Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Αφιερώνεται σε όλα τα θύματα της τουρκικής βαρβαρότητας

Αφιερώνεται σε όλα τα θύματα της τουρκικής βαρβαρότητας








Γιατί θα ψηφίσει (κουρδικό) κόμμα BDP, ένας ήρωας που πολέμησε στο Κουρδιστάν

Ο Τραπεζούντιος Αλί Αλτάι (Ali Altay), που υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο τουρκικό Κουρδιστάν, το 1994-1995, αποκαλύπτει τρομερές πτυχές του βρώμικου πολέμου...



«Ούτως ή άλλως δεν αγαπούσα τους Κούρδους. Μπήκαμε στα χωριά τους, τα πυρπολήσαμε. Όσο σκοτώναμε, θέλαμε να σκοτώσουμε κι άλλους. Αυτά που έζησα δεν μπορώ να τα ξεχάσω, έστω κι αν έχουν περάσει 16 χρόνια».



Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Τραπεζούντιο Αλί Αλτάι, που υπηρέτησε στη ΝΑ Τουρκία τα πιο δύσκολα χρόνια του αντιτρομοκρατικού αγώνα. Τα λόγια του Αλί Αλτάι, που μίλησε στην εφημερίδα ΤΑΡΑΦ και στην δημοσιογράφο Τουγμπά Τεκερέκ (Tuğba Tekerek), αποκαλύπτουν τη σκληρή πραγματικότητα εκείνης της εποχής.



Το πετούσαμε κάτω από τις σκάλες

«Συλλάβαμε κάποιους ανθρώπους στο Μπίνγκιολ και τους μεταφέραμε στην Υπηρεσία Πληροφοριών και Αντιτρομοκρατίας (JİTEM). Υπήρχαν κάτι σκάλες με 100-150 σκαλοπάτια. Στην αρχή τους κατεβάζαμε σκαλοπάτι-σκαλοπάτι. Μετά, τους δέναμε τα χέρια και τα πόδια και τους κουτρουβαλούσαμε στις σκάλες. Δεν υπήρχε όριο στην άσκηση της βίας κατά τις συλλήψεις. Δεν συμφωνούσαμε με το κάψιμο των χωριών. Όμως το κάναμε, πυρπολούσαμε και γκρεμίζαμε τα χωριά. Είχε διαταραχτεί η ψυχολογική μας κατάσταση».



Δεν κατασκευάζαμε τραπέζια, αλλά φέρετρα

«Κάθε μέρα υπήρχε και κάποιο περιστατικό. Σκεφτείτε. Μας ρωτούσαν για τα επαγγέλματά μας. Υπάρχει μαραγκός; Αν υπήρχε, τον έβαζαν να κατασκευάζει φέρετρα, όχι τραπέζια και καρέκλες. Αν έχεις ζήσει τέτοια πράγματα, μετά τί νόημα έχει να μιλάς για την πατρίδα; Κάθε βράδυ έβλεπα στον ύπνο μου τα κομματιασμένα πτώματα των συντρόφων μου που είχαν πατήσει νάρκη».



Είμαι σε επικοινωνία με τους ανθρώπους εκείνους μέσω FACEBOOK

«Έζησες κάποια πράγματα εκεί πέρα. Εκείνος πήρε κάτι από σένα και συ κάτι από αυτόν. Αναρωτιέσαι γιατί χάθηκαν εκείνοι οι άνθρωποι για την Τουρκία, γιατί δεν πιστεύουν πια στην Τουρκία, και το ερευνάς. Διαβάζεις. Είμαι σε επικοινωνία μαζί τους, κάνουμε διάλογο μέσω διαδικτύου, σκεφτείτε! Προσπαθώ να καταλάβω την ιδεολογία τους, τις απόψεις τους, αυτά που έχουν στο κεφάλι τους, προσπαθώ να τους καταλάβω. Τους λέω ότι ο αγώνας τους είναι χωρίς κανένα νόημα. Εκείνοι λένε ότι δεν είναι έτσι».



Περιμένετε πρώτα να φύγω και μετά κόψτε τους τ’ αυτιά

Ερχόταν ο γιατρός για αυτοψία. «Παιδιά, σας παρακαλώ, μην το κάνετε τώρα, περιμένετε πρώτα να φύγω και μετά κόψτε τους τ’ αυτιά». Τους κόψαμε τ’ αυτιά. Μην πεις ότι και εκείνοι έκοψαν τα όργανα των στρατιωτών μας αφού τους σκότωσαν. Για παράδειγμα, σ’ αυτόν εδώ (δείχνει μια φωτογραφία ενός νεκρού αντάρτη του ΡΚΚ από το άλμπουμ του), ασκήσαμε βία αφού τον σκοτώσαμε. Αρχίσαμε από τα πόδια του και πήγαμε μέχρι πάνω.



Εγκαταλείψαμε το χαράκωμα για να σωθούμε

Μετά άρχισαν οι ένοπλες επιθέσεις. Ακούγαμε στο ασύρματο: «Έρχονται προς εσάς». Εμείς είμαστε δυο άτομα, μόλις είχαμε μπει στα είκοσί μας χρόνια. Έρχονταν προς τα πάνω μας οι αντάρτες. Ήταν μια ομάδα είκοσι ατόμων. Ήμασταν δυο και ήταν είκοσι. Δεν είχε νόημα να κάνεις ηρωισμούς. Βλέπετε, η ζωή είναι γλυκιά. Ποιος θα φυλάξει το χαράκωμα; Το χαράκωμα ήταν στόχος. Εγκαταλείψαμε το χαράκωμα και κρυφτήκαμε σε ένα βάλτο, που ήταν παραδίπλα. Εκείνοι πέρασαν από το χαράκωμα, έριξαν μερικές τουφεκιές και έφυγαν. Εμείς πάντως γλιτώσαμε».



Ανακαταλάβαμε το φυλάκιο που είχε καταλάβει το PKK

Κάναμε πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει κανείς. Εξασφαλίσαμε την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή. Για παράδειγμα, υπήρχε το φυλάκιο του Kolludere. Μια ομάδα 300-400 ανταρτών του PKK είχε επιτεθεί και είχε καταλάβει το φυλάκιο. Είχαν σηκώσει τη δική τους σημαία και είχαν ανακηρύξει την περιοχή ‘απελευθερωμένη’. Όταν το ακούσαμε σοκαριστήκαμε. Σε τέτοιο βαθμό είχαν εξελιχθεί τα γεγονότα εκεί. Ήταν η πρώτη περιοχή που είχε απελευθερωθεί τη δική μας περίοδο. Την ανακαταλάβαμε. Κάναμε μια μεγάλη επίδειξη δύναμης εκεί.



Εκεί που έτρωγαν, εκεί κατουρούσαν και αφόδευαν

Απολυόταν ένας συμπατριώτης μου, από την Τραπεζούντα, στο κτίριο της JİTEM. Μου είπαν: ‘Αν πάρεις τη θέση του, δεν θα συμμετέχεις στις επιχειρήσεις. Θα ησυχάσεις’. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο, όμως είπα να πάω να τον δω να γνωριστούμε. Πήγα και τί να δω. Στα υπόγεια υπήρχαν κρατούμενοι. Βρωμούσε ο τόπος. Τους είχαν μέσα στη βρωμιά. Εκεί που έτρωγαν, εκεί κατουρούσαν και αφόδευαν. Δεν υπήρχαν τουαλέτες. Βρώμα και δυσωδία. Τα στελέχη της JİTEM ήταν εκεί. Υπήρχε τέτοια βία εκεί μέσα, τέτοια βία, δεν το χωράει ο νους σου.



Τον χτυπήσαμε χωρίς να αναρωτηθούμε ποιος είναι και που πηγαίνει

Υπήρχε ένας νεαρός που μόλις είχε απολυθεί από το στρατό. Είχε υπηρετήσει τη θητεία του στη Δυτική Τουρκία. Είχε απολυθεί και είχε επιστρέψει στο χωριό του, που ήταν δίπλα στη μονάδα μας. Ένα βράδυ θέλησε να πάει στο διπλανό χωριό, που ήταν η αρραβωνιαστικιά του. Εκεί ο καθένας έχει ένα καλασνίκοφ στο σπίτι του. Για να προστατέψει τον εαυτό του, πήρε μαζί του το καλασνίκοφ. Πηγαίνοντας στο διπλανό χωριό, τον έπιασαν οι διόπτρες του φυλακίου. Χωρίς να τον σταματήσουν, χωρίς να τον ρωτήσουν που πηγαίνει, τον σκοτώσαμε.



Θεωρήθηκε ατύχημα

Όλοι μαζί πυροβολήσαμε εναντίον το. Κανείς δεν μπορεί να πει ‘εσύ τον σκότωσες’. Εμείς δεν τον σκοτώσαμε αμέσως μόλις τον είδαμε. Τον αφήσαμε να προχωρήσει, για να διαπιστώσουμε αν ήταν προπομπός ομάδας ανταρτών. Όταν δεν φάνηκε κανένας άλλος, είπαμε να μη χάσουμε και τον ‘προπομπό’ και έτσι σκοτώσαμε άσχετο άνθρωπο. Μετά έγινε έρευνα και είδαμε ποιος ήταν στην πραγματικότητα. Εμείς χαρήκαμε που σκοτώσαμε έναν τρομοκράτη. Ήταν ένα ακόμα ατύχημα.



