δώσει κάποιος γνωστός του και το φορούσε επάνω του, αλλά του ήταν αδύνατο να το κάνει. Όσο και αν οι φίλοι του τον παρακαλούσαν να σηκωθεί να το πετάξει, εκείνος έμενε σαν άγαλμα. Δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κάθισμα. Τότε τον έπιασαν και με πολύ κόπο τον έβγαλαν έξω στο κατάστρωμα. Με την βοήθεια τους ο νεαρός κατάφερε να βγάλει το φυλαχτό και να το αφήσει να πέσει στην θάλασσα, γιατί δεν είχε την δύναμη να το πετάξει. Αμέσως αισθάνθηκε να ελευθερώνονται τα χέρια του και το ταλαιπωρημένο σώμα του απέκτησε δύναμη, άρχισε από την χαρά του να χοροπηδά στον διάδρομο γεμάτος ζωντάνια και να δοκιμάζει την δύναμη των χεριών του στα σίδερα και στα τοιχώματα του πλοίου.

Όσοι ασχολούνται με μάγια λένε και πολλά ψέματα
-Γέροντα, οι μάγοι έχουν κάποια πληροφορία;

-Έχουν πληροφορία από τον διάβολο, αλλά λένε και πολλά ψέματα. Κι εσείς να προσέχετε εκεί στο αρχονταρίκι. Πρέπει να ελέγχετε την κατάσταση. Να βλέπετε τι άνθρωποι είναι αυτοί που έρχονται, γιατί μπορεί να έρθει και κανένας που ασχολείται με μαγικά. Σας φαίνεται παράξενο; Σε μια αγρυπνία εδώ ήρθαν δύο άτομα που ασχολούνταν με μαγικά. Πλησίαζαν τους ανθρώπους και τους έλεγαν διάφορα. Έλεγαν και ψέματα ότι έχουν σχέση και με τον Καντιώτη. Σε μια γυναίκα είπαν: «Σου έχουν κάνει μάγια. Θα'; ρθούμε στο σπίτι σου, να τα λύσουμε με έναν σταυρό που έχουμε». Έρχονται στην αγρυπνία, μιλούν και λίγο πνευματικά, οπότε σου λένε οι άλλοι: «αφού έρχονται στην αγρυπνία, είναι πιστοί άνθρωποι», και ανοίγουν την καρδιά τους.

Πώς μπερδεύουν τον κόσμο με τα ψέματα που λένε! Για να ξεγελάσει κάποιος μια κοπέλα της είπε:«Ο πατήρ Παΐσιος είδε όραμα ότι θα σε παντρευτώ‡ πάρε να φορέσεις αυτό χωρίς να εξετάσεις τι είναι», και της έδωσε κάτι που ήταν μαγικό αλλά εκείνη ευτυχώς δεν το φόρεσε. «Καλά ο πατήρ Παΐσιος με τέτοια ασχολείται!», είπε και πιάνει και μου γράφει ένα γράμμα, τέσσερις σελίδες με πυκνά γράμματα, γεμάτο βρισιές. Τέτοιο βρισίδι! «Δεν πειράζει, λέω, βρίσε με. Χαλάλι να γίνει το βρισίδι, αφού δεν ξεγελάστηκες να φορέσεις αυτό το σατανικό!».

-Σας ήξερε, Γέροντα;

-Όχι δεν με ήξερε. Κι εγώ δεν τους ήξερα, ούτε αυτήν ούτε εκείνον.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Αρχικός: ανώτερος, ηγεμονικός. Ένας από τους αρχηγούς των δαιμόνων. Οι δαίμονες κατά τους Πατέρες, συγκροτούν στρατιές.

2. Ματθ.12,45.

3. Ψαλμ.50,19.

4. Ο 61ος κανόνας της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου ορίζει να αφορίζονται οι «Φυλακτήριοι», δηλαδή οι μάγοι που κατασκευάζουν «φυλακτήρια» (= φυλακτά), στα οποία βάζουν δαιμονικά σύμβολα ή διάφορα αντικείμενα (τρίχες, νύχια, κοκκαλάκια φιδιού ή νυχτερίδας κ.λπ.). σ'; αυτά έχουν μεταδώσει προηγουμένως με μαγιές πράξεις, που γίνονται με επικλήσεις δαιμόνων, δαιμονική ενέργεια.
http://www.agioritikovima.gr/didaches/geronta-paisiou/item/72487-ο-γέροντας-παΐσιος-μιλά-για-τα-μάγια-και-τα-φυλαχτά

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ Του Αντιστρατήγου ε.α. Η. ΚΑΖΟΥΚΑ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
α. Γενικά
Τα τελευταία χρόνια διαβάζομε στον τύπο, ακούομε από το ραδιόφωνο και βλέπομε στην τηλεόραση, σχετικά με την αύξηση ή τη μείωση του πληθυσμού στην Ελλάδα και στον κόσμο, απόψεις διάφορες, που πολλές φορές φαντάζουν αλληλοσυγκρουόμενες, οπωσδήποτε όμως ανησυχητικές.
Ταυτόσημη η εικόνα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σ΄ό,τι αφορά απόψεις δια τις επιπτώσεις του δημογραφικού προβλήματος στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.
Το δημογραφικό είναι ευρύτερο, παγκόσμιο, θέμα και απασχολεί τον ΟΗΕ, την ΕΕ, αλλά και πρόσφατα, στις ελληνικές διαστάσεις του, τη Βουλή των Ελλήνων.
Το θέμα είναι σοβαρό δεν παίρνει περαιτέρω αναβολή και απαιτεί λύση. Ήδη εμφανίζονται οι κοινωνικές επιπτώσεις του προβλήματος με καταλυτικές δράσεις στην κοινωνία, στην ασφάλεια και στην πρόνοια. Όχι όμως λιγότερο ευκαταφρόνητες και απειλητικές δια την εθνική ισχύ, την ανάπτυξη και την άμυνα της Πατρίδος.
β. Ιστορική Αναδρομή
Η Ελλάς, κατέχουσα το σταυροδρόμι της συναντήσεως λαών και πολιτισμών, απετέλεσε στην ιστορική της διαδρομή στόχο διαφόρων κατακτητών.
Παρά ταύτα κατόρθωσε να αντιπαλαίσει και να διατηρήσει την εθνικήν και την όποια κρατικήν της υπόσταση.
Η Ελλάς, ορμωμένη από αυτή τη μικρή κοιτίδα, κατόρθωσε να εξέλθει των φυσικών της ορίων και να εξαπλωθεί, στο γνωστό κατά περίπτωση κόσμο, αρχικώς με τις αποικίες στη Μεσόγειο και στον Εύξεινο Πόντο και στη συνέχεια με τις αυτοκρατορίες Μεγάλου Αλεξάνδρου και Βυζαντινή.
