Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Μνήμες από την τραγωδία της Στέλλας


Τρία ολόκληρα χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο της 16χρονης Στέλλας Ακουμιανάκη, του ξανθού αγγέλου από την Κρήτη, που έσβησε έπειτα από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ βυθίζοντας στο πένθος όλη τη χώρα, έφτασε η ώρα να καθίσουν στο εδώλιο τα τέσσερα άτομα που κατηγορούνται για τον χαμό της.
Αύριο είναι προγραμματισμένη να αρχίσει η δίκη του 20χρονου σήμερα φίλου της, ο οποίος θα καθίσει στο εδώλιο του Δικαστηρίου Ανηλίκων, καθώς κατά την ημέρα του περιστατικού ήταν ανήλικος. Επίσης ορίστηκε για τις 12 Φεβρουαρίου του 2015 στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χανίων η δίκη των υπόλοιπων τριών κατηγορουμένων, όπως είχε προκύψει από το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ρεθύμνου.
Σημειώνεται ότι με το βούλευμα παραπέμπονται σε δίκη συνολικά τέσσερα άτομα: δύο από τους ειδικευόμενους τότε γιατρούς του νοσοκομείου Ρεθύμνου που αντιμετώπισαν το περιστατικό της Στέλλας Ακουμιανάκη τα ξημερώματα του Μεγάλου Σαββάτου του 2011 και οι δύο νεαροί φίλοι της που τη μετέφεραν στο νοσοκομείο, οι οποίοι κατηγορούνται πως προσπάθησαν να τη βιάσουν!
Οι δύο γιατροί

Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρεθύμνου με βούλευμα που εκδόθηκε παραπέμπει στο εδώλιο τους δύο ειδικευόμενους γιατρούς με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αμέλεια διά παραλείψεως, θεωρώντας ότι δεν αντιμετώπισαν επαρκώς και με τον ενδεδειγμένο ιατρικά τρόπο το περιστατικό οξείας μέθης της άτυχης κοπέλας. Την ίδια ώρα παραπέμπει τους δύο νεαρούς φίλους της (23 και 17 ετών τότε) για θανατηφόρα έκθεση της ανήλικης και βιασμό κατά συναυτουργία, καθώς από τις καταθέσεις προέκυψε ότι είχαν προσπαθήσει να ασελγήσουν σε βάρος της, αφού προηγουμένως την υποχρέωσαν να καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ.
Το νήμα της ζωής της 16χρονης Στέλλας Ακουμιανάκη κόπηκε βίαια τη νύχτα της Ανάστασης του 2011, όταν μια αθώα βόλτα με τον 17χρονο κολλητό της και έναν 23χρονο φίλο του κατέληξε σε ανείπωτη τραγωδία. Οι δύο νεαροί, αφού πρώτα είχαν διασκεδάσει με τη μαθήτρια σε μπαρ του Ρεθύμνου καταναλώνοντας μεγάλη ποσότητα αλκοόλ, στη συνέχεια φέρεται ότι την οδήγησαν σε ερημική τοποθεσία όπου επιχείρησαν -σύμφωνα με το κατηγορητήριο- να ασελγήσουν σε βάρος της.
Συγκεκριμένα, οι δύο κατηγορούμενοι σε διάστημα μισής ώρας τής έδωσαν να πιει περισσότερο από μισό μπουκάλι ουίσκι και όταν πλέον το κορίτσι ήταν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν σεξουαλικά. Οταν όμως η κοπέλα έχασε εντελώς τις αισθήσεις της, οι δύο φερόμενοι ως δράστες τη μετέφεραν πανικόβλητοι στο νοσοκομείο.
Την ικανοποίησή τους για την παραπομπή των κατηγορουμένων σε δίκη είχαν εκφράσει οι χαροκαμένοι γονείς της 16χρονης Στέλλας, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή φώναζαν για τις ευθύνες όχι μόνο των δύο νεαρών αλλά και γιατρών του νοσοκομείου Ρεθύμνου, οι οποίοι αδιαφόρησαν για το περιστατικό της κόρης τους και με τις παραλείψεις τους φέρεται ότι συνετέλεσαν στον θάνατό της.

Γιούλη Σταρίδα

«Γιατί δεν με αφήνουν σε ένα δωμάτιο στο Καστρί;» «Με έκλεισαν με το ζόρι σε γηροκομείο!»


«Είναι απαράδεκτη η παραμονή μου σε ένα γηροκομείο χωρίς τη θέλησή μου»! Ο Γεώργιος Γ. Παπανδρέου, γιος του «γέρου της Δημοκρατίας» από τον γάμο του με τη σπουδαία θεατρίνα μας Κυβέλη και ετεροθαλής αδελφός του Ανδρέα Παπανδρέου, ξεσπάει στην «Espresso» λίγες μέρες μετά τον εγκλεισμό του σε μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι τον παγίδευσαν λέγοντάς του ότι τον μετέφεραν εκεί για απλές εξετάσεις και διαμαρτύρεται έντονα που τον έβγαλαν άδικα -όπως λέει- από το σπίτι όπου έμενε τόσα χρόνια για να... πεθάνει μόνος και έρημος σε ένα δωμάτιο οίκου ευγηρίας.
Η  «Espresso» έχει στα χέρια της την επιστολή διαμαρτυρίας του, η οποία φέρει την υπογραφή του και ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 2014 -δηλαδή μία μέρα πριν πάει στο εν λόγω γηροκομείο- και στην οποία αναφέρει ότι αισθάνεται τεράστια απογοήτευση που πρέπει να εγκαταλείψει το σπίτι του, τον επισκεφτήκαμε στην καινούργια του στέγη, τη Νέα Θάλπη, στον Αγιο Στέφανο. Η αλήθεια είναι πως το περιβάλλον εκεί είναι πολύ φιλικό και εξυπηρετικό, κάτι που το διαπιστώσαμε από την πρώτη στιγμή της επικοινωνίας μας με τον ιδιοκτήτη του χώρου, τον ψυχολόγο - γεροντολόγο δρα Δημήτρη Καμπανάρο, ο οποίος μας οδήγησε ευγενικά στο μονόκλινο δωμάτιο όπου πλέον φιλοξενείται ο κύριος Παπανδρέου.
«Η παρουσία μου εδώ είναι μυστηριώδης. Μου είπαν ότι θα με φέρουν για δυο τρεις μέρες, με σκοπό να υποβληθώ σε ιατρικές εξετάσεις. Τελικά, αντί για εξετάσεις, μου πήραν μόνο την πίεση -που ήταν 17-, όμως βλέπω ότι η κατάσταση εδώ είναι μόνιμη. Χωρίς να με έχουν ρωτήσει ή να το έχω αποφασίσει με μετέφεραν εδώ και δεν καταλαβαίνω τι επιδιώκουν με αυτό. Προφανώς για να πεθάνω... Είναι σαν κάποιοι να θέλουν να απαλλαγούν από την παρουσία μου. Γι' αυτό θέλω να δημοσιοποιήσω τη σημερινή μου κατάσταση, που τη θεωρώ απαράδεκτη» ήταν τα πρώτα, πικραμένα λόγια του, με τον τόνο της φωνής να είναι εξομολογητικός και βγαλμένος από τα βάθη της ψυχής του.
Στον εν λόγω χώρο ο Γεώργιος Γ. Παπανδρέου οδηγήθηκε από άτομο τους περιβάλλοντος του ανιψιού του Νίκου Παπανδρέου, που έχει αναλάβει μάλιστα να πληρώνει τα έξοδα της διαμονής του. Μιλάμε για ένα διόλου ευκαταφρόνητο μηνιαίο ποσό της τάξης των 1.800 ευρώ, αφού πρόκειται για μονάδα ηλικιωμένων αρκετά προσεγμένη. Ομως ο γνωστός μας Γιωργάκης (όπως τον αποκαλούσαν συχνά), που αφήνει να εννοηθεί ότι είναι το «μαύρο πρόβατο» και ο «αποδιοπομπαίος τράγος» της οικογένειας Παπανδρέου, δεν επιθυμεί με κανέναν τρόπο την παραμονή του σε οποιοδήποτε γηροκομείο και θέλει να γυρίσει στο σπίτι, στην Κηφισιά, επί της οδού Δηληγιάννη 46Α, όπου έμενε με μια κοπέλα από την Αιθιοπία, την Αμπάμα, που τον φρόντιζε.
«Πήγαινα στα κέντα για χωρό»
«Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ καλοί, κάνουν τα πάντα για να είμαι ευχαριστημένος, αλλά εγώ δεν θέλω να είμαι σε έναν τέτοιο χώρο που μου στερεί την επαφή μου με τον έξω κόσμο. Οταν ήμουν σπίτι μου, σχεδόν κάθε Σαββάτο πήγαινα σε ένα κέντρο και χόρευα με δυο τρεις κυρίες φίλες μου, ενώ εδώ πού και πώς να πάω; Ούτε που ξέρω πού βρίσκομαι. Γι' αυτό και θέλω να γυρίσω σπίτι μου. Είναι άδικη η παραμονή μου εδώ, ανάμεσα σε ανθρώπους τους οποίους δεν γνωρίζω και δεν έχω τι να πω μαζί τους. Με ανθρώπους που αποδέχονται τη μοίρα τους, δηλαδή περιμένουν πότε θα έρθει η ώρα να πεθάνουν. Οχι, εγώ δεν την αποδέχομαι αυτή τη μοίρα. Θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου με την κοπέλα η οποία με φρόντιζε και τους φίλους μου, που είχα επικοινωνία μαζί τους και τώρα την έχω χάσει».
«Γιατί δεν με αφήνουν σε ένα δωμάτιο στο Καστρί;»