Την τρίτη φορά το κάνεις καλύτερα απ’ όλους

Δεν συμφωνούσαμε με το κάψιμο των χωριών. Όμως το κάναμε, πυρπολούσαμε και γκρεμίζαμε τα χωριά... Στην περιοχή μας καταστρέψαμε και εκκενώσαμε ογδόντα χωριά. Οι άνθρωποι μας έλεγαν μέσα στην δυστυχία τους:

-«Εμείς τώρα τί θα κάνουμε, πού θα πάμε;»

-«Πήγαινε όπου θέλεις, δεν με νοιάζει. Θα αδειάσετε τα σπίτια σας και θα φύγετε».

Καταστρέφεις, λεηλατείς την περιουσία του, σκοτώνεις τα γιδοπρόβατά του. Ασκείς βία. Την πρώτη φορά πριν το κάνεις λες «όχι, όχι, όχι, δεν μπορώ να το κάνω», τη δεύτερη φορά λες απλά «δεν μπορώ να το κάνω» και την τρίτη φορά το κάνεις καλύτερα από όλους τους άλλους. Όμως όλα αυτά τα κάνεις επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Το κράτος δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία, δεν μπορεί να ελέγξει εκείνη την περιοχή και έτσι αναγκαστικά την εκκενώνει. Εσύ αν ήσουν στη θέση του τί θα έκανες;



Είχε διαταραχτεί η ψυχολογική μας κατάσταση

Μας είχαν παραχωρήσει για στρατωνισμό τη Μαθητική Εστία Sakıp Sabancı. Έμεναν λίγοι μαθητές, τους έστειλαν αλλού και μας την παραχώρησαν. Ένα κτίριο με όλες τις ανέσεις. Μπήκαμε μέσα και διαταράχτηκε η ψυχολογική μας κατάσταση. Οι μαθητές είχαν γράψει σε όλους τους τοίχους συνθήματα. «Ζήτω ο Άπο», «Ζήτω το ανίκητο PKK», «Να ζήσουν οι αντάρτες του ΡΚΚ», κλπ. Πηγαίνεις στην τουαλέτα, κλείνεις την πόρτα, από πίσω βλέπεις τις κουρδικές σημαίες.



Θα ψηφίσω το (κουρδικό) κόμμα BDP

Μα το Θεό, στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσω το (κουρδικό) κόμμα BDP. Ας γίνουν επιτέλους κόμμα της Τουρκίας. Σοβαρολογώ. Τους Κούρδους δεν τους συμπαθούσα, τους μισούσα. Τώρα όμως τους συμπαθώ.



Πυροβόλησα στo στο στήθος μου

Ένα βράδυ είχα πιει, είχα σουρώσει. Ήμουν στο σπίτι. Είχα κάποια προσωπικά προβλήματα. Ήμουν σε άσχημη κατάσταση. Παρακολουθούσα τις ειδήσεις. Ο παρουσιαστής λέει: «Ο δράστης έπαθε αμόκ και άρχισε να πυροβολεί γύρω του, πυροβόλησε τα παιδιά του, τη γυναίκα του». Και εγώ τότε είπα να αυτοπυροβοληθώ. Πήρα το όπλο, το έβαλα στο στήθος μου και πυροβόλησα. Η σφαίρα πέρασε από τη μια στην άλλη πλευρά.



Παντρεύτηκα δυο φορές

Πριν πάω στο στρατό ήμουν πολύ ευαίσθητος. Έγραφα γράμματα, έγραφα ποιήματα. Έγραφα ποιήματα για τα κορίτσια. Μετά το στρατιωτικό έχασα την ευαισθησία μου. Τελείωσαν όλα. Παντρεύτηκα δυο φορές και τις δυο χώρισα. Έχω ένα παιδί. Και όλα αυτά γιατί έχω γίνει πλέον αντικοινωνικός. Μου έλεγε η γυναίκα μου να βγούμε έξω και εγώ πάντα έλεγα ότι δεν θέλω, ήθελα να μείνω σπίτι.



Είμαι σε απομόνωση

Επί τρεις μήνες είμαι σε απομόνωση. Έχω κλειστεί στον εαυτό μου, δεν βγαίνω από το σπίτι. Μετά από τους χωρισμούς έχω κλειστεί εντελώς στον εαυτό μου. Συγκρίνω το χαρακτήρα μου με αυτό που ήμουν πριν πάω στο στρατό. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Ζω χωρίς νόημα.





Πηγή: Internet Haber 31.08.2010

Σημείωση: Ο Αλί Αλτάι, με βάση τη μαρτυρία του για το φυλάκιο Kolludere και για το Μπίνγκιολ, μάλλον υπηρέτησε στην περιοχή Μπίνγκιολ-Μπίτλις-Μπάτμαν, όπου ο στρατός και οι παραστρατιωτικές ομάδες διέπραξαν χιλιάδες ανεξιχνίαστες δολοφονίες απλών ανθρώπων.



Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/08/blog-post_854.html#ixzz0yD579XA6

Αναρτήθηκε από vripol στις 9:35 μ.μ. 0 σχόλια

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ! Ο ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Άρθρο από την εφημερίδα των Πομάκων "Ζαγάλισα"



ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ! Ο ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Καταρρίπτουμε τον τουρκικό μύθο



Η Ζαγάλισα αποκαλύπτει σήμερα μετά από προσεκτική επιτόπια έρευνα πολλών μηνών, ότι ο ισχυρισμός της γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) στη Θεσσαλονίκη είναι ένα μεγάλο και ωραίο ΠΑΡΑΜΥΘΙ, για να κοροϊδεύουν οι Τούρκοι τους εαυτούς τους, αλλά και πολλούς μουσουλμάνους από τη Θράκη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να τονώσουν το εθνικό φρόνημα, έχει δοθεί «γραμμή», ώστε οποιοδήποτε τουριστικό γκρουπ «Τούρκων» της Ελληνικής Θράκης αποτελούμενο από πολιτιστικούς συλλόγους και κυρίως δημοτικά σχολεία, επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη, να πηγαίνει συμβολικά πρώτα στο …σπίτι του Κεμάλ και μετά οπουδήποτε αλλού. Για τον τουρκικό εθνικισμό το ιστορικότερο αξιοθέατο της Θεσσαλονίκης είναι το …σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ!



Σε πολλά φύλλα των τουρκόφωνων εφημερίδων καταχωρούνται όλο και πιο συχνά φωτογραφίες από συλλόγους και μειονοτικά σχολεία της Θράκης τα οποία επισκέπτονται το …σπίτι του μεγάλου ηγέτη! Έχει γίνει πλέον της μόδας για κάθε «Τούρκο» της Θράκης! Μόνο που το προσκύνημα είναι σε μαϊμού μέρος…



Ο Κεμάλ, δεν γεννήθηκε στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη της εποχής εκείνης (δεν ήταν «πρωτευουσιάνος» όπως θέλει να τον παρουσιάζει ο Τουρκικός εθνικισμός), αλλά σε ένα μικρό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά, την Χρυσαυγή, όπου μέχρι τα οκτώ περίπου χρόνια του φύλαγε αγελάδες και πρόβατα στους γύρω λόφους! Εκεί πήγε στο δημοτικό σχολείο. Φυσικά σε καμιά τουρκική βιογραφία ή εγκυκλοπαίδεια δεν θα διαβάσετε αυτή την αλήθεια.



Η ΑΛΗΘΕΙΑ



Η Ζαγάλισα εδώ και πολλούς μήνες έχει ξεκινήσει μία μεγάλη επιτόπια (και βιβλιογραφική) έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας (ένα τμήμα μόνο) παρουσιάζονται σε αυτό το φύλλο και οι αναγνώστες μας, θα μάθουν αλήθειες που θα αλλάξουν την εικόνα που είχαν για τα πράγματα και για άλλη μια φορά θα αποδειχθεί το πόσο εύκολα οι Τούρκοι, χρησιμοποιούν το ψέμα για να πετύχουν τους στόχους τους. Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται και για να χρησιμοποιήσουμε μια δική τους παροιμία «Ο ήλιος δεν κρύβεται με την λάσπη»!



ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΥΣΑΥΓΗ



Όταν οι χριστιανοί ανατολικοθρακιώτες πρόσφυγες πρωτοήρθαν (1922) στο Σαρίγερ (σήμερα Χρυσαυγή), οι Τούρκοι του χωριού δεν είχαν φύγει ακόμα. Έφευγαν σταδιακά κατά ομάδες και χρειάστηκε ένας περίπου χρόνος για να φύγει και η τελευταία οικογένεια. Στο διάστημα αυτό συγκατοίκησαν χριστιανοί πρόσφυγες και ντόπιοι μουσουλμάνοι. Μάλιστα, αναπτύχθηκαν και κάποιες φιλίες παρά τις εντάσεις της εποχής. Από τους ντόπιους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού έμαθαν οι Έλληνες ότι, ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στο χωριό αυτό και μέχρι περίπου οκτώ χρονών είχε μεγαλώσει εκεί. Μάλιστα, λίγα χρόνια πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην Χρυσαυγή, ζούσε και η γριά μαμή που τον είχε ξεγεννήσει (η Φατμέ Χανούμ), η οποία πρέπει να πέθανε γύρω στο 1911.