Έτσι εδημιούργησεν και διετήρησεν επί μακρόν δισυπόστατη ύπαρξη του Ελλαδισμού και του Ελληνισμού, μεγαλύτερη η δεύτερη, που εταυτίσθη με την πρώτη στη διάρκεια των δύο ελληνικών αυτοκρατοριών.
Αυτή τη μορφή η Ελλάς τη διετήρησε μέχρι το έτος 1922, ότε απώλεσε τη δεύτερη διάσταση, η οποία, στις ημέρες μας, μορφοποιείται από τους απανταχού αποδήμους Έλληνες, το σύγχρονο Ελληνισμό.
Στην μακραίωνα διαδρομή, πληθυσμιακά η Ελλάς ουδέποτε ευρέθη σε πλεονεκτικότερη θέση των αντιπάλων της, κατόρθωνε όμως να υπερέχει στο κρίσιμο σημείο της αναμέτρησης, που εβάρυνε στην υπέρ αυτής διαμόρφωση της καταστάσεως του νικηφόρου αποτελέσματος ή και ηττωμένη, να επιβάλλεται στον κατακτητή πνευματικώς και πολιτισμικώς.
Και αυτό το επιτύγχανε χάρις στο φιλελεύθερο και αδούλωτο πνεύμα των κατοίκων της και στη στρατιωτική της ισχύ.
Υπό αυτό το πρίσμα, θα επιχειρήσω την περαιτέρω ανάλυση του θέματος «Επίδραση του Δημογραφικού Προβλήματος της Χώρας στη Στράτευση», εξετάζοντας όλους τους παράγοντες που υπεισέρχονται άμεσα ή έμμεσα στη δημιουργία του προβλήματος και επηρεάζουν αναπότρεπτα τη στράτευση και κατ΄επέκταση την άμυνα της χώρας.
2. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
Το δημογραφικό καθίσταται πρόβλημα δια την Ελλάδα, εάν και εφόσον συντρέχουν οι παρακάτω προϋποθέσεις :
• Επιθυμεί την εθνική και κρατική υπόστασή της.
• Θέλει να διατηρήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, που της επιβάλουν η θέση και η κληρονομιά της.
• Εκτιμά ότι υπάρχει απειλή και θα συνεχίσει να υφίσταται στη μορφή και στο επίπεδο που σήμερα εκτιμάται.
• Πιστεύει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν βασικό παράγοντα ισχύος, κύρους και αποτροπής του πολέμου.
3. ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Όταν λέγομε δημογραφικό πρόβλημα εννοούμε τη στατιστικά διαπιστωμένη μείωση ή αύξηση του πληθυσμού της χώρας, που επηρεάζει δυσμενώς όλα εκείνα τα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία, που συνιστούν μία σθεναρή εθνική και κρατική οντότητα, δηλαδή την οικονομία, την ασφάλεια και την εθνική συνοχή.
Το δημογραφικό πρόβλημα δημιουργείται βασικώς από την πορεία της γεννητικότητος, της θνησιμότητος και τις μετακινήσεις του πληθυσμού.

α. Γεννητικότης
(1) Κατάσταση
Η Ελλάς αντιμετωπίζει πρόβλημα δημογραφικό λόγω υπογεννητικότητος, ενώ υπάρχουν χώρες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα λόγω υπεργεννητικότητος.
Το ελληνικό έθνος δεν αντιμετωπίζει δια πρώτη φορά υπογεννητικότητα. Κατά τον ιστορικό Πολύβιο η κατάκτηση της χώρας από τους Ρωμαίους είχεν ως κυρία αιτία «την απαιδία και τη συλλήβδην ολιγανθρωπία». Ακόμη και η πτώση της Πόλης οφείλεται μάλλον στη λειψανδρία.
Η γεννητικότης στην Ελλάδα, κατά το 19ο αιώνα, άρχισε από τις 40 γεννήσεις ανά 1.000 άτομα, εμειώθη στις 20 γεννήσεις το 1950 και κατήλθε στις 9 το 1998 με περαιτέρω πτωτικές τάσεις στο μέλλον.
Ο μέσος όρος γεννητικότητος έχει φθάσει στις 1,3 γεννήσεις, ενώ η αναπαραγωγή των γενεών εξασφαλίζεται με 2,1 γεννήσεις ανά γυναίκα γόνιμης ηλικίας.
Στο μέλλον οι γεννήσεις θα είναι, σε απόλυτους αριθμούς, σταθερά κάτω των 100.000 ατόμων ετησίως.
Η Ελλάς πλέον παρουσιάζει τον τρίτο κατά σειρά μικρότερο δείκτη γονιμότητος και γεννήσεων στην Ευρώπη, μετά την Ισπανία 1,15 και την Ιταλία 1,23.
(2) Αίτια
Τα αίτια που συντελούν στην υπογεννητικότητα είναι η ευμάρεια, η καλοπέραση, οι ξένες επιδράσεις, η μείωση των γάμων, η αύξηση των διαζυγίων. Οι αμβλώσεις και ο προγραμματισμός της οικογενείας αναλόγως με τις ατομικές, κοινωνικές, θρησκευτικές πεποιθήσεις και οικονομικές δυνατότητες. Η επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας, το κόστος ανατροφής των παιδιών, η φύλαξη των παιδιών σε συνδυασμό με την έλλειψη βρεφοκομείων και νηπιαγωγείων. Η ανεργία στις μικρές παραγωγικές ηλικίες, η αστικοποίηση της ζωής και η έλλειψη χώρων δια το μεγάλωμα των παιδιών. Η εξέλιξη της αγροτικής οικονομίας, με την είσοδο της μηχανής και την αχρήστευση εργατικών χεριών. Τέλος η έλλειψη κρατικής φροντίδας δια τη δημιουργία των κινήτρων άρσεως όλων των προαναφερθέντων αιτίων.
β. Θνησιμότης
Η θνησιμότης στη χώρα μας, στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανήρχετο σε 45 θανάτους ετησίως ανά 1.000 άτομα. Ακολούθησε κατιούσα πορεία και το 1998 έφθασε στους 9,76 θανάτους, ξεπερνώντας τις γεννήσεις κατά 0,17 θανάτους ανά 1.000 άτομα.
Η θνησιμότης του πληθυσμού της χώρας επιβαρύνεται λόγω των θανάτων εκ τροχαίων ατυχημάτων και της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών. Οι δύο αυτές σοβαρές αιτίες αφαιρούν ετησίως το ανθρώπινο δυναμικό των 2.500 περίπου ατόμων, νέων παραγωγικών στην οικογένεια, στην ανάπτυξη και χρησίμων στην ασφάλεια της χώρας. Μία μηχανοκίνητη Ταξιαρχία ή μία κωμόπολη χάνεται ετησίως στους ελληνικούς δρόμους και στα καταγώγια των μεγαλουπόλεων.
Παρά ταύτα μεταπολεμικά ο μέσος όρος ζωής (προσδόκιμη ηλικία) των Ελλήνων έχει αυξηθεί, ώστε του μεν ανδρός να φθάνει στα 75, της δε γυναικός στα 80 έτη. Σ΄αυτό συνέβαλαν η καλυτέρευση της ποιότητας ζωής, η αναβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, αλλά κυρίως η διατήρηση της μεσογειακής διατροφής.
γ. Μετακινήσεις Πληθυσμών
(1) Κατάσταση
Η μετακίνηση των πληθυσμών πραγματοποιείται τόσο στο εσωτερικό της χώρας (αστυφιλία), όσο και στο εξωτερικό (μετανάστευση), με σκοπό την αναζήτηση καλυτέρων όρων και πόρων διαβιώσεως.
(α)Αστυφιλία
Η αστικοποίηση του ελληνικού πληθυσμού άρχισε από τα μέσα του προπερασμένου αιώνα και κορυφώθηκε στη δεκαετία του 1960, κατά την οποία ο αστικός και ο ημιαστικός πληθυσμός έφθασε στο 66% και το 2001 στο 73%, σε αντίθεση με τον αγροτικό πληθυσμό που εμειώθη αντίστοιχα στο 44% και στο 27%.
Σήμερα ο αγροτικός πληθυσμός διαμένει στο 76% της εκτάσεως της ελληνικής γης με μέση πυκνότητα 15 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, ενώ η πυκνότης στο σύνολο του πληθυσμού είναι 83%.
Το πολεοδομικό συγκρότημα των Αθηνών, στη σύγχρονη εποχή, συγκεντρώνει το ? του πληθυσμού της χώρας, ενώ η ευρύτερη περιοχή της Αττικής ξεπερνά το 1/3 αυτού.
Το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας διαμένει στο λεκανοπέδιο της Αττικής και στη Θεσσαλονίκη και το μείζον στις πόλεις και κωμοπόλεις κατά μήκος των μεγάλων οδικών αξόνων. Η επαρχία ερημώνεται.
Οι αγρότες που εγκαθίστανται στις πόλεις υιοθετούν το μικρό μέγεθος της οικογενείας. Όσο μεγαλύτερη είναι η πόλη τόσο μικρότερη η οικογένεια.
(β)Μετανάστευση
Όταν τα αστικά κέντρα της χώρας εκορέσθησαν από εργατικά χέρια, η αναζήτηση εργασίας ξεπέρασε τα σύνορα, κατευθύνθη προς τις ανεπτυγμένες χώρες της δυτικής Ευρώπης, την Αμερική και την Αυστραλία. Η μετανάστευση απέβη εξ ολοκλήρου σε βάρος του αγροτικού πληθυσμού, του οποίου αφήρεσε τα νεώτερα και παραγωγικότερα μέλη. Αποτέλεσμα να στερέψει η πηγή του υγιούς ανθρωπίνου δυναμικού από τις αγροτικές περιοχές.
Είναι ευνόητο πως, σε πολλές περιπτώσεις, η μετανάστευση επέβαλε την επί πολύ απομάκρυνση των συζύγων με αρνητική επίδραση στη γονιμότητα και στη γεννητικότητα.
(2) Αίτια Αστυφιλίας – Μετανάστευσης
Τα κυριότερα από τα αίτια, που συνέβαλαν στην αστυφιλία και στην μετανάστευση, είναι :
• Η ανισόρροπη ανάπτυξη των αστικών σε βάρος των αγροτικών περιοχών και κυρίως η ανυπαρξία κινήτρων και προϋποθέσεων παραμονής των νέων στις αγροτικές περιοχές.
• Η ελλειπής έως υποτυπώδης υγειονομική και νοσοκομειακή περίθαλψη στην περιφέρεια.
• Η κατάτμηση του γεωργικού κλήρου, σε συνάρτηση με την αποτυχία του αναδασμού, που είχαν ως συνέπεια την ανεπάρκεια, την ανεργία.
• Η έλλειψη ενός σταθερού χωροταξικού σχεδιασμού δια τη χρήση της γης, με σκοπό την ισόρροπη ανάπτυξη και την εθνική κυριαρχία σ΄όλη την έκταση της χώρας.
• Οι δύσκολες συνθήκες της αγροτικής ζωής και το αβέβαιο κέρδος.
• Η διαφήμιση, η προβολή αγαθών, υπηρεσιών και συνθηκών διαβιώσεως της πόλης.
• Το κεντρομώλο σχέδιο συνένωσης των κοινοτήτων σε δήμους.
• Δεν πρέπει να αποσιωπάται ότι σημαντικό ρόλο διεδραμάτισε στην αστυφιλία, στη δεκαετία του 1940, ο εμφύλιος πόλεμος, που οδήγησε τους Έλληνες στην εγκατάλειψη των ορεινών περιοχών της χώρας δια λόγους ασφαλείας.
δ. Λοιπές Μετακινήσεις Πληθυσμού
Στις μετακινήσεις πληθυσμών εντάσσονται, τόσο η επιστροφή μεταναστών (παλιννόστηση), όσο ο επαναπατρισμός ομογενών, αλλά και η μετανάστευση λαθραία ή νόμιμα, αλλοδαπών.
(1) Παλιννόστηση
Η παρατηρηθείσα παλιννόστηση στις δεκαετίες του 1970 και 1980 συνέβαλε στην περιορισμένη αύξηση του πληθυσμού, χωρίς συνέχεια, καθ΄όσον το πλείστον των επαναπατριζομένων ήταν άτομα που είχαν υπερβεί την παραγωγική ηλικία. Αλλά και όπου αυτό δεν συνέβαινε, οι νέες συνθήκες διαβιώσεως, οι ξενόφερτες αντιλήψεις περί οικογενείας, έφεραν τον περιορισμό των γεννήσεων. Πέραν αυτών πρέπει να επισημανθεί ότι το πλείστον των παλιννοστούντων δεν επέστρεψε στις αγροτικές περιοχές προέλευσης, αλλά στις μεγαλουπόλεις.
(2) Επαναπατρισμός Ομογενών
Η δοκιμασθείσα την περασμένη δεκαετία ανανέωση του πληθυσμού της χώρας και κυρίως των περιοχών που παρουσιάζουν έντονη δημογραφική αλλοίωση, δια των Ποντίων ομογενών, δεν επέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Απέτυχεν, ελλείψει σωστού και εγκαίρου προγραμματισμού και των αναγκαίων εγκαταστάσεων και ευκολιών εργασίας στους χώρους προορισμού.
