Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Ο Όσιος Αντώνιος ο θαυματουργός Ρωμαίος Νοβογορδίας (Ρώσος)


Οι όσιοι Δαλμάτιος, Φαύστος, και Ισαάκιος


Των Οσίων Δαλματίου

Των Οσίων Δαλματίου, Φαύστου και Ισαακίου, Στεφάνου Ιερομάρτυρα, Ιωάννου Ομολογητού, Σαλώμης Μυροφόρου, Θεοκλήτης Οσίας, Ιωάννου και Ιωάννου του Νέου Επισκόπων, Αντωνίου Θαυματουργού, Ολυμπίου Επάρχου, Θεοδώρας και Θεοπίστης Οσίων







Οι όσιοι Δαλμάτιος, Φαύστος, και Ισαάκιος

Ο Δαλμάτιος ήταν στρατιώτης, γρήγορα όμως τη θεοσεβή ψυχή του κυρίευσε η επιθυμία να αφοσιωθεί στον Κύριο και Δημιουργό του. Ξεκίνησε, λοιπόν μαζί με το γιο του Φαύστο να συναντήσει τον μοναχό Ισαάκιο, η φήμη του οποίου είχε φέρει κοντά του πολλούς άνδρες. Ο Δαλμάτιος διακρίθηκε ανάμεσα στους υπόλοιπους μοναχούς για την αρετή του τόσο ώστε εξελέγη ηγούμενος μετά το θάνατο του ευσεβούς Ισαακίου. Μάλιστα για τον ενάρετο βίο του ο Δαλμάτιος τιμήθηκε και από τη Γ' Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, στην οποία οι Πατέρες ανέδειξαν τον όσιο αρχιμανδρίτη. Τον δρόμο του Δαλμάτιου, ο οποίος τελείωσε τη ζωή του εν ειρήνη, ακολούθησε ο γιος του Φαύστος, αναδεικνύοντας εαυτόν άξιο διάδοχο του πατέρα του. Όσον αφορά στον όσιο Ισαάκιο, έμεινε ξακουστός για τη στάση, την οποία υπέδειξε απέναντι στον αιρετικό αυτοκράτορα Ούλη, όταν αυτός κατά την εκστρατεία του ενάντια στους Σκύθες συνάντησε τον όσιο. Ο Ισαάκιος πέθανε σε βαθιά γεράματα.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.Την τρίστιχον χορείαν των Όσιων τιμήσωμεν, Φαύστον Ισαάκιον άμα, και Δαλμάτιον τον ένδοξον ως τρίφωτος λαμπάς γαρ αρετών, σκεδάζουσι την νύκτα των παθών, και ταις θείαις καταυγάζουσι δωρεαίς, τους πόθω ανακράζοντας, δόξα τω θαυμαστώσαντι υμάς, δόξα τω μεγαλύναντι, δόξα τω ενεργούντι δι' υμών, πάσιν ιάματα.

Κοντάκιον Ήχος β’. Την εν πρεσβείαις.
Τους εν ασκήσει εκλάμψαντας εν τω κόσμω, και τας αιρέσεις ανατρέψαντας τη πίστει, ύμνοις, Ισάκιον ευφημήσωμεν, συν τω Δαλμάτω Φαύστον, ως τού Χριστού θεράποντας, αυτοί γάρ βοώσιν υπέρ πάντων ημών.







Ο Άγιος Στέφανος Ιερομάρτυρας Πάπας Ρώμης και οι συν αυτώ
Ήταν Ρωμαίος και ανέβηκε στο θρόνο της Ρώμης κατά το έτος 253 μ.Χ. Αυτός κατηχούσε και βάπτιζε χριστιανούς πολλούς ειδωλολάτρες, που προσέρχονταν σ' αυτόν. Μερικούς απ' αυτούς μάλιστα, χειροτόνησε πρεσβύτερους, διακόνους και αναγνώστες, που αργότερα μαρτύρησαν για τον Χριστό. Όταν συνελήφθη ο Στέφανος και οδηγήθηκε στον ναό του Άρη, προσευχήθηκε και προκλήθηκε σεισμός με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί μέρος του ναού. Τότε οι στρατιώτες φοβισμένοι έτρεξαν και έφυγαν, ο δε Άγιος πήγε στον τάφο της Αγίας Λουκίας, όπου έκανε αναίμακτη θυσία. Εκεί τον βρήκαν οι στρατιώτες, όπου αφού τον βασάνισαν, τελικά τον αποκεφάλισαν και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. (Η μνήμη του, από ορισμένα Συναξάρια, επαναλαμβάνεται και την 7η Σεπτεμβρίου).






Ο Όσιος Ιωάννης ο Ομολογητής ηγούμενος της Μονής Πατελαρίας

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.