Τότε, αρχές της δεκαετίας του 1920, ο τουρκικός εθνικισμός δεν είχε προλάβει ναδημιουργήσει το μύθο ότι ο Κεμάλ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έτσι ήταν πολύ φυσικό να γνωρίζουν όλοι και να λένε την αλήθεια.



Στο σπίτι στο Σαρίγερ, όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ, εγκαταστάθηκε η οικογένεια του πρόσφυγα από την ανατολική Θράκη Ανδρέα Στάθη, ο οποίος αργότερα έγινε και πρόεδρος του χωριού Χρυσαυγή. Μάλιστα, οι συγχωριανοί του αστειευόμενοι επειδή εγκαταστάθηκε στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ, τον φώναζαν με το παρατσούκλι «Κεμάλ» ! Ο Α. Στάθης πέθανε το 1979 στην Χρυσαυγή.



Το σπίτι του Κεμάλ ήταν χτισμένο από πέτρες και πλιθιά και ήταν διώροφο. Στον επάνω όροφο είχε δύο δωμάτια και κάτω το χαγιάτι. Είχε και αυλή. Βρισκόταν στην άκρη του χωριού μακριά από το τζαμί και δεν ανήκε στην κατηγορία των πλούσιων, αλλά των φτωχών σπιτιών. Ήταν χτισμένο κολλητά με άλλα δύο σπίτια.



Οι ντόπιοι μουσουλμάνοι κάτοικοι, πριν μεταναστεύσουν, θυμούνταν ότι σε νεαρή ηλικία έβοσκαν με τον μικρό Κεμάλ πρόβατα και αγελάδες γύρω από το χωριό. Ήταν ένα συνηθισμένο παιδί της εποχής του. Όμως, στη συνέχεια χωρίς να γνωρίζουν γιατί, η μητέρα του τον πήρε και έφυγαν στηΘεσσαλονίκη.



Οι τοίχοι του σπιτιού του Κεμάλ σώζονταν σε ύψος μισού περίπου μέτρου μέχρι τις αρχές του 1980. Τα σπίτι του όπως και τα υπόλοιπα του χωριού τα είχαν γκρεμίσει οι Θρακιώτες πρόσφυγες το 1924-25 για να πάρουν τις πέτρες και να χτίσουν καινούργια σπίτια στη σημερινή νέα Χρυσαυγή (πιο κοντά στον Λαγκαδά).



Η αλήθεια αυτή αποσιωπήθηκε από τον καλπάζοντα τουρκικό εθνικισμό ο οποίος επιθυμούσε να παρουσιάσει τον Κεμάλ γεννημένο στην μεγάλη πόλη της Θεσσαλονίκης, η οποία άκμαζε και έλαμπε στα Βαλκάνια την εποχή εκείνη, και όχι σε ένα άγνωστο φτωχό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά.



ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ



Τούρκοι πρόσφυγες που έφυγαν με την Ανταλλαγή των Πληθυσμών από το παλιό Σαρίγερ γνώριζαν την αλήθεια και παρά τα ψέματα του τουρκικού εθνικισμού, ερχόντουσαν πριν το 1981, ατομικά κυρίως, για προσκύνημα στον αληθινό τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Υπήρχε μάλιστα ένας ντόπιος αγελαδάρης ο Κωνσταντίνος Γιαμουτζής, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά την αληθινή ιστορία και αυτός συνόδευε τους επισκέπτες από την Τουρκία στο Σαρίγερ και τους έδειχνε τα ερείπια του σπιτιού.



Αργότερα άρχισαν να έρχονται και με λεωφορεία από την Τουρκία. Το τελευταίο ήρθε το καλοκαίρι του 2007. Πολλοί επισκέπτες Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια και την επιβεβαιώνουν, ότι δηλαδή ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά στο χωριό αυτό. Μάλιστα, ένας Τούρκος από τη Σμύρνη, προσκύνησε, φίλησε το χώμα και πήρε πέτρες από τα θεμέλια του σπιτιού του Κεμάλ για ενθύμιο. Όταν τον ρώτησαν εάν θα πάει και στο σπίτι της Θεσσαλονίκης, είπε «Αυτό είναι ψέμα. Ντροπή που άλλαξαν τον τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Προσβάλλουν την μνήμη του. Δεν θα επισκεφτώ το ψευτο-σπίτιτης Θεσσαλονίκης»



Η ... ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΟΥ



Φαίνεται ότι και κάποιοι Τούρκοι αξιωματούχοι γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά δεν τολμούν να την αποκαλύψουν. Το έτος 1981, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μουσταφά Κεμάλ, επισκέφθηκε την Χρυσαυγή (το κτίριο της τότε κοινότητας) ο Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζί με τον γραμματέα του (σχετικό ρεπορτάζ στην εφημ. Θεσσαλονίκης ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, 10 Μαίου 1981) συνοδευόμενοι και από Τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο. Ο ίδιος ήξερε την αλήθεια και γι’ αυτό παρακάλεσε τους κατοίκους να του υποδείξουν το ακριβές σημείο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Στάθηκε με σεβασμό και τράβηξε πολλές φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε στους Έλληνες συνοδούς του: «γνωρίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε επίσημα και καταλαβαίνετε το λόγο…». Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση μουσείου, το οποίο θα βοηθούσε και την ανάπτυξη του χωριού…



Το 1981 πάλι, με αφορμή τους …εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κεμάλ, οι βουλευτές Νικήτας Βενιζέλος και Κ. Μπαντουβάς, με ερώτησή τους στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αμφισβήτησαν επισήμως τη θεωρία ότι το σπίτι δίπλα στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης είναι αυτό στο οποίο γεννήθηκε οΚεμάλ, επικαλούμενοι μάλιστα και αυτοί την μαρτυρία της ίδιας της αδελφής του της Μακμπουλέ, όπως διασώθηκε σε τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κλπ)



ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ



Αλλά, ακόμα και αν ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, τότε σύμφωνα με μαρτυρία που διασώθηκε από την ίδια την αδερφή του, την Μακμπουλέ «ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα άλλο, σε κοντινή γειτονιά» (βλ. Μουσταφά Κεμάλ, Χ. Χριστοδούλου, Θεσσαλονίκη 2007, σ. 28). Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το μουσείο έχει στηθεί σε ΛΑΘΟΣ σπίτι.



Γιατί, λοιπόν, το Ελληνικό κράτος δέχθηκε ως πόλη γέννησης του Κεμάλ την Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα το μαϊμού σπίτι της οδού Αγ. Δημητρίου, δίπλα στο Τουρκικό προξενείο;



Η απάντηση βρίσκεται στο φανφαρόνικο κλίμα της Ελληνοτουρκικής προσέγγισης που επικρατούσε την δεκαετία του 1930, όπου πολλές υπερβολές και χειρονομίες φιλίας ανταλλάσσονταν μεταξύ των Ελληνικών (κυρίως) και Τουρκικών κυβερνήσεων. Ο τουρκικός εθνικισμός-με την ανοχή του ιδίου του Κεμάλ-είχε ήδη ανακηρύξει ως πόλη γέννησής του τη Θεσσαλονίκη και δεν θα ήταν ευγενικό εκ μέρους της Ελλάδας να απομυθοποιήσει τον μύθο. Δεν θα είχε άλλωστε καμία σημασία για τα δεδομένα της εποχής εκείνης.



Το 1934 η Ελληνική κυβέρνηση ανάρτησε έξω από το σπίτι-μαϊμού, μία πινακίδα όπου αναφερόταν ότι «εδώ γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ». Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, σε μία συμβολική κίνηση προς την …φίλη Τουρκία, έδωσε εντολή στο δήμο Θεσσαλονίκης να αγοράσει το μαϊμού-σπίτι από τον Ελληνική οικογένεια (Σεραφειμίδου, έμποροι υποδημάτων), που το κατοικούσε. Όταν η οικογένεια αρνήθηκε να το πουλήσει προφανώς από εθνική ευαισθησία, τότε το κράτος προχώρησε στην υποχρεωτική απαλλοτρίωσή του… Μετά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου, ενημέρωσε επίσημα με επιστολή του την κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού, ότι χαρίζει το σπίτι στο Τουρκικό κράτος.



Ο Κεμάλ και η μητέρα του Ζουμπεϊντέ γνώριζαν την αλήθεια, αλλά έκαναν την …πάπια! Άραγε, θα μπορούσαν να πουν, ότι δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα χωριατόσπιτο στην περιοχή του Λαγκαδά; Και τι θα μπορούσε να γίνει; Να τους χαρίσουν ένα γκρεμισμένο χωριατόσπιτο βουτηγμένο στις λάσπες σε ένα άγνωστο χωριό; Αυτό δεν θα ταίριαζε στην εικόνα και στην ιστορία του μεγάλου ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας.