(3) Μετανάστευση Αλλοδαπών – Λαθρομετανάστευση
Η μετανάστευση των πληθυσμών κυρίως από τις γειτονικές χώρες, νόμιμα ή λαθραία, μετά τη διάλυση του Συμφώνου Βαρσοβίας, το έτος 1990, έχει λάβει επικίνδυνες διαστάσεις και τείνει να καλύψει το κενό των γεννήσεων Ελληνοπαίδων. Οι αλλοδαποί εισάγουν τις δικές τους αξίες, τις νοοτροπίες, το πολιτιστικό επίπεδο, με αποτέλεσμα την αλλοίωση των αντιστοίχων των Ελλήνων.
Σήμερα οι αλλοδαποί μετανάστες και λαθρομετανάστες στη χώρα υπερβαίνουν τα 1.500.000 άτομα (13,5% περίπου του πληθυσμού της χώρας).

4. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Το δημογραφικό πρόβλημα έχει επιπτώσεις στη :
α. Δημογραφική Γήρανση
Η γήρανση του πληθυσμού συνεχώς αυξάνεται. Ο πληθυσμός της χώρας που είχε ηλικία άνω των 65 ετών, το έτος 1991, έφθανε το 14% και εκτιμάται ότι το 2025 θα φθάσει το 25%, ενώ τα παιδιά κάτω των 15 ετών θα παραμείνουν στο 19%, όταν το αποδεκτό ποσοστό κανονικής πληθυσμιακής διάρθρωσης είναι το 4%.
Η Ελλάς κατέχει στην Ευρώπη την πέμπτη θέση και στον κόσμο την δωδεκάτη από πλευράς ηλικιωμένων ατόμων στο σύνολο του πληθυσμού της.
Η Ελλάς εξελίσσεται, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, σε χώρα γερόντων με σοβαρά προβλήματα στο κοινωνικό, οικονομικό και αμυντικό σύστημα.
Σ΄ολόκληρο τον κόσμο το 1976 υπήρχαν 230 εκ. άνθρωποι άνω των 65 ετών, το 2000 ήταν 420 εκ. και το 2025 θα φθάσουν τα 830 εκ.
β. Μείωση Πολυτέκνων
Το 1940 είχαμε 165.000 πολύτεκνες οικογένειες με βάση πέντε παιδιά με 1.500.000 παιδιά, ενώ το 1981, με βάση τέσσερα παιδιά, μόλις 15.000 με 200.000 παιδιά, δηλαδή 1.300.000 παιδιά λιγότερα.
γ. Κλείσιμο Σχολείων
Το κλείσιμο των δημοτικών σχολείων, αλλά και γυμνασίων διαδέχεται το ένα το άλλο. Οι σχολικές μονάδες από το 1998 έως το 2002 έχουν μειωθεί κατά 358 και οι μαθητές κατά 5.000 περίπου, παρά την εγγραφή και την φοίτηση σημαντικού αριθμού μαθητών, παιδιών μεταναστών.
δ. Αύξηση Αγάμων
Έλλειψη γυναικών στην περιφέρεια, που οφείλεται στην νοοτροπία απόκτησης καλυτέρων συνθηκών διαβιώσεως μέσω γάμου με αστό σύζυγο. Εξέλιξη που επεβλήθη από τις κακές συνθήκες διαβιώσεως της αγρότισας. Δεν είναι όμως ολίγοι και εκείνοι που αναζήτησαν σύζυγο μεταξύ αλλοδαπών γυναικών, με απρόβλεπτες επιπτώσεις στη σύσταση της οικογενείας.
ε. Οικονομία – Περίθαλψη
Η γήρανση του πληθυσμού της χώρας επιφέρει σημαντική επιβάρυνση στον εργαζόμενο πληθυσμό δια την κάλυψη των αναγκών σύνταξης, ασφάλισης, υγειονομικής υποστήριξης και διαβίωσης. Υπάρχει δυσαναλογία εργαζομένων και μη εργαζομένων, που συνεχώς αυξάνεται.
στ. Εργατικό Δυναμικό
Η μείωση του εργατικού δυναμικού της χώρας είναι επακόλουθο της υπογεννητικότητος και της μετανάστευσης. Υπάρχει έλλειψη εργατικών χεριών, ακόμη και στις αγροτικές περιοχές. Παρά ταύτα το ποσοστό ανεργίας παραμένει στη χώρα μας υψηλό.
ζ. Πληθυσμιακή Αλλοίωση
Η ανεξέλεγκτη είσοδος χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη δημογραφική σύνθεση, στην ασφάλεια και στην ποιότητα ζωής του πληθυσμού. Εκτιμάται ότι στο μέλλον με δεδομένα τη γήρανση του πληθυσμού, την υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με την υπεργεννητικότητα των μεταναστών, αλλά κυρίως με τη δυνατότητα επικοινωνίας τους με τις όμορες προς την Ελλάδα χώρες προελεύσεως, με τις γνωστές αλυτρωτικές θεωρίες, θα δημιουργηθούν εθνικές μειονότητες.
5. ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
Η Ελλάς το 1821 ενεφανίσθη με πληθυσμό 938.765 κατοίκων και το 1928 είχε 753.400 κατοίκους και έκταση μόλις 47.516 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Παρουσίασε μία σταθερά αύξηση πληθυσμού και έκτασης, παρά τις σοβαρές απώλειες στους πολέμους μέχρι το 1949.
Στην απογραφή του 2001 είχε 10.964.020 κατοίκους και εκτιμάται ότι το 2020 θα έχει 10.555.400, ενώ το 2050 θα έχει σχεδόν 9.000.000 κατοίκους.
Η φυσική αύξηση του πληθυσμού από το έτος 1998, ότε οι θάνατοι υπερέβησαν τις γεννήσεις, ακολουθεί αρνητική πορεία.
6. ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΟΜΟΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
Όλες οι Βαλκανικές χώρες έχουν μία σταθερά φυσική αύξηση του πληθυσμού, εκτός της Βουλγαρίας.
Ο δείκτης γονιμότητος είναι δια την Αλβανία 3,1, δια την πρώην Γιουγκοσλαβία 2, δια την Βουλγαρία 1,9 και δια την Τουρκία 3,5 γεννήσεις ανά γυναίκα γόνιμης ηλικίας.
Έχοντας υπόψη ότι οι πληθυσμιακές μεταγγίσεις ακολουθούν την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, σε συνδυασμό με τις τάσεις διαμορφώσεως χαλαρών συνόρων, κρατών πολυπολιτισμικών κοινωνιών και την ύπαρξη κενών πληθυσμού στην ελληνική επαρχία, αντιλαμβάνεται κανείς τον κίνδυνο που διατρέχει το αμιγές κράτος-έθνος της Ελλάδος.
7. ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ
α. Αναγκαιότης Ε.Δ.
Οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις προσδίδουν κύρος, εμπνέουν αίσθημα ασφαλείας στο λαό, ενισχύουν τη διπλωματία και συμβάλουν στη διατήρηση της ειρήνης δια της αποτροπής, αλλά και στη νικηφόρο έκβαση του πολέμου όταν επιβληθεί.
Η Ελλάς απειλείται ξεκάθαρα από μία άλλη γειτονική χώρα, την Τουρκία, παρά τις οποιεσδήποτε καιροσκοπικές και ευκαιριακές διαθέσεις, στο όνομα της αναγκαιότητος της φιλίας των λαών.
Η Τουρκία έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και διαθέτει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, προετοιμασμένες και προσανατολισμένες δια επιθετικές επιχειρήσεις στον Έβρο, στα Νησιά και στη μαρτυρική Κύπρο.
Στην εποχή, την οποία διανύομε, οι πολεμικές συρράξεις, αλλά και οι σύγχρονες μορφές των - ασύμμετρες απειλές – είναι ακήρυκτες, αστραπιαίες, γενικές, σε βάθος και κερδίζει εκείνος που νικά στην πρώτη μάχη.
Επιβάλλεται συνεπώς στρατιωτική ετοιμότης, εθνική συνοχή και παλλαϊκή προετοιμασία δια την πρώτη μάχη.
Δια τους παραπάνω λόγους η Ελλάς είναι υποχρεωμένη να διατηρεί ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ισοδύναμες και ετοιμοπόλεμες, διατεταγμένες επί τριάντα και πλέον έτη, στην περιφέρεια, εκεί όπου, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, το δημογραφικό πρόβλημα παρουσιάζει την οξύτερη μορφή του.


β. Κατάσταση Ε.Δ. από Πλευράς Προσωπικού
Οι επιπτώσεις του δημογραφικού στην κοινωνία, στην οικονομία και στη γήρανση του πληθυσμού, σε συνδυασμό με την αυξανομένη υπογεννητικότητα, επιδρούν δυσμενώς στη διατήρηση ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων, δεδομένου ότι η ισχύς των λαμβάνει τη μορφή γινομένου προσωπικού, εξοπλισμού, εκπαίδευσης και ηθικού.
Το στρατιωτικό προσωπικό, ο βασικός παράγων των Ενόπλων Δυνάμεων, απαρτίζεται από τους μονίμους, τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου (επαγγελματίες οπλίτες) και τους στρατευμένους κληρωτούς. Οι τελευταίοι θα αποτελέσουν και το αντικείμενο στην περαιτέρω ανάπτυξη του θέματος.
Τα σύγχρονα δαπανηρά και πολύπλοκα οπλικά συστήματα δημιουργούν ηυξημένες ανάγκες σε προσωπικό υψηλού δείκτη νοημοσύνης και μακράς εκπαίδευσης με συνεπακόλουθες επιδράσεις στην οροφή, στη θητεία, στην εκπαίδευση, στη λειτουργία και στην ποιότητα-επιχειρησιακή ετοιμότητα.
(1) Οροφή
Η οροφή δια τη σύνθεση, δομή και οργάνωση των αναγκαίων Ενόπλων Δυνάμεων προς εκπλήρωση της ανατεθείσης αποστολής, θα είναι από το έτος 2005 και μελλοντικά 142.000 άτομα, εκ των οποίων 93.500 δια το Στρατό Ξηράς, 20.000 δια το Πολεμικό Ναυτικό και 28.500 δια την Πολεμική Αεροπορία. Πέραν αυτών δια την εκτέλεση της πολεμικής αποστολής από τις Ε.Δ. απαιτείται διπλασία εκπαιδευμένη δύναμη ως εφεδρεία.
(2) Στράτευση
Στην αρχαία Σπάρτη, αλλά και στην Αθήνα, οι νέοι υπείχον στρατιωτική υποχρέωση από του 18ου έτους της ηλικίας των. Η δε εξάσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων επετρέπετο μετά τη συμπλήρωση διετούς στρατιωτικής θητείας.
Στη νεώτερη ελληνική ιστορία, δια πρώτη φορά, η στρατιωτική υπηρεσία κατέστη υποχρεωτική δι΄όλους τους Έλληνες έως του 40ού έτους της ηλικίας δια νόμου (ΩΛΗ΄/29 Απριλίου 1880) επί κυβερνήσεως Χ.Τρικούπη.
Σήμερα η άντληση του προσωπικού πραγματοποιείται από τους νέους άνδρες, μόλις συμπληρώσουν το 19ο έτος της ηλικίας, αφού «κάθε Έλληνας, που μπορεί να φέρει όπλα, είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της πατρίδος» (άρθρο 4 Συντάγματος).
Η πρόσκληση προς στράτευση και η κατάταξη πραγματοποιείται από του τρέχοντος έτους 2004 ανά τρίμηνο και στους τρεις Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η απόδοση των κλάσεων, συνεπεία της υπογεννητικότητος, συνεχώς μειώνεται. Το έτος 1954 ήτο 94.000 άνδρες, το 2000 περίπου 83.000 και μετά το 2010 θα κατέλθει των 55.000 ανδρών.
Μεγάλο ποσοστό από τους υποχρέους κατατάξεως άνω των 30.000 ανδρών λαμβάνει αναβολή, κυρίως λόγω σπουδών διάρκειας μεγαλυτέρας των πέντε ετών, ένα άλλο ποσοστό δια λόγους υγείας και ένα μικρότερο ποσοστό προσφέρει άοπλη υπηρεσία.
Στην πραγματικότητα μόνο το 60% των υποχρέων στράτευσης κατατάσσεται ετησίως στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δια την κατανόηση του προβλήματος αναφέρω το εξής παράδειγμα:
Το έτος 2001 είχαμε 56.000 γεννήσεις αρρένων, που θα κληθούν να στρατευθούν το 2020. Το έτος 2019 απ΄αυτούς θα εισαχθούν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ μέχρι 33.000, οι οποίοι στη συνέχεια θα λάβουν αναβολή λόγω σπουδών. Συνεπώς το 2020 θα καταταγούν στο Στρατό, στην ηλικία των 19 ετών, μόνο 23.000 άνδρες. Ποσοστό που αντιστοιχεί στο 30% της στρατεύσιμης οροφής του Στρατού Ξηράς. Όσοι λάβουν αναβολή θα παραμείνουν επί μίαν τουλάχιστον πενταετίαν ανεκπαίδευτοι και ανεκμετάλλευτοι επιστρατευτικώς. Αρκετοί θα οδηγηθούν στην ανυποταξία και όσοι θα καταταγούν θα έχουν σοβαρότερα προβλήματα προσαρμογής στη στράτευση λόγω ολοκλήρωσης χαρακτήρος και στην εκπαίδευση λόγω ηλικίας. . Ομοίως ο χρόνος εκμεταλλεύσεώς τους, ως εφέδρων μετά τη στράτευση, μειώνεται σημαντικώς.
