Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

H Αλβανία είναι ο βασικός προμηθευτής ναρκωτικών της Ευρώπης

Η κυβέρνηση του Έντι Ράμα στην Αλβανία μπορεί να παρουσιάζει τις προσπάθειες που κάνει για την πάταξη των κυκλωμάτων καλλιέργειας και διακίνησης ινδικής κάνναβης, αλλά το φαινόμενο επεκτείνεται σε όλη τη χώρα.Η αλβανική αστυνομία, υπό την πίεση του διεθνή παράγοντα, προβάλλει σχεδόν καθημερινά επιτυχίες της στον τομέα του εντοπισμού και καταστροφής χιλιάδων δενδρυλλίων, αποτελεί ωστόσο κοινό μυστικό ότι τα χτυπήματα των αρχών δεν είναι παρά «σταγόνες στον ωκεανό» της χασισοκαλλιέργειας στην οποία επιδίδονται οργανωμένες συμμορίες αλλά και απλοί άνθρωποι στα χωριά για να εξασφαλίζουν ένα καλό εισόδημα. 
Από τις ανακοινώσεις των αρχών προκύπτει ότι τα κυκλώματα καλλιεργούν ινδική κάνναβη όχι μόνο σε διάσπαρτα χωράφια, οροπέδια στον βορρά, αλλά και τις αυλές σπιτιών αλλά και σε οργανωμένα θερμοκήπια, ενώ χρησιμοποιούν σύγχρονα μέσα για την κατεργασία τους και μεταφορά τους. Έτσι πριν λίγες μέρες στην περιοχή της Λουσνια, νοτιοανατολικά των Τιράνων η αστυνομία ανακάλυψε ένα μεγάλο ξηραντήριο ειδικά εξοπλισμένο για την γρήγορη ξήρανση του προϊόντος.
Στο ίδιο διάστημα κατασχέθηκε στο Δυρράχιο τεράστια αποθήκη η οποία είχε εξοπλιστεί με υπερσύγχρονα μέσα που εξασφάλιζαν την ανάπτυξη των δενδρυλλίων σε λίγες μόνο βδομάδες και την καλλιέργειά τους όλο το χρόνο! Μικρά αεροπλάνα μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες στην Ιταλία ενώ για την Ελλάδα επιλέγονται οι χερσαίου δρόμοι, από τις οδικές αρτηρίες με φορτηγά αυτοκίνητα έως τα βουνά και τα δάση με μουλάρια. Μόνο το τελευταίο δεκαπενθήμερο κατασχέθηκαν από τις ιταλικές αρχές δύο μικρά αεροσκάφη που μετέφεραν αντίστοιχα εκατόν είκοσι και ογδόντα κιλά χασίς και είχαν απογειωθεί από αυτοσχέδια αεροδρόμια στην περιοχή της Αυλώνας...
Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι καταγγελίες και αποκαλύψεις για εμπλοκή κρατικών αξιωματούχων και αστυνομικών στο χρυσοφόρο εμπόριο χασίς γεγονός που ήρθε στο φως και από τις έρευνες της ιταλικής αστυνομίας στην περίπτωση του ενός αεροσκάφους. Σε μια άλλη περίπτωση, αυτή του επικεφαλής του τμήματος δίωξης ναρκωτικών της αστυνομίας στην πόλη Φιερι, Ντρινταν Ζαγκάνι, προκλήθηκε μεγάλο σκάνδαλο με πολιτικές προεκτάσεις, το οποίο έλαβε διαστάσεις στον αλβανικό τύπο.
Στον Ζαγκάνι είχε επιβληθεί κατ οίκον περιορισμός για παράβαση καθήκοντος, πλην όμως κατάφερε να δραπετεύσει οικογενειακώς στην Ιταλία όπου προέβη σε καταγγελίες για πολιτική προστασία κυκλωμάτων διακίνησης ναρκωτικών στην χώρα του. Παρά ταύτα συνελήφθη και ο ίδιος για παράβαση καθήκοντος. Οι συχνές αποκαλύψεις για διαπλοκή του εμπορίου ναρκωτικών με την πολιτική προκαλούν έντονες διαμάχες εντός και εκτός αλβανικής βουλής με το κλίμα να επιβαρύνεται τις τελευταίες μέρες από την διαρροή στον τύπο άτυπης έκθεσης του ΟΑΣΕ η οποία περιέχει ονόματα βουλευτών, κυρίως από το κυβερνών κόμμα, που φέρονται να εμπλέκονται στο οργανωμένο έγκλημα.

Τα φασισταριά της Κροατίας συκοφαντούν την Ελλάδα για τους πρόσφυγες. Όλοι οι σύμμαχοι των ναζί απέναντι σε Ελλάδα – Σερβία

ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΟΙ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΣΦΑΓΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. ΠΟΙΟΙ; ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΣΦΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΥΡΩΠΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΕ ΤΟΥΡΚΟΥΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ
ΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΚΡΑΤΑΜΕ.

Η Ελλάδα είναι σύμφωνα με τον πρωθυπουργό της Κροατίας Ζόραν Μιλάνοβιτς η κυρίως υπεύθυνη για το προσφυγικόζήτημα. Σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε σε δημοσιογράφους «σύμφωνα με εκτιμήσεις, ποσοστό 75 έως 80% των μεταναστών εισέρχεται από τα ελληνικά νησιά. 
Πρόκειται για ανθρώπους των οποίων η ζωή δεν είναι σε κίνδυνο. Θα μεταφερθούν από τους διακινητές με φουσκωτές βάρκες. Είναι ένα ταξίδι που είναι πολύ σύντομο και το οποίο μπορούμε να εμποδίσουμε, αλλά η Ελλάδα δεν το κάνει επίτηδες».

olympia

Σαν σήμερα αυτοπυρπολείται διαμαρτυρόμενος για το στρατιωτικό καθεστώς ο Κώστας Γεωργάκης

Σαν σήμερα αυτοπυρπολείται διαμαρτυρόμενος για το στρατιωτικό καθεστώς ο Κώστας Γεωργάκης

Φοιτητής της Γεωλογίας από την Κέρκυρα, που αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 στη Γένοβα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας.
Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1948 και ήταν μέλος της ΕΔΗΝ, της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου. Τον Ιούλιο του 1970 αποκάλυψε ανώνυμα ότι η Χούντα των Αθηνών είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία. Η ταυτότητά του γρήγορα έγινε γνωστή και ο ίδιος φοβούμενος για την τύχη της οικογένειάς του στην Ελλάδα αποφάσισε να κάνει μια εντυπωσιακή ενέργεια, που θα προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα.
Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα».
Αφού τελείωσε το γράμμα, βγήκε από το σπίτι και με το 500αράκι Φιατάκι του, που είχε κολλημένη μια φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου στο παρμπρίζ του, έφτασε στις 3 τα ξημερώματα στην Πλατεία Ματεότι της Γένοβας. Από το πορτ μπαγκάζ πήρε τρία μπουκάλια γεμάτα βενζίνη και ύστερα κατευθύνθηκε προς τα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε, στο οποίο στεγάζονταν τότε τα δικαστήρια της πόλης. Κάτω από τη μεγάλη στοά, άνοιξε τα μπουκάλια και έριξε τη βενζίνη στα ρούχα του. Μετά άναψε το σπίρτο...
Εκείνη την ώρα στην πλατεία ήταν μόνο μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον έλληνα φοιτητή. Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του, ωστόσο ο Κώστας Γεωργάκης είχε ακόμη το κουράγιο να φωνάξει: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα». Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου δέκα ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή. Στο σημείο της θυσίας υπάρχει σήμερα μια μαρμάρινη στήλη με την επιγραφή στα ιταλικά: «Η Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα».
Η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του στη γενέτειρά του με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Η πράξη του αφύπνισε τη διεθνή κοινή γνώμη για την κατάσταση στην Ελλάδα, που στέναζε κάτω από την μπότα των Συνταγματαρχών.
Ο τάφος του Κώστα Γεωργάκη βρίσκεται στο Α' Δημοτικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας. Μια μικρή πλατεία της πόλης φέρει το όνομά του, ενώ έχει αναγερθεί ένα μνημείο προς τιμήν του.
Η αυτοθυσία του φοιτητή Κώστα Γεωργάκη είναι μοναδικό και ξεχωριστό γεγονός στην αντίσταση κατά της Χούντας, προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος απαθανάτισε τη θυσία του με τους στίχους από το ποίημά του «Η Θέα του Κόσμου»: «…ήσουν η φωτεινή περίληψη του δράματός μας…στην ίδια λαμπάδα τη μία, τ' αναστάσιμο φως κι ο επιτάφιος θρήνος μας…»
Πηγή: sansimera.gr


Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/625814/san-simera-aytopyrpoleitai-diamartyromenos-gia-to-stratiotiko-kathestos-o-kostas-georgakis#ixzz3mDb0WUbo

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΩΡΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ TÜRKSTREAM

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης - Η δήλωση στις 14 Σεπτεμβρίου του το Νο2 του ρωσικού κολοσσού Gazprom, Αλεξάντερ Μεντεβέντεφ, ότι η Ρωσία σταματά κάθε διαδικασία προώθησης της κατασκευής του αγωγού Türkstream που θα μεταφέρει το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας και στη συνέχεια μέσω Ελλάδας στην Ευρώπης, λόγω της πολιτικής αστάθειας στην Τουρκία, φαίνεται πως προκάλεσε αναστάτωση στην Άγκυρα και τώρα οι Τούρκοι προσπαθούν να αντιστρέφουν το αρνητικό κλίμα που έχει επικρατήσει για τον αγωγό αυτό. Οι ενστάσεις της ρώσικης πλευράς είχαν γίνει έντονες μετά την συμφωνία που υπογράφτηκε στα τέλη Ιουλίου μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, γνωστή σαν συμφωνία του Ιντζιρλίκ, που προβλέπει την κοινή στρατιωτική δράση για την δημιουργία ζωνών ασφαλείας μέσα στο συριακό έδαφος, στην ουσία όμως για την επιχείρηση ανατροπής του προέδρου Άσαντ.
Πέραν τούτου η ρωσική πλευρά υποστηρίζει ότι ο αγωγός αυτός που θα έχει την δυνατότητα μεταφοράς 15,75 δισεκατομμύρια κυβικά φυσικού αερίου, έχει σκοντάψει, καθώς η ρωσική αίτηση που έχει σταλεί από τις αρχές Ιουλίου στην Άγκυρα για την έναρξη των εργασιών κατασκευής έχει μείνει αναπάντητη. Για τον λόγο αυτό η υπόθεση παραμένει στις καλένδες. Η τουρκική πλευρά δικαιολόγησε την καθυστέρηση γιατί δεν μειώνουν οι Ρώσοι την τιμή του φυσικού αερίου που εξάγουν στην Τουρκία. Συγκεκριμένα η τουρκική BOTAŞ, ( τουρκική Ανώνυμη εταιρεία αγωγών και μεταφοράς πετρελαίου), ζήτησε από την Ρωσία την μείωση της τιμής του φυσικού αεριού που εισάγει η Τουρκία από την Ρωσία κατά 10.25% χωρίς να λάβει καμία απάντηση.
Παράλληλα η τουρκική κυβέρνηση υποστηρίζει πως είναι υπηρεσιακή και δεν μπορεί να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία. Σε αυτό όμως οι Ρώσοι αντιτείνουν το επιχείρημα γιατί τότε η τουρκική υπηρεσιακή κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία με τους Αμερικανούς για την χρήση του Ινζιρλίκ σε αεροπορικές επιδρομές στην Συρία. Σε μια συνέντευξη που έδωσε στην αραβική εφημερίδα El Ahram, ο Ρώσος πρωθυπουργός, Dimitri Medvedef, που βρέθηκε στην Αίγυπτο στις 6 Αυγούστου στα εγκαίνια της νέας διώρυγας του Σουέζ καταδίκασε την συμφωνία ΗΠΑ Τουρκίας για κοινή επέμβαση στην Συρία καθώς και τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στο βόρειο Ιράκ σε θέσεις των Κούρδων από την Τουρκία
Τώρα σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο πρόεδρος της «Διεθνούς Ένωσης Οικονομίας της Ενέργειας», Τούρκος, Gürkan Kumbaroğlu, δήλωσε πως δεν πρέπει καμία αιτία να καθυστερήσει την κατασκευή του αγωγού αυτού ούτε η πολιτική αστάθεια στην Τουρκία, ούτε το τουρκικό αίτημα για μείωση των τιμών του φυσικού αερίου από την Ρωσία. Ο Gürkan Kumbaroğlu κάλεσε τις δυο πλευρές να επισπεύσουν τις διαπραγματεύσεις τόσο στο τεχνικό όσο και στο οικονομικό επίπεδο για να επιταχυνθεί η κατασκευή του αγωγού, που θα επιφέρει πολλαπλά οικονομικά οφέλη στην τουρκική οικονομία που ήδη δοκιμάζεται από μια αυξάνουσα ύφεση, ενώ η ανεργία χτυπάει «κόκκινο».
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

ΦΛΟΡΕΝΣ ΝΑΙΤΙΝΓΚΕΙΛ, 1820-1910 (FLORENCE NIGHTINGALE)




Η Florence Nightingale είναι η πρώτη νοσηλεύτρια που έθεσε τις βάσεις της επιστημονικής νοσηλευτικής και κατέστησε το νοσηλευτικό έργο κοινωνικό λειτούργημα. Ήταν πρωτοπόρος στην περιποίηση των ασθενών και μεταρρυθμιστής των μεθόδων υγιεινής των νοσοκομείων εκείνης της εποχής.