Προφανώς και η Ελληνική κυβέρνηση γνώριζε την αλήθεια, αλλά θέλησε με αυτή την κίνηση να κολακεύσει τον ίδιο τον Κεμάλ. Η επίσημη αναγνώριση του σπιτιού από την ίδια την Ελληνική κυβέρνηση, θα έκλεινε οριστικά το ζήτημα. Όμως πέρα από την επίσημη ιστορία που γράφεται και επιβάλλεται από πολιτικές σ κ ο π ι μ ό τ η τ ε ς υπάρχει και η αλήθεια του λαού, η μνήμη του οποίου δεν αλλοιώνεται από τέτοιες σκοπιμότητες. Αυτή καταγράφουμε, όπως διασώθηκε αρχικά από τους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού Σαρίγερ και στη συνέχεια μεταδόθηκε στους χριστιανούς πρόσφυγες. Η αλήθεια στην λαϊκή μνήμη επιβιώνει μέχρι σήμερα. Η Ζαγάλισα διαθέτει άφθονο υλικό από βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις κατοίκων, όπου αποδεικνύονται με λεπτομέρειες όλα τα παραπάνω.



Οι Τούρκοι χαρούμενοι για την ανέλπιστη Ελληνική δωρεά, πήραν το μαϊμού–σπίτι και στη συνέχεια έφεραν μαϊμού έπιπλα και άλλες απομιμήσεις από το ανάκτορα Ντολμά Μπαχτσέ και Τοπ Καπί της Κωνσταντινούπολης, ακόμα και …ρούχα του Κεμάλ και τα εκθέτουν πλέον στο μουσείο δίνοντας την εντύπωση στον σημερινό επισκέπτη του μουσείου, ότι τα μαϊμού έπιπλα και οι φορεσιές χρησιμοποιήθηκαν μέσα σε αυτό το σπίτι, από τον ίδιο τον Κεμάλ. Το χέρι του Κεμάλ ποτέ δεν ακούμπησε αυτά τα ιμιτασιόν έπιπλα…



Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το σπίτι είχε κατοικηθεί από Ελληνικές οικογένειες για πολλά χρόνια. Έτσι, η όλη υπόθεση θυμίζει μ ά λ λ ο ν θεατρικό σκηνικό σε κωμωδία…στην οποία συνέβαλε και το Ελληνικό κράτος. Όμως, η ιδεολογική λειτουργία του βαμμένου με ροζ χρώμα μαϊμού-σπιτιού είναι έντονη και εκεί κατευθύνονται συστηματικά πλέον σχολεία και σύλλογοι από την Θράκη, προκειμένου να βαθαίνουν ακόμη περισσότερο τον συνειδησιακό εκτουρκισμό των Πομάκων.



Οι Πομάκοι, όταν επισκεπτόμαστε τη Θεσσαλονίκη πρέπει να γνωρίζουμε την αλήθεια. Πρέπει να πάψουμε να τρώμε κουτόχορτο στο ροζ ψευτόσπιτο! Είναι προτιμότερη μια βόλτα στο λούνα παρκ της Θεσσαλονίκης!





(τεύχος 35, Νοέμβριος 2009)

http://zagalisa.gr/content/megalo-psema-kai-i-apokalypsi-tis-alitheias-o-moystafa-kemal-den-gennithike-sti-thessaloniki

Παραπολιτικά ανάλεκτα στην τύχη

Ιτζίνον το πόλιν που ιφαίνεται που το Τζελλάτζιν, είναι πολλά ωραίον. Έσιει χάλασσαν, , ξενοδοχεία ωραία, βασιλιάν καρνάβαλλον, Αντρέαν Χρίστου και Αχινάν Κυριακίδου. Ιχέλω το τζιαι τζείνον. Άτε ρε Γρουστόφκιαν ανοικτοσιέριν, δώκε μας το τζιαι τζείνον ως γενναιόδωρον προσφορά τζιαι γιω ιδώκει σου, όπως έκαμνεν του ιθαγενή το κονκισταδόρες, έναν καθρεφτούιν να ιβλέπει την φάτσαν του, το "Πρόεδρον της Ρουμ Γκιαούρ Δημοκρατίας".






* ‘Αντε, ο κακός ‘Ερογλου θα ανεβεί και στο Κελλάκι. Οι «δυο ηγέτες» θα έχουν κοινό δείπνο στο εξοχικό του προέδρου Χριστόφια. Δεν φοβάται ο πρόεδρος, πως όταν το βράδυ ο ‘Ερογλου δει από ψηλά τη Λεμεσό, θα του ανοίξει η όρεξη και θα θέλει και άλλες παραχωρήσεις;



* Ο πρόεδρος Χριστόφιας, για πρώτη φορά βεβαίως, κατόρθωσε να τερματίσει και τον εποικισμό και να εξαφανίσει τους εποίκους. Δεν υπάρχει πια θέμα εποικισμού. Τώρα υπάρχει θέμα μεταναστών και ιθαγένειας. Είδατε μαεστρία και ευελιξία ο πρόεδρος; ‘Ετσι απέσυρε και την πρόταση για παραμονή εποίκων, αφού δεν υπάρχουν πια έποικοι.



* Ο δρόμος της λύσης περνά από τη Κερύνεια, δήλωσε κάποτε ο πρόεδρος Χριστόφιας. Τώρα άρχισε να λοξοδρομεί. Πάει προς την Αμμόχωστο, όπου έκαμε τόσα, όσα δεν έκαμε κανένας πρόεδρος. Είναι τόσα πολλά που έκαμε για την Αμμόχωστο, που δεν θέλει να τα σχολιάσει. «Γιατί να τα σχολιάσει; Σχολιάζουν άλλοι. Για κείνον τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Είναι θέμα γεγονότων». Και όσοι δεν βλέπετε τα γεγονότα, είναι επειδή δεν είδατε ούτε τα γεγονότα της υπόσκαψης του προέδρου.



* ‘Ακου να λέει ο Λευτέρης ότι ο πρόεδρος έχει παραμελήσει την Αμμόχωστο. Μα καλά δεν άκουσε το πρόεδρο που δήλωσε με όλη του τη σοβαρότητα, ότι όσα έκαμε ο ίδιος για την Αμμόχωστο, «δεν τα έκαμαν όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι μαζί». Ποιος άλλος πρόεδρος μετέφερε όλες τις υπηρεσίες από το Παραλίμνι στη Δερύνεια. Εκεί που θα κτίσει και το κολυμβητήριο. Την μόνη κοινότητα της Κύπρου που πλειοψήφισε το ΝΑΙ.



* Στο συνέδριο των Αποδήμων έμειναν μόνοι τους ο Χριστόφιας, ο ‘Αντρος και η διακομματική πλατφόρμα του ΝΑΙ. Τρεις κι ο κούκος. Αλλά μόνο αυτοί είναι οι αλάνθαστοι. Εμείς οι άλλοι «δεν θέλουμε λύση, αλλά διχοτόμηση». Και περιμένουμε από τον πρόεδρο «να κηρύξει επίθεση κατά της ‘Αγκυρας». Ε! Πε αλλόναν , κύριε πρόεδρε.



* Μη φοβάσαι, κύριε πρόεδρε. Ο Αναστασιάδης σου κάνει αντιπολίτευση για τα μάτια του κόσμου. ‘Αμα φέρεις το σχέδιο της «επανένωσης», που θα είναι «ανάχωμα κατά της διχοτόμησης» θα βγει ανοικτά μαζί σου. Θα σε υποστηρίξει με πάθος. Και θα εμφανιστεί και ο Πουργουρίδης με τα είκοσι του γαμψά νύχια για τις υπογραφές.



* Καλά, κύριε ‘Αντρο. Το εμπεδώσαμε. Την εκ περιτροπής την δέχτηκε ο Τάσσος, τη διζωνική ο Μακάριος, την παραμονή των εποίκων πάλι ο Τάσσος. Ο Χριστόφιας δυο χρόνια τώρα όλο και απορρίπτει. Δεν κάνει καμιά υποχώρηση. Στο τέλος θα μας τον βγάλεις και απορριπτικό.



Το παρδαλό κατσίκι, για το Christofias-watch

Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε υπό την κατοχή του Δ.Ν.Τ

 23 Απριλίου   2010  η αποφράδα μέρα

Το επόμενο χτύπημα στις καταθέσεις θα έρθει από το κράτος προειδοποιούν οι τραπεζίτες

Η συνολική εκροή και μείωση καταθέσεων έχει φθάσει τα 25 δις ευρώ στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και όπως...






προειδοποιούν οι τραπεζίτες το κράτος απομυζά τις καταθέσεις και αναμένεται να δώσει το επόμενο μεγάλο χτύπημα.







Τα τραπεζικά στελέχη προειδοποιούν σε μια τόσο βαθιά ύφεση που το κύριο γνώρισμα της είναι η ύφεση το ελληνικό δημόσιο επιβάλλει νέες φορολογίες σε μια πλειάδα φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων.





Έχει παρατηρηθεί π.χ. για τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας οι πολίτες ουσιαστικά να χρησιμοποιούν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες ώστε να καταβάλλουν τους φόρους.