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι σε όλη τη διάρκεια της επικοινωνίας μας ο Γεώργιος Γ. Παπανδρέου μας έδωσε την εικόνα του ανθρώπου που έχει διαύγεια πνεύματος και αντιλαμβάνεται πλήρως τι του συμβαίνει. «Θα μπορούσα να αντιδράσω νευρικά και να αρχίσω να τα σπάω εδώ μέσα, αλλά αυτό δεν πρόκειται να το κάνω, γιατί ξέρω τι με περιμένει. Μια... ενεσούλα και μετά θα με κλείσουν σε νευρολογική κλινική ως φρενοβλαβή, έτσι ώστε να απαλλαγούν από εμένα μια ώρα αρχύτερα. Τα ξέρω καλά αυτά τα κόλπα και δεν πρόκειται να το κάνω αυτό. Προτιμώ να κάνω ένα είδος απεργίας με το να μη βγαίνω στιγμή από το δωμάτιό μου. Πρωί - μεσημέρι - βράδυ κάθομαι στο κρεβάτι μου. Αυτή είναι η ψυχολογία μου εδώ!»
Στην Κηφισιά

Τον ρωτάμε αν ο λόγος για τον οποίο οδηγήθηκε στο γηροκομείο έχει να κάνει με την ιδιοκατοίκηση του σπιτιού όπου έμενε, καθώς, όπως γνωρίζουμε, εδώ και μερικά χρόνια η οικία του έχει πουληθεί. «Ναι, το έχω πουλήσει, αλλά η νέα του ιδιοκτήτρια ήρθε προχτές εδώ και με επισκέφτηκε. "Μπορείτε να μείνετε στο σπίτι όσο εσείς θέλετε" μου είπε. Επομένως δεν είναι αυτός ο λόγος που με βγάλανε από εκεί» μας λέει και προσθέτει ότι τα ανίψια του θα μπορούσαν να τον αφήσουν να μείνει σε ένα από τα σπιτάκια που υπάρχουν στην περίφημη βίλα του πατέρα του στο Καστρί, η οποία πέρασε ολοκληρωτικά στα χέρια του ετεροθαλούς αδελφού του, του Ανδρέα Παπανδρέου.
«Θέλω από το Καστρί να δώσουν ένα δωμάτιο για εμένα κι ένα για την κοπέλα που με φροντίζει. Αλλά αν δεν θέλουν να τους επιβαρύνω με την παρουσία μου εκεί, τότε επιθυμώ να γυρίσω στο σπίτι μου, το οποίο αγόρασα με τα χρήματα που πήρα από την πώληση της βίλας της μητέρας μου, της Κυβέλης. Το πούλησα... κοψοχρονιά, γιατί δεν είχα να πληρώσω τον φόρο κληρονομιάς που τότε, το 1979, ήταν 7 εκατομμύρια. Ο αδελφός μου ο Ανδρέας μου υποσχέθηκε ότι θα μου δώσει κάποια λεφτά, σύμφωνα με όσα είχε πει και ο πατέρας μας πριν πεθάνει, αφού εγώ δεν πήρα μερίδιο από κει, και με κορόιδεψε. Αν είχα δώσει τη θρυλική βίλα της μητέρας μου για να γίνει πολυκατοικία, όπως μου τη ζητούσαν, θα είχα βγάλει πολλά χρήματα από τα τόσα διαμερίσματα που θα έπαιρνα, αλλά δεν ήθελα κάτι τέτοιο».
Για τσάι