Η Φλωρεντία, κόρη του εύπορου γαιοκτήμονα William Nightingale Embly και της Frances, γεννήθηκε στη Φλωρεντία της Ιταλίας - από εκεί πήρε και το όνομά της- στις 12 Μαΐου 1820. Είχε και μια μεγαλύτερη αδελφή, την Παρθενωπή, η οποία γεννήθηκε στη Νάπολη. Με την επιστροφή των γονιών της στην Αγγλία, ύστερα από δύο χρόνια περιοδείας στην Ευρώπη, εντέλει εγκαταστάθηκαν για τους θερινούς μήνες στο λιβάδι Hurst στο Derbyshire, και για το χειμώνα στο Habshire. Σαν παιδί η Φλωρεντία είχε πολύ καλές σχέσεις με τον πατέρα της, ο οποίος ανέλαβε την εκπαίδευση αυτής και της αδελφής της. Καθώς ήταν απόφοιτος του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, παρέδιδε στα δυο κορίτσια μαθήματα ελληνικών, λατινικών, γαλλικών, γερμανικών, ιταλικών, ιστορίας, φιλοσοφίας και μαθηματικών. Η Φλωρεντία από μικρό παιδί είχε έφεση στη μελέτη, σε αντίθεση με την αδερφή της που υπερείχε στη ζωγραφική και τη ραπτική. Τα χρόνια πέρασαν και η Φλωρεντία έγινε μια ζωηρή και ελκυστική κοπέλα, η οποία εισέπραττε το θαυμασμό όλων. Η μητέρα της, μια αυταρχική γυναίκα, καθώς την έβλεπε να μεγαλώνει, το μόνο που σκεφτόταν ήταν να την αποκαταστήσει με ένα καλό σύζυγο, αλλά αυτή είχε άλλες ανησυχίες. Αρνήθηκε να παντρευτεί το Λόρδο Houghton’s.

Το 1837, κατά τη διαμονή της στο σπίτι τους στο Embley, η Φλωρεντία άκουσε μια φωνή, τη φωνή του Θεού, όπως χαρακτηριστικά υποστήριζε, να την καλεί να εργαστεί για αυτόν. Έτσι, αποφάσισε κι ανακοίνωσε στους γονείς της ότι ήθελε να γίνει νοσοκόμα. Οι γονείς της εναντιώθηκαν κατηγορηματικά στην απόφαση αυτή, διότι συνέδεαν την περιποίηση των ασθενών με τις γυναίκες της εργατικής τάξης. Παρ’ όλα αυτά, η επιθυμία της ενισχύθηκε σε μια συνάντηση που είχε με την Elizabeth Blackwell - γιατρό στις Ηνωμένες Πολιτείες- στο νοσοκομείο του Αγίου Βαρθολομαίου στο Λονδίνο. Τελικά, το 1851, ο πατέρας της της έδωσε την άδεια να γίνει νοσοκόμα. Έτσι, ανέπτυξε ενδιαφέρον για τα κοινωνικά θέματα.

Έκανε επισκέψεις στα σπίτια των αρρώστων στα τοπικά χωριά και άρχισε να ερευνά τα νοσοκομεία και την περιποίηση. Το 1850 ταξίδεψε στην Ιταλία, την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Επιστρέφοντας, όμως, στην Αγγλία μέσω Γερμανίας επισκέφθηκε το νοσοκομείο και το σχολείο Theodor Fliedner για τις διακόνισσες στο Kaiserswerth, κοντά στο Dusseldorf. Έπειτα από ένα χρόνο επέστρεψε ξανά για να καταρτιστεί ως νοσηλεύτρια, για τρεις μήνες. Δυο χρόνια αργότερα διορίστηκε ως επιθεωρητής ενός νοσοκομείου στο Λονδίνο.

Tο Μάρτιο του 1854 διεξήχθη ο Κριμαϊκός Πόλεμος (Ρωσία εναντίον Τουρκίας, Μ. Βρετανίας και Γαλλίας). Το Σεπτέμβριο, βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στην Κριμαία. Μέσα σε μερικές εβδομάδες περίπου 8.000 άτομα έπασχαν από χολέρα και ελονοσία, πράγμα που συντάραξε τη βρετανική κοινή γνώμη και προκάλεσε τη δημόσια κατακραυγή, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκαστεί να αλλάξει τον τρόπο δράσης που είχε μέχρι τότε. Η Νightingale προσφέρθηκε εθελοντικά και εντός τριών ημερών έφυγε από την Αγγλία, επικεφαλής μιας ομάδας τριάντα οκτώ νοσηλευτών.

Έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, στο Σκούταρι, όπου υπήρχαν οι βρετανικές ιατρικές εγκαταστάσεις για τους στρατιώτες. Εκεί είχε να αντιμετωπίσει κάτι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τα στρατιωτικά νοσοκομεία βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση. Ήταν υπεύθυνη για την περίθαλψη πέντε χιλιάδων τραυματιών, που μέσα σε δύο μήνες διπλασιάστηκαν, ενώ οι νοσοκόμες που βρίσκονταν υπό την άμεση επίβλεψή της έφτασαν τις ογδόντα πέντε. Οι θάλαμοι ήταν γεμάτοι ποντίκια και ψύλλους και η καθαριότητα σχεδόν ανύπαρκτη. Οι τραυματίες ήταν άπλυτοι, χωρίς σκεπάσματα, χωρίς κατάλληλη τροφή, φορούσαν ακόμα τις στολές του στρατού, που ήταν πολύ βρώμικες. Έπιπλα, ιματισμός και κλίνες δεν επαρκούσαν για την κάλυψη των άμεσων νοσοκομειακών αναγκών. Οι τραυματίες κείτονταν στους διαδρόμους, πάνω σε ψάθες, ανάμεσα στις ακαθαρσίες. Κάτω από τέτοιες συνθήκες εμφανίστηκαν αρρώστιες όπως ο τύφος, η χολέρα και η δυσεντερία, κι έτσι προέκυψε ένα υψηλό ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των πληγωμένων στρατιωτών. Όμως, η Φλωρεντία ανέπτυξε μια καταπληκτική και ρηξικέλευθη δραστηριότητα που έμεινε ιστορική.

Χρειαζόταν, πράγματι, νοσηλεύτρια με ψυχικό σθένος και ξεχωριστή επιτηδειότητα για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Έβαλε τους νοσοκόμους να καθαρίσουν τους ρυπαρούς θαλάμους και διαδρόμους και τις νοσοκόμες να κατασκευάσουν μαξιλάρια, στρώματα και ιματισμό για τους ασθενείς.

Εγκατέστησε λουτρά, εξολόθρεψε τα έντομα και τα ποντίκια που μάστιζαν τα νοσοκομεία, προμηθεύτηκε νοσηλευτικό και φαρμακευτικό υλικό, φρόντισε για την αύξηση του αριθμού των γιατρών. Αργότερα, κατασκευάστηκαν μαγειρεία, πλυντήρια, καφενεία και δωμάτια για διάβασμα. Υπερνικώντας τα εμπόδια κατάφερε να μετατρέψει ένα χώρο τρόμου σε παράδεισο, όπου οι ασθενείς μπορούσαν να αναρρώσουν.

Παρόλα αυτά, οι ανώτεροι στρατιωτικοί υπάλληλοι και γιατροί αντιτέθηκαν στις απόψεις της σχετικά με τη μεταρρύθμιση των στρατιωτικών νοσοκομείων. Έβλεπαν με καχυποψία τις ενέργειές της, ερμήνευαν τα σχόλιά της ως επίθεση στον επαγγελματισμό τους και γενικά την έκαναν να αισθανθεί ανεπιθύμητη. Τελικά, κατάφερε να εξαλείψει τις αντιδράσεις αυτές, εφόσον σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να περιορίσει τις κύριες αιτίες θνησιμότητας των τραυματιών (μολύνσεις, επιδημικές νόσους, κ.α.). Η ίδια περνούσε πολλές ώρες μέσα στους θαλάμους, μέρα και νύχτα, και δεν υπήρχε σχεδόν κανένας στρατιώτης που να μην τον είχε περιποιηθεί προσωπικά. Κρατώντας μια λάμπα στο χέρι περπατούσε ανάμεσα στους διαδρόμους, προκειμένου να παρακολουθήσει την πορεία των ασθενών της και να τους παρηγορήσει, αν χρειαζόταν , ακόμα και τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Απέκτησε, έτσι το όνομα «η Κυρία με τη λάμπα». Μέσα σε λίγους μήνες η Φλωρεντία κατάφερε να μειώσει τη θνησιμότητα από 40% σε 2,2%. Με την εργασία της απέδειξε ότι η σωστή νοσηλεία μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές και πως η νοσηλευτική είναι επιστήμη και τέχνη μαζί, που όποιος την ασκεί πρέπει να τη διδαχθεί και να την αγαπήσει.

Με την ανάλυσή της η Φλωρεντία υποστήριζε ότι τα κοινωνικά θέματα μπορούν να μετρηθούν αντικειμενικά, να αναλυθούν μαθηματικά και να παρασταθούν γραφικά. Αυτό αποτελούσε μια καινοτομία για την εποχή: το να συλλέξει κάποιος στατιστικά στοιχεία, να τα ταξινομήσει σε πίνακα, να τα ερμηνεύσει και να τα αναπαραστήσει γραφικά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έθεσε τις βάσεις για την επιστήμη των εφαρμοσμένων στατιστικών. Επίσης, εκτός από τη συλλογή στοιχείων συστηματοποίησε και τις πρακτικές αρχειοθέτησης. Έτσι, μπορούσε να χρησιμοποιεί τα στοιχεία ως εργαλεία. Εφηύρε τα διαγράμματα «πολικός-περιοχής», στα οποία η στατιστική στην οποία αναφέρεται εμφανίζεται σαν μια σφήνα σε ένα κυκλικό διάγραμμα.

Την άνοιξη του 1855 επισκέφθηκε τη Σεβαστούπολη, όπου επίσης εργάστηκε για την ανακαίνιση και βελτίωση των νοσηλευτικών μεθόδων. Εκεί προσβλήθηκε από τον επικίνδυνο κριμαϊκό πυρετό, αλλά απτόητη συνέχισε το έργο της. Παρέμεινε στην Κριμαία και μετά τον τερματισμό του πολέμου (Μάρτιος 1856), ωσότου κι ο τελευταίος Άγγλος τραυματίας γυρίσει στην πατρίδα του. Στις 16 Μαρτίου διορίστηκε, επισήμως, ως επιθεωρήτρια του τομέα αδελφών νοσοκόμων όλων των στρατιωτικών νοσοκομείων.