Το υπόλοιπον θα συμπληρωθεί με την κατάταξη των εξ αναβολής εκ προηγουμένων κλάσεων και το σημαντικότερο ποσοστό, που δεν είναι κατώτερο του 50% του συνόλου των οπλιτών, από επαγγελματίες οπλίτες.
Συμπέρασμα : Η διατήρηση της προβλεπομένης οροφής επιβάλλει την καθολική στράτευση στο 18ο έτος της ηλικίας των ανδρών, πριν την έναρξη των σπουδών και τη συμπλήρωση δι΄επαγγελματιών οπλιτών.
(3) Θητεία
Η διάρκεια της θητείας, της στρατιωτικής υποχρέωσης των κληρωτών, εξαρτάται από την οροφή, την εκπαίδευση, την επάνδρωση και την επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και από τον αριθμό των κατατασσομένων.
Ο ετήσιος κύκλος εκπαιδεύσεως των στρατευμένων οπλιτών, είναι πληρέστερος και αποτελεσματικότερος, καλύπτει την αναγκαιότητα συμμετοχής των εκπαιδευομένων σε όλες τις δραστηριότητες, τις διαφοροποιημένες είτε λόγω καιρικών συνθηκών, είτε λόγω εδαφικών δεσμεύσεων, παρέχει επαρκή χρόνο βίωσης των ιδιαιτεροτήτων του Στρατού. Επίσης η επιχειρησιακή ετοιμότης και η απόδοση των Σχηματισμών και Μονάδων κορυφώνονται στο τελευταίο τετράμηνο της δωδεκάμηνης εκπαίδευσης, διότι το προηγούμενο οκτάμηνο αναλίσκεται στη βασική, ειδική και ομαδική εκπαίδευση.
Στο παρελθόν η θητεία διήρκει 24 μήνες, σήμερα κατήλθεν προοδευτικώς στους 12 μήνες και δια τους τρεις Κλάδους των Ε.Δ., με τάσεις δια περαιτέρω μείωση.
Στις ευρωπαϊκές χώρες η θητεία κυμαίνεται από 6 μέχρι 24 μήνες, στην Τουρκία από 8 έως 18 μήνες και στην Κύπρο στους 26 μήνες με στράτευση στο 18ο έτος της ηλικίας.
Η διάρκεια της θητείας των στρατευμένων, ενισχυομένων και δια των επαγγελματιών οπλιτών, δεν μπορεί να κατέλθει των δώδεκα μηνών, διότι η πρόσληψη των τελευταίων, δια διαφόρους λόγους, δεν πρέπει να ξεπερνά ορισμένα κρίσιμα όρια. Το κόστος του επαγγελματικού στρατού αυξάνεται υπέρογκα. Το κόστος του επαγγελματία οπλίτη είναι πενταπλάσιο του αντιστοίχου κόστους του κληρωτού οπλίτη (15.000 και 3.000 Ευρώ, αντιστοίχως). Όσο δια το κόστος, λόγω φθοράς των οπλικών συστημάτων, από τις διαδοχικές χρήσεις υπό των κληρωτών, επισημαίνεται ότι τα οπλικά συστήματα, με την ταχεία τεχνολογική εξέλιξη και την ανταγωνιστική διάθεση υπεροχής, ξεπερνούνται και αντικαθίστανται πριν ακόμη αχρηστευθούν. Για παράδειγμα αναφέρω ότι στα 32 χρόνια (1961-1993) εχρησιμοποιήθησαν από τις μονάδες πεζικού τέσσερις τύποι τυφεκίων.
γ. Διαπιστώσεις
Η αναγκαία οροφή των Ε.Δ. δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί από την ετησία απόδοση των κλάσεων, ακόμη και στην περίπτωση που η θητεία παραμείνει στους 12 μήνες.
Η επάνδρωση είναι σοβαρότερη δια το Στρατό Ξηράς και ιδιαίτερα δια τις μονάδες πεζικού, όπου χειριστής-φορέας και οπλομηχάνημα συμπίπτουν στον αναντικατάστατο μαχητή.
Από πλευράς χωροταξικής το πρόβλημα είναι πλέον σοβαρό στις απερημωμένες ακριτικές περιοχές του Έβρου και των Νήσων, λόγω της ανάγκης υψηλής επιχειρησιακής ετοιμότητος σε συνδυασμό με την αδυναμία εξασφαλίσεως τοπικών εφεδρειών.
Εκεί στις ακριτικές περιοχές, με τη δημογραφική γήρανση, θα μπορούσε οι αγρότες και οι ψαράδες, οργανωμένοι στρατιωτικώς και ενισχυόμενοι οικονομικώς, να αναλάβουν την ασφάλεια των συνόρων, προκειμένου να παραμείνουν και να δημιουργήσουν στον τόπο τους, αλλά και να απαλλαγούν οι στρατιωτικές μονάδες του αντιστοίχου έργου, επ΄ωφελεία της εκπαιδεύσεώς των.
Οι σύγχρονες διεθνείς τάσεις, αλλά κυρίως οι εγχώριες πιέσεις και ανάγκες οδηγούν τις ηγεσίες στη μείωση των Ε.Δ. με αφαίρεση προσωπικού και σμίκρυνση της θητείας. Τα κενά προσπαθούν να καλύψουν με επαγγελματίες οπλίτες και με σύγχρονα οπλομηχανήματα, με «έξυπνα όπλα». Όμως η συνεχής μείωση της θητείας απαξιώνει το χαρακτήρα και τη χρησιμότητά της.
Οι σύγχρονοι μαχητές απαιτούν μεγαλύτερη διάρκεια ατομικής και ομαδικής εκπαίδευσης, προκειμένου να αναπτύξουν υψηλού βαθμού σωματική ρώμη, ψυχική αντοχή, πνευματική ευεξία και ομαδικό πνεύμα, ώστε να χειρισθούν αποτελεσματικά τα πολύπλοκα οπλικά συστήματα και να αντέξουν κάτω από το εξουθενωτικό και καταστροφικό σύγχρονο επιχειρησιακό περιβάλλον.
Το αξιόμαχον και η διάκριση των Ελληνικών Ε.Δ. βασίζονται στην πίστη των Ελλήνων στην υποχρέωση της στράτευσης δια την υπεράσπιση της ελευθερίας της πατρίδος, στην πίστη της ατομικής προσφοράς και θυσίας. Αυτή η πίστη έχει τις ρίζες της στο κοινό ελληνικό αξίωμα, κατά το οποίον «έκαστος ανήρ γεννάται όχι δι΄εαυτόν, αλλά δια την πατρίδα του». Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα της διαπαιδαγώγησης, της παράδοσης και της παιδείας των Ελλήνων, των περασμένων γενεών, που ξεκίνησαν την Ελλάδα από τη Μελούνα και μέσα σε δέκα χρόνια την έφθασαν στα όρια, που σχεδόν και σήμερα κατέχει.
Η πίστη αυτή, στη σύγχρονη κοινωνία, κλονίζεται, διότι η ιδέα του πολέμου αποτελεί δια τους μεγαλυτέρους παρωχημένο και δυσάρεστο παρελθόν και δια τους νεωτέρους απίθανο γεγονός. Σήμερα οι νέοι προσέρχονται στο στρατό κακώς ενημερωμένοι, με αρνητικές έως φοβικές διαθέσεις, με ανεπτυγμένο τον ατομισμό και τον υπερπροστατευτισμό, από καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, με απαιτήσεις, με δυσαρέσκεια λόγω διακοπής σπουδών και επαγγέλματος. Συνεπώς αρκετοί θεωρούν τη στράτευση βάρος και εμπόδιο που πρέπει να παρακαμφθεί. Οδηγούνται ευκόλως στην αστρατεία, στην ανυποταξία, στην αποφυγή της ένοπλης υπηρεσίας και στην ανάθεση της υπεράσπισης των αγαθών της περιουσίας και της ελευθερίας σε μισθωμένους υπερασπιστές, τους επαγγελματίες οπλίτες.
Είναι αναγκαίο να επισημανθεί και ο ευεργετικός παιδευτικός χαρακτήρας του Στρατού προς τους Ελληνόπαιδες. Αναπτύσσεται το ομαδικό πνεύμα, η αλληλεγγύη και η συνεργασία. Καλλιεργούνται οι αρετές του θάρρους, της αποφασιστικότητος, της ευθύνης και της πειθαρχίας. Προβάλλεται το συλλογικό συμφέρον του ατομικού. Προάγεται η φιλοπατρία και σφυρηλατείται η εθνική συνείδηση. Εθίζεται η οργάνωση και η τάξη. Προσφέρονται επαγγελματικές γνώσεις.
Φρονώ πως αυτή η παιδεία προς τους Ελληνόπαιδες είναι η σημαντικότερη προσφορά, το ανταποδοτικό όφελος της πατρίδος προς τους στρατευμένους νέους της. Αυτή την προσφορά ουδέν άλλο σχολείο μπορεί να την παρέξει παρά ο καλά δομημένος και οργανωμένος στρατός, το «δεύτερο σχολείο», όπως ελέγετο πριν λίγα χρόνια.
Μελετώντας τα αποτελέσματα των σφιγμομετρήσεων, που δημοσιεύονται και φέρουν τις Ε.Δ. να κατέχουν την πρώτη θέση, άνω του 80%, στην εμπιστοσύνη και στην αποδοχή του ελληνικού λαού, είναι βέβαιον πως το έργον της πολιτείας προς ανακοπή των τάσεων αστρατείας και καθιέρωση της καθολικής στράτευσης καθίσταται απλούστερο.
Επιβάλλεται προς αυτή την κατεύθυνση να κινείται η πολιτεία και να προσπαθεί δια την αλλαγή της σύγχρονης νοοτροπίας με τη σωστή ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση στο σχολείο και στην οικογένεια. Με τη βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως των στρατευμένων, κυρίως όμως με την συνεχή επίβλεψη, την διαρκή απασχόληση, τη δίκαιη μεταχείριση και την ρεαλιστική εκπαίδευση από συγχρόνους, λειτουργούς, κατοχυρωμένους αξιωματικούς.
8. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
α. Η Ελλάς αντιμετωπίζει σοβαρό εθνικό πρόβλημα, το δημογραφικό, λόγω υπογεννητικότητος, γήρανσης και μετανάστευσης του πληθυσμού, που έχει ως συνέπεια την αρνητική αύξηση του πληθυσμού με απρόβλεπτες επιπτώσεις στην κρατική και εθνική οντότητα.
β. Τα κύρια αίτια της υπογεννητικότητος στην Ελλάδα είναι η ευμάρεια και ο ατομισμός, οι ξένες επιδράσεις, η μείωση των γάμων, η αύξηση των διαζυγίων, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων, ο επαγγελματισμός της γυναίκας, το κόστος ανατροφής και φύλαξης των παιδιών, η ανεργία, η αστικοποίηση, η εξέλιξη της αγροτικής οικονομίας, η μειωμένη κρατική μέριμνα δια την εξάλειψη των αιτίων.
γ. Τα αίτια της αστυφιλίας και της μετανάστευσης πρέπει να αναζητηθούν στην ανισόρροπη ανάπτυξη, στην ελλειπή υγειονομική και νοσοκομειακή περίθαλψη της περιφερείας, στην κατάτμηση του γεωργικού κλήρου, στην έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού της χρήσης γης, στις αντίξοες συνθήκες της αγροτικής ζωής, στην υπερπροβολή της αστικής διαβίωσης, στο κεντρομώλο σχεδιασμό των νέων δήμων, στην ανασφάλεια και στην έμφυτη τάση του Έλληνα δι΄αλλαγή και αναζήτηση καλύτερης τύχης.
δ. Το δημογραφικό πρόβλημα επιδρά δυσμενώς στην επάρκεια επάνδρωσης των Ενόπλων Δυνάμεων, λόγω της μειώσεως των γεννήσεων και της γήρανσης στην περιφέρεια, όπου λόγω αποστολής βρίσκεται το μείζον των Ε.Δ. και ιδιαίτερα του Στρατού Ξηράς.
ε. Η διατήρηση Ενόπλων Δυνάμεων υψηλού βαθμού επιχειρησιακής ετοιμότητος, απαιτεί πληρότητα επάνδρωσης, υψηλή οροφή και κατά συνέπεια επαρκούς διάρκειας θητεία προς κάλυψη του μειωμένου αριθμού στρατευομένων.
στ. Οι οπλίτες θητείας πρέπει να αποτελούν τη σπονδυλική στήλη των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδος. Οι Ένοπλες Δυνάμεις θητείας είναι από πάσης πλευράς προσαρμοσμένες καλύτερα στα μέτρα και ικανοποιούν επαρκώς τις εθνικές ανάγκες της χώρας.
