Ηρωϊκή Δασκάλα που φυλάει θερμοπύλες στο Έβρο

ΕΞΩ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ




Η 25 Μαρτίου 2010 είναι η επαίτειος της επανάστασης έναντι του τούρκου κατακτητή.

Τώρα μετά από 189 χρόνια είναι ανάγκη να διώξουμε και τον εκ των έσω εχθρό.



Ο εχθρός αυτός δεν μιλάει τουρκικά, ούτε φοράει σαρίκι. Δεν είναι Μωαμεθανοί, αλλά προσκυνούν στο χρήμα. Εμφανίζεται με το προσωπείο του "Έλληνα" και μάλιστα "Πατριώτη". Δεν αναπτύσσεται δημιουργώντας ένα μέτωπο όπου καλείσε να αναμετρηθείς, αλλά βρίσκεται διάσπαρτος σ' όλη την επικράτεια και πλαισιώνει καίριες θέσεις στη πολιτική, στην οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα καθώς και στην επιστημονική κοινότητα.



Το στρατηγικό μέσο υποδούλοσης του Έλληνα δεν είναι η βία δια των όπλων, αλλά η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΒΙΑ (ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ), η οποία επιτυγχάνεται με την ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ και άλλα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης.

Η τακτική περιλαμβάνει ελλειπή ενημέρωση (δεν προβάλλονται ειδήσεις που αφορούν στις καθημερινές απειλές που δέχεται το ΕΘΝΟΣ-ΚΡΑΤΟΣ μας, καθώς και στη παράδοση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ μας σε εχθρικά γειτονικά κράτη, τουρκία, σκόπια, τσάμηδες κ.α.) , παραπληροφόρηση και η ανάδειξη ασήμαντων ειδήσεων, ως κύρια θεματολογία της επικαιρότητας.

Απαραίτητο στοιχείο στην ενημέρωση είναι η μετάδοση φόβου και τρόμου σ' όσους παρακολουθούν, σε βαθμό που να τους καθιστά άβουλους και αδιάφορους για τους πραγματικούς κινδύνους και τη καταστροφή που υφίσταται η χώρα, αλλά και ΑΝΗΜΠΟΡΟΥΣ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ πως αυτοί οι μασκαράδες οδηγούν την ΕΛΛΑΔΑ και τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ σε αφανισμό με συνοπτικές διαδικασίες.



Στόχος είναι η δίωξη του πολίτη που έχει το «θράσος» να αυτοπροσδιορίζεται ως ΕΛΛΗΝ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ.



Διώκεται και όποιος προστατεύει και υπηρετεί τα Εθνικά Συμφέροντα, όπως η Ηρωϊκή Δασκάλα που φυλάει θερμοπύλες στο Έβρο, διδασκώντας την Ελληνική Παιδεία στους ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ.



Η ΓΓΑ του υπουργείου, ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΕΚΤΟΥΡΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, λόγω της πεισματικής άρνησης της ΓΝΗΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ εκπαιδευτικού να υπακούσει και να προσκυνήσει στις εντολές του τουρκικού προξενείου, τη μετέθεσε στη Θεσσαλονίκη, παραδίδοντας τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ στη δράση του τουρκικού προξενείου.

,

ΓΙΑΤΙ ΡΕ, ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ; ΓΙΑΤΙ ΡΕ, ΤΟ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΝΑ ΕΚΤΟΥΡΚΙΖΕΙ ΤΗ ΘΡΑΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ;

ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΕΚΤΟΥΡΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΑΜΕΣΑ; ΓΙΑΤΙ ΡΕ, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΤΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ;

ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ; "ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΙΣΗ" ΜΗΠΩΣ Ή "ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ";



ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ, ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ ΤΟΥ.



Βλέπουμε λοιπόν ποιος είναι ο λύκος με προσωπείο αρνίου, ποιος είναι ο εχθρός με προσωπείο "Έλληνα".

ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΕΙΤΕ

ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ - Ν. ΜΕΓΙΣΤΗ (ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ), ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ, ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΡΩ) Κ.Α.




ΡΕ ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ (ΔΗΜΟΣΙΟ) ΚΑΤΕΣΤΗ ΚΥΡΙΟΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙ ΠΟΛΕΜΟΥ.



Εκτενής νομική και ιστορική αναφορά γίνεται και στη σχετική απόφαση του Εφετείου Αιγαίου, σύμφωνα με την οποία «η διαδοχή του ελληνικού Δημοσίου δικαιώματι πολέμου είναι ιστορικά αποδεδειγμένη ότι αφορά και τις νήσους του Αιγαίου δεδομένου ότι στο σχετικό κείμενο του πρακτικού γίνεται ρητή αναφορά και στις νήσους αυτές».



ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΕΙΤΕ ΦΥΓΕΤΕ ΡΕ

HELLAS

Μεγάλη Παρασκευή

Την Παρασκευή, στέλνεται ο Ιησούς δέσμιος από τον Καϊάφα στον τότε ηγεμόνα της Ιουδαίας, Πόντιο Πιλάτο. Αυτός, αφού τον ανέκρινε με πολλούς τρόπους και αφού ομολόγησε δύο φορές ότι ο Ιησούς είναι αθώος, έπειτα, για να ευχαριστηθούν οι Ιουδαίοι, τον καταδικάζει σε θάνατο, και αφού μαστίγωσε σαν δραπέτη δούλο τον Δεσπότη όλων, Τον παρέδωσε για να σταυρωθεί. Από εκεί και πέρα ο Ιησούς, αφού παραδόθηκε στους στρατιώτες, γυμνώνεται, φοράει κόκκινη χλαμύδα, στεφανώνεται με ακάνθινο στεφάνι, κρατάει κάλαμο σαν σκήπτρο, προσκυνείται χλευαστικά, φτύνεται και χτυπιέται στο πρόσωπο και στο κεφάλι. Μετά, φορώντας πάλι τα ρούχα του και βαστάζοντας το Σταυρό, πηγαίνει προς το Γολγοθά, τον τόπο της καταδίκης, και εκεί, γύρω στην Τρίτη ώρα της ημέρας, σταυρώνεται μεταξύ δύο ληστών, βλασφημείται από αυτούς που είχαν πάει στο Γολγοθά μαζί του, μυκτηρίζεται από τους αρχιερείς, ποτίζεται από τους στρατιώτες με ξύδι ανακατεμένο με χολή. Γύρω στην ένατη ώρα, αφού βγάζει πρώτα φωνή μεγάλη, και λέει : «Τετέλασται», εκπνέει «ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», την ώρα κατά την οποία σφαζόταν, σύμφωνα με το νόμο, ο πασχάλιος αμνός, ο οποίος καθιερώθηκε ως έθιμο στους Ιουδαίους, προ-τυπώνοντας τον Εσταυρωμένο Χριστό.

Τον δεσποτικό αυτό θάνατο και η άψυχη κτίση, πενθώντας, τον τρέμει και αλλοιώνεται από το φόβο αλλά ο Δημιουργός της κτίσεως, ακόμα και όταν είναι νεκρός, λογχίζεται την ακήρατη πλευρά Του και ρέει απ’ αυτήν αίμα και νερό. Τέλος, κατά την δύση του ηλίου, έρχεται ο Ιωσήφ από Αριμαθείας και ο Νικόδημος μαζί με αυτόν, και οι δύο κρυφοί μαθητές του Ιησού, αποκαθηλώνουν από το Σταυρό το πανάγιο του διδασκάλου σώμα, το αρωματίζουν, το τυλίγουν με καθαρό σεντόνι και αφού το έθαψαν σε καινούργιο τάφο, κυλούν στο στόμιό του μεγάλο λίθο.

Από τα φρικτά και σωτήρια πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού επιτελούμε σήμερα και εις ανάμνηση αυτών παραλάβαμε από αποστολική διαταγή, τη νηστεία της Παρασκευής.







Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.

Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο· καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν Δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον· φεῦγε ἀκόραστον ψυχήν, τὴν διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι.







Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Αὐτόμελον.

Τὸν δι’ ἡμᾶς σταυρωθέντα, δεῦτε πάντες ὑμνήσωμεν· αὐτὸν γὰρ κατεῖδε Μαρία ἐπὶ τοῦ ξύλου καὶ ἔλεγεν· Εἰ καὶ Σταυρὸν ὑπομένεις, σὺ ὑπάρχεις ὁ Υἱὸς καὶ Θεός μου.