Μετά τη λήξη του πολέμου επέστρεψε στην Αγγλία, αρνούμενη την επίσημη μεταφορά της στην πατρίδα , όπως και οποιαδήποτε άλλη δημόσια υποδοχή. Ο λαός την υποδέχθηκε με τιμές εθνικής ηρωίδας. Όμως, αυτή επέστρεψε αποφασισμένη να καταστρέψει αυτή την εικόνα που είχε ο κόσμος για αυτήν, καθώς και να επηρεάσει τη βρετανική κυβέρνηση με στόχο να βελτιώσει την ιατρική περίθαλψη, τη διατροφή και τις συνθήκες διαβίωσης του βρετανικού στρατού. Για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες της η αγγλική κυβέρνηση δημιούργησε το ταμείο F.Nightingale, όπου ο αγγλικός λαός μπορούσε να καταθέτει τις δωρεές του. Το 1860, η Φλωρεντία, χρησιμοποίησε από το ταμείο αυτό σαράντα πέντε χιλιάδες στερλίνες για να ιδρύσει τη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων Nightingale, στο νοσοκομείο Άγιος Θωμάς, που ήταν μια σχολή πρωτοποριακή στο είδος της σε όλο τον κόσμο. Στη Σχολή αυτή οι μαθήτριες διδάσκονταν θεωρητικά, αλλά και πρακτικά τη Νοσηλευτική Τέχνη.

Πολλές φορές τις συμβούλευε τα εξής: «Η αληθινή περιποίηση είναι μια υψηλή κλήση, μια αξιότιμη κλήση. Αλλά πώς βρίσκεται η τιμή; Να εργαστείτε σκληρά κατά τη διάρκεια της κατάρτισής σας, να μάθετε και να κάνετε όλα τα πράγματα τέλεια. Η τιμή δε βρίσκεται στην τοποθέτηση, απλά στην περιποίηση ή στη στολή σας. Η τιμή βρίσκεται στην αγάπη της τελειότητας, της συνέπειας, στο να εργαστείτε σκληρά, στο να εργαστείτε υπομονετικά, στο να είστε έτοιμες να πείτε όχι «Πόσο έξυπνη είμαι» αλλά «Δεν είμαι ακόμα αντάξια και θα ζήσω για να αξίζω να κληθώ εκπαιδευμένη νοσοκόμα». Για τις απόφοιτες της Σχολής αυτής είχε συντάξει τον πρώτο όρκο της Διπλωματούχου Αδελφής Νοσοκόμου. Κάθε χρόνο αυξανόταν ο αριθμός των εκπαιδευομένων νοσοκόμων, με αποτέλεσμα μετά από δεκαπέντε χρόνια όλα τα αγγλικά νοσοκομεία να έχουν τουλάχιστον μια νοσηλεύτρια τύπου Nightingale. Όταν μια νοσηλεύτρια έφευγε από κοντά της για να αναλάβει ανεξάρτητη υπηρεσία, της έλεγε: «Θυμήσου πάντα ότι όπου βρίσκεσαι ο κόσμος θα παρακολουθεί και θα λεπτολογεί ό,τι κάνεις, όχι μόνο σαν νοσηλεύτρια, αλλά και σαν γυναίκα. Να προσπαθείς κάθε σου λέξη, κάθε σου πράξη να είναι στο ύψος της αποστολής σου, στο ύψος της γυναικείας σου μορφής.». Ως δεύτερη, χρονολογικά, Σχολή θεωρείται η Σχολή του New England Hospital στη Βοστόνη της Μασαχουσέτης (1872) και ως τρίτη στον κόσμο ιδρύθηκε στην Ελλάδα η Σχολή των Αδελφών του Ευαγγελισμού (1875). Επίσης, έπαιξε σπουδαίο ρόλο και στη μεταρρύθμιση των ασύλων.

Από το 1857 έζησε, κυρίως στο Λονδίνο, ανάπηρη. Όμως, ποτέ δεν είχε αποδειχθεί ότι έπασχε οργανικά από κάποια ασθένεια, καθώς η αναπηρία της ήταν εν μέρει νευρωτική και εν μέρει σκόπιμη. Η όρασή της άρχισε να εξασθενεί σταδιακά, ώσπου το 1901 τυφλώθηκε εντελώς. Το χρονικό διάστημα που έμεινε στο κρεβάτι, είχε τεράστια αλληλογραφία και πολλούς επισκέπτες. Προς αναγνώριση της σκληρής εργασίας της είχε τιμηθεί από τη βασίλισσα Βικτωρία (1883) με το βασιλικό Ερυθρό Σταυρό. Επίσης, το 1907 ο βασιλιάς της απένειμε το παράσημο Αξίας. Ήταν η πρώτη φορά που γυναίκα έπαιρνε αυτό το παράσημο.

Στις 13 Αυγούστου 1910 και σε ηλικία ενενήντα ετών, πέθανε στο σπίτι της στο Λονδίνο. Πριν πεθάνει είχε εκφράσει την επιθυμία της να ενταφιαστεί στον οικογενειακό της τάφο, στο μικρό εξοχικό νεκροταφείο του East Yellow στο Χαμπσάϊρ. Η ημερομηνία της γέννησής της έχει οριστεί ως η διεθνής Ημέρα των Αδελφών Νοσοκόμων. Το 1912 θεσπίστηκε προς τιμήν της το μετάλλιο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, το οποίο δίδεται σε νοσοκόμες και νοσοκόμους που διακρίνονται στην άσκηση του λειτουργήματός τους. Στην πλατεία Βατερλό στο Λονδίνο υπάρχει ένα άγαλμά της. Ακόμα, η μορφή της κοσμεί ένα αγγλικό χαρτονόμισμα. Έχουν γυριστεί κινηματογραφικές ταινίες για τη ζωή της κι έχουν γραφτεί διάφορα βιβλία.

Κάποια από τα γραπτά της που γνωρίζουμε είναι τα εξής: Για την πρακτική κατάρτιση των διακονισσών στο ίδρυμα Kaiserswerth στο Ρήνο (1851), Μια συμβολή στην υγειονομική ιστορία του βρετανικού στρατού κατά τη διάρκεια του πρόσφατου πολέμου με τη Ρωσία (1859), Σημειώσεις για τα νοσοκομεία (1859) και επανεκδίδονται εντελώς διαφορετικές (1863), Σημειώσεις για την περιποίηση: Αυτό που είναι, και τι δεν είναι (1860) και διάφορα άλλα.

Τα γραπτά της μαζί με τις πράξεις της μας δίνουν μια ολοκληρωμένη αντίληψη για την υγειονομική περίθαλψη. Έχουν επηρεάσει το σύγχρονο υγειονομικό σύστημα και πολύ συχνά λαμβάνονται υπόψη από όλους όσους σχετίζονται με αυτό. Παράλληλα, όμως, μας παρουσιάζουν και την ηθική διαμόρφωση των ατόμων που ασχολούνται με ένα τέτοιο επάγγελμα-λειτούργημα. Αν δεν υπάρχει αυτή η ηθική διαμόρφωση, τότε τα πράγματα είναι ελλιπή, χωρίς βαθύτερο νόημα, χωρίς πραγματικό σκοπό, οπότε, και χωρίς το σωστό αποτέλεσμα.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1. Εγκυκλοπαίδεια: Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, τόμος 44, εκδ. Πάπυρος
2. Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, εκδ. Εκδοτική Αθηνών
3. www. Florence Nighitngale, Museum Trust, 2003
4. www. Florence Nightingale, Her Writings
5. Bιογραφίες του ιστοχώρου μαθηματικών γυναικών, www. St. Agnes Scott College, Atlanta, GA
6. www.Amazon Books

Προιστορία και Ιστορία της πόλης της Δράμας

Προιστορία και Ιστορία της πόλης της Δράμας
Ο φυσικός πλούτος της πόλης σε άφθονα τρεχούμενα νερά δεν άφησε ασυγκίνητο κανέναν στο πέρασμα του από αυτήν την περιοχή. Τόσο ο προϊστορικός άνθρωπος όσο και εκείνος των ιστορικών χρόνων οργάνωσαν τη ζωή τους κοντά στο υγρό στοιχείο, καθιστώντας την περιοχή των νερών συνδετικό παράγοντα της μακραίωνης παρουσίας του ανθρώπου στη σημερινή πόλη.
Η αρχαιότερη μόνιμη ανθρώπινη εγκατάσταση στη θέση της σημερινής πόλης της Δράμας εντοπίστηκε έπειτα από συστηματική ανασκαφική στον προϊστορικό οικισμό του "Αρκαδικού", νότια του πάρκου της Αγίας Βαρβάρας.
Ο νεολιθικός αυτός οικισμός αποτελεί τον πρώτο οικιστικό πυρήνα της σημερινής πόλης από 6ης χιλιετίας π.Χ. Η ζωή στον οικισμό συνεχιζόταν στην πρώιμη εποχή του Χαλκού και σποραδικά στους ιστορικούς χρόνους. Ο πυρήνας όμως του αρχαίου οικισμού από τους υστροκλασικούς χρόνους, σύμφωνα με τα ανασκαφικά δεδομένα, βρισκόταν εσωτερικά του βυζαντινού περιβόλου των τειχών της Δράμας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η έκταση του αρχαίου οικισμού ταυτιζόταν με αυτήν του βυζαντινού φρουρίου.
Η έκταση του αρχαίου οικισμού, με την πιθανή ονομασία "Δραβήσκος", θαμπορούσε να οριστεί στα ανατολικά από την περιοχή των δικαστηρίων , στα δυτικά από το συνοικισμό της Νέας Κρώμνης, στα βόρεια από την περιοχή "Αμπέλια" και στα νότια από τις πηγές της Αγίας Βαρβάρας. Πολύτιμες πληροφορίες για την τοπογραφία της περιοχής αντλούνται από τα κινητά αρχαιολογικά ευρήματα που εντοπίσθηκαν σε τάφους, σπίτια και κτίρια στην πόλη της Δράμας. Η συνεχής κατοίκηση στην περιοχή αυτή κατά τους βυζαντινούς, μεταβυζαντινούς χρόνους και το πέρασμα διαφόρων κατακτητών κατέστρεψαν αξιόλογα στοιχεία της προηγούμενης ζωής του τόπου.
Η σημερινή πόλη, κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, υπήρξε σημαντικός σταθμός οδικού δικτύου μέσα στην εκτεταμένη αποικία των Φιλίππων με το όνομα "Daravescos". Από το πλήθος των θεών του ελληνορωμαϊκού πανθέου και των τοπικών θεών που λατρεύονταν στην περιοχή ξεχωρίζει ο Διόνυσος. Η λατρεία του θεού της αμπέλου και του κρασιού συνεχίστηκε μέχρι τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους και ταυτίστηκε με την λατρεία του ρωμαϊκού θεού "Liber Pater". Σε αναθηματικές επιγραφές που εντοπίσθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας, αναφέρεται η ύπαρξη ιερού του Διονύσου ήδη από τους ελληνιστικούς χρόνους, χωρίς όμως να έχει βρεθεί η θέση του.
Στην παλαιοχριστιανική εποχή (40ς-70ς μ.Χ. αι.) η Δράμα είναι ένας μικρός οχυρωμένος οικισμός, που καταλαμβάνει την ίδια περιοχή με εκείνον από τα τέλη της κλασικής περιόδου. Αποτελώντας τον πιο σημαντικό οικισμό απ' όλους του εύφορου κάμπου των Φιλίππων, ανήκει διοικητικά στην εδαφική επικράτεια ("territorium") της ρωμαϊκής αποικίας των Φιλίππων, της λεγόμενης " Αυγούστας Ιουλίας Φιλιππικής". Η τελευταία ιδρύεται μετά την κοσμοίστορική για την εξέλιξη του ρωμαϊκού κράτους μάχη των Φιλίππων, το έτος 42 μ.Χ., και εκτείνεται σε ολόκληρο το σημερινό νομό Καβάλας, μαζί με μεγάλα τμήματα των νομών Σερρών και Δράμας.
Η αποικία έγινε οικουμενικά γνωστή με το πέρασμα του αποστόλου Παύλου και της συνοδείας του από τους Φιλίππους, το χειμώνα του έτους 49 μ.Χ., και την ίδρυση της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Η χριστιανική κοινότητα των Φιλίππων εξελίσσεται βαθμιαία σε λαμπρή μητρόπολη της νέας θρησκείας με πολλές επισκοπές. Στη μητρόπολη αυτήν υπάγεται το οχυρωμένο "άστυ" της Δράμας, του οποίου η έκταση προσεγγίζει την προστατευόμενη περιοχή με το σωζόμενο βυζαντινό τείχος.
Στη μεσοβυζαντινή εποχή (9ος αρχές 13ου μ.Χ. αι.) η Δράμα αναπτύσσεται σε ισχυρό Κάστρο με στρατηγική σημασία και ζωηρό εμπορικό ενδιαφέρον, ενώ εξακολουθεί να υπάγεται στους Φιλίππους από διοικητική και εκκλησιαστική άποψη. Είναι περιτειχισμένη περιοχή σ' οχυρό υψίπεδο με έκταση γύρω στα σαράντα στρέμματα και πληθυσμό 1500-2000 κατοίκους, όπου εδρεύει στρατιωτικός διοικητής για τον έλεγχο της γύρω περιοχής. Από το τέλος της περιόδου σώζονται σε γραπτές πηγές οι ονομασίες "Darma" (l172) και "Dramme" (1206) για το Κά στρο, που συνδέονται με την πιθανή αρχαία ονομασία αλλά και τη σημερινή.
Σε όλη την υστεροβυζαντινή περίοδο ( αρχές 130υ μ.Χ. αι. - 1453) η Δράμα αλλάζει συνεχώς κυρίαρχους, όπως όλες οι βυζαντινές επαρχίες. Το 1204 περνά στα χέρια των Λατίνων, το 1223-1224 κατακτιέται από τον Θεόδωρο Α' Κομνηνό Δούκα, αυτοκράτορα της Θεσσαλονίκης, το 1230 καταλαμβάνεται από τον τσάρο της Βουλγαρίας Ιωάννη Ασέν Β', ενώ τα έτη 1242-1243 και το 1246 επανήλθε στους Βυζαντινούς, όταν ο Ιωάννης Βατάτζης ανακατέλαβε την ανατολική Μακεδονία.
Στο πρώτο μισό του 140υ αι. υφίσταται τις ταραχές και τις συγκρούσεις των βυζαντινών εμφυλίων πολέμων, μεταξύ των δύο Ανδρονίκων Β' και Γ' των Παλαιολόγων (1321-1328) και κατόπιν μεταξύ του Ιωάννη Καντακουζηνού με μέλη της δυναστείας των Παλαιολόγων (1341-1347). Στα χρόνια αυτά η Δράμα υπήρξε τόπος παραμονής και αναψυχής της αυτοκράτειρας Ειρήνης Μομφερρατικής, συζύγου του Ανδρόνικου Β', η οποία πέθανε και ενταφιάστηκε στο Κάστρο την πρώτη εικοσαετία του 140υ αι.
Ως αρχιεπισκοπή, εξαρτημένη από τη μητρόπολη των Φιλίππων, η Δράμα εμφανίζεται για πρώτη φορά στη βασιλεία του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου (1258-1282). Αυτήν την εποχή ακριβώς θεωρείται ότι αναπτύχθηκε σε σημαντικό εκκλησιαστικό και στρατιωτικό κέντρο. Κατά τα έτη 1344-1345 κατακτήΘηκε από τον Σέρβο κράλη Στέφανο Δουσάν.
Ανακαταλαμβάνεται το έτος 1371 από τον Μανουήλ Παλαιολόγο και παραμένει στη βυζαντινή αυτοκρατορία μέχρι την οθωμανική κατάκτηση το 1383.
Μετά την κατάληψη της Δράμας απότους Οθωμανούς το 1383 η πόλη εξακολουθεί να αποτελεί ένα μικρό κάστρο στην επικράτεια του σουλτάνου, αποκομμένο τόσο από την Πόλη, μέχρι την Άλωση του 1453 όσο και από τη Θεσσαλονίκη, μέχρι την κατάληψή της το 1430. Σταδιακά, το χριστιανικό στοιχείο, που αποτελούσε το 80% του πληθυσμού της πόλης ακόμη και στα μέσα του 150υ αι., συρρικνώνεται εξαιτίας της φυγής στα ορεινά και ανέρχεται μόλις στο 40% στα μέσα του 160υ αι., ενώ αυξάνεται συνεχώς το μουσουλμανικό στοιχείο που καταλαμβάνει μεγάλη περιοχή μέσα στο άλλοτε χριστιανικό κάστρο.
Η βαριά φορολογία, η κακοδοιήκηση των αγάδων και τα συχνά κρούσματα ληστείας προκαλούν αίσθημα ανασφάλειας στους κατοίκους και καθυστέρηση στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα. Ωστόσο, τα όρια της πόλης επεκτείνονται και έξω από τα παλαιά βυζαντινά τείχη, στο "Βαρόσι", για να δημιουργηθούν νέες μουσουλμανικές συνοικίες, όπως μαρτυρεί και ο οθωμανός περιηγητής Τσελεμπή.
Ανάμεσα στη χριστιανική και στη μουσουλμανική περιοχή, ήδη στα μέσα του 170υ αι., έχει διαμορφωθεί η αγορά γύρω από το χείμαρρο που διέσχιζε άλλοτε το κέντρο της.
Μέσα στον 18ο αι., όμως, η ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής συνοδεύεται από τη λειτουργία μικρών βιοτεχνιών στην πόλη, δίνοντας νέα πνοή στην εμπορική κίνηση. Σύμφωνα με τα στοιχεία άλλων περιοχών της Μακεδονίας, μπορούμε να υποθέσουμε πως αυξάνεται ο πληθυσμός και στη Δράμα, κυρίως ανάμεσα στους μουσουλμάνους, ενώ μεγαλώνουν και οι μουσουλμανικές συνοικίες έξω από τα τείχη.
Ωστόσο, η κακοδιοίκηση και η φορολόγηση των κατοίκων από τους ισχυρούς γαιοκτήμονες δεν επιτρέπουν την οικονομική εξέλιξη της πόλης. Αν και η Δράμα αποτελεί, στα μέσα του 19ου αι., την πρωτεύουσα μεγάλης περιφέρειας στην οποία έχουν την έδρα τους οι διοικητικές αρχές, ο στρατός και τα δικαστήρια, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το λιμάνι της Καβάλας ως διαμετακομιστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.
Σοβαρή αλλαγή σημειώνεται στην πόλη μετά το 1870, όταν η παραγωγή και το εμπόριο καπνού προκαλούν την αύξηση του πληθυσμού και την ενίσχυση της εμπορικής κίνησης. Η λειτουργία του σιδηρόδρομου από το 1895 και η βελτίωση του οδικού δικτύου προς το λιμάνι της Καβάλας συνδέουν τη Δράμα με τα μεγάλα κέντρα της αυτοκρατορίας και τους θαλάσσιους δρόμους του εμπορίου. Μεγάλοι καπνεμπορικοί οίκοι ιδρύουν παραρτήματα στη Δράμα, κτίζονται καπναποθήκες, λειτουργούν τραπεζικά γραφεία και η Αγγλία ανοίγει υποπροξενείο στην πόλη.
Σύντομα δημιουργούνται νέες συνοικίες γύρω από τα νερά της Αγίας Βαρβάρας και δυτικά της τειχισμένης περιοχής, των 6.000 - 7.000 κατοίκων. Οι νέοι κάτοικοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί και Εβραίοι, συγκροτούν ξεχωριστούς οικιστικούς πυρήνες σύμφωνα με τα πρότυπα της οθωμανικής περιόδου. Οι χριστιανοί, που ενισχύονται συνεχώς με οικογένειες από τη Δυτική Μακεδονία και ιδιαίτερα την 'Ηπειρο, αριθμούν τουλάχιστον 200 οικογένειες το 1880 και βρίσκονται μέσα στα παλαιά τείχη και νότια αυτής της περιοχής στην Αγία Βαρβάρα. Οι μουσουλμάνοι είναι συγκεντρωμένοι δυτικά της αγοράς και οι Εβραίοι εγκαθίστανται στην περιοχή των νερών της Αγίας Βαρβάρας.
Στα νέα δημόσια κτίρια της πόλης και στις ιδιωτικές κατοικίες αποτυπώνονται η οικονομική ευρωστία και οι επιδράσεις των ευρωπαϊκών προτύπων. Η ελληνική κοινότητα διακρίνεται, από το 1870 μέχρι την απελευθέρωση, για την οικονομική της ανάπτυξη, τη συγκρότηση φιλεκπαιδευτικών συλλόγων, την ανοικοδόμηση εκπαιδευτηρίων και τα φιλανθρωπικά της σωματεία.
Στις αρχές του 20ού αι., όταν ο πληθυσμός ανέρχεται ήδη σε 14.000 ανθρώπους και συνεχίζεται η οικονομική πρόοδος, σημειώνονται στην πόλη σποραδικά βίαια επεισόδια ενός ακήρυχτου πολέμου, του Μακεδονικού Αγώνα. Ο Μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος, οι δημογέροντες και ο λαός οργανώνουν την άμυνα της ελληνικής κοινότητας.
Μετά την ταραχώδη εποχή του Μακεδονικού Αγώνα και της πρώτης βουλγαρικής κατοχής, η πόλη απελευθερώνεται από τον ελληνικό στρατό την 1η Ιουλίου 1913, ύστερα από 540 χρόνια ξένης κατοχής. Αφού μεσολάβησε η οδυνηρή εμπειρία της δεύτερης βουλγαρικής κατοχής, οι τρεις θρησκευτικές ομάδες της πόλης σταδιακά συγκροτούν πολυθρησκευτικές συνοικίες, κυρίως στο σημερινό εμπορικό κέντρο.
Τελικά, η Δράμα αποκτά οριστικά ελληνικό χαρακτήρα με την ανταλλαγή των πληθυσμών σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Οι πρόσφυγες του Πόντου, των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας και της Θράκης θα αλλάξουν ριζικά την εικόνα της μετά την εγκατάστασή τους, δημιουργώντας πολλές πρoσφυγικές συνοικίες περιμετρικά του παλαιότερου πυρήνα της πόλης και τονώνοντας την κίνηση στην αγορά.
Η Δράμα έχει 32.000 κατοίκους το 1928, έχοντας επιτύχει διπλασιασμό του αριθμού τους μόλις σε μια δεκαετία με σημαντική αρμενική και εβραϊκή κοινότητα.
Το εμπορικό κέντρο μετατοπίζεται οριστικά δυτικότερα και βόρεια του παλαιού, ενώ σύμβολο της σύγχρονης ιστορίας της πόλης γίνονται οι καπναποθήκες της Αγίας Βαρβάρας, θυμίζοντας περιόδους ευημερίας των κατοίκων χάρη στο εμπόριο καπνού του μεσοπολέμου.
Η πόλη θα γνωρίσει για μια ακόμη φορά, το 1941, την εμπειρία της ξένης κατοχής, που σημαδεύεται από την έξοδο πολλών κατοίκων προς τη Θεσσαλονίκη και τη μαζική σφαγή εκατοντάδων πολιτών στις 29 Σεπτεμβρίου 1941 ύστερα από εξέγερση στην περιοχή. Την ίδια περίοδο, το Μάρτιο του 1943, όλοι οι Εβραίοι της Δράμας συγκεντρώνονται από τις αρχές σε καπναποθήκη της πόλης και οδηγούνται στο ναζιστικό στρατόπεδο της Τρεμπλίνκα στην Πολωνία για μαζική εξόντωση.
Μεταπολεμικά, η Δράμα αποτελεί το διοικητικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο του νομού. Η συγκέντρωση των δραστηριοτήτων στην πόλη ευνοεί την ανάπτυξή της, καθώς ο πληθυσμός αυξάνεται από νέους ανθρώπους της περιφέρειας, 'Ελληνες της διασποράς και οικονομικούς μετανάστες.
Εξάλλου, η σύνδεσή της με δίκτυα πόλεων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και η επικείμενη διάνοιξη των συνόρων με τη Βουλγαρία θα δώσουν νέες προοπτικές στον τόπο.

http://1lyk-dramas.dra.sch.gr/drama/istoriadramas.htm

Τα Σχολεία της Χωριστής Δράμας το 19ο αιώνα

Θέματα Ιστορίας της Εκπαίδευσης
Του Ευάγγελου Γ. Καρσανίδη,
Σχολικού Συμβούλου ε.τ.

1.Εισαγωγικά
Σε απόσταση 5 περίπου χιλιομέτρων νοτιοανατολικά της Δράμας και αριστερά του οδικού άξονα Δράμας – Καβάλας βρίσκεται η κωμόπολη Κορίστιανη ή Κουρίστιανη. Πρόκειται για τη σημερινή Χωριστή του νομού Δράμας, η οποία στην οθωμανική περίοδο αναφέρεται και ως Τσατάλτζα. Το αρχαιοπρεπές Κορίστιανη χρησιμοποιείται από λόγιους ή γνώστες της ιστορίας της κωμόπολης, όπως ο μητροπολίτης Δράμας Νεόφυτος, ο οποίος το 1838 αφιέρωσε στην εκκλησία της Χωριστής μυροδοχείο με την επιγραφή: «τη χώρα Κορίστιανη. (Παρχαρίδου, 2009). Η Χωριστή αναφέρεται επίσης ως Τσατάλτζα σε οθωμανικό κατάστιχο του 1568/69, όπου καταγράφεται ως ακμαίος οικισμός με αρκετούς μουσουλμάνους και δυο μαχαλάδες Χριστιανών. Περί το 1667 αναφέρεται και από τον Εβλιά Τσελεμπή σε οθωμανικά έγγραφα, χωρίς άλλες αξιόλογες πληροφορίες. Ο Νικ. Φιλιππίδης γράφει ότι γύρω στα 1877 η Χωριστή είχε 1.500 Έλληνες κατοίκους, με δαπάνη των οποίων λειτουργούσε το ελληνικό σχολείο. (Ν. Φιλιππίδης, Μακεδονικά, 1877), ενώ το 1885, σε στατιστικό εκπαιδευτικό πίνακα που υπέβαλε στο Υπουργείο Εξωτερικών ο Υποπρόξενος Καβάλας Α. Τσιμπουράκης, αναφέρεται με 1.600 Έλληνες και 250 οθωμανούς κατοίκους (Α.Υ.Ε., Φακ. 1885/Α.Β.Ε., 1, εγγρ. 2751/30.11.1885). Το 1886, σύμφωνα με τον Ν. Σχινά η Χωριστή κατοικούνταν από 1850 κατοίκους, από τους οποίους οι 1.600 ήταν Έλληνες και οι 250 μουσουλμάνοι (Ν. Σχινάς, Οδοιπορικαί Σημειώσεις, Β’, 1886).
Δίνουμε παρακάτω τον Πίνακα 1 με τον πληθυσμό της Χωριστής, στον οποίο επιχειρήσαμε να συγκεντρώσουμε τα πληθυσμιακά στοιχεία της κωμόπολης τα τελευταία σαράντα περίπου χρόνια της Τουρκοκρατίας. Διευκρινίζουμε εδώ ότι για τη σύνταξη του πίνακα λάβαμε υπόψη μας τα τελευταία από χρονολογική άποψη στοιχεία που είχαμε, με βασικό σκοπό να δοθεί μια όσο το δυνατό πιο ολοκληρωμένη και σαφής εικόνα της εξελικτικής πορείας του πληθυσμού κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα ως την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους το 1913.
Τα παρακάτω στοιχεία οφείλονται κυρίως σε μαρτυρίες Ελλήνων περιηγητών και ερευνητών που κατά καιρούς δημοσιεύτηκαν, σε πληροφορίες που προέρχονται από ανέκδοτα προξενικά έγγραφα και στατιστικούς πίνακες που βρήκαμε στο Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών και από μια οθωμανική απογραφή που δημοσίευσε στην ετήσια έκθεσή του ο γενικός επιθεωρητής των Ελληνικών σχολείων Μακεδονίας Δημ. Σάρρος.
Από τον παραπάνω πίνακα 1 πιστοποιείται μια σημαντική αύξηση του ελληνικού πληθυσμού στη Χωριστή, αντίθετα με το μουσουλμανικό, ο οποίος μειώνεται σταθερά ή δεν υπάρχει καθόλου. Η αριθμητική αυτή υπεροχή του ελληνικού πληθυσμού διατηρείται σε όλα τα επόμενα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ενώ οι ρυθμοί αύξησής του επιταχύνονται κυρίως στις αρχές του 20ού αιώνα.
Σύμφωνα με το αρχειακό ιστορικό υλικό που διαθέτουμε η Τσατάλτζα (χωριστή) είχε ακμάσει κατά το ΙΒ’ αιώνα και αριθμούσε αρκετούς κατοίκους οι οποίοι ασχολούνταν με την καλλιέργεια των εύφορων κτημάτων τους, αλλά και με το εμπόριο. Η εύφορη γη του τόπου, που παρήγαγε παντός είδους προϊόντα (καπνό, σιτηρά, βαμβάκι κ.α.) προσείλκυσε την προσοχή των Τούρκων κατακτητών και μεταβλήθηκε σ’ ένα προσοδοφόρο τσιφλίκι που ανήκε σ’ έναν Τούρκο τσιφλικά μπέη. Ας σημειωθεί ότι ολόκληρο το εμπόριο του καπνού την εποχή αυτή στο σαντζάκι (νομό) της Δράμας ελέγχεται από τους ισχυρούς Τούρκους μπέηδες, οι οποίοι καθορίζουν αυθαίρετα την τιμή του προϊόντος παρεμβαίνοντας στις συναλλαγές των καπνεμπόρων – εξαγωγών και των καλλιεργητών και εκτιμώντας τις σοδειές των τελευταίων με βάση τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Ο Τούρκος τσιφλικάς μπέης, εκτός από την οικονομική του ισχύ είχε αποκτήσει και πολιτική δύναμη, στα πλαίσια του κοινοτικού θεσμού, αφού οι καλλιεργητές ήταν Έλληνες αγρότες. Έτσι οι χριστιανοί εργάτες, αλλά και οι μικροκαλλιεργητές υπόκεινταν στις κάθε είδους αυθαιρεσίες και καταπιέσεις του Τούρκου τσιφλικά. Εργάζονταν σκληρά και υποβάλλονταν σε αφάνταστες ταλαιπωρίες και στερήσεις. Η καταπίεση των Τούρκων ήταν μόνιμο φαινόμενο και η φτώχεια αχώριστος σύντροφος των πολλών. (ΑΥΕ, Φακ. 1867/78:1)_, εγγρ. 132/6.9.1867 του Υποπροξενείου Καβάλας προς το Υπουργείο Εξωτερικών). Πολλοί κάτοικοι της Χωριστής αναγκάσθηκαν να εκπατρισθούν εκτός από σαράντα (40) οικογένειες, οι οποίες αν και στερήθηκαν τις εκτάσεις γης που κατείχαν, αναγκάστηκαν «ως άλλοι είλωτες να εργάζωνται εις τας ήδη του μπέη γαίας αποδίδοντες αυτώ το ήμισυ των προϊόντων». (Γ.Π. Μακεδονικόν Ημερολόγιον, 1910). Γεγονός είναι πάντως ότι η οικονομική κατάσταση των Ελλήνων αρχισε να βελτιώνεται αισθητά μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο (1853-1856), κυρίως όμως μετά την εφαρμογή του Χάτι – Χουμαγιούν του 1856, όταν η οθωμανική αυτοκρατορία υποχρεώθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις στις ευρωπαϊκές επαρχίες της. Η εφαρμογή του Χάτι – Χουμαγιούν που καθιέρωνε έμμεσα την πλήρη ισότητα στους υπηκόους της ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκεύματος συνετέλεσε στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων. Έτσι, οι πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες άρχισαν να επηρεάζουν ευνοϊκά την εμπορική δραστηριότητα των κατοίκων την περίοδο αυτή.
Οι κάτοικοι της Χωριστής, μολονότι ζούσαν κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, εν τούτοις δεν έπαψαν ποτέ να αναπολούν το παρελθόν. Διατήρησαν διαμέσου των αιώνων τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμά τους αμετάβλητα και διέσωσαν τα τραγούδια τους, τα οποία «προδίδοντα την άλλοτε ευτυχίαν του τόπου», διαφέρουν των δημοτικών τραγουδιών και αυτών ακόμη των γειτονικών χωριών και κωμοπόλεων. Οι κάτοικοι «ζώντες λιτώς και οικονομικώς», κατόρθωσαν μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να χτίσουν δικά τους σπίτια, να εξαγοράσουν από τον Μπέη μερικά από τα κτήματα και ν’ ανακαινίσουν την «αρχαίαν εκκλησίαν,  εξ ης μόνον το εκ ξύλου καρυδέας εντέχνως κατεσκευασμένον εικονοστάσιον περιεσώθη». Από τη στιγμή όμως που έγιναν κύριοι των κτημάτων τους καιμε την εργατικότητά τους άρχισαν να ευημερούν «ρίπτονται ακράτητοι εις την πρόοδον».
Πρώτο μέλημά τους υπήρξε το τομέας της εκπαιδευτικής και πολιτιστικής τους δραστηριότητας, ο οποίος παρουσίασε σημαντική πρόοδο από τα μέσα κυρίως του 19ου αιώνα και μετά. Γι’ αυτό όμως θ’ ασχοληθούμε στη συνέχεια.

Β. Τα Σχολεία της Χωριστής το 19ο αιώνα (1843-1899)
Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς λειτούργησε ελληνικό σχολείο στη Χωριστή Δράμας, αλλά από τη μελέτη των ανέκδοτων προξενικών εγγράφων και εκθέσεων, του Κώδικα της Χωριστής (1842-1916) και άλλου ανέκδοτου αρχειακού υλικού, που πραγματοποιήσαμε κατά τις επισκέψεις μας στο Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και σε άλλα αρχεία κρατικά και ιδιωτικά, προκύπτει ότι το πρώτο ελληνικό σχολείο της Χωριστής λειτούργησε το 1843.
Για την περίοδο πριν από το 1843 οι πηγές σιωπούν. Σύμφωνα όμως με προφορικές μαρτυρίες των κατοίκων σχετικά με τη λειτουργία των σχολείων, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ένα τέτοιο «κοινό» δημοτικό σχολείο ή γραμματοδιδασκαλείο χρονολογείται από πολύ παλαιότερα. Μέχρι τότε βέβαια τα σχολεία λειτουργούσαν στο νάρθηκα της εκκλησίας. Όμως τα σχολεία αυτά ήταν τα κατώτερα δημοτικά με περιορισμένο αριθμό μαθητών. Για την ιστορία πρέπει να επισημάνουμε εδώ ότι η ονομασία του δημοτικού προέκυψε από το γεγονός ότι ανήκε στην κοινότητα και ήταν δημοσυντήρητο. Τα πρώτα σχολεία των χρόνων της Τουρκοκρατίας ήταν τα «κοινά» σχολεία ή «γραμματοδιδασκαλεία, στα οποία μαθητές διαφορετικής ηλικίας, μαζεμένοι στο νάρθηκα της εκκλησίας ή σε κάποιον ταπεινό «οικίσκο» στον περίβολο της εκκλησίας, παρακολουθούσαν τις αυτοσχέδιες παραδόσεις του μοναδικού ιερέα και διδασκάλου για μερικές ώρες την ημέρα, το πρωί συνήθως ή το βράδυ ή όποτε ευκαιρούσε από τις άλλες δουλειές ο ιερέας και διδάσκαλος του χωριού. Τα διδασκόμενα μαθήματα ήταν συνήθως ανάγνωση, γραφή, χριστιανική διδασκαλία (κατήχηση) και στοιχεία αριθμητικής. Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει πως τα σχολεία αυτά λειτουργούσαν με πρόγραμμα και μέθοδο διδασκαλίας. Ο κάθε δάσκαλος και παπάς εφάρμοζε το πρόγραμμα και τη μέθοδό του, που ήταν ανάλογη με τις μορφωτικές και πνευματικές του ικανότητες. Ως βοηθητικά βιβλία ανάγνωσης χρησιμοποιούνταν τα ιερά βιβλία της εκκλησίας και κυρίως η Οκτώηχος, το Ψαλτήρι και ο Απόστολος, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των σχολείων.
Στα ελάχιστα μαθήματα που διδάσκονταν για πολλά χρόνια προστέθηκαν αργότερα η Γεωγραφία, η Ιστορία, η Φυσική κ.α. Έχουμε δηλαδή μια εκπαίδευση, η οποία παρέχεται στην εκκλησία του χωριού και ουσιαστικά απέχει πολύ από το να προσφέρει και τις βασικές ακόμα γνώσεις στα παιδιά.
Επειδή διδακτήρια δεν υπήρχαν ακόμη, στεγάζονταν στους νάρθηκες των εκκλησιών, από τους οποίους πήραν και το όνομα «ναρθηκοσχολεία». Όπως γίνεται φανερό η λειτουργία των σχολείων παρουσίαζε έντονα το πρόβλημα της στέγης, επειδή στην περίοδο που εξετάζουμε εδώ οι ανάγκες που έπρεπε να εξυπηρετούν τα σχολικά κτήρια δεν ήταν μόνο διδακτικές. Από πηγές προκύπτει ότι εκτός από μια τουλάχιστον αίθουσα διδασκαλίας το κτήριο έπρεπε να διαθέτει υποχρεωτικά χώρους κατάλληλα διαρρυθμισμένους για τη στέγαση του δασκάλου. Συνεπώς γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η αγορά ή η ανέγερση  κτηριακών εγκαταστάσεων για τη στέγαση των σχολείων απαιτούσε μεγάλα ποσά που δύσκολα ήταν σε θέση να διαθέσουν εκείνοι που έπαιρναν την πρωτοβουλία για την ίδρυσή τους. Όμως οι Χωριστιανοί με την αγάπη που τους χαρακτήριζε και με την παράδοση την οποία είχε δημιουργήσει η περισσότερο ολοκληρωμένη εκπαίδευση που είχαν πετύχει, δεν έπαψαν να επιδιώκουν καλύτερες εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης των παιδιών τους. Η ευαισθησία τους στα εθνικά θέματα γενικότερα και κυρίως σ’ αυτά της εκπαίδευσης ήταν λαμπρή και βοήθησε τους Χωριστιανούς προς την κατεύθυνση της ακόμη μεγαλύτερης αναβάθμισης των σχολείων τους.
Από τις πηγές που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας προκύπτει ότι όλες τις πληροφορίες για τα σχολεία της Χωριστής και τον αγώνα που έκαναν οι κάτοικοι για την λειτουργία τους, τις παίρνουμε από τα ανέκδοτα προξενικά έγγραφα και τις εκθέσεις που μελετήσαμε επί σειρά ετών στο Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, από τον Κώδικα της Χωριστής, αλλά και από άλλες πηγές της περιόδου της Τουρκοκρατίας.
Αποκαλυπτικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την ανέκδοτη έκθεση του Υποπροξενείου Καβάλας, που υποβλήθηκε το Σεπτέμβριο του 1867 προς τον τότε Υπουργό Εξωτερικών Χαρ. Τρικούπη για την κατάσταση της ελληνικής παιδείας στην Προξενική Περιφέρεια της Καβάλας. Ο Υπροπρόξενος Καβάλας, μεταξύ άλλων, γράφει: «Η Ελληνική παιδεία, Εξοχώτατε, εις τα μέρη μας, είνε αληθώς παρηγκονισμένη, η επικρατούσα όμως γλώσσα είς άπαντα τα χριστιανικά χωρία της δικαιοδοσίας μου είνε μάλλον η Ελληνική, πράγμα όπερ αποβαίνει ευχάριστον. Παρετήρησα, η παρηγκόνησις της ελληνικής μαθήσεως εις τα μέρη ταύτα έλαβεν και λαμβάνει χώραν, ουχί διότι οι κάτοικοι αποστρέφονται αυτήν, αλλά διότι δεν έχουσιν ούτοι τα μέσα όπως συντηρούν όποια ελληνικά σχολεία εις τα μέρη τους, και διότι οι οθωμανοί επί συστήματος καταφέρονται κατά των Ελλήνων διδασκάλων…» (Α.Υ.Ε. Φακ. 1867/78:1, εγγρ. 132/6.9.1867).
Σε άλλο σημείο της εμπιστευτικής έκθεσής του ο Έλληνας Υποπρόξενος γράφει: «Καθίσταται, Εξοχώτατε, αναγκαία η ίδρυσις των εξής Αλληλοδιδακτικών σχολείων:
α)Ενός εις την πόλιν της Δράμας πληρονομένου του διευθύνοντος αυτό διδασκάλου ετηρίσως δρχ. 1.000.
β)Ενός ομοίου εις την κωμόπολιν Δοξάτου απέχουσαν 3 ώρας από την Καβάλαν πληρονομένου του διδασκάλου, ετησίως 600 δρχ., και
γ)Ενός σχολείου εις Τσατάλτζαν ή Νιορίστιαν πληρονομένου ενός διδασκάλου δρχ. 1.000. Σύνολον: 2.600 δρχ.
Και ο Έλληνας Υποπρόξενος καταλήγει στην έκθεσή του με τα εξής: «Δια τα σχολεία δε ταύτα απαιτούνται και κατάλληλα διδακτικά βιβλία ήτοι αλφαβητάρια μικρά, ιεραί εφορίαι, μικραί γεωγραφίαι, αριθμητικαί και γραμματικαί του Βερναρδάκου ως και μικρού ποσού της εφ’ άπαξ χρηματικής βοήθειας προς καταρτισμόν των, υπολογιζομένη εφ’ όλων τούτων εις δρχ. 1.500. Γενικόν σύνολον: 4.100 δραχμάς».
Αλλά και ο Αγγλος Υποπρόξενος στην Καβάλα Meling, στην έκθεσή του «Περί τελετών και καταδιώξεων των Ελλήνων δασκάλων» γράφει: «Η ελευθερία των θρησκευμάτων είνε κατά τα φαινόμενα παραδεδεγμένη· η εξάσκησις όμως των ιερών τελετών, τας οποίας περί πλείστου ποιούνται οι εν τη Ανατολή χριστιανοί, πολύ απέχει του είνε ελευθέρα, ένεκα των αγριοτάτων θρησκευτικών προλήψεων και της θηριωδίας των μουσουλμάνων. Αι τελεταί, αι πανηγύρεις και αι κηδείαι, παρέχουσιν αφορμήν εις παντοίας ύβρεις και προπηλακισμούς …». Σε άλλο σημείο της έκθεσής του ο Αγγλος Υποπρόξενος συνεχίζει: «Η έλλειψις λοιπόν των μέσων των κατοίκων, δια την σύστασιν ελληνικών σχολείων αφ’ ενός και αφ’ ετέρου ο φόβος μήπως εκ της συστάσεως τοιούτων, δώσωσιν αφορμήν εις τας οθωμανικάς αρχάς καταδιώξεως, αναγκάζει αυτούς ν’ αποφεύγωσι την σύστασιν συστηματικών ελληνικών εκπαιδευτηρίων, να διδάσκωσι τα τέκνα των αμαθών χωρικών ιερέων και να κρύπτωσιν την επιθυμίαν των, ήτις είνε τα ίδωσι τα τέκνα των προοδεύοντα εις τους ελληνικούς πολιτισμούς. Ενεκα λοιπόν των εκτεθέντων λόγων τα ελληνικά γράμματα δεν έλαβον εις τα μέρη ταύτα την προσήκουσαν πρόοδον». (Α.Υ.Ε., Φακ. 1867/78:1, έγγραφο 132/6.9.1867).
Από τα παραπάνω αποσπάσματα των δυο ανέκδοτων εκθέσεων και από άλλες πηγές, προκύπτει ότι οι κάτοικοι της τουρκοκρατούμενης αυτής περιοχής καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για τη μόρφωση των παιδιών τους. Συγκεκριμένα, οι ανύπαρκτοι οικονομικοί πόροι ανάγκαζαν πολλές φορές τη χριστιανική κοινότητα και τους Εφοροεπιτρόπους των σχολείων να στρέφουν τις ελπίδες τους προς το νεοσύστατο ελληνικό κράτος και να ζητούν, μέσω του Υποπροξενείου μας στην Καβάλα, οικονομική βοήθεια εκθέτοντας στον Υποπρόξενο την «μεγίστην ανάγκη» που έχει η χριστιανική κοινότητα «ενός αλληλοδιδάκτου διδασκάλου», αλλά και βιβλίων και άλλων εποπτικών μέσων διδασκαλίας.
Όλα τα σχολεία του καζά (επαρχίας) Δράμας αλλά και της αλύτρωτης Μακεδονίας γενικότερα ήταν υποχρεωμένα, σύμφωνα με τους εσωτερικούς Κανονισμούς να προμηθεύονται τα βιβλία τους από τα εγκεκριμένα που καθόριζε το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και αργότερα το Υπουργείο Παιδείας του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Την περίοδο αυτή φαίνεται πραγματικά ο διπολικός χαρακτήρας που διατηρούσε η εκπαιδευτική πολιτική στις τουρκοκρατούμενες ελληνικές περιοχές, όπου από τη μια μεριά ίσχυε ο Κανονισμός του Πατριαρχείου του 1846 και από την άλλη οι πενιχρές έστω οικονομικές ενισχύσεις για τη λειτουργία των Αλληλοδιδακτικών σχολείων και το διορισμό των δασκάλων, αναζητούνταν από την Αθήνα. Η αδυναμία αυτή των σχολείων των αλύτρωτων περιοχών να προσαρμοστούν με τρόπο απόλυτο στις νομικές διατάξεις του ελληνικού κράτους θα πρέπει να αποδοθεί και στην ανεπάρκεια πόρων και κατάλληλα εκπαιδευμένου διδακτικού προσωπικού (Αρχείο Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, έτους 1846, Κωδ. Ψγ, 140).