Ο Γεώργιος Γ. Παπανδρέου τονίζει ότι τα παιδιά του Ανδρέα Παπανδρέου -η Σοφία, ο Γιώργος, ο Νίκος και ο Αντρίκος- ουδέποτε τον έχουν καλέσει στα σπίτια τους για φαγητό ή για τσάι. «Επιτρέπεται αυτή η συμπεριφορά από τα ανίψια μου; Θείος τους είμαι, δεν είμαι κάποιος εχθρός τους. Αλλά και πάλι δεν διαμαρτύρομαι γι' αυτό. Διαμαρτύρομαι όταν επεμβαίνουν στη ζωή μου και με κλείνουν κάπου όπου εγώ δεν θέλω» δηλώνει.
Πάντως ο ίδιος στο παρελθόν έχει πει ότι η Σοφία τού έχει σταθεί, ειδικά την περίοδο που ήταν παντρεμένος με την τελευταία σύζυγό του Μαρία Σόκαλη. Ωστόσο, σύμφωνα με πηγές από το περιβάλλον του, ο Νίκος Παπανδρέου και ο αδελφός του Γιώργος Παπανδρέου πήραν την απόφαση να οδηγήσουν τον θείο τους στη συγκεκριμένη μονάδα ηλικιωμένων για περισσότερη φροντίδα και ασφάλεια, αφού στο σπίτι όπου έμενε η κατάσταση ήταν τέτοια που κινδύνευε η υγεία του, αλλά και τα πράγματα ήταν ανεξέλεγκτα από οικονομικής πλευράς.

Συγκλονισμένη και η πρώην σύζυγός του Μαρία Σόκαλη
Από τα πρώτα άτομα που πληροφορήθηκαν ότι ο Γεώργιος Γ. Παπανδρέου έφυγε από το σπίτι είναι η τρίτη κατά σειρά σύζυγός του, η γνωστή ηθοποιός Μαρία Σόκαλη. «Ηρθε η καμαριέρα του, η Αμπάμα, και μου είπε τρομαγμένη ότι τον βάλανε στο γηροκομείο ζητώντας μου να παρέμβω για να τον βγάλω, γιατί -όπως μου είπε ο ίδια- βρίσκεται εκεί παρά τη θέλησή του. Της εξήγησα ότι έχουμε χωρίσει και δεν έχω δικαίωμα πλέον να κάνω κάτι τέτοιο. Ωστόσο ο Γιώργος ήταν σύζυγός μου και τον πονάω» μας λέει και ξεφυλλίζοντας συγκινημένη το βιβλίο της ζωής του πρώην συζύγου της (το έγραψε ο ίδιος και κυκλοφόρησε το 2000) προσθέτει:
Στην απομόνωση