Οι κάτοχοι σκαφών αναψυχής θα πληρώσουν επίσης μεγάλους φόρους και οι οποίοι ουσιαστικά σηκώνουν από τις καταθέσεις τους στις τράπεζες χρήματα για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.





Το μέσο νοικοκυριό σύμφωνα με έρευνα μεγάλης ιδιωτικής τράπεζας έχει αυξήσει κατά 30% την χρήση του καταθετικού λογαριασμού σε σχέση με το παρελθόν.





Όλοι οι παράγοντες αυτοί έχουν συμβάλλει στην συνεχή μείωση των καταθέσεων.





Όπως μάλιστα αποκάλυψε το www.bankingnews.gr το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να υποστεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα ήταν να μειωθούν περαιτέρω οι καταθέσεις κατά 10 δις ευρώ. Έως τώρα οι καταθέσεις έχουν μειωθεί συνολικά 25 δις ευρώ και το χειρότερο σενάριο είναι η μείωση να φθάσει τα 35 δις ευρώ.





Αν και τα στοιχεία του Αυγούστου δείχνουν σταθεροποίηση, ωστόσο αν επιβεβαιωθεί η αρνητική εκτίμηση για επιπλέον απώλειες καταθέσεων 10 δις ευρώ, οι τραπεζίτες κρούουν των κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιούν θα ανακύψει συστημικό πρόβλημα στο κλάδο και για να αποφευχθούν οι καταρρεύσεις τραπεζών θα οδηγηθούν ορισμένες σε κρατικοποίηση.





Με βάση εσωτερική μελέτη μεγάλης ελληνικής τράπεζας –επειδή δεν την έχει κοινοποιήσει ακόμη δεν αναφέρεται – έλαβε υπόψη τις ορισμένες παραδοχές και κατέληξε σε τρία βασικά συμπεράσματα.





1)Το δομικό πρόβλημα των τραπεζών είναι η ρευστότητα έχουν δανεισθεί 96 δις ευρώ και όχι τα κεφάλαια.





Τα 96 δις ευρώ κατανέμονται 50 δις ομόλογα που πρέπει να χρηματοδοτηθούν. Περίπου 25 δις ευρώ οι απώλειες καταθέσεων και 20 δις ευρώ άλλες χρηματοδοτήσεις, εκδόσεις και απόθεμα.





Επίσης από τα αξιοπερίεργα η Εθνική έχει δανεισθεί 25 δις ευρώ και η Eurobank 20 δις ευρώ δηλαδή 45 δις ευρώ ή περίπου το 50% του δανεισμού των ελληνικών τραπεζών.





2)Εκτιμάται ότι αν υπάρξει περαιτέρω εκροή 10 δις ευρώ στις καταθέσεις και από 25 δις οδηγηθεί ο κλάδος σε μείωση 35 δις ευρώ τράπεζα ή τράπεζες θα βρεθούν σε αδιέξοδο ρευστότητας. Τα 25 δις ευρώ εγγυήσεις όχι μόνο θα χρειασθούν ίσως και να μην φθάσουν. Ο κίνδυνος κρατικοποίησης θα είναι ορατός.





3)Το πλέον ανησυχητικό φαινόμενο είναι ότι ενώ η εκροή στο εξωτερικό έχει σχετικά μειωθεί αλλά έχει αυξηθεί η μείωση καταθέσεων από εταιρίες και φυσικά πρόσωπα καθώς ελλείψει ρευστότητας δαπανούν από τα έτοιμα. Κοινώς τρώνε από τα έτοιμα δηλαδή τις καταθέσεις.





Οι τράπεζες και τα στελέχη γνωρίζουν ότι το πρόβλημα των καταθέσεων μπορεί να προκαλέσει συστημικό πρόβλημα και ή θα προχωρήσουν σε μείωση του ενεργητικού τους ώστε να χρειάζονται λιγότερη ρευστότητα ή σε συγχωνεύσεις μεταξύ τους ως απόρροια όμως του αδιεξόδου που θα έχει βρεθεί ή τείνει να βρεθεί το σύστημα.

www.bankingnews.gr







http://ktikio.blogspot.com

Η Ελλάδα δίνει τους S-300 στο Ισραήλ;

Αυτός ήταν ο λόγος της εσπευσμένης επίσκεψης του Νετανιάχου στην Ελλάδα;




Η κυβέρνηση δίνει την άδεια στο Ισραήλ να χρησιμοποιήσει τους S-300, που αγοράστηκαν για να πάνε στην Κύπρο και...

κατέληξαν να σταθμεύουν στην Κρήτη, στο πλαίσιο «άσκησης». Η εξέλιξη αυτή υπονομεύει τα εθνικά μας συμφέροντα, ενώ δίνει για άλλη μια φορά λάθος μηνύματα.

Στην Μόσχα, η είδηση προκάλεσε οργή και μάλιστα τη στιγμή που το Ισραήλ ζητά ναυτικό αποκλεισμό του Ιράν. Την ίδια ώρα, οι Άραβες που προμηθεύτηκαν το συγκεκριμένο αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα ξαφνικά αντιλαμβάνονται ότι η Αθήνα, ευθυγραμμιζόμενη απόλυτα με το εβραϊκό λόμπι, υπονομεύει την ασφάλειά τους, δίνοντας συνεχώς πατήματα στο Ισραήλ!

Και όλα αυτά, αμέσως μετά την επίσκεψη στην Αθήνα κλιμακίου της American Jewish Committee, που είδε Παπανδρέου και Σαμαρά, αλλά και τη μετάβασή του για «επαφές» στην Κύπρο. Μιλάμε για το απόλυτο «ξεβράκωμα» στο εβραϊκό λόμπι, από μια κυβέρνηση που ακολουθεί μια πολύ ολισθηρή ατραπό...

Πώς θα αντιδράσει άραγε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, αν αρχίσουν μέσα στην Ελλάδα να γίνονται βομβιστικές επιθέσεις από διάφορες εξτρεμιστικές αραβικές και παλαιστινιακές οργανώσεις; Θα φωνάξει τότε ο Γιώργος Παπανδρέου τη CIA στην Αθήνα, για να... "καθαρίσει";

Μήπως κάποιος πρέπει να πει στον πρωθυπουργεύοντα Γιώργο Παπανδρέου πως όταν στον βάλτο μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια...; Μήπως κάποιος πρέπει να πει στον "πανέξυπνο" πως δεν έχει κανένα δικαίωμα να παίζει με την εσωτερική ασφάλεια της χώρας και των κατοίκων της, στην προσπάθειά του να γίνει αρεστός στο Νετανιάχου και στους συμπατριώτες του (πέραν του Ατλαντικού);

http://kostasxan.blogspot.com/2010/09/s-300.html

Απλή η λύση

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΤΑΛΗ
Αλλος ένας αναπτυξιακός νόμος ετοιμάστηκε τις ημέρες αυτές από την κυβέρνηση για να βοηθήσει τους πέντε νομούς της Ανατολικής Μακεδονίας (Καβάλα, Δράμα) και της Θράκης (Ξάνθη, Ροδόπη, Εβρος) προκειμένου να ξεκολλήσουν από το τέλμα και να ξαναμπούν σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης.


Η ιστορία με τους αναπτυξιακούς νόμους είναι παλιά. Ξεκινά από τη δεκαετία του '50 από τις τότε κυβερνήσεις που ήθελαν να «θωρακιστεί» κατά κάποιον τρόπο η Θράκη από τον εκ Βορρά και τον εξ Ανατολών κίνδυνο, αλλά και να βοηθηθεί το χριστιανικό στοιχείο της Θράκης και να μη συρρικνωθεί απέναντι στο μουσουλμανικό. Τα λεφτά ήταν λίγα, δόθηκαν σε ημέτερους, αποτέλεσμα μηδέν.



Το ίδιο έκανε και η δικτατορία με ακόμα πιο άναρχο τρόπο και τα λεφτά κατασπαταλήθηκαν μεταξύ των οπαδών της.



Από το 1976 οι αναπτυξιακοί νόμοι αποκτούν άλλο προσανατολισμό και βοηθούν να δημιουργηθούν κάποιες βιομηχανίες στην περιοχή, που μέχρι τότε ήταν σπάνιο είδος. Μετά την είσοδο της χώρα μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, έφτασαν περισσότερα χρήματα. Αλλά οι καλές προθέσεις δεν έφταναν.



Νέα κίνητρα και νέα χρήματα δόθηκαν στις δεκαετίες του '80 και του '90. Τότε άρχισαν να φυτρώνουν κάθε είδους βιομηχανίες και βιοτεχνίες στις βιομηχανικές ζώνες ακόμα και στα χωράφια. Επιχειρηματίες απ' όλη τη χώρα ήρθαν στη Θράκη εκμεταλλευόμενοι τις επιχορηγήσεις, τις φοροαπαλλαγές και τα δάνεια, για να φτιάξουν τις επιχειρήσεις τους. Το σύστημα όμως ήταν στρεβλό και οι αδυναμίες κρύβονταν κάτω από το χαλί.



Το «πάρτι» κράτησε ώς το τέλος της δεκαετίας του '90. Χρόνο με τον χρόνο οι βιομηχανίες - βιοτεχνίες αυτές αποδείχτηκαν μόνο... κτίρια. Μηχανήματα, εξοπλισμός και προϊόντα μετακόμισαν σε Βουλγαρία, Τουρκία και Σκόπια και στις τράπεζες έμειναν αμανάτι τα ντουβάρια και χιλιάδες άνεργοι στους τρεις νομούς. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας.



Μόλις πριν από έξι χρόνια στη Ροδόπη υπήρχαν στη βιομηχανική ζώνη 90 μεγάλες παραγωγικές μονάδες με 17.000 εργαζομένους. Σήμερα έμειναν μόλις 17 επιχειρήσεις που λειτουργούν υπό συνθήκες κανονικής απασχόλησης.



Τα ίδια και στην Ξάνθη, όπου έκλεισαν από την κακοδιαχείριση τα μεγάλα συνεταιριστικά εργοστάσια που ίδρυσε ο αείμνηστος Αλ. Μπαλτατζής (ΣΕΒΑΘ, ΣΕΠΕΚ, ΣΕΚΕ), ενώ ακυρώθηκε η μονάδα βιοαιθανόλης, που θα ξαναζωντάνευε το εργοστάσιο-φάντασμα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.



Στον Εβρο περιμένουν με αγωνία τη δημιουργία του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, τη μεγαλύτερη ίσως επένδυση των τελευταίων χρόνων. Προς το παρόν βλέπουν να ξαναφουντώνει το κύμα της μετανάστευσης.



Κι όμως, η περιοχή έχει τόσα πλεονεκτήματα. Πρώτα τη σημαντική γεωστρατηγική θέση. Υπάρχουν απέραντες πεδιάδες, πλούσιο υδάτινο δυναμικό, οι ψυχροπολεμικές εντάσεις και οι αποκλεισμοί είναι πλέον παρελθόν, όπως και η απομόνωση, μετά την κατασκευή των έργων υποδομών (Εγνατία, άξονες προς Βουλγαρία κ.λπ.). Τι φταίει και όλα στραβώνουν;



Η λύση που βλέπουν οι παράγοντες της περιοχής είναι απλή: «Να ξαναβρούμε τη Θράκη». Να συνδεθεί το μοντέλο ανάπτυξης που θα αξιοποιεί τα τοπικά προϊόντα, τον τοπικό ορυκτό πλούτο, να δοθεί προτεραιότητα στους τοπικούς επιχειρηματίες που ήταν ριγμένοι και να δοθεί βάρος και σε τομείς παραμελημένους, όπως ο τουρισμός. Οχι άλλα ντουβάρια από «αλεξιπτωτιστές επιχειρηματίες».



http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=198335

Φ. Σαχινίδης: «Εξετάζουμε αύξηση φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης»

Η κυβέρνηση μελετά το ενδεχόμενο κατάργησης του χαμηλού συντελεστή φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης για να μην μετατάξει όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες σε συντελεστή ΦΠΑ 23%, όπως παραδέχθηκε ο αρμόδιος υφυπουργός, Φίλιππος Σαχινίδης, σε εκπομπή του MEGA. Άφησε, παράλληλα, ανοικτό το ενδεχόμενο να παραμείνουν ίδια για το 2011 τα τέλη κυκλοφορίας, ενώ άφησε αιχμές για πρόβλημα ανταγωνισμού στην αγορά που προκάλεσε πολύ μεγάλη αύξηση τιμών στην προηγούμενη «προσαρμογή» του ΦΠΑ.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=198849

Αγγελτήριο εξοδίου ακολουθίας π. Αυγουστίνου Καντιώτου



Το σκήνωμα του σεβασμίου Γέροντος επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου από το Νοσοκομείο Φλώρινας μεταφέρθηκε στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος όπου ετελέσθη η θεία Λειτουργία. Στην Ι.Μ. του Αγίου Αυγουστίνου εκκλησιαζόταν μετά την παραίτησή του κάθε Κυριακή ο Γέροντας, μέχρι και στις 1-8-2010, όπου μοίρασε αντίδωρο σ’ όλο το εκκλησίασμα.


Από την Ιερά Μονη Αγ. Αυγουστίνου το σκήνωμα του επισκόπου Αυγουστίνου μεταφέρθηκε για λαϊκό προσκύνημα στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης. Έκεί θα βρίσκεται μέχρι την Δευτέρα στις 30 Αυγούστου του 2010. Την Δευτέρα θα τελεσθεί αρχιερατική θεία Λειτουργία. Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την ίδια μέρα στον Άγιο Παντελεήμονα Φλωρίνης η ώρα 12 π.μ.

Μετά την ακολουθία θα γίνει η ταφή στην Ιερά μονή του Αγίου Αυγουστίνου

ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΕΛΑΒΕ, ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 28-8-2010, ΚΑΙ ΩΡΑ 5 π.μ.



__________________________

Σεβαστέ μας πνευματικέ πατέρα, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα



____________________________

π. Aυγ. κηρΑς μη λυπούνται οι πιστοί, που ο Γέροντας έφυγε από κοντά μας, γιατί ο Χριστός ζει και οι άνθρωποι του Θεού δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης από την θριαμβεύουσα Εκκλησία θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα βρίσκεται πάντοτε κοντά στους αγωνιζομένους χριστιανούς και θα πρεσβεύει υπέρ αυτών και θα συναγωνίζεται μαζί τους.

Σε ένα κήρυγμά του έλεγε·

«Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; ‘Οπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».

ΙΕΡΟΚHRYK. ιστΚαλά θα είναι, κάποιοι οικουμενισταί δεσποτάδες, να σεβαστούν τον Γέροντα και να μην ρθουν να πανηγυρίσουν στην Φλώρινα. Ο αγωνιστής ιεράρχης π. Αυγουστίνος Καντιώτης δεν θα επιθυμούσε την παρουσία πανηγυρτζίδων αιρετικών αρχιερέων στην κοίμησή του.

Ας μην λυπούνται οι πιστοί, και ας μη χαίρονται οι άπιστοι, γιατί η φωνή του Γέροντος δεν θα σιγήσει. Υπάρχει τόσο υλικό, και μας παρέδωσε τόσο μεγάλο πνευματικό οπλοστάσιο, που ανα πάσα στιγμή και σε κάθε αγώνα της Εκκλησίας ο Γέροντας με το φλογερό του κήρυγμα θα βρίσκεται μπροστά και θα τους ανατρέπει τα καταχθόνια σχέδιά τους.

Ας γνωρίζουν οι εχθροί της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού έθνους· Δεν ξεμπέρδεψαν με π. Αυγουστίνο Καντιώτη των 104 ετών. Θα τον βρίσκουν πάντοτε μπροστά τους και τα βέλη τους θα είναι ανίκανα πλέον να τον βλάψουν.



ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Στις 28-8-2010 και ώρα 1 π.μ., ελάχιστες ώρες πριν από την κοίμηση του Γέροντος, ήρθαν φίλησαν το χέρι του και πήραν την ευχή του, κάποιοι γονείς με τα παιδια τους.



ΤΑ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ΒΛΕΠΟΥΝ

Ο π. Αυγ. συμβ. ιστ



* Δύο δίδυμα αδελφάκια ηλικίας 5-6 ετών, φίλησαν το χέρι του π. Αυγουστίνου και στην έξοδο λέει το ένα στην μητέρα του· Μαμά γιατί φαίνεται τόσο νέος; Και ο π. Ιερόθεος που το άκουσε απαντά· Είναι νέος 104 ετών!

* Το παιδάκι έμεινε στην πόρτα και τον κοιτούσε και επαναλάμβανε· Ναί, δεν είναι γέρος, αλλά πολύ νέος. Και το άλλο αδελφάκι του που καθόταν δίπλα του συμπλήρωσε· Είναι πολύ ωραίος!

* Τί έβλεπαν τα αθώα ματάκια των παιδιών δεν γνωρίζουμε, η αγιότητα όμως του προσώπου του αγωνίστου ιεράρχου δεν κρύβονταν.



Ο χειρούργος ιατρός Ευγένειος Μπαϊραμίδης εκείνη την μεσονύκτια ώρα, κοιτούσε το γαλήνιο πρόσωπο του Γέροντος που δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου απο την οξεία πνευμονική ανεπάρκεια των τελευτών 24αρων ωρών και με θαυμασμό είπε· Δέστε το πρόσωπο του Γέροντος, έχει ροδοκόκκινο χρώμα! Αν αυτό δεν είναι θαύμα, τότε ποιο είναι!



Όταν υπάρχει νεφρική ανεπάρκεια μαυρίζει το πρόσωπο. Στον π. Αυγουστίνο αυτό δεν έγινε, γιατί δεν το ήθελε ο Θεός.










 Λίγα λόγια για την ζωή του



ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΑΙ ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ


ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1941



Οι Ιταλοί κατακτηταί τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς του 1941 έβγαλαν ένταλμα συλλήψεως στα Γιάννενα εναντίον του π. Αυγουστίνου και τον χαρακτήριζαν επικίνδυνο. Το ένταλμα το κοινοποίησαν και στις Γερμανικές αρχές.