Για την ιστορία πρέπει να επισημάνουμε εδώ ότι το Αλληλοδιδακτικό σχολείο αντικατέστησε το «κοινό» δημοτικό σχολείο ή «ναρθηκοσχολείο». Αλληλοδιδακτικά σχολεία ονομάστηκαν τα σχολεία εκείνα στα οποία εφαρμόστηκε η Αλληλοδιδακτική μέθοδος διδασκαλίας (Wechelseitige Unterrichtsmethode), η οποία επιβλήθηκε για λόγους οικονομικούς αλλά και γιατί ανταποκρινόταν στις παιδαγωγικές αντιλήψεις της εποχής. Η μέθοδος ονομάζεται Αλληλοδιδακτική, από την «αλλήλων διδασκαλία», κατά την οποία οι πλέον καταρτισμένοι μαθητές, οι λεγόμενοι «πρωτόσχολοι», δίδασκαν τους αρχάριους συμμαθητές τους με την επίβλεψη του διδασκάλου. Όπου τα δυο αυτά σχολεία έκαναν την εμφάνισή τους στα χρόνια εκείνα, αυτό ερχόταν πάντα ως συνέπεια της προσπάθειας για αναβάθμιση της εκπαίδευσης στη Χωριστή και στο καζά Δράμας γενικότερα, έπειτα από μικρή ή μεγάλη περίοδο λειτουργίας ενός τέτοιου σχολείου. Στον καζά Δράμας και στη Χωριστή ειδικότερα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς εμφανίστηκε το Αλληλοδιδακτικό σχολείο. Η πρώτη γραπτή μαρτυρία ύστερα από σιωπή πολλών χρόνων, προέρχεται από τον Κώδικα της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Χωριστής, έτους 1842. Ο Κώδικας αυτός είναι αρκετά διαφωτιστικός πάνω στα επιτεύγματα και στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Χωριστής για τη λειτουργία της Αλληλοδιδακτικής Σχολής και για την πληρωμή του Αλληλοδιδακτικού διδασκάλου.
Ετσι, στον Κώδικα αναφέρονται για πρώτη φορά, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Εις στρώσιμον του οντά του διδασκάλου 241 γρόσια.
Εις πλακοκόνδυλα και καλλιγραφίας 49 γρόσια.
Εις βιβλιάρια της Αλληλοδιδακτικής 71,20 γρόσια».
Στο πρακτικό της 14ης Ιανουαρίου 1851 έχουμε ακόμη την εξής καταγραφή: «… από τον κατάλογον της συνεισφοράς κατά το 1848… ένεκα της εκ βάθρων ανεγέρσεως της αλληλοδιδακτικής σχολής, γρόσια 4.487». (Κώδικας Τσιατάλτζιας (Χωριστής), 1842, σ.20).
Μια άλλη γραπτή μαρτυρία, που φανερώνει την ύπαρξη και λειτουργία Αλληλοδιδακτικών σχολείων στη Χωριστή, αποτελεί η ανέκδοτη έκθεση του Υποπροξενείου Καβάλας που υποβλήθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών το 1869.
Από τις παραπάνω πηγές αλλά και από άλλα στοιχεία που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, προκύπτει ότι η Αλληλοδιδακτική μέθοδος διδασκαλίας εφαρμόστηκε μέχρι το 1880, οπότε και αντικαταστάθηκε από τη Συνδιδακτική μέθοδο, σύμφωνα με τις παιδαγωγικές αρχές του Γερμανού παιδαγωγού και φιλοσόφου Ερβάρτου – J. Er. Herbart (1776-1841), ο οποίος υπήρξε μια μεγάλη παιδαγωγική προσωπικότητα του 19ου αιώνα με παγκόσμια φήμη και αναγνώριση. Ο Ερβαρτος μελέτησε την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και συνδέθηκε με την αρχαία ελληνική σκέψη.
Απ’ όλα όσα εκτέθηκαν παραπάνω προκύπτει ότι οι κάτοικοι της Χωριστής φρόντιζαν όσο μπορούσαν για την καλή λειτουργία και ανάπτυξη των σχολείων τους των οποίων η πορεία είναι φανερά ανοδική. Θα περιοριστούμε εδώ σε μια απεικόνιση της ελληνικής εκπαίδευσης στη Χωριστή από τα μέσα κυρίως του 19ου αιώνα ως το 1899, επιμένοντας περισσότερο στη χρονική περίοδο που αναφέρεται η έρευνα αυτή. Σύμφωνα με πληροφορίες του Κώδικα Χωριστής το πρώτο σχολικό κτήριο είχε κτιστεί στα 1849 με έρανο των κατοίκων. Μερικά χρόνια αργότερα συγκεντρώθηκε και το χρηματικό ποσό των 22.602 γροσίων για την «ανέγερσιν εκ θεμελίων και Παρθεναγωγείου». Σε πρακτικό της 14ης Ιανουαρίου του 1851 του Κώδικα, έχουμε ακόμα την εξής επιγραφή: «… από τον κατάλογον της συνεισφοράς κατά το 1848… ένεκα της εκ βάθρων ανεγέρσεως της αλληλοδιδακτικής σχολής, γρόσια 4.487». Σε άλλα σημεία του Κώδικα αναφέρονται, μεταξύ άλλων, και τα ονόματα των διδασκάλων που έχουν διδάξει στα σχολεία της Χωριστής, όπως:
1.Από το 1865-1868 οι Βελενίδης και Στοϊδης.
2.Από το 1868-1870 οι Βακαλόπουλος και Στοϊδης.
3.Από 5.2.1873 μέχρι 4.4.1884 Ο Γερο-Γιάννης.
4.Από το 1893-1894 Ο Β. Γεράκης, κ.α.
Οι δαπάνες για την ίδρυση και λειτουργία των σχολείων αλλά και ο μισθός των διδασκάλων αντιμετωπίζονταν συλλογικά από τους κατοίκους της Χωριστής με μια εκούσια φορολογία στον καπνό που ήταν το κυριότερο προϊόν τους.
Δημοσιεύουμε απόσπασμα πρακτικού από τον Κώδικα της Χωριστής, έτους 1842 από τον οποίο προκύπτει η ομόφωνη απόφαση των κατοίκων να φορολογηθούν από τον καπνό προκειμένου να αποπερατώσουν τα σχολεία τους:
«… Μελετήσαντες καλώς την κατάστασιν του ταμείου της οικοδομής των Σχολών και μη ευρόντες τούτο εις κατάστασιν ίνα συνεχίση το έργον και αποτελειώση την Σχολήν, απεφασίσαμεν εν ομοφωνία όπως φορολογηθεί έκαστος εξ ημών ανά είκοσι (20) λεπτά κατ’ οκάν του καπνού Μαξουλίου και ανά πέντε (5) κατ’ οκάν του καπνού μιντάνι και ρεφούζι. Αποφασίζομεν όπως συναφθή και δάνειον εσωτερικόν – προς αποπεράτωσιν της Σχολής, υποχρεουμένου επί τούτου του κ. Νικολάου Βιτάλη, ταμίου της οικοδομής των Σχολών να επιστρέψη κα πληρώση εις έκαστον εξ ων ελήφθη το δάνειον, τα χρήματα άμα τη εισπράξει του χρήματος εκ της νέας φορολογίας».
Σε ό,τι αφορά τώρα το μισθό των δασκάλων από πηγές γνωρίζουμε ότι αυτός ήταν ανεπαρκής. Με το μισθό τους οι δάσκαλοι δεν κάλυπταν ούτε τα έξοδα της διαβίωσής τους. Συχνά καταγίνονταν και με άλλα επαγγέλματα για να συμπληρώσουν το οικογενειακό τους εισόδημα. Ο μισθός τους ήταν συνάρτηση του συμφωνητικού που υπέγραφαν, όπου αναγραφόταν το ύψος του μισθού και ο τρόπος καταβολής. Σε πρακτικό της 14ης Ιανουαρίου του 1844 του Κώδικα Χωριστής αναφέρεται, μεταξύ άλλων, το εξής: «Όσα δια μισθόν του αλληλοδιδασκάλου ενός χρόνου 650 γρόσια.
Όσα ομοίως του αυτού δευτέρου χρόνου 800 γρόσια». Για σύνταξη ούτε λόγος να γίνεται. Η συνταξιοδότηση ήταν θεσμός άγνωστος. Ως δάσκαλοι εκλέγονταν κατά προτίμηση οι διακριθέντες στην υπηρεσία και εκείνοι, που συνδέονταν με τον τόπο. Επιλέγονταν ως πιο κατάλληλοι αυτοί, που και γραμματικές γνώσεις είχαν, αλλά και καλούς πατριώτες μπορούσαν να κάνουν και να συγκρατούν από κάθε εντεθνική ιδέα. Το συμφωνητικό πρόσληψης των δασκάλων απαραίτητα επικύρωνε ο Μητροπολίτης, ο οποίος ήταν ο κύριος υπεύθυνος της Εκπαίδευσης και Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής. Η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά στο θέμα αυτό της εξεύρεσης και επιλογής δασκάλων, μετά την ίδρυση Διδασκαλείων στη Θεσσαλονίκη το 1875 καις τις Σέρρες το 1872. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισαν να ιδρύονται και τα Παρθεναγωγεία, για τα κορίτσια. Αν και ο αριθμός των αποφοίτων δασκάλων και διδασκαλισσών ήταν πολύ μικρός για να καλύψει όλες τις ανάγκες στη Μακεδονία και στη Θράκη, ωστόσο από τα Διδασκαλεία αποφοιτούσαν δάσκαλοι καταρτισμένοι, με παιδαγωγική εμπειρία και γνώση διδακτικής μεθοδολογίας.
Σε ό,τι αφορά τώρα τον αριθμό των μαθητών των σχολείων, από τις πηγές γνωρίζουμε ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που καλύπτει κυρίως το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, παρατηρείται μια γενικότερη ποιοτική και ποσοτική ανάπτυξη της Εκπαίδευσης στη Χωριστή. Η Ελληνική Κοινότητα της Χωριστής με τους κατοίκους της που ήταν έτοιμοι για κάθε θυσία, αλλά και με τη σύμπραξη της Εκκλησίας, φρόντιζε όσο μπορούσε για την καλή λειτουργία και ανάπτυξη των σχολείων της. Σύμφωνα με πληροφορίες του Νικ. Γ. Φιλιππίδη η Χωριστή, κατοικουμένη από 1.500 γνήσιους «κατά τε την καταγωγήν, την γλώσσαν και το πάτριον αίσθημα Ελλήνων», διατηρεί το 1877 με δαπάνη της Κοινότητας ελληνικό σχολείο, χωρίς όμως να αναφέρει τον αριθμό των μαθητών (Ν. Φιλιππίδης, Μακεδονικά, 1877). Στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα τα σχολεία παρουσιάζουν μεγάλη ανάπτυξη. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με έναν στατιστικό εκπαιδευτικό πίνακα που υπέβαλλε ο Υποπρόξενος Καβάλας Α. Τσιμπουράκης στο Υπουργείο Εξωτερικών, η Χωριστή αριθμούσε 1.600 Έλληνες και 250 Τούρκους κατοίκους. Η Ελληνική Κοινότητα διατηρούσε ένα σχολείο με 150 μαθητές, μαθήτριες και νήπια μαζί (Α.Υ.Ε., Φακ. 1885/Α.Β.Ε., 1, έγγρ. 436/30.12.1885). Από έναν άλλον Στατιστικό πίνακα των ελληνικών σχολείων που λειτουργούσαν, κατά το σχολ. έτος 1894-1895, στα βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και των Βιτωλίων της Μακεδονίας, μαθαίνουμε ότι στη Χωριστή υπήρχε μια δημοτική ή αστική σχολή με 100 μαθητές και 3 δασκάλους και ένα Παρθεναγωγείο με 1 δασκάλα και 50 μαθήτριες. Η ετήσια δαπάνη συντήρησης των σχολείων ανέρχεται για τη χρονιά αυτή σε 3.220 γαλλικά φράγκα. Τέλος, κατά τα τέλη της Τουρκοκρατίας η κωμόπολη διέθετε επτατάξιο αρρεναγωγείο με 4 δασκάλους και 182 μαθητές, πεντατάξιο παρθεναγωγείο με 3 δασκάλες και 164 μαθήτριες, και νηπιαγωγείο.
ΤΕΛΟΣ
http://www.proinos-typos.gr/gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9481:------19-&catid=15:2011-04-04-09-24-53&Itemid=18