«Ενας άνθρωπος 86 χρόνων, όπως ο Γιώργος, που χρόνια έζησε σε μεγάλα σπίτια με ανέσεις, δεν μπορεί να απομονώνεται σε ένα δωμάτιο γηροκομείου. Δεν μπορείς να του καταστρέφεις τα τελευταία χρόνια της ζωής του και να τον κάνεις μίζερο μέσα σε ένα απομονωμένο δωμάτιο, όσο άνετο κι αν είναι αυτό. Στο σπίτι του είχε την καμαριέρα του που τον έκανε μπάνιο, βλέπανε μαζί τηλεόραση, κουβέντιαζαν και είχαν καλή επαφή. Με άλλα λόγια, θέλω να πω ότι στα παιδιά και στους υπερηλίκους, που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες, πρέπει να φερόμαστε με τρυφερότητα, σεβασμό και αγάπη. Δεν νομίζω ότι είναι σωστό για κάποιον που δεν το θέλει να τον βάζουμε με το... ζόρι σε έναν λεγόμενο "οίκο ευγηρίας". Πόσο μάλλον όταν αυτός ο οίκος είναι μακριά από την Αθήνα και δεν είναι εύκολο γα τους φίλους του να τον επισκεφτούν».
Η Μαρία Σόκαλη γνωριζόταν με τον Γεώργιο Γ. Παπανδρέου από τα παιδικά της χρόνια, αφού έμεναν στην ίδια πολυκατοικία, στο Παλαιό Ψυχικό. Τότε εκείνος ήταν ένας γοητευτικός νεαρός κι εκείνη ένα δωδεκάχρονο κορίτσι που του έστελνε κρυφά ερωτικά ραβασάκια. Η μοίρα τούς έφερε κοντά το 1997, όταν η Μαρία Σόκαλη παρουσίαζε μια εκπομπή στο Tele City και ο Παπανδρέου ήταν καλεσμένος της. «Κύριε πρόεδρε, γιατί δεν παντρεύεστε; Ποια γυναίκα σας αρέσει;» τον ρώτησε στον «αέρα» κι εκείνος της έδωσε απάντηση-πρόταση γάμου! «Εσείς. Θέλετε να με παντρευτείτε;» και τελικά έγιναν ζευγάρι.

Αλκίνοος Μπουνιάς
 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

ΓΕΡΟΝΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΥΜΒΗ ΜΙΑ ΣΥΜΦΟΡΑ;
  • Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις.
  • ‘Αλλοτε επιτρέπει ο Θεός κάτι, Για Να Βγή Κάτι Το Καλύτερο, και
  • άλλοτε επιτρέπει κάτι Για Παιδαγωγία.
  • ‘Αλλοι Ανταμείβονται και άλλοι Εξοφλούν.
  • ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΧΑΜΕΝΟ.
“Ο Καλός Θεός μας δίνει πλούσιες τις ευλογίες Του. Να μη δείχνουμε αχαριστία και Τον παροργίζουμε, γιατί έρχεται “η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας”.
«’Οταν ο κόσμος δεν μετανοή, τι βροχή να ρίξη ο Θεός; …
‘Ολα είναι απλά για τον Θεό… ‘Αν ΤΑΠΕΙΝΑ ζητούμε το έλεος του Θεού, ο Θεός θα βοηθήσει».
«Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’αντιμετωπισθή διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του».
«Μακαριοι Ειναι Αυτοι Που Κατορθωσαν Να Απλοποιησουν Τη Ζωη Τους Και Ελευθερωθηκαν Απο Την Θηλεια Της Κοσμικης Αυτης Εξελιξεως ΤωνΠολλων ΕυκολιωνΙσον Των Πολλων Δυσκολιων, Και Απαλλαχθηκαν Απο Το Φοβερο Αγχος Της Σημερινης Εποχης Μας».https://kosmaser.wordpress.com/tag/αποφθεγματα-γεροντων-απο-το-γεροντικ/ 


Σοβαρά τα προβλήματα στην Αθωνιάδα

http://www.newsbeast.gr/greece/ekpaideusi/arthro/735858/sovara-ta-provlimata-stin-athoniada/

Η εκκλησιαστική ακαδημία βρίσκεται αντιμέτωπη με την έλλειψη διδακτικού προσωπικού

Το κτηριακό, αλλά και οι ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό είναι από τα βασικά αλλά και χρονίζοντα προβλήματα της Αθωνιάδας Εκκλησιαστικής Ακαδημίας στην οποία φοιτούν περίπου 40 σπουδαστές.

Τα παραπάνω προκύπτουν από την ενημέρωση που είχε από τους υπευθύνους της σχολής ο βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος της Κ.Ο για τα Θρησκεύματα, Γιάννης Αμανατίδης.

Πέρα των πιο πάνω προβλημάτων αναφορά έγινε και στην ανάγκη διασύνδεσης των εκπαιδευτικών προοπτικών των αποφοίτων με το Αγιώνυμο Όρος.

Ο κ. Αμανατίδης πραγματοποίησε στην επίσκεψή του με αφορμή τον αγιασμό για την έναρξη του σχολικού έτους. Μετά την ενημέρωση που είχε αναφέρθηκε στην ανάγκη βελτίωσης των συνθηκών φοίτησης και διαβίωσης των μαθητών της Αθωνιάδας και των εκπαιδευτικών αλλά και της ύπαρξης συνεχούς διαλόγου και συνεργασίας, που είναι απαραίτητες προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία της Ακαδημίας και να συνεχιστεί απρόσκοπτα το ιδιαιτέρως δύσκολο και απαιτητικό έργο που επιτελεί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα θα μεταβεί στο Άγιο Όρος ο κ. Λοβέρδος όπου μετά τη σύσκεψη που θα έχει στο Ιεροκοινοτικό Μέγαρο θα επισκεφτεί την Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία.

15.000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΣΦΑΓΗΣ ΑΠΟ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΣΕ ΔΡΑΜΑ, ΔΟΞΑΤΟ ΚΑΙ 200.000 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ!

29 Σεπτεμβρίου 1941 : Οι βουλγαρικές αρχές κατοχής προβαίνουν σε ομαδικές σφαγές 15.000 κατοίκων της Δράμας, του Δοξάτου και της γύρω περιοχής. Εξαιτίας των βουλγαρικών αυτών ωμοτήτων, περίπου 200.000 κάτοικοι της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης εγκαταλείπουν τις εστίες τους και καταφεύγουν πρόσφυγες σε μη βουλγαροκρατούμενες περιοχές της χώρας.

Έφευγαν οι Έλληνες προς την Γερμανική Κατοχή για να γλιτώσουν από τους Βούλγαρους. Τέτοιο ήταν το μένος και το μίσος των Κομιτατζήδων... ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΕ "ΜΑΚΕΝΤΟΝΣΚΙ"

Ακόμα και οι Γερμανοί έφριξαν με το έγκλημα αυτό για το οποίο ΟΥΔΕΠΟΤΕ ελογοδότησε η Βουλγαρία. Όταν οι ιδιοι οι Γερμανοι ζητησαν εξηγησεις για τις ομαδικες σφαγες οι Βουλγαροι
ήθελαν να πείσουν τους Γερμανούς ότι πράγματι έγινε εξέγερση του πλυθυσμού και απλώς αυτοί κατέστειλαν την εξέγερση !!!

http://www.stoxos.gr/2011/09/15000-200000.html,  

Εθνική μνήμη: Η σφαγή της Δράμας

Σαν σήμερα: Οι βουλγαρικές σφαγές στην περιοχή της Δράμας (29-9-1941)

Η Βουλγαρική κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, αποτέλεσε μία από τις στυγνότερες περιπτώσεις κατοχής κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, γιατί θεωρήθηκε από τις δυνάμεις κατοχής (τους Βουλγάρους), όχι ως προσωρινή κατοχή, αλλά ως ένα πρώτο στάδιο για την οριστική προσάρτηση της περιοχής αυτής, στα όρια του βουλγαρικού κράτους.

Οι πολιτικές και στρατιωτικές βουλγαρικές αρχές, ενεργούσαν ως φορείς πραγματοποίησης της εθνικής ολοκλήρωσης και ικανοποίησης των ‘’ιστορικών ορίων’’ του βουλγαρικού λαού και άσκησαν μια έντονη πολιτική αφομοίωσης ανθρώπων και θεσμών στο βουλγαρικό εθνικό και κρατικό κορμό.


Τα μέσα και οι πρακτικές που εφαρμόσθηκαν για την υλοποίηση αυτής της πολιτικής άγγιξαν τα όρια εξόντωσης του τοπικού πληθυσμού, είχαν συγκλονιστικές συνέπειες στην κοινωνική και πνευματική ανάπτυξη των περιοχών και μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια κατοχής (1941-1944), άφησαν πίσω τους μία κυριολεκτικά ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ, με πληθυσμό μειωμένο κατά το ¼ τουλάχιστον, οικονομία στο μηδέν, και τις υποδομές σε εκκλησία, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, σε πλήρη αποδιοργάνωση.

Η κατοχή άρχισε στις 18 Απριλίου 1941, όταν οι Γερμανοί δίνουν στους Βουλγάρους τη συγκατάθεση-διαταγή (consent-order), να εισβάλουν στην περιοχή και τελείωσε στις 25-26 Οκτωβρίου 1944, όταν αποχωρούν τα τελευταία βουλγαρικά στρατιωτικά αποσπάσματα.
Γεωγραφικά, η κατοχή από τους Βουλγάρους κάλυπτε τη περιοχή που εκτείνεται από τον ποταμό Στρυμόνα, μέχρι τη γραμμή Αλεξανδρούπολη- Σβίλενγκραντ.



Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκαναν οι βουλγαρικές αρχές ήταν να συλλάβουν και απελάσουν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να παίξουν καθοδηγητικό ρόλο στον υπό κατοχή πληθυσμό. Το σύνολο των νέων ανδρών από τις κατεχόμενες περιοχές απελάθηκαν, για να μην υπάρξει αντίσταση κατά των κατοχικών δυνάμεων και οδηγήθηκαν στο εσωτερικό της Βουλγαρίας για κατάταξη στα τάγματα εργασίας του Βουλγαρικού στρατού, στα ΝΤΟΥΡΝΤΟΥΒΑΚΙΑ.
Ένα άλλο ζήτημα που απασχόλησε έντονα τις βουλγαρικές αρχές ήταν η παράδοση του κρυμμένου οπλισμού των Ελλήνων της περιοχής.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή στην περιοχή, υπήρχαν τοπικές οργανώσεις του ΚΚΕ, αλλά και οργανώσεις Πόντιων Οπλαρχηγών, κύρια στα χωριά Κοκκινόγεια, Καλλίφυτο, Περιστεριά και αλλού. Οι τοπικές οργανώσεις των Πόντιων Οπλαρχηγών, (κυρίως εθνικιστικών πεποιθήσεων), δρούσαν ακόμη αποσπασματικά και κύρια για την περιφρούρηση του πληθυσμού των τοπικών τους κοινωνιών. Οι οργανώσεις του ΚΚΕ, ελεγχόταν από το ανεξάρτητο Γραφείο του ΚΚΕ στη Μακεδονία-Θράκη, που δεν είχε επαφή και καθοδήγηση από το κέντρο με αποτέλεσμα να ενεργεί αυτόβουλα.



Δηλαδή μπορούμε ασφαλέστατα να συμπεράνουμε ότι το αντιστασιακό κίνημα, στη περιοχή, ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων, δρούσε, με την έναρξη της βουλγαρικής κατοχής, ανεξάρτητα από κεντρικές και κυβερνητικές κατευθύνσεις και οδηγίες, κάπως ‘’ερασιτεχνικά’’ και πάντως όχι οργανωμένα.

Καθοριστικό ρόλο, στα παραπάνω, έπαιξε η Περιφερειακή Επιτροπή του ΚΚΕ της Δράμας. Καθοριστικός ο ρόλος της γιατί υπάρχουν πολλές ερμηνείες για την απόφασή της να γίνουν οι ένοπλες επιθέσεις στη πόλη της Δράμας και στα γύρω χωριά.

Μία ερμηνεία θέλει την Περιφερειακή Επιτροπή του ΚΚΕ της Δράμας, να παρασύρθηκε από πράκτορες της βουλγαρικής κρατικής ασφάλειας, που παριστάνοντας τους κομμουνιστές, υπέβαλλαν στους Έλληνες ‘’συντρόφους’’ τους την ιδέα της εξέγερσης

Μια άλλη, ίσως και η πιο κοντινή στην αλήθεια ερμηνεία είναι η εκτίμηση του στελέχους του ΚΚΕ και αργότερα του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ,Ανδρέα Τζήμα, που βρίσκεται δημοσιευμένη στο βιβλίο του Γρηγόρη Φαράκου «Άρης Βελουχιώτης: το χαμένο αρχείο, άγνωστα κείμενα, η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ απέναντι στον Άρη Βελουχιώτη, 1941-1945, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 1997 »
Λέει ο Ανδρέας Τζήμας για τη γραμμή του τότε (1941) ανεξάρτητου Γραφείου του ΚΚΕ στη Μακεδονία-Θράκη :

«Μετά την επίθεση των Γερμανοφασιστών ενάντια στη Σοβιετική ένωση, ρίχνουν το σύνθημα της ένοπλης πάλης κατά των κατακτητών και για τη σοβιετική εξουσία. Λείπει όμως η πρακτική προετοιμασία αυτής της ένοπλης πάλης και οι σκοποί που βάζουν, στενεύουν πολύ τη βάση της. Παρ’ όλες τις αδυναμίες της όμως πρέπει να θεωρήσουμε αυτή τη γραμμή σαν τον κύριο παράγοντα για την εξέγερση της Δράμας…»

Αυτό είναι το ιστορικό-πολιτικό-στρατιωτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο εξελίχθηκε η Σφαγή της Δράμας…

Που ξεκίνησε με την ανατίναξη ενός εργοστασίου ηλεκτροφωτισμού στη πόλη της Δράμας, τη νύκτα της 28ης προς 29ης Σεπτεμβρίου 1941 και με άλλες επιθέσεις την ίδια νύκτα στα γύρω χωριά της περιοχής, με πρώτο τοΔοξάτο.

Στόχοι παντού οι Βούλγαροι χωροφύλακες, γεγονός που έδωσε στις επιθέσεις αυτές τον χαρακτήρα της εξέγερσης για την εκδίωξη των βουλγαρικών αρχών και που έδωσε το άλλοθι στους Βουλγάρους, για μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις.

Ο αριθμός των Ελλήνων θυμάτων δεν είναι εύκολο να προσδιορισθεί. Μόνο στη πόλη της Δράμας, βρήκαν τον θάνατο τουλάχιστον 1500 Έλληνες, στοΔοξάτο 200 και αρκετοί κάτοικοι σε κάθε ένα από τα χωριά της περιφέρειας.

Η σφαγή της Δράμας νομίζω ότι μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένα αιματηρό μεν αλλά υπαρκτό παράδειγμα, της θέλησης του απλού Έλληνα, (ανεξάρτητα σε πιο στρατόπεδο βρισκόταν τότε – του ΚΚΕ ή του εθνικού κομματιού της κοινωνίας), να μην εκβουλγαριστεί.

Σήμερα που τα πάθη και οι πληγές έχουν επουλωθεί και η Βουλγαρία είναι πλέον στην ΕΕ, μισή ώρα από τη Δράμα, το να ξέρουμε και να θυμόμαστε την Ιστορία, να τιμούμε τους νεκρούς, με το αίμα των οποίων εμείς απολαμβάνουμε – όσα απολαμβάνουμε - δεν είναι κακό, αλλά επιβεβλημένο





Χανιά: Τέσσερις στο εδώλιο για το θάνατο της Στέλλας Ακουμιανάκη

Χανιά: Τέσσερις στο εδώλιο για το θάνατο της Στέλλας Ακουμιανάκη
Τέσσερα χρόνια περίπου μετά τον θάνατο της 16χρονης ρεθυμνιώτισσας Στέλλας Ακουμιανάκη, ήρθε η ώρα η υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο, όταν η ανήλικη κοπέλα έχασε τη ζωή της μετά από κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, να πάρει τη δικαστική οδό.
Η υπόθεση θα εισαχθεί για πρώτη φορά στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χανίων στις 12 Φεβρουαρίου 2015, με τρεις κατηγορουμένους, όπως είχε προκύψει από το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ρεθύμνου.
Νωρίτερα, στις 30 Σεπτεμβρίου, ξεκινά η δίκη του 20χρονου σήμερα φίλου της ανήλικης, που θα δικαστεί από το Δικαστήριο Ανηλίκων, καθώς, κατά την ημέρα του περιστατικού, ήταν ανήλικος.
Σε δίκη παραπέμπονται συνολικά τέσσερα άτομα: δύο από τους ειδικευόμενους τότε γιατρούς του νοσοκομείου Ρεθύμνου που αντιμετώπισαν το περιστατικό της Στέλλας Ακουμιανάκη τα ξημερώματα του Μεγάλου Σαββάτου του 2011 και οι δύο νεαροί φίλοι της.


Read more: http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/500183/hania-tesseris-sto-edolio-gia-to-thanato-tis-stellas-akoymianaki#ixzz3EgnQ6dX9