ζ. Οι Ε.Δ. θητείας επενεργούν ευεργετικά και παιδευτικά στους Ελληνόπαιδες με την ανάπτυξη της σωματικής ρώμης, της ψυχικής αντοχής, της πνευματικής ευεξίας, της εθνικής συνείδησης και άλλων αρετών και δεξιοτήτων, που συμβάλλουν στην καλύτερη κοινωνική προσαρμογή και εργασία, αλλά και στην καθολικότερη αντιμετώπιση των κινδύνων της πατρίδος. \
η. Η καθολική στράτευση των ανδρών στο 18ο έτος της ηλικίας με θητεία, ίσης διάρκειας 12 μηνών, αποτελεί την πλέον συμφέρουσα, αναγκαία, δυνατή και σκόπιμη λύση. Ικανοποιεί απολύτως την αρχήν της ισονομίας. Έχει χαμηλότερο κόστος πάσης άλλης λύσεως. Δημιουργεί επάρκεια εκπαιδευμένης και ετοιμοπόλεμης εφεδρείας μακράς διάρκειας. Καλλιεργεί υπευθύνους και ανδρείους πολίτες. Βασίζεται στην ανιδιοτέλεια και στην αίσθηση της προσφοράς και είναι μακράν πάσης σύνδεσης με σχέσεις και αδυναμίες προσφοράς και ζήτησης, δούναι και λαβείν, σπερμάτων συνδικαλιστικών διεκδικήσεων, καταστάσεων επικινδύνων δια την πειθαρχία και το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
θ. Η ανεπάρκεια των κληρωτών οπλιτών δια την κάλυψη της επιβαλλομένης οροφής οδηγεί στην κατάταξη επαγγελματιών οπλιτών, σε ποσοστό άνω του 50% του συνόλου των οπλιτών. Και όσο θα περνούν τα χρόνια και θα μειώνεται ο αριθμός των κληρωτών, λόγω υπογεννητικότητος, τόσο θα αυξάνεται ο αριθμός των επαγγελματιών ή θα αυξάνεται η θητεία, εφόσον η αποστολή των Ε.Δ. παραμένει αμετάβλητη.
9. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Δια την άρση όλων εκείνων των αιτίων που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, επιβάλλεται να γίνουν από την πολιτεία, προγραμματισμένα και συναποφασισμένα τα εξής :
α. Να δοθούν σοβαρά επιδόματα δια τη γέννηση κάθε παιδιού, αυξανομένων αναλόγως του αριθμού και συγχρόνως να επεκταθούν τα ευεργετήματα των πολυτέκνων και σε γονείς τριών παιδιών.
β. Να αυξηθούν οι άδειες εγκυμοσύνης, γαλουχίας και προστασίας των παιδιών.
γ. Να γίνουν σταθμοί βρεφών και νηπίων σε όλους τους κατοικουμένους οικισμούς της χώρας, ανάλογης δυναμικότητος προς τον αριθμό των παιδιών.
δ. Να χορηγείται χαμηλότοκο δάνειο στα ζευγάρια με την τέλεση του γάμου, που να αποπληρώνεται δια της καταβολής του μηνιαίου ενοικίου δια την απόκτηση σύγχρονης και ευρύχωρης κατοικίας.
ε. Να ληφθούν μέτρα δια την ισόρροπη ανάπτυξη της περιφερείας δια συγκράτηση πληθυσμών σε κρίσιμες εθνικά περιοχές.
στ. Να γίνει ο χωροταξικός σχεδιασμός της χρήσης γης, ο αναδασμός και η ενίσχυση των αγροτών δια την επαύξηση των εκτάσεών των.
ζ. Να δοθούν απαλλαγές σε φόρους, εισφορές και τέλη αδειών στους αγρότες των ακριτικών περιοχών.
η. Να δοθούν κίνητρα δια ανάπτυξη βιοτεχνιών και δια εγκατάσταση δημοσίων υπαλλήλων στην περιφέρεια.
θ. Να είναι καθολική η στράτευση των ανδρών στο 18ο έτος της ηλικίας, με σταθερά θητεία 12 μηνών, συμπληρουμένων των βασικών ειδικοτήτων με επαγγελματίες οπλίτες.
ι. Να είναι αισθητή η παρουσία των Ε.Δ. και των Σ.Α. στις παραμεθόριες περιοχές δια τόνωση του αισθήματος ασφαλείας των κατοίκων, οι οποίοι να ενταχθούν και οργανωθούν σε σύστημα φύλαξης συνόρων κατά το πρότυπο των «Ακριτών».
ια. Να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά το πρόβλημα των λαθρομεταναστών και μεταναστών.
ιβ. Τέλος να πραγματοποιείται ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση του λαού επί των κινδύνων που το έθνος διατρέχει από το δημογραφικό πρόβλημα και από τη μείωση της ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων.
10. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το σοβαρότερο εθνικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η χώρα μας, είναι το δημογραφικό, που βάλει ευθέως κατά της εθνικής και κρατικής οντότητος. Είναι σύνθετο και η επίλυσή του απαιτεί πρόγραμμα, μεθοδικότητα και όχι άλλη αναβολή.
Το δημογραφικό πρόβλημα επηρεάζει αλλά και επηρεάζεται σοβαρά από τη διατήρηση ισχυρών Ε.Δ.
Κλείνω την ομιλία μου με απόσπασμα λόγου του φιλέλληνα Γάλλου βουλευτή P.David, στις 12 Ιανουαρίου του 1844, στη Γαλλική Βουλή : «Η μοναρχία χρειάζεται αυλήν, στρατόν, οικονομικά μέσα….Πού θα τα εύρητε όλα αυτά εις κράτος χωρίς γεωργία, βιομηχανίαν και σχεδόν έρημον πληθυσμού ; Η Κωνσταντινούπολις, η Σμύρνη, η Θεσσαλονίκη, η Κρήτη επλημμύρησαν από πεινασμένους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι επιστρέφουν εις τους παλαιούς των αυθέντας να ζητήσουν εργασίαν και άρτον. Πώς θα δημιουργηθεί στρατός ; Η Πελοπόννησος, η τόσον άλλοτε κατοικουμένη και εύφορος…..είναι ήδη ακαλλιέργητη κατά τα 4/5 ελλείψει χρημάτων και χειρών. Καλέσατε τους πολίτας να επιστρέψουν, δώσατέ τους αγροκτήματα και μηχανάς. Δημιουργήσατε εθνικόν στρατόν ή μάλλον εμπνεύσατε εις τον λαόν πίστιν δια να δημιουργήσει ο ίδιος τον Στρατό του όπως συμβαίνει στην Ελβετία».
Ας ευχηθούμε να μην αντιμετωπίσει η Ελλάς παρομοίαν κατάσταση στο μέλλον. Ας προβληματισθούμε. Ας αποφασίσουμε να πράττουμε τα ωφέλιμα και όχι μόνο τα αρεστά.



ΠΗΓΕΣ
1. Σύνταγμα της Ελλάδος
2. Στατιστική Επετηρίδα Ελλάδος του 2002.
3. Νεώτερη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος Σπ. Μαρκεζίνη.
4. Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «ΗΛΙΟΣ».
5. Λευκή Βίβλος ΥΕΘΑ έτους 2004.
6. Στατιστικά Στοιχεία ΔΟΡ/ΓΕΣ.
7. Στατιστικά Στοιχεία ΔΣΛ/ΓΕΣ
8. Δημοσιεύματα Εφημερίδος «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
http://www.elesme.gr/elesmegr/periodika/t22/t22_04.htm