Έπιασαν σπείρα που «έριχνε» ναρκωτικά σε όλη τη χώρα - Κατέσχεσαν ουσίες 2,5 εκατ. ευρώ

Στην εξάρθρωση εγκληματικής οργάνωσης που διακινούσε στο εσωτερικό της χώρας μεγάλες ποσότητες κατεργασμένης και ακατέργαστης κάνναβης, καθώς και κοκαΐνης και ηρωίνης προχώρησε η Υποδιεύθυνση Δίωξης Ναρκωτικών τηςΑσφάλειας Αττικής. 
Η αξία των κατασχεθέντων ναρκωτικών υπερβαίνει τα 2.500.000 ευρώ. Ειδικότερα, συνελήφθησαν προχθές στη Βούλα τρία μέλη της οργάνωσης, δύο υπήκοοι Αλβανίας ηλικίας 34 και 48 ετών και ένας 59χρονος υπήκοος Ρουμανίας, ενώ αναζητείται και τέταρτο μέλος της οργάνωσης, υπήκοος Αλβανίας.
Η Υποδιεύθυνση Δίωξης Ναρκωτικών, στο πλαίσιο δράσεων για την αποδόμηση εγκληματικών δικτύων εισαγωγής στην Ελλάδα μεγάλων ποσοτήτων κάνναβης σε κατεργασμένη και ακατέργαστη μορφή και τη σύλληψη μεγαλεμπόρων ναρκωτικών,εντόπισε τον 34χρονο υπήκοο Αλβανίας.
Στη συνέχεια, διαπιστώθηκε ότι προμήθευε ναρκωτικά -κατεργασμένη και ακατέργαστη κάνναβη- στους άλλους δύο συλληφθέντες συνεργάτες του, εμπόρους ναρκωτικών, που είχαν αναλάβει την περεταίρω διακίνησή τους στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής αλλά και της χώρας.
Από έρευνες σε οικίες και οχήματα, βρέθηκαν συνολικά και κατασχέθηκαν:
Κατεργασμένη κάνναβη (σοκολάτα) συνολικού μικτού βάρους 282 κιλών και 995 γραμμαρίων
Ακατέργαστη κάνναβη υδροπονικής καλλιέργειας συνολικού μικτού βάρους 41 κιλών και 510 γραμμαρίων
Ποσότητα κοκαΐνης βάρους 1,5 γραμμ.
Ποσότητα ηρωίνης βάρους 12,8 γραμμ.
Δύο πολυτελή Ι.Χ. αυτοκίνητα
Μία δίκυκλη μοτοσυκλέτα.
Το χρηματικό ποσό των 8.810 ευρώ
49.200 λεκ Αλβανίας.
8 χρυσές λίρες Αγγλίας. -55 λίρες Τουρκίας.
Μία ηλεκτρονική συσκευή ελέγχου γνησιότητας χαρτονομισμάτων
Τέσσερις συσκευές κινητής τηλεφωνίας
Οι συλληφθέντες, με τη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος τους, οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, ενώ συνεχίζεται η έρευνα για τον εντοπισμό και άλλων μελών της οργάνωσης.
http://newpost.gr/ellada/487457/kthnotrofos-dexthhke-epithesh-apo-agriogoyroyno-sta-iwannina

Τραγωδία στη Θεσσαλονίκη: Εργάτης έχασε τη ζωή του από ηλεκτροπληξία

Τραγικό τέλος είχε ένας νεαρός εργάτης σε εργοστάσιο ανακύκλωσης στην περιοχή της Ευκαρπίας Θεσσαλονίκης.
Γύρω στις 3 το μεσημέρι του Σαββάτου, ο υπάλληλος του εργοστασίου έπαθεηλεκτροπληξία και πέθανε ακαριαία.
Στο σημείο έσπευσαν το ΕΚΑΒ, αλλά και αστυνομικές δυνάμεις που διενεργούν έρευνα.
 http://newpost.gr/ellada/487467/tragwdia-sth-thessalonikh-ergaths-exase-th-zwh-toy-apo-hlektroplhksia

Ξημέρωμα του τρόμου για ζευγάρι ηλικιωμένων στην Ερμιονίδα

Σε εξέλιξη βρίσκονται οι έρευνες των αστυνομικών αρχών για τον νεντοπισμό και την σύλληψη αγνώστων που λήστεψαν ηλικιωμένους σε χωριό της Ερμιονίδας.
Συγκεκριμένα, τα ξημερώματα σε χωριό του Κρανιδίου τρεις άγνωστοι δράστες μπήκαν στο σπίτι όπου διέμεναν δύο ηλικιωμένοι και με την απειλή πιστολιού τους λήστεψαν, παίρνοντάς τους χρυσαφικά και όσα χρήματα είχαν στο σπίτι.
Στην συνέχεια τράπηκαν σε φυγή και αναζητούνται.
Προανάκριση διενεργεί το Αστυνομικό Τμήμα Κρανιδίου.

http://newpost.gr/ellada/487469/eixe-krypsei-pente-kila-hrwinh-ston-toixo

Απώλειες στη Wall Street

Απώλειες κατέγραψαν οι χρηματιστηριακοί δείκτες την Παρασκευή στη Wall Street.
Ειδικότερα, ο Dow Jones υποχώρησε κατά 1,74% στις 16.384,79 μονάδες, ο τεχνολογικός Nasdaq σημείωσε απώλειες 1,36% στις 4.827,23 μονάδες και ο S&P 500 έκλεισε πτωτικά κατά 1,61% στις 1.958,08 μονάδες.

http://newpost.gr/oikonomia/487358/apwleies-sth-wall-street

Καβάλα: Αυτός κατηγορείται για τον βιασμό 12χρονης (φωτό)

Δίνονται στη δημοσιότητα, κατόπιν σχετικής Διάταξης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Καβάλας, η οποία επικυρώθηκε από την Εισαγγελία Εφετών Θράκης, τα στοιχεία ταυτότητας, οι φωτογραφίες και η ποινική δίωξη που ασκήθηκε σε βάρος 37χρονου, ο οποίος κατηγορείται για βιασμό, αποπλάνηση ανήλικης και πρόκληση σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις.




Ειδικότερα, ο δράστης συνελήφθη την 14-9-2015, από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφάλειας Καβάλας και παραπέμφθηκε στην Εισαγγελία Καβάλας, κατηγορούμενος για βιασμό, αποπλάνηση ανήλικης και παραβάσεις του νόμου περί όπλων.
Όπως προέκυψε, ο 37χρονος, την 15-7-2015 το μεσημέρι, στην Καβάλα, προσέγγισε ανήλικη, που συμπλήρωσε το 12ο αλλά όχι το 14ο έτος και με τη χρήση σωματικής βίας, αφού την ακινητοποίησε, προέβη σε ασελγείς πράξεις σε βάρος της και την εξανάγκασε σε συνουσία.
Σημειώνεται επίσης ότι ο δράστης είχε συλληφθεί και την 5-9-2015, από αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος Καβάλας για πρόκληση σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις, καθόσον, το ίδιο μεσημέρι στην Καβάλα, επιχείρησε δημόσια ακόλαστη πράξη.
Πρόκειται για τον ΧΑΪΤΙΔΗ Βασίλειο του Γεωργίου και της Δομνίκης, που γεννήθηκε 3-11-1978 στη Γερμανία, κάτοικο Καβάλας.
Σε βάρος του ασκήθηκε ποινική δίωξη για τα κακουργήματα του βιασμού, της αποπλάνησης ανηλίκου που συμπλήρωσε το 12ο όχι όμως το 14ο έτος της ηλικίας του και για το πλημμέλημα της πρόκλησης σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις.
Η συγκεκριμένη δημοσιοποίηση, χρονικής διάρκειας έως 18-10-2015, σύμφωνα με την Εισαγγελική Διάταξη, αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, τη διευκόλυνση διερεύνησης τυχόν συμμετοχής του ανωτέρω σε ομοειδούς βαρύτητας αξιόποινες πράξεις και την ευχερέστερη ικανοποίηση της ποινικής αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων.
Στο πλαίσιο αυτό, παρακαλούνται οι πολίτες να επικοινωνούν με τους τηλεφωνικούς αριθμούς 2510-622260, 2510-622261 και 2510-622263 του Τμήματος Ασφάλειας Καβάλας για την παροχή οποιασδήποτε σχετικής πληροφορίας. Σημειώνεται ότι διασφαλίζεται η ανωνυμία και το απόρρητο της επικοινωνίας.
http://newpost.gr/ellada/487435/kshmerwma-toy-tromoy-gia-zeygari-hlikiwmenwn-sthn-ermionida

2.500 Ελληνίδες σε ζωντανό πορνό για 60 ευρώ τη φόρα

Η οικονομική κρίση σπρώχνει... νοικοκυρές στο επικερδές «επάγγελμα» του διαδικτυακού σεξ! Μόνο στην Αττική υπολογίζεται ότι περίπου 2.500 γυναίκες της διπλανής πόρτας προχωρούν σε ζωντανό πορνό (!) ή χαϊδεύουν ηδονικά το κορμί τους μπροστά στην κάμερα του υπολογιστή τους για 60 ευρώ τη φορά! Ο τζίρος από το «ζωντανό» διαδικτυακό στριπτίζ ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ την ημέρα, καθώς πληθαίνουν συνεχώς οι χρήστες του ίντερνετ που αναζητούν γυναίκες απ' όλο τον πλανήτη, διατεθειμένες να αποκαλύψουν τα κάλλη τους μπροστά σε μια ηλεκτρονική «κλειδαρότρυπα».
Οπως διαπιστώθηκε από τις διαδικτυακές «περιπολίες» που πραγματοποιεί η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, καθημερινά όλο και περισσότερες Ελληνίδες συνεισφέρουν στον προϋπολογισμό τους με αφορολόγητο χρήμα προσφέροντας για λίγη ώρα σε κοινή θέα τις σεξουαλικές επιδόσεις τους. Δεκάδες ιστοσελίδες με επωνυμίες όπως «Ελληνίδες νοικοκυρές τα βγάζουν» προσφέρουν διαδικτυακό σεξ στις οθόνες των υπολογιστών πελατών που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν αδρά το διαδικτυακό «μάτι»!
Γυναίκες όλων των κατηγοριών, από φοιτήτριες και απλές νοικοκυρές μέχρι στελέχη επιχειρήσεων, μετατρέπονται σε διαδικτυακές ιέρειες του έρωτα, κλεισμένες στο δωμάτιο του σπιτιού τους, όπου έχουν εγκατεστημένο των υπολογιστή τους. Από εκεί προσφέρουν αντί 60 ευρώ ένα απλό στριπτίζ με ή χωρίς «καυτή» συνομιλία, ενώ τα πιο «σκληρά» θεάματα ξεκινούν από 150 ευρώ την ώρα και η τιμή ανεβαίνει κατακόρυφα, ανάλογα με τις προτιμήσεις του πελάτη.
Η πελατεία για διαδικτυακό στριπτίζ ή ακόμη και για cyber sex θεωρείται εξασφαλισμένη, καθώς Ευρωπαίοι, Αμερικανοί και Αυστραλοί θιασώτες του «ροζ» ίντερνετ πληρώνουν αδρά σε δολάρια και ευρώ προκειμένου να δουν γυμνή μια Ελληνίδα νοικοκυρά στην κουζίνα της την ώρα που βάζει το... φαγητό στον φούρνο! «Πρόκειται για μια σοβαρή συνέπεια της κρίσης που πλήττει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Πριν από το 2009 η φράση “Ελληνίδες νοικοκυρές βγάζουν τα ρούχα τους στο διαδίκτυο” έμοιαζε με... ανέκδοτο! Ομως ήδη η αύξηση είναι πραγματικά εντυπωσιακή και έχουν εντοπιστεί στη χώρα μας χιλιάδες γυναίκες που κερδίζουν ένα πολύ καλό (και μάλιστα αφορολόγητο) μηνιάτικο βγάζοντας τα ρούχα τους μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους. Τις ενθαρρύνει το γεγονός ότι δεν υπάρχει επαφή με τον πελάτη, ο οποίος πληρώνει μέσω της πιστωτικής κάρτας του για να απολαύσει το θέαμα» λέει χαρακτηριστικά στην «Espresso» αστυνομικός που έχει γνώση του θέματος.
http://www.espressonews.gr/reportaz/2015/09/141319/2500-ellinides-se-zontano-porno-gia-60-eyro-ti-fora