Ο ατρόμητος ιεροκήρυκας τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς ήταν στα Γιάννενα σε ηλικία 33 ετών. Με εντολή του μητροπολίτου Ιωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου μίλησε στον κατάμεστο Μητροπολιτικό ναό της πόλεως. Μίλησε για τα δύο άστρα που δεν θα σβήσουν ποτέ, για το Άστρο της Βηθλεέμ και την Ελλάδα. Τόνωσε το πεσμένο ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων και καυτηρίασε τους έλληνας εκείνους που υποχωρούσαν στην προπαγάνδα των Ιταλών και γίνονταν Ιταλοί υπήκοοι. Για τον λόγο του ενημερώθηκαν αμέσως οι Ιταλοί κατακτηταί που βρίσκονταν εντός του ναού και περίμεναν στην έξοδο για να τον συλλάβουν. Ο Μητροπολίτης του το κατάλαβε και τον φυγάδευσε από την μικρή είσοδο του ιερού.

Μετά το ιστορικό εκείνο κήρυγμα γίνεται μεγάλη αναστάτωση. Οι απεσταλμένοι της καραμπιναρίας έρχονται στον μητροπολίτη Σπυρίδωνα και ζητούν να τους παραδοθεί ο ιεροκήρυκας. Ο Σπυρίδων τους καθησυχάζει με την υπόσχεση πως θα τον τιμωρήσει ο ίδιος. Καλεί ύστερα επειγόντως τον ιεροκήρυκα.

―Αυγουστίνε, του λέγει, από σήμερα σε προάγω σε πρωτοσύγκελλο. Θα αναλάβεις αυτόν τον τομέα και θ᾽ αφήσεις το κήρυγμα.

Κοντοστέκεται ο μικρόσωμος ιεροκήρυκας.

―Δηλαδή δεν θα ομιλώ; Και τι θα κάνω; Θα γυρίζω σαν χασαπόσκυλο στους δρόμους και τις πλατείες των Ιωαννίνων; Αδύνατον!

―Βρε Αυγουστίνε, δεν το κατάλαβες ακόμα πως κινδυνεύει το κεφάλι σου; Και μαζί με το δικό σου κινδυνεύει και το δικό μου.

―Τότε να μου δώσετε απολυτήριο να φύγω.

Ας δούμε τι ακόμη είπε στον δεσπότη του, για την απαγόρευση του κηρύγματος ο π. Αυγουστίνος· Το ακούσαμε από τον ίδιο



*

Δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. Αν δεν κηρύττω θα γίνω σκύλος ενεός (=σκυλί που δεν γαυγίζει) και σκυλί που δεν γαυγίζει είναι άχρηστο. Έπρεπε να πείτε στους Ιταλούς· Ο Αυγουστίνος δεν είναι παιδί μου. Εμένα δεν μου έκανε κανένα κακό, αν εσάς σας ενοχλεί, συλλάβετέ τον και πετάξτέ τον στην θάλασσα, αλλά να ξέρετε ότι η Ελλάδα έχει πολλούς σαν τον Αυγουστίνο.



Μετά από την ηρωϊκή αυτή απάντηση ο π. Αυγουστίνος έφυγε από τα Γιάννενα εν καιρώ νυκτός, χωρίς να ενημερώσει ούτε την γερόντισσα μητέρα του που έμενε μαζί του. Οι Ιταλοί περικύκλωσαν το σπίτι του και επειδή δεν βρήκαν τον ίδιο, συνέλαβαν την μητέρα του. Ο δεσπότης τότε την πήρε υπό την προστατασία του και κατόρθωσε να την ελευθερώσει από τα χέρια τους.

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης γλύτωσε για μιά ακόμη φορά από βέβαιο θάνατο.

Oι Ιταλοί κατακτηταί έβαλαν σ’ ένα καράβι πολλούς πατριώτες Έλληνες με σκοπό να τους μεταφέρουν στην Ιταλία και το βύθισαν σκόπιμα στην Αδριατική. Ο π. Αυγουστίνος σώθηκε από το ύποπτο ναυάγιο των Ιταλών για να ριχθεί σε μια δραματική και απίστευτη περιπέτεια, τη «μεγάλη περιπέτεια της Μακεδονίας μας», όπως γράφει ο ίδιος και μπήκε για καλά μέσα στην άγρια θύελλα που σάρωνε την κατοχή την πατρίδα μας.

Η Μακεδονία ήταν κάτι περισσότερο από τραγική. Οι βία των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών, οι σφαγές, ο αποκλεισμός και η προπαγάνδα των Βουλγάρων οργίαζαν.

________

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ



Η μαρτυρία είναι του αειμνήστου μητροπολίτου Ναυπάκτου Χριστοφόρου και την διασώζει ο αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρόπυλος:



*

«Ήτο κατοχή. Ήμην τότε Μέγας Πρωτοσύγκελος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχον μεταβεί κάποιαν ημέραν εις το Υπουργείον Παιδείας. Εκει εύρον τον Γερμανόν Διοικητήν, όστις συνωμίλει μετά του Υπουργού. Η συνομιλία εγίνετο Γερμανιστί. Αντελήφθην όμως ότι θέμα της συνομιλίας ήτο ο πατήρ Αυγουστίνος, ο όποιος υπηρετούσε τότε εις την Μακεδονίαν και ότι αι διαθέσεις του Γερμανού κάθε άλλο παρά αγαθαί ήσαν δια τον πατέρα Αυγουστίνον. Παρενέβην και παρεκάλεσα τον Υπουργόν να με συστήσει και να ειπεί εις τον Διοικητήν να ζήτηση παρ’ εμού πληροφορίας περί του πατρός Αυγουστίνου…

Μετ’ ολίγας ημέρας ήλθεν αυτοπροσώπως ο Διοικητής εις το Γραφείον μου εν τη Αρχιεπισκοπή με διερμηνέα, καθώς και με τρεις άλλους, ας τους είπω στενογράφους. Ετοποθέτησε τον ένα εδώ, τον άλλο πάρα κάτω και τον άλλο πιο πέρα. Και τότε ήρχισεν αμέσως ένα καταιγισμόν ερωτημάτων προς εμέ. Όταν ετελειώσαμεν, μου είπεν:

-»Έχει αποφασισθεί η εκτέλεσις του Αυγουστίνου Καντιώτου. Μετά τα όσα μου είπατε, διστάζω να προχωρήσω, θα διαταξω να ανασταλεί. Ταυτοχρόνως όμως θα διαταξω να γίνει πλέον άγρυπνος και πλέον συστηματική η παρακολούθησίς του. Με το παραμικρόν που θα προκύψει εις βάρος του, θα εκτελεσθεί, αλλά θα έχετε και σεις ευθύνας. Νομίζω ότι κάποια καταχθόνια μηχανή υπάρχει εις την Εκκλησίαν, η οποία τεκταίνεται κακά εις βάρος του στρατού κατοχής… »

Όταν έφυγε, επήρα αμέσως την πέννα και εχάραξα λίγες γραμμές εις τον πατέρα Αυγουστίνον: «Πάτερ Αυγουστίνε, συνέβη αυτό και αυτό. Η ζωή σου κρέμεται σε μια κλωστή, θα σε παρακολουθούν συνέχεια. Πρόσεχε κάθε σου βήμα. Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε…».

Λαμβάνω, αγαπητοί μου, ένα γράμμα, που θα έπρεπε και εγώ που είμαι επίσκοπος και σεις που είσθε λαϊκοί, να το έχομεν επάνω από το κρεββάτι μας και να το διαβάζωμεν κάθε ημέραν: «Αγαπητέ μου πάτερ Χριστόφορε, έλαβα το γράμμα σου και σ’ ευχαριστώ διά την αγάπην σου. Σ΄ ευχαριστώ και διά τις συμβουλές σου, τις οποίες όμως δεν πρόκειται να τηρήσω. Η ζωή μου δεν αξίζει μία δεκάρα. Αν δεν με σκοτώσουν οι Γερμανοί, κάποια αρκούδα των μακεδονικών δασών θα με φάγη. Ας πέσω λοιπόν υπηρετών και υπερασπιζόμενος τον μαρτυρικόν και εγκαταλελειμμένον απ΄ όλους λαόν μας. Εάν δεν σε επανίδω, καλήν αντάμωσιν εις την Αιωνιότητα.



Με αγάπην Χριστού

Αυγουστίνος».










http://www.constantinosa.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=366%3A2010-09-02-06-41-01&catid=13%3A2010-05-31-10-39-53&Itemid=23

Ο ΚΑΝΤΑΦΙ ΖΗΤΗΣΕ, ΜΕ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ, 5 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΕΤΗΣΙΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΓΙΑ «ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ»

Της ΕΡΣΗΣ ΒΑΤΟΥ

Ο ΚΑΝΤΑΦΙ ΖΗΤΗΣΕ, ΜΕ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ, 5 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΕΤΗΣΙΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΓΙΑ «ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ»




Πληρώστε ή στέλνω μετανάστες

Της ΕΡΣΗΣ ΒΑΤΟΥ «Θα μας δίνετε 5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, αλλιώς η Ευρώπη θα γίνει Αφρική». Πώς αλλιώς παρά ως ωμός εκβιασμός ερμηνεύεται η τελευταία έκπληξη του Μουαμάρ Καντάφι, λίγο πριν από την αναχώρησή του από τη γηραιά ήπειρο; Με φόντο ευηδείς γυναίκες (από γραφείο συνοδών), βεδουίνους και αμαζόνες, ο Λίβυος ηγέτης διατύπωσε την προκλητική αξίωσή του, για να λάβει την πληρωμένη απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: «Ουδέν σχόλιον».



Αν η Ευρώπη δεν δώσει 5 δισ. ευρώ τον χρόνο, στη Λιβύη, «αύριο με την επέλαση εκατομμυρίων μεταναστών, μπορεί να μετατραπεί σε Αφρική», είπε ο Μουαμάρ Καντάφι, έχοντας στο «πλευρό» του τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι (φωτ. ΑΠΕ)

Κι εκεί που όλοι πίστευαν ότι το χειρότερο αυτής, της τρίτης στη Ρώμη επίσκεψης του Καντάφι, θα ήταν η πρόσκληση προς τον λαό να ασπαστεί το Ισλάμ, ο ισόβιος ηγέτης του βορειοαφρικανικού έθνους τούς διέψευσε.



«Η Λιβύη με την υποστήριξη της Ιταλίας αξιώνει από την Ε.Ε. 5 δισ. ευρώ τον χρόνο», είπε, έχοντας στο πλευρό του τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Το συμφέρον της Ευρώπης είναι να εκπληρώσει αυτή την αξίωση, διαφορετικά, «αύριο με την επέλαση εκατομμυρίων μεταναστών μπορεί να μετατραπεί σε Αφρική». «Η Ευρώπη... μπορεί ακόμα και να είναι μαύρη... δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί, ποια θα είναι η αντίδραση των λευκών και χριστιανών Ευρωπαίων απέναντι σε τούτη τη ροή πεινασμένων και ακαλλιέργητων Αφρικανών», εξήγησε... φιλικά και αλληλέγγυα προς τους Ευρωπαίους ο Καντάφι. Και προχωρώντας περαιτέρω την έκφραση εκτίμησης προς τους συμπατριώτες του είπε: «Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η Ευρώπη παραμείνει μια προηγμένη και ενωμένη ήπειρος ή εάν θα καταστραφεί όπως είχε γίνει μετά τις επιδρομές των βαρβάρων».



Χλιαρές αντιδράσεις



Οπως θα περίμενε κανείς, κύμα διαμαρτυρίας διατυπώθηκε, κυρίως από μη κυβερνητικές οργανώσεις, τον Τύπο και ορισμένους σκεπτόμενους πολιτικούς. Τους οποίους πάντως συλλήβδην ο Ιταλός πρωθυπουργός έβαλε στην κατηγορία εκείνων οι οποίοι «είναι δέσμιοι παρωχημένων ιδεών».



Οπως η ιδέα που διακηρύττει η οργάνωση αρωγής σε πρόσφυγες Pro Asyl ότι «η Ευρώπη δεν πρέπει να συνεργάζεται με μια δικτατορία που δεν τρέφει κανέναν σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα». Ή η Διεθνής Αμνηστία, που καλεί παγίως τον εταίρο του Καντάφι, Μπερλουσκόνι, να του ασκήσει πιέσεις σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και απλώς η Λιβύη φροντίζει να εμποδίσει τους λαθρομετανάστες συνεργαζόμενη με την Ευρώπη, γιατί η Τρίπολη διέταξε τον περασμένο Ιούνιο να κλείσει η βάση της Διεθνούς Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στη Λιβύη; Και γιατί η Ιταλίδα εκπρόσωπος της Αρμοστείας, Λόρα Μπολντρίνι, οικτίρει τους μετανάστες που συλλαμβάνονται στη Μεσόγειο και επαναπροωθούνται στη Λιβύη, όπου πολλοί από αυτούς εξαφανίζονται;



Η Κομισιόν, πάντως, για την ώρα δεν σχολιάζει την ουσία της αξίωσης Καντάφι και διά του εκπροσώπου Μάθιου Νιούμαν επαναλαμβάνει την πάγια θέση της ότι «με τον διάλογο και τη συνεργασία μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση σε αυτό το πεδίο».



Στρίβειν διά του αρραβώνος και για τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι. «Μέχρι τώρα, το θέμα δεν έχει εξεταστεί. Θα το δούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο και φαντάζομαι ότι θα αντιμετωπιστεί κατά την ευρω-αφρικανική σύνοδο του Νοεμβρίου στη Λιβύη», είπε.



Δύο τελικές επισημάνσεις: πρώτη, ότι στο δείπνο όπου ο Καντάφι ζήτησε το ρευστό, συνδαιτυμόνες ήταν δεκάδες επιχειρηματίες και δεύτερη, ότι ο καβαλιέρε ήταν τόσο χαρούμενος που ακόμα και όταν έφυγε ο Λίβυος φιλοξενούμενός του εκείνος έμεινε για να τραγουδήσει με την υπόλοιπη παρέα.

 http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=198339

ΤΑΙΝΙΑ ΣΟΚ ΜΕ ΒΙΑΣΜΟ ΒΡΕΦΟΥΣ !!!

Μία ημέρα μετά τον σάλο που προκλήθηκε από τις δηλώσεις του ζωγράφου Κώστα Τσόκλη με τις οποίες φέρεται να δικαιολογεί τον βιασμό και όσους τον διαπράττουν, έρχεται από τον χώρο της τέχνης μια ακόμα περίπτωση σχετική με βιασμό για να ταράξει τα νερά και να προκαλέσει αντιδράσεις στη χώρα μας. Μόνο που αυτή τη φορά αφορά τον κινηματογράφο και μια σκηνή από βιασμό βρέφους που περιλαμβάνεται σε ταινία, η οποία συμπεριελήφθη τελικά στο πρόγραμμα του 16ου Διεθνούς Φεστιβάλ της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας», που φιλοξενείται σε σινεμά της πρωτεύουσας κάθε Σεπτέμβρη.


Πρόκειται για την ταινία «A Serbian Film» του Σερντάν Σπασόγεβιτς, ταινία τρόμου που παρακολουθεί έναν πορνοστάρ που βυθίζεται σε σκοτεινά μονοπάτια. Σε μία σκηνή του φιλμ προβάλλεται ο βιασμός ενός νεογέννητου βρέφους, κάτι που προκαλεί αντιδράσεις για τα όρια που μπορεί να φτάσει η Τέχνης και έφερε σε διχασμό την κριτική επιτροπή του ελληνικού Φεστιβάλ. Όπως επισημαίνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ και γνωστός κριτικός κινηματογράφου Ορέστης Ανδρεαδάκης, τα μέλη της επιτροπής διχάστηκαν και οριακά αποφάσισαν να συμπεριλάβουν την ταινία στις «Νύχτες Πρεμιέρας».

Η ταινία επρόκειτο να προβληθεί στο Φεστιβάλ FrightFest του Λονδίνου, ωστόσο κάτι τέτοιο που δεν έγινε τελικά, αφού το Βρετανικό Συμβούλιο Κινηματογραφικής Δεοντολογίας (BBFC) αποφάσισε να «κόψει» τα τέσσερα κρίσιμα λεπτά της ταινίας με τον βιασμό του βρέφους. Το γεγονός προκάλεσε αντιδράσεις στην Βρετανία και οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ τελικά αποφάσισαν να παρακούσουν την απόφαση και να κατηγορήσουν το BBFC για λογοκρισία.

Στο ίδιος μήκος κύματος, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης δήλωσε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» ότι αν και θεωρεί την ταινία «αποκρουστική» και διευκρινίζει ότι ο ίδιος προσωπικά είναι αντίθετος «αισθητικά και ιδεολογικά», προσέθεσε ότι θεωρεί «πιο αποκρουστική τη λογοκρισία κάθε είδους συμβουλίου». Έτσι, παρά τον διχασμό, αποφασίστηκε το φιλμ να προβληθεί κανονικά στο ελληνικό φεστιβάλ και έτσι οι «Νύχτες Πρεμιέρας» να δώσουν τη δυνατότητα στο κοινό να κρίνει.

Πάντως, αυτό δεν είναι το μόνο σημείο που προβληματίζει αναφορικά με τη συγκεκριμένη ταινία. Προβληματισμό προκαλεί και η μετάφραση του τίτλου της ταινίας στα ελληνικά. Από το «A Serbian Film» που κανονικά αν έπρεπε να μεταφραστεί επί λέξει θα έπρεπε να λέγεται «Μια σερβική ταινία», θα εμφανιστεί στο ελληνικό κοινό υπό τον τίτλο «Χασαποσέρβικο»..

http://anatolikiattikinews.blogspot.com/2010/09/blog-post_8423.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+anatolikiattikinews+%28%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE+News%29&utm_content=Yahoo%21+Mail