Η Αγία Σαλώμη η Μυροφόρος
Ήταν πρώτη εξαδέλφη της Παναγίας, μητέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είχε σύζυγο τον Ζεβεδαίο και γιους τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Προικισμένη και η ίδια με ένθερμη ευσέβεια, ήταν από τις γυναίκες που ακολουθούσαν τον Χριστό, και συνεισέφεραν στο ταμείο της αποστολικής αδελφότητας. Η Σαλώμη ήταν εκείνη, παρακινούμενη από μητρική φιλοστοργία, που παρακάλεσε τον Κύριο όταν Αυτός πήγαινε για τελευταία φορά στην Ιερουσαλήμ, να τιμηθούν οι γιοί της με πρωτεύοντα αξιώματα. Διότι είχε την ιδέα, ότι ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ έμελλε να αναστήσει το θρόνο του Δαβίδ. Όμως η Σαλώμη, τις στιγμές του φρικτού πάθους του Κυρίου, και ενώ μαθητές και φίλοι από φόβο είχαν διασκορπιστεί, αυτή, μαζί με μερικές άλλες πιστές γυναίκες ήταν εκεί και κτυπούσαν από λύπη τα στήθη τους. Επίσης η Σαλώμη, αξιώθηκε να είναι μια από τις μυροφόρες, στις όποιες ο άγγελος γνωστοποίησε την ανάσταση του Ιησού. Μετά την ίδρυση της χριστιανικής Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, η Σαλώμη εξακολούθησε να διακρίνεται για το ζήλο και τις ελεημοσύνες της. Ο διωγμός εναντίον της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, προξένησε μεγάλη λύπη στη Σαλώμη. Η καρδιά της υπέστη μεγάλο σπαραγμό την ήμερα, που ο Ηρώδης αποκεφάλισε τον πρωτότοκο γιο της Ιάκωβο. Αλλά η ελπίδα στον Χριστό την ενίσχυσε και με την προσδοκία των αιωνίων αγαθών παρέδωσε την ψυχή της ειρηνικά.






Η Οσία Θεοκλητώ η θαυματουργή
Έζησε κατά τον 9ο αιώνα στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου και καταγόταν "εκ του θέματος των Οπτιμάτων" (Οψικίου). Οι γονείς της ονομάζονταν Κωνσταντίνος και Αναστασία, και ήταν αρκετά πλούσιοι και προ πάντων ευσεβείς χριστιανοί. Ανάλογη ανατροφή έδωσαν και o στην κόρη τους Θεοκλητώ, που ήταν πιστή, ευσεβής, σεμνή και μελετούσε ακατάπαυστα τον θείο λόγο. Όταν παντρεύτηκε (τον Ζαχαρία, άνδρα ευσεβή και ελεήμονα), υπήρξε πρότυπο χριστιανής συζύγου. Το σπίτι της ήταν συνεχώς ανοικτό για τους δυστυχείς, για τις χήρες, τα ορφανά και τους φτωχούς οικογενειάρχες. Συχνά πήγαινε η ίδια στα φτωχόσπιτα και μοίραζε απλόχερα ελεημοσύνη και περιποίηση στους αρρώστους. Ο θάνατος τη βρήκε να εκτελεί τέτοια θεάρεστα έργα. Το δε λείψανο της, αξιώθηκε να γίνει όργανο πολλών ιαμάτων. (Στον κώδικα 73 της Μονής Παναγίας της Χάλκης, καλείται Θεόκλητη και η μνήμη της αναφέρεται την 21η Αυγούστου).







Οι Άγιοι Ιωάννης και Ιωάννης ο Νέος Επίσκοποι Εφέσου
Η μνήμη τους φέρεται σε δύο Κώδικες, τον Πατμιακό 266 και τον Παρισινό 152 Sap ως έξης: "Των εν αγίοις πατέρων ημών και αρχιεπισκόπων γενομένων Εφέσου Ιωάννου του μονάχου και Ιωάννου του νέου". Σε Παρισινό Κώδικα η μνήμη τους επαναλαμβάνεται και την 4η Αυγούστου.





Ο Όσιος Αντώνιος ο θαυματουργός Ρωμαίος Νοβογορδίας (Ρώσος)


Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.








Ο Άγιος Ολύμπιος ο έπαρχος, μάρτυρας
Βυζαντινός άρχοντας επί της Βασιλείας του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641), που θανατώθηκε στη φυλακή από τον Πέρση βασιλιά Χοσρόη για την ομολογία του στην χριστιανική πίστη.




Οι Οσίες Θεοδώρα εξ Αιγίνης και Θεοπίστη η θυγατέρα της
Η Οσία Θεοδώρα γεννήθηκε στην Αίγινα. Μετά το γάμο της, ήλθε στη Θεσσαλονίκη λόγω επιδρομών των Σαρακινών. Ασπάστηκε τον μοναχισμό μετά τον θάνατο του συζύγου της και μπήκε στη Μονή του Αγίου Στεφάνου με τη θυγατέρα της Θεοπίστη. Έζησε με πολλή αρετή και κοιμήθηκε το 892. Εορτάζονται την 29η Αυγούστου, αλλά η γιορτή τους μεταφέρθηκε την 3η Αυγούστου λόγω της γιορτής της απότομης της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου.