Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια



Απρίλης, 19 2014
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (19-20 Απριλίου 2014)

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε και άλλες σημαντικές ενδείξεις για την κατάρρευση των φιλο-ΕΕ κομμάτων, δηλαδή των κομμάτων που είναι πλήρως ενσωματωμένα στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, είτε αποκαλούνται «δεξιά», «ακροδεξιά» κ.λπ., είτε, αντίστοιχα, «αριστερά», «οικολογικά» κ.α. Όμως, στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι φανερό ότι οι παραδοσιακές ταμπέλες δεν έχουν πια νόημα. Τα δίπολα «αριστερά—δεξιά» και «σοσιαλισμός/σοσιαλδημοκρατία―εθνικοσοσιαλισμός/φασισμός» είχαν νόημα μόνο στην περίοδο του έθνους-κράτους, πριν την ανάδυση της παγκοσμιοποίησης τα τελευταία 40 χρόνια. Όταν, δηλαδή, υπήρχαν ακόμη κράτη με στοιχειώδη εθνική κυριαρχία να καθορίζουν την οικονομική πολιτική τους.
Τυπικά, βέβαια, εξακολουθούν να υπάρχουν κράτη-έθνη, αλλά όσα από αυτά είναι πλήρως ενσωματωμένα στην ΝΔΤ και δεν ανήκουν στον πυρήνα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) ―βασικά, στην «Ομάδα των 7»― δεν έχουν καμιά δυνατότητα οικονομικής κυριαρχίας. Η οικονομική κυριαρχία σήμερα ανήκει ουσιαστικά στην Υ/Ε που διαχειρίζεται την ΝΔΤ, η οποία και επιβάλλει, μέσω των διεθνών οργανισμών που ελέγχει (ΠΟΕ, ΕΕ κ.λπ.), το άνοιγμα και την απελευθέρωση όλων των αγορών (κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργασίας. Οι δε λαοί που αντιστέκονται ακόμη στην πλήρη ενσωμάτωσή τους στη ΝΔΤ (από την Βενεζουέλα, την Κούβα και την Βολιβία, μέχρι την Συρία το Ιράν και χώρες του τ. σοβιετικού μπλοκ με επί κεφαλής την Ρωσία), βρίσκονται κάτω από την άμεση επίθεση της Υ/Ε. Όχι βέβαια διότι έχουν...ενδο-ιμπεριαλιστικές διαφορές με αυτήν, όπως υποστηρίζουν παλαιολιθικοί «Μαρξιστές», αλλά διότι αποτελούν εμπόδια στην διαδικασία ολοκλήρωσης της ΝΔΤ. Δηλαδή, την δημιουργία μιας παγκόσμιας «απελευθερωμένης» αγοράς που θα διαχειρίζεται μια (επίσημη ή άτυπη) παγκόσμια διακυβέρνηση.
Έτσι, «δεξιά» και «αριστερά» κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία, ενώ οι καταστροφικές οικονομικές πολιτικές παραμένουν ίδιες, αφού καμιά κυβέρνηση χώρας πλήρως ενσωματωμένης στην ΝΔΤ και την ΕΕ δεν μπορεί να εφαρμόσει σημαντικά διαφορετικές πολιτικές από αυτές που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, δεδομένου ότι οι «αγορές» θα την επαναφέρουν τάχιστα στην τάξη. Το ίδιο ισχύει ακόμη και για χώρες της Υ/Ε, όπως η Γαλλία, όπου δυο φορές τα τελευταία 30 χρόνια εξελέγησαν σοσιαλδημοκράτες πρόεδροι (Μιτεράν, Ολάντ) που μετά μερικούς μήνες αναγκάσθηκαν να κάνουν στροφή 180o, ακόμη και στην εξωτερική πολιτική. Έτσι, ο «αριστερός» Ολάντ αποδείχθηκε το ίδιο εγκληματίας πολέμου όπως ο προκάτοχος του Σαρκοζύ...
Από την άλλη μεριά, ένα «δεξιό» κόμμα, όπως το κυβερνών κόμμα Fidesz στην Ουγγαρία, επανεξελέγη πανηγυρικά, ακριβώς διότι εφάρμοσε πολιτικές που διαφοροποιούνται σημαντικά από τις πολιτικές της Υ/Ε και της ΕΕ, αφού πρώτα όμως άρχισε να σπάζει τους δεσμούς με τη ΝΔΤ, διώχνοντας την τρόικα και αναπτύσσοντας στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία! Αυτό, βέβαια, προκάλεσε τη μήνιν της Υ/Ε αλλά δεν είχαν άλλη επιλογή από την ανοχή, ώστε να μη χάσουν εντελώς τη χώρα από την ΕΕ, πράγμα που πιθανότατα θα συνέβαινε αν εκλεγόταν αντ’ αυτού το «ακροδεξιό» κόμμα Jobbik, του οποίου τα εκλογικά ποσοστά δεκαπλασιάσθηκαν μέσα σε οκτώ χρόνια (από 2% στις εκλογές του 2006 σε 21% στις εκλογές πριν δυο εβδομάδες). Όμως, όπως τονίζει ένας φιλελεύθερος σοσιαλιστής, τ. αρθρογράφος στην Γκάρντιαν, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, με την ανάδυση μιας ψευδο-«αριστεράς», οι όροι Αριστερά και Δεξιά δεν έχουν πια νόημα. Όπως τονίζει ο ίδιος, στην Ουγγαρία ήταν μια «δεξιά» κυβέρνηση που έκανε επανεθνικοποιήσεις, αύξησε τους πραγματικούς μισθούς και μείωσε την ανεργία, ενώ επέβαλε φόρους στους τραπεζίτες, ακόμη και στις πολυεθνικές! Από την άλλη μεριά, η «σοσιαλιστική» αντιπολίτευση (κάτι σαν ένα μίγμα ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ που δεν αμφισβητεί την παγκοσμιοποίηση και φυσικά είναι πλήρως φιλο-ΕΕ) στηρίζει τις παραπέρα ιδιωτικοποιήσεις και τις πολιτικές προσέλκυσης ξένων επενδύσεων από τις πολυεθνικές, ενώ όταν ήταν στη κυβέρνηση (2002-10) πετσόκοψε τις δημόσιες δαπάνες και έκλεισε τον εθνικό αερομεταφορέα, (όπως απαιτούσε η ΕΕ), οδηγώντας σε παραπέρα ανεργία! Μολονότι όμως σωστά συμπεραίνει ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά σήμερα είναι μια ψευδο-Αριστερα που δεν έχει σχέση με αυτήν που ξέραμε πριν 40 χρόνια, δεν αποφεύγει το λάθος να θεωρεί γνήσια Αριστερά την Γερμανική Die Linke (με την οποία συνεργάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ) παρόλο που επίσης εξαπατά τον λαό ότι θα μπορούσε να υπάρξει «καλή» ΕΕ ―προφανώς αρκεί να ψήφιζαν αυτούς, αντί για τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες! (Neil Clark, RT, 8/4/2014).
Τα ίδια ισχύουν, αντίστοιχα, σχετικά με τον μύθο της ανόδου του «φασισμού» στην Ευρώπη (που καλλιεργεί και η Κομισιόν ενόψει εκλογών), η οποία είναι όμως αδύνατη σε οποιαδήποτε χώρα πλήρως ενσωματωμένη στην ΝΔΤ. Στην πραγματικότητα, τα δήθεν «φασιστικά» κόμματα είναι συνήθως νέο-εθνικιστικά κόμματα που έχουν στόχο την εθνική κυριαρχία, η οποία καταρρέει στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που διαχειρίζεται η Υ/Ε και η ΕΕ. Το μόνο ίσως πραγματικά νεοναζιστικό κίνημα σήμερα είναι το Ουκρανικό, στο οποίο στηρίχθηκε το «πραξικόπημα από τα κάτω» που οργάνωσε η Υ/Ε για την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ! Οι λόγοι, επομένως, για τους οποίους το κεφάλαιο υποστήριξε τον φασισμό προπολεμικά δεν έχουν σχεδόν καμιά σχέση με τους λόγους για τους οποίους η Υ/Ε (που εκφράζει το κεφάλαιο σήμερα), από τη μια τσακίζει την ΧΑ ή δυσφημεί σαν «φασιστικά» τα ακροδεξιά κινήματα στην Ευρώπη, ενώ στηρίζει τους Ουκρανούς φασίστες. Τότε, το κεφάλαιο πράγματι αντιμετώπιζε υπαρξιακό πρόβλημα με την άνοδο του σοσιαλιστικού κινήματος, ενώ σήμερα τον μόνο κίνδυνο που αντιμετωπίζει είναι τα λαϊκά στρώματα που αγωνίζονται για την εθνική κυριαρχία και αναπόφευκτα στηρίζουν «δεξιά» κόμματα, αφού η «Αριστερά» είναι πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΔΤ. Γι’ αυτό και σχετικό «ντοκιμαντέρ» με τον τίτλο «Φασισμός Α.Ε.», όπου «Μαρξιστές» ιστορικοί της συμφοράς ταυτίζουν τον προπολεμικό φασισμό με τον δήθεν ανερχόμενο σήμερα φασισμό στην Ευρώπη, έχει προφανή στόχο τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων από τον πραγματικό εχθρό τους σήμερα. Δηλαδή, τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ, για τις οποίες όμως δεν ακούγεται λέξη στο φιλμ αφού βέβαια, για τους δημιουργούς του, ο νεοφιλελευθερισμός είναι (βολικότατα) μια «κακή» ιδεολογία και πολιτική…
http://www.enet.gr, 

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια (2)

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια (2)


ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η ανηλεής σφαγή τουλάχιστον 46 άοπλων διαδηλωτών στην Οδησσό από τους πραξικοπηματίες της Χούντας του Κιέβου, την οποία διόρισε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) των γνωστών εγκληματιών Ομπάμα (νομπελίστα Ειρήνης!), Άστον κ.λπ., είναι στην πραγματικότητα η απόλυτη απόδειξη του εκφασισμού της Υ/Ε. Στόχος της ήταν η κατατρομοκράτηση του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας που σήμερα κινητοποιείται με αιτήματα όχι μόνο εθνικής αλλά και κοινωνικής απελευθέρωσης, ώστε να υποταχθεί στα σχέδια της Υ/Ε και των εκτελεστικών οργάνων της στο Κίεβο. Την ίδια φασιστική τακτική ανηλεών σφαγών άλλωστε χρησιμοποίησε η ίδια Υ/Ε στη Λιβύη χθες, καθώς και στη Συρία σήμερα, εφόσον μόνο με ανάλογες σφαγές μπορεί να υποτάξει τους αντιστεκόμενους Λαούς που μάχονται για την οικονομική και εθνική ανεξαρτησία τους, ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Όμως, άλλο εκφασισμός και άλλο φασισμός, και η εσκεμμένη σύγχυση που επιχειρούν κάποιοι στην «Αριστερά», οι οποίοι φθάνουν να μιλούν ακόμη και για «Ευρωατλαντικό φασιστικό άξονα» (λες και είμαστε κάπου στον Μεσοπόλεμο!), δημιουργεί ακόμη παραπέρα σύγχυση και αποπροσανατολισμό στα λαϊκά στρώματα που είναι τα θύματα της παγκοσμιοποίησης. Το τελικό αποτέλεσμα είναι, βέβαια, ότι τα στρώματα αυτά, όταν συνειδητοποιούν την εξαπάτησή τους από μια χρεοκοπημένη «Αριστερά», της οποίας η σημερινή πνευματική φτώχεια δεν της επιτρέπει να αντιληφθεί τη σημασία της ΝΔΤ που θεμελιώνεται στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την ανάγκη άμεσης εξόδου από την ΕΕ, απλά της γυρίζουν την πλάτη. Αυτό ήδη έχει συμβεί παντού στην Ευρώπη, όπου τα θύματα της παγκοσμιοποίησης πλαισιώνουν εθνικιστικά ή ακόμη και ρατσιστικά κόμματα, που εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την απώλεια οποιασδήποτε οικονομικής ή εθνικής κυριαρχίας.
Είναι, όμως, φανερό για οποιονδήποτε προσπαθεί να ερμηνεύσει τα σημερινά κοινωνικά φαινόμενα με βάση σύγχρονα εργαλεία (όπως αυτά που έχουν διαμορφώσει ακόμη και πεφωτισμένοι σύγχρονοι Μαρξιστές σαν τον Leslie Clair), ότι κάθε «φασισμός» σήμερα, ακόμη και ο φασισμός του Δεξιού Τομέα στην Ουκρανία ―που πρωταγωνίστησε στα εγκλήματα της προσχεδιασμένης εξέγερσης στην πλατεία Μαϊντάν και στην Οδησσό― είναι, στην πραγματικότητα, ένας φασισμός-μαϊμού (όχι βέβαια και οι πρακτικές τους που είναι σαφώς φασιστικές). Όπως έχω δείξει συνοπτικά στη στήλη αυτή (και πιο συστηματικά στο υπό έκδοση βιβλίο “Ukraine―end of the New World Order?”), ο φασισμός που δημιούργησε το μεγαλύτερο αιματοκύλισμα στην Ιστορία τον περασμένο αιώνα είναι αδύνατος στην σημερινή ΝΔΤ, η οποία καταργεί την οικονομική και εθνική κυριαρχία. Δηλαδή, καταργεί, στην ουσία, τα ίδια τα κράτη-έθνη που ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούσε να ανθίσει τόσο ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός, όσο και, από την άλλη μεριά, ο κρατικιστικός σοσιαλισμός και η σοσιαλδημοκρατία. Όταν, σήμερα, οι «αγορές» και αυτοί που τις ελέγχουν (δηλαδή οι υπερεθνικές επιχειρήσεις και η Υ/Ε) είναι οι ίδιοι που ελέγχουν την οικονομία κάθε χώρας ενσωματωμένης στη ΝΔΤ, και θα μπορούσαν να ρίξουν οποιονδήποτε επίδοξο νέο Χίτλερ, μέσα σε ώρες, με την μαζική μετακίνηση κεφαλαίου και την δημιουργία ταυτόχρονης χρηματιστηριακής και νομισματικής κρίσης, πέρα από την βαθιά ύφεση που θα μπορούσε να δημιουργήσει η μετακίνηση επενδυτικού κεφαλαίου, διερωτάται κανείς από ποιό χρονοντούλαπο βγήκαν οι υποστηρικτές παρόμοιων ανιστόρητων «θεωριών».
Ακόμη και η Ρωσία του Πούτιν, επειδή ακριβώς δεν έχει αποκοπεί από τη ΝΔΤ με την οικοδόμηση μιας αυτοδύναμης οικονομίας (όπως τώρα σχεδιάζει), σήμερα γονατίζει οικονομικά κάτω από τις κυρώσεις της Υ/Ε —πράγμα που μπορεί να οδηγήσει και στην κατάρρευση του ίδιου του σχεδίου για Ευρασιατική Ένωση, σαν βάση για ένα νέο διπολικό κόσμο. Και αυτό, γιατί τους μύθους ότι ήδη έχουμε ένα πολυπολικό κόσμο (χάρη στην …Ινδία, την Βραζιλία, την Κίνα κ.λπ.) τους καλλιεργεί η ίδια η Υ/Ε, για να συγκαλύψει τον μονοπολικό χαρακτήρα της κυριαρχίας της. Προφανώς, οι μερικές εκατοντάδες πολυεθνικές που ελέγχουν σήμερα την παγκόσμια οικονομία δεν ελέγχονται από τα οικονομικά αυτά «θαύματα». Είναι φανερό ότι οι ανίδεοι αυτοί που μιλούν για φασιστικούς άξονες τον 21ο αιώνα, δεν έχουν καν αντιληφθεί ότι η ίδια η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης είναι εντελώς ασύμβατη με την φασιστική ιδεολογία.
Τέλος, οι μυθοπλάστες της επανόδου του φασισμού αδυνατούν να εξηγήσουν πώς άραγε η Υ/Ε στηρίζει ένα φασιστικό καθεστώς στην Ουκρανία (το οποίο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εφαρμόζει κτηνώδεις φασιστικές μεθόδους —που όμως είναι σαφώς καθ’ υπαγόρευση και με απόλυτη έγκριση της Υ/Ε) ενώ, συγχρόνως, η ίδια Υ/Ε φροντίζει για το «τσάκισμα» και την φυλάκιση όλων των βουλευτών ενός κόμματος που κατηγορεί ως ομοϊδεάτες τους στην Ελλάδα, και δεν διστάζει να χαρακτηρίσει ως φασιστικό/ρατσιστικό το κόμμα της Ανεξαρτησίας στην Βρετανία που σήμερα έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις! Μήπως, λοιπόν, όλα τα «φασιστικά» κόμματα, σήμερα, στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύουν έναν φασισμό-μαϊμού και η ίδια η Υ/Ε αποφασίζει με ποια από αυτά θα συνεργαστεί (αθωώνοντάς τα από κάθε κατηγορία για φασισμό) και ποια θα «τσακίσει», με μοναδικό κριτήριο εάν στηρίζουν τη ΝΔΤ που εκπροσωπεί ή όχι;
Με την άποψη του φασισμού-μαϊμού, που καταρρίπτει τον μύθο της ανόδου του φασισμού στον... 21ο αιώνα, συνάδουν και τα παρακάτω αδιάσειστα στοιχεία. Όπως έγραψε προ μηνών η Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz (28/2/2014) –είδηση που επιβεβαίωσε και ο Ουκρανός Ραβίνος Moshe Azman—ένας Ισραηλο-Ουκρανός στρατιωτικός με το ψευδώνυμο Delta διοικούσε δύναμη περίπου 40 ανδρών και γυναικών (αρκετοί από αυτούς βετεράνοι του Ισραηλινού στρατού, όπως και ο ίδιος) στην ψευτο-εξέγερση της Μαϊντάν. Έτσι, οι φανατικότεροι «πολέμιοι των αντισημιτών» στον κόσμο, οι Ισραηλινοί, διακινδύνευαν ακόμη και τη ζωή τους για να ανέβει στην Ουκρανία ένα φασιστικό (ή έστω ένα άμεσα συνεργαζόμενο με τους φασίστες), καθεστώς! Και όπως σε προχθεσινό άρθρο του αποκαλύπτει ο Gideon Rachman, ιδεολογικός θεμελιωτής της έννοιας της παγκόσμιας διακυβέρνησης (Εβραϊκής καταγωγής και ο ίδιος), όταν έθεσε την ερώτηση στον σημαντικότερο Ουκρανό Εβραίο επιχειρηματία, πώς εξηγείται η συμμετοχή Εβραίων επιχειρηματιών σε μια φασιστική κυβέρνηση, η μονολεκτική απάντηση που πήρε ήταν... «μπούρδες» (ΦΤ, 6/5/2014).

   

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ



Η εξωτερική και εσωτερική πολιτική είναι τα βασικά συστατικά για την ανεξαρτησία ενός κράτους.
δυστυχώς ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ διαφέρουν από αυτούς .
θέλουμε να είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ  ανεξάρτητοι και πάνω από όλα ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ.

Αν δεν έχουμε εθνικά κυρίαρχο δημοκρατικό κράτος δεν θα λυθεί ποτέ  η οικονομική και πολιτισμική κρίση.